Love Innovation ถึงนายจะร้ายสุดท้ายก็รัก

 
Intro
1
“ จำไว้ว่านายเป็นของฉัน  ของฉันคนเดียวจำใส่หัวนายไว้ซะฟิว ”
- ไซเรน  -
[ special   Fil  talk ]
 
“   บ่อยครั้งที่ผมเฝ้าถามตัวเองเสมอว่าทำไม่นายถึงได้รังเกียจฉันนัก
ทั้งที่ฉันพยายามญาติดีกับนายตลอดแต่นายกลับเย็นชาใส่ฉัน
บางครั้งฉันก็แอบน้อยใจนายเหมือนกันนะเรน
ฉันอุตส่าห์ทำตัวเป็นน้องชายที่ดีของนายแต่นายกับทำร้ายจิตใจฉัน
อยากรู้จริงๆว่าคนอย่างนายมีหัวใจบ้างหรือเปล่า ”
-   พีฟิว  -
 
 
08.30 น.
“  สวัสดีค้าท่านผู้ชมทุกท่านขอต้อนรับเข้าสู่รายการบันเทิงยามเช้ารายการที่อัพเดททุกข่าวสารของวงการบันเทิงข่าวไหนเด็ดข่าวไหนดังเรามีให้คุณได้ดูได้ฟังก่อนใครที่นี้และที่เดียวดิฉันเอ็มม่า คอเนอร์รายงาน ”
-          เอาล่ะค่ะเรามาเริ่มประเดิมเช้าวันใหม่ด้วยข่าวที่ Hot และร้อนแรงขณะนี้กันเลยค่ะ กลับข่าวที่ต้องทำให้สาวๆคลั่งกับลีลาอันร้อนแรงของหนุ่มคนนี้ เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก หนุ่มไซเรนนักร้องหนุ่มชื่อดังที่สาวๆคลั่งไคล้เปิดตัวอัลบั้มใหม่ที่ชื่อว่า Sexy Girls  ทำเอาสาวๆกรี๊ดจนลมจับด้วยMVสุดเร้าร้อนมีฉากโลมเล้ากับนางเอก       มิวสิคจนยอดขายอัลบั้มฟุ้งทะลุเป้าแถมเพลงก็ไต่ขึ้นอันดับ1ของชารต์เพลงทั่วโลกนับว่าเป็นปรากฏการณ์ใหม่ที่เขย่าวงการเพลงเลยที่เดียวนอกจากดีกรีความร้อนแรงของเพลงแล้วหนุ่มคนนี้ยังกวาดรางวัลหนุ่มในฝันที่สาวๆอยากกอดมากที่สุดอีกด้วย แหมการันตีด้วยรางวัลและผลงานเพลงขนาดนี้สาวๆคงจะหลงรักหนุ่มคนนี้มากขึ้นเรื่อยๆอย่างแน่นอน  - 
 
~ ปิ๊ด ~
“ อืม!!!! … เรนค่ะตื่นแล้วเหรอ ” หญิงสาวงัวเงียตื่นขึ้นเอ่ยถามชายหนุ่มที่ร่างกายท่อนบนเปลือยป่าวกำลังนั่งสูบบุหรี่อยู่ปลายเตียงควันบุหรี่ที่สูบลอยคุ้งไปทั่วห้องหญิงสาวพยายามดึงเอาผ้าห่มมาคลุมตัวแล้วคลานจากเตียงโอบรอบคอชายหนุ่มเอาเอื้อมมือหยิบบุหรี่ออกจากปากของเค้า
“ ไม่เอานะเรนสูบบุหรี่มันไม่ดีนะ ”  เรนลุกขึ้นจากเตียงพลางเดินไปหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวของเค้าสวมเข้าไป
“ นี้เรนจะไปไหนค่ะ ” หญิงสาวเอ่ยถามด้วยอาการขุ่นเคือง ชายหนุ่มมองหน้าของเธอพลางเอ่ยด้วยเสียงแผ่วเบา
“ กลับบ้าน ” ว่าแล้วเรนก็เดินไปหยิบแว่นกันแดดแล้วก็เดินจากไปโดยไม่ฟังเสียงร้องทักที่ตามไล่หลังเค้ามา
“ เรนนน…..เรน ” หญิงสาวร้องเรียกตามแต่ไม่เป็นผลสำเร็จสุดท้ายแล้วเธอก็ต้องโดนทิ้งอีกตามเคย
“เฮ้ย!!!ผู้หญิงนี้น่ารำคาญชะมัด ”  เรนถอนหายใจก่อนจะเดินออกจากคอนโดตรงมาที่รถที่จอดอยู่ชั้นใต้ดินแล้วขับออกมา
 
