Last Stand Online เกมสงครามรัก วีรบุรุษนักรบออนไลน์

          สิ้นเสียงของแตรทัพเหล่าขบวนลูกสมุนจำนวนหยิบมือทั้งสองฝ่ายบนพื้นที่เส้นทางเดียว ได้เอาดาบของพวกมันประดาบเข้าเผชิญหน้ากัน ข้อมูลจำนวนพลังชีวิตของพวกมันทั้งหมด ปรากฎอยู่ในหัวของทาร์คในชุดฮีโร่ฝึกหัด เขากำดาบแน่นแล้ววิ่งเข้ามาเอาดาบฟาดใส่ลูกสมุนอีกฝ่ายทันทีจน ลูกสมุนอีกฝ่ายกระเด็นออกไปตามแรงดาบแล้วแน่นิ่งอยู่อย่างนั้น


          ตอนนี้ ทาร์ต เด็กหนุ่มได้เข้าสู่ในโลกของเกม Last Stand Online เกมออนไลน์แนว MOBA ที่ซึ่งแตกต่างจากการเก็บเลเวลทั่วไป และตอนนี้เขาได้เข้าสู่ช่วงสุดท้ายของการ Tutorial คือการทดสอบการต่อสู้แบบจริงจังในสนาม The Center's king ซึ่งเป็นสนามรบฝึกซ้อมและการประลองสู้รบแบบ เส้นทางเดียว ซึ่งกติกากันสู้รบนั้นมีอย่างเดียว ทำลายฐานทัพฝั่งตรงข้ามให้ได้ ถือว่าได้รับชัยชนะ


          เด็กหนุ่มกวัดแกว่งดาบของเขาโจมตีพวกลูกสมุนฝั่งตรงข้ามจนหมดชุดแรก เขารู้สึกว่า มีแสงรอบๆตอบบางๆห่อหุ่มเขาไว้ นั้นเป็นสัญญาณบอกเขาว่า ระดับเลเวลขึ้นเขาได้เพิ่มขึ้นแล้วจากเลเวลหนึ่ง เป็นเลเวลสอง ข้อมูลที่แสดงภาพในหัวของเขาได้แสดงภาพขึ้นว่าต้องการจะอัพทักษะส่วนไหนก่อน 


          ซึ่งหนึ่งเลเวลอัพได้หนึ่งครั้ง ซึ่งการต่อสู้แต่ละรอบนั้น โดยทั่วไปเลเวลจะสูงสุดอยู่ที่เลเวลยี่สิบห้า สามารถอัพสกิลในส่วนของสกิลทั่วไป สกิลติดตัวประจำฮีโร่ สกิลท่าไม้ตาย และการอัพสถานะ ซึ่งแบ่งได้เป็นอัพสกิลทั่วไปได้สูงสุดห้าระดับ สกิลท่าไม้ตายอัพได้สูงสุดสามระดับ สกิลติดตัวประจำตัวฮีโร่สองระดับ และการอัพสถานะสูงสุดห้าระดับ รวมการอัพทั้งหมด ยี่สิบห้าครั้ง พอดีกับเลเวลสูงสุดที่ได้กำหนดเอาไว้ แต่การที่จะทำให้เลเวลสูงสุดก็ต้องต่อสู้กับลูกสมุนและศัตรูฝ่ายตรงข้ามด้วย


          แต่ใน Tutorial นั้นได้ทำให้ลูกสมุนนั้นมีพลังชีวิตต่ำ และศัตรูที่เป็นระบบคอมพิวเตอร์นั้นพลังชีวิตต่ำด้วย เพื่อให้เกมจบไวขึ้น และไม่มีสกิลติดตัวประจำตัวฮีโร่ เพราะสกิลประจำตัวนี้ต้องไปเรียนรู้ ฝึกหัดกันในเกมเอาเอง


          ทาร์คเลือกที่จะอัพสกิลแรกขึ้นมาก่อน ซึ่งเป็นสกิลฝึกหัดเป็นท่าการโดดฟันลงที่หัวศัตรูอย่างรุนแรงทำให้ศัตรูติดสถานะ Stun(มึนงง)ไม่สามารถทำอะไรได้เป็นเวลาหนึ่งวินาที แต่การใช้สกิลนี้ในตอนนี้จะใช้ค่าพลังมานาที่มาก เขาจึงไม่คิดใช้กับลูกสมุนตอนนี้แน่นอน


