My Love ปฏิบัติการรักพิชิตใจยัยจอมจุ้นและนายแบดบอย
Penpicha
11) เวลาบอกรัก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ11
“ห๊ะ!!! ว่าไงนะ” ยูมิตะโกนเสียงดังไปทั่วร้านทำให้ทุกคนที่อยู่ในร้านหันมองพวกเราเป็นตาเดียว
“เออ เบาๆหน่อยก็ได้นะ”
“เมื่อ เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ”
“ฉันถามว่าเธอเคยมีความรักไหม” ฉันถามอีก
“มานี้ก่อน” แล้วยูมิก็จับมือฉันและลากไปที่ไหนก็ไม่รู้
สวนธารณะ...
“เธอ พาฉัน มาที่นี้ทำไม นะยูมิ” ฉันพูดไปหอบไปฟังไม่ได้ศัพท์เลย
ยูมิปล่อยมือฉันก่อนหันมาจ้องตาฉันด้วยสายตาจริงจัง
“เธอน่ะ เคยใจเต้นแรงไหม” หลังจากที่ยูมิจ้องฉันนานแล้วเลยเอ๋ยปากพูด
ฉันพยักหน้า
“เธอเคยมีภาพของคนคนนั้นออกมาจากสมองไหม”
งึกๆ
“แล้วเธอเคยเจ็บแปร๊ดๆที่หัวใจไหม”
ฉันคิดก่อนและพยักหน้าไป
“และนั้นแหละ หัวใจเธอรักคนคนนั้นเต็มหัวใจแล้ว” ตอนนี้ฉันพูดอะไรไม่ออกเลยมันอึ้งและสับสนปนๆกันไปหมด
นี้ฉันรักเรียวเขาให้แล้วเหรอเนี่ย!!!
“ว่าแต่เธอน่ะ ถามฉันแบบนี้นั้นแสดงว่าเธอแอบรักใครเหรอ” หลังจากที่ฉันยืนนิ่งแข็งทื่อไม่ยอมขยับอยู่นาน ยูมิจึงเป็นฝ่ายพูด
“เรียว” ฉันก้มหน้าและพูดเสียงเบา ฉันคิกว่ายูมิคงจะไม่ได้ยิน แต่ฉันก็คิดผิด
“ห๊ะ!!! จริงเหรอ” ยูมิตะโกนเสียงดัง
ฉันพยักหน้าไม่ต้องเดาหรอกว่าตอนนี้หน้าฉันเป็นภูเขาไฟที่พร้อมจะระเบิดแล้ว!!!
“ดีจัง!!!”
อะ อ้าวไงเป็นนั้นละฉันตามเพื่อนไม่ท๊านนน!!!
ฉันเงยหน้ายูมิที่ตัวนี้กระโดดไปไกลเลยอ่ะ
“เธอเป็นอะไร ดีใจอะไรของเธอ”
“ก็ฉันดูพวกเธอน่าจะเหมาะสมกันนะ และตอนนี้รักกันด้วย”
“เอ๊ะ!!! อยากบอกนะว่าเธอรู้...” ฉันพูดยังไม่จบประโยคยูมิก็พูดขึ้นมาก่อน
“ก็เรียวน่ะมาถามชินจิ แล้วชินจิก็มาเล่าให้ฉันฟังน่ะสิ แล้วเรียวบอกกับเธอยังละว่าเขาน่ะก็รักเธอเหมือนกัน”
“อือ บอกแล้ว” ฉันพยักหน้าไปด้วย
“แล้วเธอว่าไง”
“ไม่ได้พูดอะไรเลย”
“อ้าวทำไมละ”
“ก็ตอนนั้นฉันไม่รู้นี้ ว่าฉันรักเขานี้” ประโยคหลังฉันพูดเสียงเบาก่อนก้มหน้าลงไป
“แต่ยังไงก็เถอะ ตอนนี้เธอรู้ใจตัวเองแล้วก็รีบบอกเขาเลยสิ ฉันจะเป็นกำลังใจให้” ยูมิเดินมาตบไหล่ฉันอย่างให้กำลังใจ
“อือ ขอบใจนะ”
หลังจากแยกทางกับยูมิแล้ว ตอนนี้สมองของฉันมีแต่เรียว เรียว และเรียวเต็มไปหมด ฉันเข้ามาในห้องและล้มตัวนอนทันที
“เฮอ พรุ่งนี้เราคงต้องไปบอกเขาสินะ” และทันใดนั้นก็มีรูปเรียวขึ้นมาแต่เป็นเรียวที่มีสายตาเจ็บปวด
“พรุ่งนี้ เขาจะหลบหน้าเราไหมนะ”
โรงเรียน
ฉันมาโรงเรียนแต่เช้าเพื่อมารอเรียว ฉันหันซ้ายหันขวาอยู่หลายรอบแต่ไม่เห็นเรียวมาสักทีเลย
“นั้นไงเรียว” ยูมิที่ยืนข้างฉันสะกิดแขนฉันและชี้นิ้วไปที่เจ้าของผมสีน้ำเงิน
เรียว
“เออ เรียวฉัน...” ฉันพูดได้แค่นั้นเพราะเรียวเดินผ่านหน้าฉันและยูมิไปเหมือนอากาศเลย
ทำไม ทำไมเป็นแบบนี้
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
