Perform ปฏิบัติการให้หัวใจได้ปิ้งรัก
Smile_♥_FaZa
14)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ14
“อือ” ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาและมองไปรอบๆตัวมีแต่กล่องอะไรไม่รู้เต็มไปหมด ฉันลองลุกขึ้นและเดินไปที่กล่องนั้นและเปิดดู นี้มันของที่ใช้ในการแสดงที่ผ่านมานี้ ดูเหมือนที่นี้คือห้องเก็บของนะ
ฉันคิดอย่างนั้นและมองไปรอบๆอีกครั้งเพื่อมองหาประตู เมื่อเจอแล้วฉันรีบเดินไปอย่างไม่รอช้า ฉันลองบิดลูกบิดแต่มันเหมือนถูกล็อคจากข้างนอกเลย
“ใครอยู่ข้างนอกบ้าง ช่วยเปิดประตูให้ฉันที” ฉันร้องตะโกนออกมาสุดเสียงพร้อมมือทุบประตูไปด้วย
“จริงสิโทรศัพท์” ฉันร้องออกมาอย่างดีใจ แต่นั้นก็แค่แวบเดียวเพราะพอฉันล่วงมือเข้าไปในกระโปรงก็มีแต่ความว่างเปล่า จริงสิยัยพวกนั้นเอาไปนี้
ฉันคิดภาพย้อนหลังที่ฉันถูกไม้หรืออะไรไม่รู้มาฝาดหัวอย่างแรงแล้วสลบไป ฉันร้องตะโกนขอความช่วยเหลือจากคนข้างนอกนานพอแล้ว แต่ไม่มีใครมาช่วยเลย
แล้วน้ำตาฉันก็ไหลออกมา ฉันยันเข่าขึ้นแล้วเอาแขนกอดเอาไว้แล้วก้มหน้าร้องไห้อยู่อย่างนั้น หัวฉันคิดแต่ให้เรียวมาเจอฉันเร็วๆและมาช่วยฉันอยู่ตลอด เพราะที่ห้องเก็บของนี้มันเก่ามากแล้วจนเป็นที่ถูกลืมของนักเรียน บรรดาคุณครูและภารโรงหรือแม่บ้านกันหมด
ฉันไม่รู้ร้องไห้นานเท่าไร และไม่รู้ว่าฉันภาวนาให้เรียวมาเจอฉันเร็วๆนานมากรึยัง แต่ที่รู้มีใครมาทุบประตูจากข้างนอก
ตุ้บ!!! ตุ้บ!!!
“คารุเธออยู่ในนั้นเหรอเปล่า” เสียงที่คุ้นหูดังมาจากข้างนอก เรียว!!!
ฉันปาดน้ำตาที่แก้มออกแล้วลุกขึ้นก่อนตะโกนออก
“เรียวฉันอยู่นี้ ช่วยฉันที”
“คารุนั้นเธอเหรอ” เสียงยูมินี้
“รอเดี๋ยวนะพวกเราจะช่วยเธอออกมาเอง” เสียงชินจิ
ตุ้บ!!! ตุ้บ!!!
ก่อนน้ำตาฉันจะไหลลงมาอีกครั้งเรียวก่อนทุบประตูเสียงดัง
“เว้ย!!! ประตูหาอะไรว่ะทำไมไม่เปิดเล่า” เรียวทุบประตูไปด้วยปากก็เฮ่า เอ๊ย!!! ก็ร้องไปด้วย คนเขียนเกือบตายแนะ (-.-;)
ตุ้บ!!! ตุ้บ!!!
“พอเถอะเรียว เดี๋ยวนายจะเจ็บตัวเปล่านๆะ พวกนายด้วย” ฉันร้องห้ามเมื่อเรียวยังทุบประตูต่ออยู่
ตุ้บ!!! ตุ้บ!!!
“พรุ่งนี้พวกนายก็ค่อยให้ภารโรงมาเปิดให้ก็ได้นะ” ฉันร้องไปอีก
เงียบ~
อ้าว ทำไมเงียบละพอบอกให้หยุดก็หยุดไปสักดื้อๆเลย นั้นสิจะโทษพวกเขาก็ไม่ได้นะก็ ฉันบอกให้ไปเองนี้นะ ช่วยไม่ได้
“คารุถอยหลังไป!!!” เสียงประสานของยูมิ ชินจิ และเรียว ตะโกนมา
“เอ๊ะ!!!” ฉันยืนอย่างงงๆแต่ก็ถอยไปแค่ก้าวเดียวแค่นั้น
ปัง!!!
ประตูเปิดออกเสียงดังสนั่นและเปิดอ้ากว้าง ภาพข้างหน้าฉันเห็นเรียวยกขาขึ้นกลางอากาศและนั้นทำให้ฉันรู้เลยว่าเรียวคงใช้เท้าเตะมาแน่
“เรียว!!!” ฉันร้องออกมาก่อนจะกระโดดไปกอดเรียวและปล่อยโห่ออกมาไม่อายใคร เรียวเองก็น่าจะเตรียมตั้งท่าไว้แล้วเลยทำให้ไม่มีใครล้ม
“ไม่เป็นไร ฉันอยู่นี้แล้ว ไม่ต้องร้องนะ” เรียวพูดก่อนจะกอดฉันตอบ
“คารุ” ยูมิ
“คารุ” ชินจิ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