          ตอนนี้เด็กหนุ่มเลเวลสองแล้วมีสกิลโจมตีหนึ่งสกิล แต่ทว่าเวลาผ่านไปหนึ่งนาทียังไม่เห็นฮีโร่ฝ่ายตรงข้ามที่เป็นศัตรูโผล่มาเลย แล้วลูกสมุนชุดใหม่ก็วิ่งเข้ามาสมทบเรื่อยๆ จนเกิดกองกำลังที่ใหญ่ขึ้น ลูกสมุนฝั่งตรงข้ามชุดใหม่เข้ามาถูกทาร์คกำจัดหมด ทำให้ไม่มีมีอะไรต้านทานได้จนเดินมาถึงป้อมปราการชั้นนอก


          ทาร์ตไม่ลังเลใช้ดาบของเขาโจมตีที่ป้อมปราการ และพวกลูกสมุนก็ช่วยกันรุมโจมตี ป้อมปราการฝั่งมันก็ทำการป้องกันตัวเอง


          ดวงตาของมันกลายเป็นสีแดงแล้วยิงลูกเวทย์จากทางตาของตัวป้อมปราการที่เป็นรูปอัศวิน ยิงใส่ลูกสมุนที่อยู่ใกล้ตัวที่สุด แล้วดันใกล้กับทาร์คที่ยืนตีอยู่ด้วย จึงทำให้ทาร์คกระเด็นออกไปตามแรงลูกเวทย์ที่ยิงใส่


          ผลัก !!

          
          เด็กหนุ่มกระเด็นติดกำแพงเตี้ยๆ หันมองไปข้างหลังแทบเสียวสันหลังวาบเพราะถ้ากระเด็นแรงอีกนิด เขาคงตกไปแล้ว ถึงแม้รู้ว่ามันเป็นโลกในเกม แต่ถ้าตกลงไปคงเสียวไม่แพ้กันแน่ๆ


          "แบบนี้มันเสียวนะ !" เขารวบรวมสติตัวเองแล้วดันตัวลุกขึ้นวิ่งเข้ามาตีป้อมปราการต่อ


          ถึงแม้ป้อมปราการมันก็ทำหน้าที่ป้องกันของมัน โดยการยิงใส่ลูกสมุนก่อนที่จะโจมตีใส่ฮีโร่ ในกรณีฮีโร่บุกเข้าโจมตีป้อมปราการฝ่ายตรงข้าม ยกเว้นว่า ฮีโร่ที่บุกเข้ามาโจมตีฮีโร่อีกฝ่ายในอาณาเขตของป้อมปราการของมัน ป้อมปราการจะหันมายิงฮีโร่นั้นทันที ซึ่งพลังโจมตีของป้อมปราการ ตอนต้นเกมแทบไม่มีใครอยากยุ่งนักเพราะโดนยิงแค่สี่ ห้า ครั้งก็อาจทำให้ลงไปนอนได้


          ทาร์ตรู้ด้วยสัญชาตญาณว่า ถ้าหากลูกสมุนโดนป้อมปราการตีตายหมด ให้ถอยออกจากรัศมีการยิงแล้วรอลูกสมุนมาดันป้อมใหม่อีกรอบ


          แต่ถ้า'มันไม่โผล่มา'ทาร์คคงลืมไปแล้วว่า ฮีโร่ฝั่งศัตรูนั้นไม่โผล่มา


          มีไซลอป(ยักษ์ตาเดียว)สีฟ้าตัวใหญ่กว่าเขานิดหน่อยถือไม้ตะบองไม้หนาๆวิ่งมาจนพื้นสะเทือน ส่งเสียงคำรามฟาดใส่ทาร์คที่กำลังเตรียมเข้าตีป้อมพร้อมลูกสมุนระลอกใหม่จนกระเด็นหน้าหงายกลิ้งไปสามตลบ


          "โอ๊ย !! บ้าจริง ไหงมาเพิ่งโผล่ตอนนี้....ถึงเป็นโลกในเกม แต่ก็รู้สึกเจ็บเหมือนกันแฮะ ถึงจะไม่แรงเท่าไหร่ก็เถอะ" เขาปักดาบลงพื้นค้ำยันแล้วลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ข้อมูลในหัวแสดงว่า จำนวนพลังชีวิตเข้าลดลงไปตั้งเกือบหนึ่งส่วนสาม แสดงว่า เมื่อครู่ เจ้าไซลอปที่เป็นฮีโร่ศัตรูตัวนี้คงใช้สกิลฟาดเราแน่ๆถึงได้เจ็บขนาดนี้


