รักครั้งใหม่ของยัยขี้แย

"คุณแม่ค่ะ หนูแต่งตัวเรียบร้อยแล้วค่ะ!!"ชั้นในชุดนักศึกษาสีขาวสะอาดใส่กับกระโปรงพีทความยาวประมาณเหนื่อหัวเข่าเพียงเล็กน้อย ปล่อยผมสยายยาวลงมาจนถึงกลางหลัง หน้ามาที่จะแทรกข้างนั้น ชั้นติดกิ๊ฟเล็กๆน่ารักรูปโบว์สีชมพูไว้ และวันนี้ ชั้นได้แต่งหน้าอ่อนๆ ปัดแก้มสีชมพูบางๆ ด้วยความที่ชั้นเป็นคนมีผิวของปากที่เนียนนุ่ม สีชมพูอยู่แล้ว ทำให้ชั้น แม้เพียงทาลิปมันไม่มีสี ก้ดูดีแล้ว ชั้นค่อยๆวิ่งลงมาข้างล่างเพื่ออวดชุดนักศึกษาหลังจากที่ชั้นยืนส่องกระจกหมุนซ้าย..เอียงขวาอยู่นานด้วยความตื่นเต้น

"ว้าวววว..น้องใครเนี่ย"พี่เป้งเอ่ยแซวชั้นอย่างสนุกสนาน

"พี่อ่ะ..^^"ชั้นพูดด้วยความรู้สึกเขินนิดๆ

"ชุดพอดีเลยลูกแม่ ใส่ขนาดนี้กำลังสวย"คุณแม่ชั้นยิ้มปลื้ม

"ค่ะ^^"

"น้องสาวเราน่ารักแบบนี้ ดูแลน้องด้วยละเราอ่ะ"คุณพ่อชั้นหันไปบอกพี่เป้ง ด้วยแววตาที่ดูก็รู้ว่าแซวชั้นแน่ๆ

"ผมจะจับตาดูทุกวิเลยค๊าบบบ..(^^)"

"พี่ก็ ไปแซวลูก อิอิ"คุณแม่ชั้นแกล้งดุคุรพ่อ แต่ตัวเองก็ยังแอบขำ

"รุมแซวกันแบบนี้หนูเขินนะค่ะ"ชั้นบอกด้วยความรู้สึกเขินที่ทุกคนพากันแซวใหญ่

"ฮ่าฮ่า จร้าพี่ไม่แกล้งละ"พี่เป้งยิ้มเจ้าเล่ห์

"ง่า..งั้นหนุไปเรียนก่อนดีกว่าค่ะ"ชั้นพูดพร้อมสวัสดีทุกคน

"อ้าวว..รอพี่ด้วยสิ พี่ไปด้วย"พี่เป้งประท้วงแบบขำๆ ชั้นยืนงงสักพัก

"แหนะ ตัวเล็กลืมแล้วสิว่าเราเรียนที่เดียวกันแล้วนะ และวันนี้พี่ต้องไปเช้าเหมือนเรา เพราะพี่ต้องมาต้อนรับน้องใหม่ โดยฉเพราะน้องที่น่ารักของพี่^^"พี่เป้งยิ้มหวาน

"รับน้องใหม่หรอค่ะ"ชั้นพูดอย่าตื่นเต้น

"^^"พี่เป้งยิ้มแฉ่งแทนคำตอบ

"อย่าแกล้งน้องนะลูก"คุณแม่บอกพี่เป้งยิ้มๆ แต่ใจท่านทราบดีว่า พี่เป้งรักและทนุถนอมชั้นที่สุด คุณแม่เล่าให้ชั้นฟังว่า ตอนที่ชั้นอยู่ในท้อง ตอนนั้นทั้งที่พี่เป้งอายุเพียงสองขวบเศษ แต่มักจะบอกคุณแม่อย่างน่ารักว่า "คุณแม่ต้องดื่มนมเยอะๆนะคับ น้องจะได้โตไวๆ!!"พร้อมส่งขวดนมของตัวเองคะยั้นคยอให้คุณแม่ดื่ม เวลาคุณแม่เล่าเรื่องนี้ทีไร ท่านจะยิ้มและหัวเราะอย่างอารมณ์ดี นอกจากนี้ ตอนที่ชั้นยังเด็ก ถ้าชั้นหกล้ม หรือ เป็นอะไรเพียงนิดเดียวเท่านั้น พี่เป้งจะมาดูแล และเช็ดน้ำตาให้ทุกครั้ง ที่เห็นชั้นร้องไห้หรือเจ็บ โดยเฉพาะ ถ้าหากชั้นไม่สบาย พี่เป้งจะเป็นพยาบาลที่ดีที่สุด คอยดูชั้นไม่ห่าง ชั้นยังจำได้ว่า ตอนชั้นเรียนอยู่ชั้นอนุบาล พี่เป้งร้องไห้ จะไม่ไปโรงเรียนเสียให้ได้ เพราะอยากอยู่ดูแลชั้น เพราะชั้นไม่สบายไปโรงเรียนไม่ไหว ชั้นนึกถึงที่ไร ก็อดยิ้มไม่ได้