         97/8 เมอร์ฟิวล่าทาวน์   อันโดรเบริด์
~~~กริ๊งงง ~~~    กริ๊งงงงง~~~
“ อืม โอ๊ยขี้เกียจจังเลยเช้าแล้วเหรอเนี้ย  ”  เด็กหนุ่มบ่นอุบอิบอยู่บนเตียงนอนที่เขาพยายามขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มก่อนจะเอื้อมมือควานหานาฬิกาปลุกที่เขาเป็นคนตั้งไว้แล้วกดปิดมัน
~~ก๊อก~~ ก๊อกๆ~~
“  ฟิวตื่นหรือยังนะลูก ”
“ ฮ่ะแม่ตื่นแล้วฮ่ะ ”  ผมตอบแม่ไปพลางลุกขึ้นจากเตียงนอนอย่างงัวเงีย
“ รีบอาบน้ำแล้วลงมาทานข้าวซะนะฟิวเดี๋ยวไปเรียนสายนะ ” แม่ตะโกนบอกผมแล้วเธอก็เดินจากไป
ผมชื่อ พีฟิวครับเรียกผมว่าฟิวเฉยๆก็ได้นะผมอายุ17ปีตอนนี้อยู่ม.5 ของโรงเรียนเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งครอบครัวผมตอนนี้เหลือสองคนแม่ลูกแล้วฮ่ะเพราะคุณพ่อผมเสียชีวิตตั้งแต่ผมอายุได้5ขวบตอนนี้แม่แต่งงานใหม่แล้วกับมหาเศรษฐีพันล้านเราจึงต้องย้ายมาอยู่ที่บ้านของคุณลุงผมชอบเรียกเขาแบบนั้นนะฮ่ะทำให้ตอนนี้ครอบครัวผมมีสมาชิกในบ้านด้วยกัน4คนเป็นชีวิตที่แฮปปี้มากคุณลุงเป็นคนใจดีท่านรักผมเหมือนผมเป็นลูกแท้ๆของท่านเลยล่ะผมดีใจที่ผมเข้ากับทุกคนได้ยกเว้นเสียแต่ลูกชายของคุณลุงที่ไม่สามารถปรับตัวเข้าหาเค้าได้เลยเพราะนอกจากเค้าจะไม่ชอบแม่ผมแล้วเค้ายังเกลียดขี้หน้าผมอีก
“อรุณสวัสดิ์ครับคุณลุง ” ผมกล่าวทักทายคุณลุงที่นั่งที่โต๊ะอาหารกำลังง่วนอยู่กับการอ่านหนังสือพิมพ์ฉบับเช้าวันนี้
พีฟิวแอบเหลือบมองหนังสือพิมพ์ฉบับนั้นแล้วตอนนี้สายตาของเขาก็จ้องเข้าไปตรงที่หน้าหนึ่งของฉบับหนังสือพิมพ์เช้าวันนี้โดยพาดหัวข่าวที่เด่นหลาบวกกับรูปภาพในข่าวก็เด่นมากไม่บอกก็รู้ว่านี้มันรูปใคร ใบหน้าขาวใสไร้ที่ติจมูกโด่งเป็นสันกับสีผมที่ดำเป็นธรรมชาติบวกกับดวงตาสุดเซ็กซี่และเย้ายวนเป็นใครไปไม่ได้นอกจากไซเรนพี่ชายต่างสายเลือดของเขา  พีฟิวแอบมองแล้วเหลือบยิ้มอยู่คนเดียวผู้เป็นแม่เห็นจึงหันหน้ามาเอ่ยถามลูกชายของเธอ