          แม้ฮีโร่ที่เป็นไซลอปจะเป็นระบบ AI เสมือนจริง แต่ก็ประมาทไม่ได้เพราะมันก็ตีเราเจ็บ ฉะนั้น ต้องหาโอกาสล้มมันให้ได้


          ยักษ์สีฟ้าได้วิ่งกรูเข้ามาตามสัญชาตญาณเอาตะบองไม้เหวี่ยงใส่เป้าหมายนั้นคือชายหนุ่มตรงหน้่า ไม่ให้ตั้งตัวได้


          เขารีบกลิ้งหลบทันทีตามหลักสูตรเร่งรัดของNPC อดอล์ฟวเรื่องการต่อสู้เบื้องต้น แม้จะดูเชื่องช้า แต่ก็หลบได้หวุดหวิด จากนั้นเขาก็ควัดดาบกระแทกใส่สีข้างอย่างรุนแรง จนไซลอปมันเซถอยหลังไปตามแรง


          เด็กหนุ่้มกวัดแกว่งดาบใส่เป้าหมายไม่ยั้ง ไม่ให้มันป้องกันตัวได้ แล้วปิดท้ายด้วยสกิลพื้นฐานที่เขาอัพมา กระโดดเหนือหัวไซลอปแล้วฟาดดาบลงไปเต็มหัวของมันเป็นกระบวนท่าปิดท้าย


          "โฮ๊ก !!!!!!!!!" มันส่งเสียงคำรามด้วยความเจ็บปวดแล้วมึนงงชั่วขณะ สถานะข้อมูลแสดงผลในหัวสมองของทาร์คว่าพลังชีวิตของยักษ์สีฟ้าตัวนี้เหลือพลังชีวิตน้อยกว่าเขาแล้ว

          "ก็ไม่เท่าไหร่นิ" ทาร์ตเริ่มได้ใจเกิดความฮึกเฮิมขึ้นเตรียมจะเผด็จศึกทันที


          แต่ทว่าพวกลูกสมุนชุดใหม่ของทั้งสองฝั่งนั้นมาพอดีทำให้ทาร์คไม่สามารถมาได้ เขาจึงตัดสินใจกำจัดลูกสมุนเสียก่อนเพื่อเป็นการเก็บเลเวลและอัพสกิล


          เกมดำเนินไปนาทีที่สี่ ทั้งคู่ต่างทำอะไรกันไม่ค่อยได้ ทำได้แค่เก็บเลเวลจากการกำจัดลูกสมุนของฝั่งตนที่วิ่งเข้ามาประทะบริเวณกลางสนาม มีการล้ำเข้ารัศมีป้อมปราการกันบ้าง จึงไม่แปลก ตอนนี้ป้อมปราการทั้งคู่ใกล้จะพังเต็มทีแล้ว


          เด็กหนุ่มกับยักษ์ไซลอปทั้งคู่ต่างเลเวลห้ากันแล้ว สกิลของทาร์คตอนนี้สกิลกระโดดฟันให้ศัตรูมึนงงนั้นเขาอัพไปถึงระดับสาม ส่วนอีกสองสกิลที่เหลือนั้นคือ สกิลตวัดดาบตีใส่ขาคู่ต่อสู้ทำให้ศัตรูสูญเสียความเร็วในการเคลื่อนที่ และสกิลเก็บก้อนหินรอบๆตัวขว้างใส่เป้าหมายจากระยะไกลได้ อย่างละหนึ่งละดับ


          ทาร์ตใกล้จะเลเวลหกแล้วซึ่งจะสามารถปลดล็อคสกิลท่าไม้ตายได้ และรอใช้จัดการมันขั้นเด็ดขาดแล้วตลุยทำลายฐานให้ไวที่สุด ตอนนี้ทำได้แค่กำจัดสมุน และมีการปะทะประปรายบ้างเพราะตอนที่ไซลอปเสียเปรียบ มันก็หนีเข้ารัศมีป้อมปราการ ขืนเข้าไป เราก็มีแต่ตายกับตาย