"ค๊าบบบบบบบ.."

"ป่ะ..งั้นเราไปกันดีกว่าเนอะ"พี่เป้งบอกชั้น

"ค่ะ.."

"ไปแล้วนะค๊า/คค๊าบบบ.."ชั้นกับพี่เป้งบอกคุณพ่อคุณแม่

"จร้าลูก/จร้า.."

 

 

ไม่นานนัก ชั้นกับพี่เป้งก็เดินทางมาถึงมหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยที่มีพื้นที่กว่างขวาง และ มีนักศึกษาค่อนข้างมากเลยที่เดียว วันนี้นี้ มีนักศึกษาใหม่มาถึงมหาวิทยาลัยแล้ว ทุกคนดูตื่นเต้นและอารมณ์ดีกันมาก ทุกคนล้วนแล้วแต่มีเพื่อนมาเรียนด้วยกันอย่างน้อยก็หนึ่งคน น้อยครั้งที่ชั้นจะเห็นใครสักคนนั่งอยู่คนเดียว

"ตัวเล็กขอรอโมจิอยู่ตรงนี้ดีกว่าค่ะ นัดกับโมจิไว้^^"ชั้นยิ้ม

"งั้น มีอะไรก็โทหาพี่เลยนะ แล้วไว้เจอกันที่ตึกคณะค่ะ"พี่ชายบอกชั้นอย่างเอ็นดู

"ค่ะ..^^"ชั้นยิ้มอีกรอบ

หลังจากที่ชั้นโบกมือบ๊าย..บายพี่เป้ง แล้ไปหาที่นั่งที่โต๊ะม้าหิน ใต้ต้นไม้ ริมสระบัว ในบริเวณที่นัดกับโมจิไว้ ไม่นานนัก โมจิก็เดินมาและส่งยิ้มแก้มปริมาแต่ไกล เธอดูดีและแปลกตาทีเดียวกับการแต่งชุดนักศึกษาซึ่งวันนี้ชั้นก้ได้เห็นเธอใส่ชุดนี้เป็นครั้งแรกอีกทั้งวันนี้ เธอก้ไม่ได้ส่งเสียงแจ้วๆมาแต่ไกลเหมือนเช่นทุกครั้งที่ชั้นมักจะได้ยินเสียงเธอมาก่อนที่จะเจอตัวเธอซะอีก

"รอนานมั๊ยมะม่วง ชั้น เอ่อ..ส่องกระจกนานไปหน่อยอ่ะ แฮะๆ..^^"โมจิพูดอย่างเขินๆ

"ฮิฮิ..ไม่หรอก ชั้นเพิ่งมาได้ไม่นานเอง"ชั้นขำโมจิ ก็ดูสิ เธอยืนเก้ๆกังๆอยู่ตลอดเวลาเลย

"ตลกมั๊ยอ่ะ"โมจิถามชั้น ก่อนที่จะพูดอีกเป็นชุดจนชั้นฟังแทบไม่ทัน"เนี่ยยย...ชั้นตื่นเต้นมากเลย ตื่นเต้นสุดๆ ตื่นเต้นยิ่งกว่าตอนที่เข้า ม.1และเปิดเทอมวันแรกได้อีกอ่ะ โหยยย..ยิ่งเมื่อคืนนะมะม่วง ชั้นนอนแทบไม่หลับเลย อยากหลับนะ เพราะอยากให้ถึงวันนี้ไวๆ แตทำไงก็ไม่หลับ เฮอ.."

"ดูดีและน่ารักแล้ว ฮิฮิ..ชั้นเองก็โดนที่บ้านแซวใหญ่"ชั้นเล่าบ้าง

"ฮ่าๆเธอยังขี้อายไม่เปลี่ยน และก็ยังพูดน้อยตามเคย"

"โมจิก็.."ชั้นตีแขนโมจิเบาๆไปหนึ่งที

"โอ๊ยยยย.."โมจิแกล้งเจ็บเยอะๆ"ก็จริงอ่ะ ฮ่าฮ่า ว่าแต่.."โมจิจับชั้นเอียงซ้าย..เอียงขวา

"..."