“ยิ้มอะไรอยู่คนเดียวนะฮ่ะฟิวเห็นมองหนังสือพิมพ์ที่พ่ออ่านตั้งแต่เช้าแล้วนะ ” แม่หันหน้ามาถามพลางตักอาหารใส่จานที่ถูกจัดเตรียมไว้
พีฟิวยิ้มให้กับผู้เป็นแม่ก่อนจะตอบไปยิ้มไป “ เปล่าฮ่ะผมก็แค่ดีใจที่อัลบั้มเพลงของพี่ชายขึ้นชารต์เพลงทั่วโลกนะฮ่ะ” พีฟิวตอบพลางยิ้มให้กับผู้เป็นแม่ของเขาแต่ความดีใจนั้นไม่ได้ส่งถึงชายแก่คนนี้เลยสักนิด
“ จะไปดีใจอะไรกับมันไอ้ลูกนอกคอก ”  วิวเนอร์ กล่าวขึ้นพร้อมกับอาการไม่ชอบใจพร้อมวางหนังสือพิมพ์ลงบนโต๊ะอาหาร
“ คุณค่ะใจเย็นๆสิค่ะเรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วนะค่ะ ” แม่ว่าพลางเดินเข้าปลอบคุณลุงทันที
“ มันคงไม่นึกถึงสินะว่ามันมีพ่อมันถึงได้ไม่เคยกลับบ้านกลับช่องแบบนี้ปีกกล้าขาแข็งนักก็ปล่อยมันไปไอ้ลูกไม่รักดี”         วิวเนอร์ว่าพลางลุกออกจากโต๊ะอาหารเช้าไปด้วยอาการขุ่นเคืองและน้อยใจในลูกชายของเขาที่หลังจากแม่ได้จากไปลูกชายคนนี้ของเขาก็ไม่เคยกลับมาเลยหลังจากที่เขาแต่งงานใหม่กับแม่ของพีฟิวไซเรนก็ต่อต้านผู้เป็นพ่อมาตลอดมาจนถึงตอนนี้สองพ่อลูกก็ไม่เคยกินเส้นกันเลยสักครั้ง
“ ผมพูดอะไรผิดไปหรือเปล่าฮ่ะแม่ คุณลุงถึงได้โกรธขนาดนี้ ” ผมว่าพลางหันหน้าไปพูดกับแม่ด้วยอาการรู้สึกผิดพลางคิดในใจว่าไม่น่าพูดถึงเรื่องพี่ชายต่อหน้าคุณลุงเลย
“  ไม่หรอกจ๊ะฟิว คุณพ่อนะแค่ต้องการให้พี่ชายเข้าใจเท่านั้นเอง งั้นแม่ไปดูคุณพ่อก่อนนะทานเสร็จแล้วก็รีบไปเรียนล่ะเดี๋ยวสายนะ ” แม่ว่าพลางลุกออกไปจากโต๊ะอาหารแล้วเดินตามคุณลุงไป
ทำไมกันนะตั้งแต่เรามาอยู่บ้านนี้พี่ชายก็ไม่เคยญาติดีกับคุณลุงเลยเอาแต่ทะเลาะกันถึงผมจะจำไม่ได้ว่าเพราะอะไรแต่ที่ผมจำได้แม่นยำที่สุดคือคำพูดที่ออกจากปากของพี่ชายว่าเขาเกลียดคนอย่างผมและแม่ที่สุด