          คราวนี้เข้าสู่ช่วงนาทีที่หก เขาได้สกิลท่าไม้ตายแล้ว เป็นสกิลที่เขาต้องโจมตีสามครั้ง หมุนตัวฟัน เอาดาบแทง แล้วกระโดดฟัน ซึ่งรวมกันเป็นสกิลท่าไม้ตาย ซึ่้งมีพลังโจมตีมากกว่าปกติสามเท่า เป็นท่าไม้ตายพื้นฐานที่มีกันทุกคนสำหรับผู้ที่เลือกเล่นฮีโร่สาย โจมตีระยะประชิด


          ส่วนมันก็เลเวลหกแล้วเหมือนกัน พร้อมกับสมุนชุดใหม่ ทาร์คสบโอกาสที่ยักษ์ออกนอกรัศมีป้อมปราการของมัน วิ่งฝ่าวงลูกสมุนเข้าปะทะกับไซลอปทันที


          เสียงตัวดาบกระทบกับตะบองไม้หนักๆแล้วผลักตัวกันละกันให้ถอยห่าง ทาร์คตั้งหลักได้พอดี ตั้งท่าใช้ท่าไม้ตายทันที


          "เอาไปกันซะเจ้ายักษ์ !!" ชายหนุ่มวิ่งเข้ามาหมุนตัวฟันตามกระบวนท่าของสกิลท่าไม้ตาย


          แต่หารู้ไหมว่าท่าไม้ตายของไซลอปคืออะไร ???


          มันมันยืนนิ่งอยู่อย่างนั้นราวกับจงใจให้เข้ามาฟัน แถมร่างกายของมันคลุมกายไปด้วยม่านพลังอ่อนๆด้วย


          ผั๊วะ !!!! ตัวดาบฟาดไปที่ลำตัวของไซลอปอย่างอย่างจัง แต่ทว่าทำไมฟาดไม่เข้า พลังชีวิตมัีนไม่ลด


          "บ้าน่ะ ?"ทาร์คตกใจมากถึงกับยืนอึ้งไปชั่วขณะทันที


          จากนั้นภาพเหตุการณ์มันก็รวดเร็วมาก ไซลอปคัวนั้นคำรามแล้วกระทืบพื้นพร้อมกับเอาหัวตะบองไม้ปักลงพื้น เกิดการระเบิดคลื่นพลังเป็นวงกว้างจนทาร์คและลูกสมุนฝั่งของทาร์ปลิวตกลงไปข้างล่างหมด ส่วนเจ้าตัวคว้าขอบกำแพงเตี้ยๆไว้ได้ เกือบตกลงไปข้างล่าง


          แต่ที่ร้ายกว่านั้น ตรงที่เขาห้อยโตงเตงตรงนั้น มีจุดที่มันยังเป็นบัค* อยู่ เป็นลักษณะหลุมสีดำขนาดพอสมควร มันเป็นอย่างนั้นตั้งแต่พัฒนาแผนที่นี้ขึ้นมา มันลอยอยู่กลางน่านฟ้าแต่อยู่ต่ำกว่าจากสนานที่แห่งนี้ที่ลอยสูงกว่านิดหน่อย ซึ่งทางทีมงานยังไม่สามารถแก้ไขได้ ซึ่งหมายความว่า ถ้าตกลงไปตรงนั้น อาจเกิดอะไรขึ้นกับเขาก็ไม่รู้


          โดยปกติแล้ว ถ้าผู้เล่นมือใหม่โดนซัดกระแทกตกลงไป ก็จะวาร์ปขึ้นมาที่ฐาน ทันที แต่การตรงลงจุดบัค


          อดอล์ฟซึ่งสังเกตการณ์ในถานะ NPC อยู่ห่างๆตกใจเมื่อเห็นเหตุการณ์เช่นนั้น จึงได้ทำการติดต่ออีกฝ่ายทันที


          "เจ้าหนุ่ม ! เป็นอะไรหรือเปล่า รีบขึ้นมา !" 

          "อ๊ะ....แย่จริงๆ"ทาร์คบ่นอุบแล้วพยายามตะเกียกตะกายปีนขึ้นมา


          แต่ทว่า ระบบ AI ของไซลอปนั้นถูกตั้งมาให้ล้มอีกฝ่ายเช่นกัน เลยไม่ได้ยั้งมือ วิ่งเอาตะบองทุบกำแพงตรงนั้นจนทาร์คร่วงลงไปตรงจุดหลุ่มสีดำบัคตรงนั้น


          ตึ๊ง !!!! กำแพงถูกฟาดแหลกละเอียดพร้อมกับชายหนุ่มที่ตกลงร่วงจาสกที่สูงทันที


          "อ๊าคคคค !!!"