"เธอใส่ชุดนี้แล้วดูโตเป็นสาวยเลยนะเนี่ย ชั้นว่า ต้องมีหนุ่มๆมาจีบเยอะกว่าเมื่อก่อนอีกหลายเท่าแน่ๆ ชั้นคงต้องทำหน้าทีเป็นบอดี้การ์ดหน้าหยก และ คอยดูว่าคนไหนอันตราย และจัดการซะ"โมจิพูดอย่างจริงจัง

"โมจิอ่ะ..พูดไรไม่รู้"ชั้ดพูดอย่างปรามเล็กๆ

"ก็จริงอ่ะ..เมื่อก่อนนะ คนมาจีบเธอเยอะจะตาย วาเลนไททีนะ ดอกไมม้กับขนมเพียบเลย ชั้นนะ ต้องคอยดูว่าใครประวัติแย่ จะได้กันไม่ให้เข้ามายุ่ง เฮอ..โชคร้าย ตอนนั้นไอ้พี่ซันประวัติดี แต่มาดีแตกตอนหลัง เฮ่อ..!!"โมจิพูดอย่างหงุดหงิดเมื่อนึกถึงพี่ซัน

"..."

"เอ่อ..ชั้น ขอโทษ ชั้นปากเสียอีกแล้ว ชั้นจะไม่พูดถึง เอ่ออ..อีกนะมะม่วง"โมจิหน้าเสียเมื่อเห็นชั้นหน้าเสียที่เธอเอ่ยถึงพี่ซัน

ชั้นแอบถอนหายใจเบาๆ"ไม่เป็นไร ชั้นลืมไปหมดแล้วละ"ชั้นยิ้มบางๆให้โมจิ ก็ชั้นลืมไปแล้วจริงๆนี่ แม้ว่าจะไม่หมด แต่ก็หายเศร้าไปเยอะแล้วนี่ ชั้นยิ้มเพื่อให้กำลังใจตัวเองและไม่อ่อนไหวกับคนชื่อนี้ง่ายๆ

โมจิยิ้มบางๆให้ชั้น เพราะยังรู้สึกผิดอยู่

"แล้วนี่เราจะไปไหนกันอ่ะ^^"ชั้นถามและยิ้มอย่างสดใสให้โมจิ เพื่อที่เธอจะได้หายกังวลกับเรื่องเมื่อสักครู่

"อืมมมม.."โมจิทำท่านึก

"..."

"อ้อ!!..ไปหอประชุม เขานัดพวกเราไว้ตอนแปดโมงครึ่ง"

"นี่ก็แปดโมงแล้วนี่ เรารีบไปกันเถอะ"

"ไปทางไหนเนี่ย ชั้นงงไปหมดแล้ว ตึกเยอะไปหมด"โมจิทำท่าปวดหัว

"ฮิฮิ..ทางนั้นจ๊ะ เดินตรงไป เลี้ยวซ้าย จะเจอตึกคณะเรา เดินลึกเข้าไปหน่อย ตึกใหญ่ๆสวยๆจะเป็นหอประชุม ซึ่งห้องประชุมอยู่ชั้นสองจ๊ะ"ครั้งนีเป็นประโยคที่ชั้นพูดยาวมาก จนโมจิมองอึ้ง ชั้นอดที่จะเขินสายตาของเพื่อนชั้นไม่ได้

"โหวววว..สุดยอด อึ้ง เอพูดประโยคยาวๆอย่างนี้ก็เป็นหรอ เล่นเอาเหวอนะเนี่ย ฮ่าฮ่า ขำ..ฮ่าๆ"โมจิหัวเราะใหญ่จนชั้นอดหยิกธเอเบาๆไม่ได้

"โมจิอ่ะ..//>_<//"ชั้นเขินหน้าแดง

"โอ๊ย..แม่นางฟ้า ใครจะรู้บ้างเนี่ยว่าความจริงเธอเนี่ยโหดสุดๆ โดยเฉพาะกับชั้นเนี่ย เดี๋ยวตีเดี๊ยวหยิก"โมจิพูดเป็นชุด

