Perform ปฏิบัติการให้หัวใจได้ปิ้งรัก

16

“โอ๊ย!!!” หลังที่ประทานสั่งเสร็จพวกนั้นก็จัดการผลักฉันอย่างแรง ทำให้หลังฉันไปชนกับผนังห้องเก็บของ

“พวกเธอจะทำอะไรน่ะ” ฉันถาม คนนี้เป็นนักเรียนข้างห้องนี้และเป็นประธานไม่ใช่เหรอ ประธานมาทำอะไรที่นี้

“เหอะ อีกหน่อยเธอก็จะรู้เอง” ประธานพูดน้ำเสียงที่เย็นทำให้ฉันรู้สึกไม่ได้เลย

“ขอแนะนำตัวนะ คนนี้ชื่อ รานากิ มิกะและนี้ กาดามา ยามิพวกเธอเป็นลูกน้องผู้ซื่อสัตย์ของฉัน” ประธานแนะนำตัวสองคนให้ฉันได้รู้ คนผมสีทองชื่อ มิกะ ส่วนคนผมสีน้ำตาลชื่อยามิ และที่เรียกว่าลูกน้องน่ะคงเป็นรองประธานละมั้ง เวลานี้มันใช้เวลาแนะนำตัวไหมฟ่ะ!!!

 “พวกเธอออกไปก่อน” ประธานหันหน้าไปสั่งสองรองประธาน

“ไม่ให้เราช่วยเหรอไอโกะ” มิกะ

“นั้นสิ” ยามิ

“ไม่ต้องหรอก ฉันคนเดียวก็เหลือเฝือ”

“เข้าใจแล้ว” สองคนนั้นพูดพร้อมกันและเดินออกไปก่อนยามิจะหันประตูและล็อคมันจากข้างใน

“เริ่มดีกว่านะ เธอน่ะ...” ไอโกะพูดเมื่อสองคนนั้นล็อคประตูเรียบร้อยแล้ว

“อะไร”

“จงเลิกกับเรียวซะ”

“ถ้าบอกว่าฉันไม่เลิกละค่ะประธานจะทำอะไร”

“หึ จะทำไงเหรอ ก็ทำยังนี้ไง!!!” ประธานพูดประโยคแรกเสียงหลอดไร้ฟันน่ากลัว ประโยคก็ตะโกนออกมาเสียงดังและเอาเข่าของเธอมาปะทะท้องของฉัน

“อุ๊บ!!!” ฉันนั่งลงกับพื้นทันทีและมือกุมท้อง ประธานตัวเล็กกว่าฉันตั้งเยอะ ทำไมแรงไม่เหมือนตัวเลย จุกชิบ!!! คำลงท้ายอ่ะมันเหมือนแฟนตัวเองพูดตอนอารมภ์เสียเลยอ่ะคารุ    

 “จะเลิกกับเรียวไหม” ประธานถามซ้ำอีก แล้วประธานก็เอามือเล็กๆของเธอจับคางฉันขึ้นให้มองน่าเธอ

“ไม่” ฉันร้องเสียงดังฟังชัดใส่หน้าเธอ

“ไม่เหรอ ในดูสิจะลองยืนยันคำเดิมหรือเปล่า” แล้วประธานก็ลงมือตบ ตี หยิก เตะ ปากก็ถามซ้ำไปเรื่อยส่วนฉันก็ยืนยันคำเดิมบ้าเอ๊ย!!! ตัวก็เล็กนิดเดียวแต่แรงเยอะจัง ฉันตัวสูงกว่ายัยเตี้ยตั้งเยอะ!!! เออ...นางเอกโหดเหมือนพระเอกเลยอ่ะ(คำพูดนะ)

“พวกแกทำไรคารุ!!!” ใครไม่รู้ตะโกนเสียงดังจากทางด้านหลัง พอประธานหันหลังไปมองถึงกับหน้าซีดไปทันทีไอโกะเองก็เหมือนกัน และด้านหลังของเรียวมีรองประธานที่กุมแก้มของตัวเอง ถ้าฉันเดาไม่ผิด เรียงคงตบสองคนนั้นแน่

“คะ...คือฉัน”

          เพี๊ย!!!

  ไอโกะที่กำลังแก้ตัวอยู่ แต่อยู่ๆก็โดนตบโดนฝ่ามือของเรียว แรงตบนั้นแรงมาก แรงจนไอโกะนั้นกระเด็นจะฉันไปอีกทางตามแรงตบของเรียว และพอไอโกะกระเด็นไปแล้วเรียวก็เดินมาดูตามร่างกายฉัน ฉันดูตาของเขาที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นความโกรธมาเป็นห่วงใย พอเขาดูตรงนั้นตรงนี้แต่ไม่ใช่ว่าเขาจะดูของห่วงของฉันนะเขาดูตามแขนตามขาฉันต่างหาก ระหว่างที่เขาตรวจดูดวงตาเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นความโกรธขึ้นเรื่อยตามรอยแผลที่เขาเห็น พอเขามาดูที่หน้าฉันเขาถึงกับนิ่งไม่ขยับเพราะเขาคงตกใจที่ฉันมีเลือดที่ปากและรอยแดงที่แก้มได้ชัดละมั้งนะ

  เรียวเอานิ้วมือเรียวยาวของเขามาเช็ดเลือกมุมปากของฉันอย่างนิ่มนวดก่อนจะมาเลื่อนมาจับที่แก้มฉันอย่างเบามือและมือของเรียวก็สั่นนิดๆด้วย

“เธอทำไมต้องทำร้ายคนของฉันด้วย” เรียวหันไปตะโกนใส่ไอโกะที่ตอนนี้กุมแก้มตัวเองและค่อยลุกขึ้น

“ก็ฉันทนไม่ได้ที่เห็นพวกนายรักกัน” ไอโกะก็ตะโกนใส่เรียวเหมือนกัน ดวงตาเธอเริ่มมีน้ำคลอแล้วละ

“แล้วมันเกี่ยวกับเธอตรงไหน”

“เกี่ยวสิ มันเกี่ยวที่ตรงฉันรักนาย”

“แต่ฉันไม่ได้รักเธอ”

“ทำไมคนที่ นายรักทำไม ไม่ใช่ฉัน” น้ำเสียงของไอโกะเริ่มสั่นๆ

“ก็เพราะเธอไม่ใช่ คารากิสาว่า คารุ” แล้วเรียวก็อุ้มฉันและเดินออกมา ทิ้งให้สามสาวประธานนักเรียนอยู่ตรงนั้นที่มีคนหนึ่งกำลังร้องไห้โดนไม่เลี่ยวหลังดูแม้แต่นิดเดียว