          "เจ้าหนุ่ม !!" อดอล์ฟได้ยินเสียงของเด็กหนุ่ม รู้เลยว่าต้องตกลงไปตรงนั้นแน่ เตรียมการติดต่อขอความช่วยเหลือฉุกเฉินว่า ทาร์คได้ตกลงไปในจุดบัคแล้ว


          *********************************************************


          "...อือ..."ทาร์ตเริ่มรู้สึกตัว แล้วพยายามลืมตาขึ้นมามองไปรอบๆ


          ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน แต่รู้แค่ว่าที่นี่มันมืดไปหมดจนมองไม่เห็นแม้กระทั้งเท้าตัวเอง มีเพียงเส้นสีขาวสว่างที่ทอดตรงยาวไปจนสุดลูกหูลูกตา เขาพยายามยืนขึ้นมา พยายามกวาดสายตาไปอีกรอบ สุดท้ายก็มีแค่ความมืด


          แต่ทำอย่างไรได้ และก็ไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหนเขาจึงได้แต่เดินไปตามเส้นทางนั้นไปเรื่อยๆ


          "ที่นี่ ที่ไหนกัน?"เขาพูดกับตัวเองแล้วเดินตามเส้นสีขาวบางๆใต้เท้าที่นำทางเขาไปพร้อมพยายามติดต่อกับคนข้างนอก


          ความเงียบงันเข้ามา มีแต่เสียงฝีเท้าที่ดังเข้าโสตประสาทหูเท่านั้น ไม่มีใครตอบรับกลับมา แถมเหมือนกับว่า ไม่มีจุดหมายปลายทางเสียเลย แต่เขาก็เลือกที่จะเดินต่อ


          ขณะนี้ความรู้สึกต่างๆได้เข้ามามากมายในจิตใจของเขา


          แต่ก็ไม่ถึงกับสิ้นหวังเสียทีเดียวเพราะเขาเห็นแสงสว่างที่ปลายทางอยู่ร่ำไร จึงวิ่้งไปหาจุดนั้นทันที


          "ทางออก ?" เขาดีใจเล็กๆแล้ววิ่งไปตรงจุดนั้นถึงปลายทางของแสงสว่าง


          เขาไปถึงที่นั้น แสงสว่างมันสว่างจ้าจนแยงตาของเขา จนกระทั้งสายตาเริ่มปรับตัวได้ เขาจึงตะลึงกับสิ่งที่เห็นนิดหน่อย


          "นี่มัน..." เขามองไปรอบๆที่ประกายถ้ำคริสตัลนั้นแวววาวเต็มไปหมด ราวกับถูกมนต์สะกด


          ภายในนี้เป็นถ้ำคริสตัลเล็กๆที่ตรงกลางเป็นแท่นแถมมีวงแหวนเวทย์ล้อมรอบ ตัวถุงมือนั้นเป็นลักษณะถุงมือหนังด้านขวาที่สวมถึงท่อนแขน หลังถุึงมือเป็นลักษณะวงแหวนเวทย์และมีสิ่งที่คล้ายลูกแก้วสามสีคือ แดง เขียว และน้ำเงินติดอยู่หลังถุงมือ ขอบปลายวงแหวนเวทย์ในถุงมือนั้น ข้างหน้าถัดไปของผนังถ้ำ มีสักลักษณ์ของนักรบสามแบบ และเขียนภาพลักษณะต่างๆของนักรบบนผนังคริสตัลด้วย


          "การระเบิด การดูดกลืนและการหยั่งรู้ ?...ผู้ใดที่สวมใส่มัน จะได้ครอบครองพลังทั้งสาม " เขาเข้าไปสำรวจแล้วอ่านข้อความที่ผนังนั้น แล้วเหลือบมองถุงมือที่ถูกตั้งตระหง่าภายในวงแหวนเวทย์ขนาดใหญ่บนพื้น