"สมน้ำหน้า.."ชั้นพูดเสร็จก็เดินไปเลย นึกแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ ยัยนี่ช่างขยันประชดประชันชั้นจริงๆ

 

 

การประชุมผ่านไปหนึ่งชั่วโมงเศษ เป็นการแนะแนวเกี่ยวกับระบบระเบียบ ข้อบังคบต่างๆของการเรียนที่นี่ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเรียน เรื่องกิจกรรมต่างๆ รวมถึงแนะนำอาจารย์ประจำภาควิชาต่างๆ เป็นช่วงเวลาที่นักศึกษาหลายคนนั่งง่วงแล้วง่วงอีก โดยเฉพาะยัยตัวแสบเพื่อนรักชั้น เดี๋ยวหาว เดี๋ยวขยับ เปลี่ยนท่านั่งทุกนาทีเลยก็ว่าได้ พอออกมาข้างนอกได้ ยังไม่วายบ่นให้ชั้นฟังอีกเป็นชุด

"โอ๊ยยยยยยยย..ง่วงมากอ่ะ ชั้นนะปวดคอไปหมด โอยๆๆๆ..เวลาชั่วโมงครึ่งช่างเหมือนหนึ่งปี(T_T)"โมจิทำท่าเหมือนอยากจะร้องไห้

"เอาหน่า..นี่ก็เสร็จแล้วไง"ชั้นพูดขำๆตลกในหน้าตาของเพื่อนชั้นมาก

"เรามีรับน้องต่ออีกนี่..พี่เป้งบอกมั๊ยอ่ะแก ว่าจะมีไรเกิดขึ้นกับเราบ้าง(._.??)โมจิทำหน้าสงสัยเหมือนเด็ก

"ป่าวนะ"ชั้นพูดสั้นๆ ชั้นเองก้ไม่ได้ถามเหมือนกัน เอ..จะมีอะไรบ้างนะ ตื่นเต้นจัง ชั้นนึก

"ป่าว..สั้นๆง่ายๆ แกตอบชั้นแค่เนี่ย โหว มีพี่อยู่ซะป่าว ไมไม่ถามอ่ะ ชั้นอยากรู้จะแย่ละเนี่ย"โมจิทำหน้าเสียดายมาก

"ก็ชั้นไม่อยากรู้ก่อน ไม่ลุ้น^^"ชั้นรู้สึกว่า ถ้าชั้นถามก่อน แล้วรู้ก่อนใคร อาจจะทำให้ไม่รู้สึกเหมือนกันกับเพื่อนๆก็ได้ ชั้นจึงเลือกที่จะไม่ถาม เราเดินคุยกันไปเรื่องๆจนถึงตึกคณะ

"น้องๆคร๊าบบบบบบ.. "

รุ่นพี่คนหนึ่งหน้าตาทะเล้น ส่งเสียงใสเด่นผ่านไมโครโฟน ทำให้เด็กใหม่ที่เดินผ่านไปผ่านมาให้ความสนใจ

"นั่นไง มะม่วงงง.."โมจิเขย่าแขนชั้นอย่างตื่นเต้น

"น้องๆคณะบริหารที่มาถึงแล้วววว..สองมือวางกระเป๋า..สองเท้าก้าวเข้ามา แล้วรีบมารวมกันที่ลานด้านหน้าตึกเลยนะคร๊าบบบบ.."พี่คนนี้ ยังคงส่งเสียงทะเล้นต่อไป ทำให้พี่ๆคนอื่นๆรู้สึกคึกคักขึ้นมา และยืนหัวเราะกันใหญ่ ชั้นกับโมจิ รีบ ทำตามที่พี่บอก และมานั่งที่ลานด้านหน้า โดยต้องนั่งกับพื้น จึงต้องระวังไม่ให้กระโปรงเปิด 

"โอ๊ะๆ..มีน้องๆมากันแล้ว พวกเรา!!..รับน้องงงงงง..."เมื่อพี่คนนี้พุดจบไม่ทันขาดคำ เสียงกลองทอมก็ดังขึ้นอย่างสนุกสนานและพี่ๆก็พากันร้องเพลงประจำคณะกันอีกด้วย แต่เอ?? ทำไมชั้นยังไม่เห็นพี่ชายชั้นเลยนะ

หลังจากที่ชั้นนั่งเรียบร้อยแล้ว เวลาผ่านไปไม่นานนัก เพื่อนๆคณะบริหารธุรกิจ สาขาวิชาบริหารธุรกิจระหว่างประเทศ ที่ชั้นเลือกเรียน ก็ทยอยมานั่งกันจนครบ เท่าที่ชั้นทราบคือ เพื่อนๆสาขาเดียวกันกับชั้นนั้นมีทั้งหมด 39 คน และทุกคนก็น่ารัก และมีมิตรภาพที่ดีเลยแหละ