          (ครอบครองงั้นเหรอ ?) ทาร์ตเกิดความคิดภายในใจแล้วเดินไปหาที่ถุงมือนั้น เขาหยิบขึ้นมาสวมใส่ที่ถุงมือขวาแล้วสำรวจถุงมือที่สวมใส่อย่างพิจารณา หารู้ไหมว่า พื้นที่เขาเหยียบในวงแหวนเวทย์กำลังเปล่งแสงสีแดง สีเขียว และสีน้ำเงินซึ่งมันไหลมาคนละทางเป็นแสงแล้วค่อยๆรวมตรงจุดศูนย์กลางนั้น


          พื้นรอบๆสั่นคลอนเล็กน้อย ลูกแก้วสามสีที่ฝังอยู่ในหลังถุงมือกำลังส่องแสงตอบรับ ทันทีที่แสงทั้งสามสีบนพื้นวงแหวนเวทย์ไหลบรรจบกัน จนเกิดแสงสีขาวรอบๆพื้น และหลังจากนั้นมันก็มาพร้อมกับเสียงของมนุษย์ดังเข้ามา


          "นี่น่ะเหรอ ? คนที่จะมาเป็นคนที่ใช้พลังของเราเหรอยะ ? ดูปวกเปียกชะมัด !?" เสียงของหญิงสาวได้ดังขึ้น มันไม่ได้ดังในหัว แต่มันดังมาจากตรงหน้าของทาร์ค

          "แต่ผมว่าเขาก็ดูดีนะครับ คนที่เจอพวกเราแสดงว่าเป็นผู้ที่ถูกเลือกแล้วล่ะครับ จับฝึกนิดหน่อยก็คงใช้พลังของผมได้คล่องแล้วล่ะ" อีกเสียงหนึ่งเป็นน้ำเสียงของผู้หญิงอีกคน แต่ทว่ากลับเรียกแทนตัวเองว่าผม

          "...นายเป็นใคร..."และเสียงเด็กผู้หญิงอีกเสียงที่ดูน้ำเสียงจะเด็กสุดกว่าสองเสียงที่ได้ยินมา แต่กลับดูเป็นผู้ใหญ่ที่เงียบขรึมมาก ได้กล่าวขึ้น


          ทาร์ตหันไปมาก็ไม่พบว่าใครพูด แต่เขาก็คงคิดว่ามันคงเป็นเสียงในเกมล่ะมั้งจึงได้ตอบไป


          
          "ทาร์ต วินด์สัน ฉันเพิ่งเข้ามาในโลกแห่งนี้ได้ไม่นานนัก ถึงไม่รู้ว่าฉันตกมาที่นี่ได้ยังไง...ว่าแต่พวกเธอเป็นใครกันแน่ ?"

          "พวกเราคือ Tri-soul gauntlet อาวุธที่ถูกปิดผนึกมานาน เพื่อรอที่จะมีใครเปิดผนึกแล้วร่วมต่อสู้เพื่อจุดหมายของผู้ที่ถูกเลือก...แต่ดูเหมือนนายจะบังเอิญตกมาสินะ เจ้าไก่อ่อน ! " จากนั้นก็มีอ่อร่าสีแดงก่อรูปร่างเป็นรูปร่างคล้ายรูปร่างของผู้หญิงสวมชุดเกราะ ไว้ผมหางม้า ได้กล่าวทักเหมือนจะดูไม่ค่อยเป็นมิตรเอาเท่าไหร่เลย แต่น้ำเสียงกลับอยากจะมาเป็นมิตรเสียจริง

          "ไทร โซล กอนท์เล็ต ?...อาวุธที่ถูกปิดผนึก" ทาร์ตมองถุงมือที่เปล่งประกายจากลูกแก้วสลับมองกับออร่าสีแดงที่ก่อรูปเป็นหญิงสาวความสูงไล่เลี่ยกับเขาไปมา

          "ใช่ ! ถึงแม้ว่านายจะบังเอิญเจอ ! แต่ทว่าฉันจะยอมรับนายเป็นผู้ใช้พลังของพวกเราหรอกนะ !"

          "แต่ผมยอมนะครับ ผมอยากออกไปสูดอากาศข้างนอกเต็มทีแล้ว" เสียงของหญิงสาวอีกคนดังขึ้นพร้อมก่อรูปร่างออร่าสีเขียวเป็นลักษณะผู้หญิงผมสั้นความสูงเตี้ยกว่าผู้หญิงคนแรกหน่อยหนึ่ง เดินเข้าไปหาใกล้ๆทาร์ต

          "ฟาฮ์น !! นี่จะยอมให้คนที่ดูเหมือนพวกไก่อ่อนแบบนี้น่ะเหรอ !?" เสียงหญิงสาวคนแรกแผดขึ้น

          "ไม่เห็นเป็นไรเลยนิครับ ฮารุกะ แค่จับฝึกได้เป็นก็โอเคแล้ว"

          "...ที่นี่จะปิดตัวแล้ว..."เสียงหญิงสาวคนที่สามที่ดูเด็กสุดได้เอ่ยบอกสั้นๆ พร้อมกับก่อตัวอ่อร่าสีน้ำเงินเป็นรูปร่างเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ความสูงเท่าเด็กประถมหรือมัธยมต้น ตัวเล็กๆ ทรงผมแบบทวินเทล ยืนอยู่ข้างๆออร่าทั้งสองสีนั้น

          "เอ๋ ? ปิดตัว ?"ทาร์ตสงสัย


          พื้นที่นี่สั่นสะเทือน ผนังถ้ำกำลังถล่ม ทำให้ทาร์ตทรงตัวไม่ค่อยอยู่โซเซไปมา


          "เหว๋อ !? จะถล่มแล้วเหรอ ?"ชายหนุ่มตกใจมองเห็นถ้ำที่กำลังพังถล่มเรื่อยๆ

          "รีบๆทำพันธะสัญญาสิยะ ! แล้วรีบออกจากที่นี่ ! อยากโดนถ้ำทับตายหรือไง เจ้าทึ่ม !" เสียงผู้หญิงคนแรกดังขึ้นคล้ายกลับตวาด แต่รู้สึกกลับไม่กลัวเลยสักนิด

          "ทะ...ทำยังไงเล่า !? ฉันยังไม่รู้เลย ?"

          "เอ่ยชื่อของนาย แล้วสาบานว่า จะใช้พลังการระเบิด การดูดกลืน และการหยั่งรู้ ไทร โซล กอนท์เล็ต ในนามของพวกเราทั้งสาม ฮารุกะ ฟาฮ์น ลูน่า จงมอบพลังให้แก่เรา...รีบๆล่ะ ที่นี่จะถล่มแล้ว"เสียงของผู้หญิงคนที่สองพูดขึ้น


          ทาร์ตไม่รอช้า เขาพยายามสิ่งที่อีกฝ่ายพูดมาให้หมด แล้วรีบพูดออกมา


          "ทาร์ต วินด์สัน ขอสาบานว่า ! จะใช้พลังของการระเบิด การดูดกลืน และการหยั่งรู้ ! ...ทะ...ไทร โซล กอนท์เล็ต ในนามของ ฮารุกะ ! ฟาฮ์น ! และลูน่า ! โปรดหมดพลังให้ฉันด้วย !!" ทาร์ตพูดฟังดูติดๆขัดๆ แต่ประโยคก็ครบถ้วนสมบูรณ์


          และแล้วออร่าที่ก่อตัวเป็นผู้หญิงทั้งสามสีก็ลอยเข้ามาในลูกแต่ที่หลังถุงมือแต่ละสีของตน พันธะสัญญาเสร็จสมบูรณ์ แม้จะเป็นเพียงแค่ในเกม แต่กลับดูแลังการและสมจริงมาก

          "เอาล่ะเจ้าไก่อ่อน ! ได้เวลาออกจากที่นี่แล้ว !" เสียงของหญิงสาวคนแรกที่ชื่อ ฮารุกะ ดังมาจากพุงมือของเขา พร้อมกับลูกแก้วสีแดงที่ติดหลังมือขอบวงแหวนเวทย์ กระพริบตามเสียงที่พูดด้วย


          ครืน !!!! หลังจากนั้น ที่นี่ก็ทรุดตัวถล่มลงไปข้างล่างทันที


          "ว๊าก !!!!!"ทาร์ตตกลงไปข้างล่างแล้วเขาก็หมดสติลง


          ถ้ำผนังได้ถล่มลงไปพร้อมกับร่างของชายหนุ่ม ขณะนั้น ก็มีม่านพลังห่อหุ่มเขาไว้แล้วพาเขาลอยออกมาสู่ด้านบนทันที จนเห็นแสงของท้องฟ้าอยู่ด้านบนไกลๆ จากนั้นแล้วดีดตัวออกมาจากหลุมดำที่เรียกว่าบัคนั้นอย่างแรง จนเขาลอยขึ้นฟ้า และตกลงสู่สนามรบการต่อสู้พอดิบพอดี แรงกระแทกนั้น ทำให้เขารุ้สึกจุกแล้วได้สติทันที


          "อ๊อค ! ...อูย...." หลังของเขากระแทกลงมากับพื้นสนามลอยฟ้านั้นต่อหน้าต่อตา NPC อดอล์ฟที่กำลัังอยู่เตรียมการแจ้งผู้คนให้รีบค้นหาทาร์ต แต่คราวนี้มันไม่ต้องแล้วเพราะเขาลอยมาหาตรงหน้าเลย

          "เจ้าหนุ่ม !!?" NPC ตกใจนิดหน่อยแต่ก็แอบโล่งอกเพราะเขากลับมาแล้ว แม้ไม่รู้ว่าเขากลับมาได้อย่างไรก็ตาม

          "นี่ผม...?"

          "อ่า ไม่เป็นไรก็ดีแล้วล่ะ"อดอล์ฟติดต่อทางอีกฝ่ายคือพี่สาวของทาร์ตทันทีพร้อมประคองตัวชายหนุ่ม

          "เขากลับมาแล้วครับ ยกเลิกการค้นหา ตอนนี้เขาปลอดภัย"อดอล์ฟกล่าวขณะติดต่อ

          "ทาร์ต ! ไม่เป็นไรใช่ไหม ?"ทีสกล่าวจากมิตินอกเกมด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงสุดๆ

          "ผมไม่เป็นไร ดำเนินเกมต่อกันเถอะ..."ทาร์ตพยายามทรงตัวด้วยตัวเอง เหมือนจะบอกว่า ไม่เป็นอะไร

          "ทาร์ต นายควรจะยุติก่อนนะ"ทีสกล่าว

          "ดำเนินต่อเถอะครับ แต่ถล่มพวกนี้ให้มันจบๆก็พอ จะได้กลับออกมาทีเดียว"

          "ตามใจ"ทีสพูดแล้วขาดการติดต่อ


          ทาร์ตตอนนี้ดาบในมือของเขาหายไปไหนไม่รู้ หรืออาจจะหายไปตอนนี้เขาถูกพลังของถุงมือที่เขาสวมใส่พามาแล้วช่วงนั้นก็อาจหายไปก็ได้


          "เจ้าหนุ่ม...มือขวานาย ?"อดอล์ฟสงสัย

          "อ่อ ผมได้มาจากตอนตกลงไปในหลุมดำนั้นน่ะ" เขาชี้ไปทางหลุ่มดำนั้น แต่ปรากฎว่า มันหายไปแล้ว


          เป็นที่น่าแปลก หลุมดำกลับหายไปหลังที่เขาออกมา ซึ่งแต่ก่ิอนตรงนี้กลับไม่มีใครทำให้มันหายไปได้

          
          "จะอะไรก็แล้วแต่ นายกลับมาได้ก็ดีแล้วเจ้าหนุ่ม ถ้าจะต่อก็หยิบดาบไม้อันใหม่มาเลย แล้วสู้กับมันต่อ ก่อนที่ป้อมชั้นในสุดจะพังนะ" NPCชี้ไปที่ไซลอปตัวเดิมซึ่งเลเวลของมันตอนนี้อยู่ที่เลเวลหกเช่นเดิม เพราะระบบได้จำกัดเลเวลมันเอาไว้แค่หกเท่านั้น

          "ไม่เป็นไรครับ ผมจะลองใช้สิงนี้ดู ขอตัวไปอัดมันก่อนนะครับ" ทาร์ตชูมือขวาของเขาที่สวมถุงมือ ไทร โซล กอนท์เล็ตให้ดูก่อนไว้ออกไปตัวเปล่า

          "เดี๋ยวๆ ! นายไม่มีอาวุธนะ !?"อดอล์ฟตะโกนบอก แต่เหมือนเด็กหนุ่มจะไม่ฟังอะไรเลย


          
          ตอนนี้ ชายหนุ่มได้อาวุธปริศนามา...พลังมันคืออะไรกันนะ ?



                                                                                                         (ติดตามชมตอนต่อไป)