 "สวัสดี..^^"เพื่อนคนนึงส่งเสียงเล็กๆพร้อมรอยยิ้มน่ารักเลยทีเดียวทักทายชั้น เธอมีรูปร่างอวบกว่าชั้นและโมจิเยอะเลย และยังมีตาที่ตี่มาก รวมถึงใส่แว่นสีสันสดใสอีกต่างหาก และรองเท้าสีเขียวสะท้อนแสง ทำให้ชั้นกับโมจิอึ้งไปเลย

"สวัสดีจ๊ะ..^^"โมจิทักทายกลับเสียงแจ๋น พร้อมรอยยิ้มบาดใจ  ส่วนชั้นก็ส่งยิ้มหวานให้ตามเคย

"ชื่อไรอ่ะ"

 "ชั้นโมจิ ส่วนนางฟ้าข้างๆชั้นอ่ะ ชื่อมะม่วง"โมจิตอบอย่างคล่องแคล่ว และเป็นกันเอง เหมือนเธอได้สนิทกับสาวร่างอวบคนนั้นมาหลายปี

"ฮ่ะฮ่ะ..ชั้นอ่ะ ชื่อหมวย มีเชื้อสายจีน ดูหน้าก็รู้เนอะ มาจากแถวนนทบุรี"เธอแนะนำตัวเองอย่างอารมณ์ดี ชั้นดูทีท่าแล้ว คงพูดมากพอๆกับโมจออ่ะแหละ ชั้นแอบยิ้มเมื่อนึกถึงเวลาทั้งคู่สนิทกัน

"เรามาจาโรงเรียนตรงข้ามอ่ะ เห็นป่ะ นั่นแหละ"โมจิยังคงจ้อต่อ

"น้องๆคร๊าบบบบบบบบบบบบ.."เสียงของพี่คนเดิมทำให้เราหันไปฟัง

"มากันครบแล้วนะคร๊าบบบ มะกี้ พวกพี่นับแล้ว"พี่ๆคงนับพวกเราตอนที่พวกเราคุยกันอยู่

"อืมมมมม..ก่อนอื่น ขอต้อนรับน้องๆ เข้าสู่ คณะบริหาร สาขา บริหารธุรกิจ ระหว่างประเทศเลยนะคับ" การต้อนรับที่น่านักของรุ่นพี่ ทำให้พวกเราสนในฟัง และยิ้มอย่างมีความสุข

"พวกพี่ อยู่ปีสอง มีกันทั้งหมด 35 คน"อ้อ นี่คือพี่ปีสอง ส่วนพี่ชั้นอยู่ปีสาม เอ เราจะได้เจอกันมั๊ยน่ะ

"อยากรู้จักน้องๆแล้วอ่ะ ออกมาแนะนำตัวหน่อยสิ"หลังจากที่พี่พูดจบไม่นาน พวกเราก็ทยอยออกไปแนะนำตัว รวมทั้งชั้นจนครบ และพี่ก็นัดแนะให้น้องๆทำความรู้จักกันกับพี่ปีสอง รวมถึงบอกให้น้องๆ เลือกตัวแทนดาว เดือน เพื่อมาประกวดในคำคืน เฟรชชี่ ไนท์ ทำให้น้องๆ ฮือฮาและตื่นเต้นตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกัน

"นางฟ้า.."หมวยเรียกชั้นด้วยเสียงน่ากลัว ทำให้ชั้นรู้สึกถึงอะไรที่ชอบกล

"..." ชั้นมองแบบกลัวๆและหวั่นใจอย่างบอกไม่ถูก

"ประกวดดิ ชั้นว่า เธอได้เป็นดาวมหาลัยแน่ เชื่อนังหมวยนะ"ชั้นตกใจมาก แล้วทำไม ชั้นต้องเชื่อเธอด้วยละหมวย อยากจะร้องไห้T_T

"นั่นดิ มะม่วง รับรอง งานนี้ เกิดๆๆๆๆอิอิ"โมจิร่วมด้วยแถมดูมีความสุขมาก และคาดหวังว่าชั้นจะต้องประกวด

"เอ่อ..ไม่เอานะ ชั้น..ชั้นไม่ถนัดนะ"ชั้นพุดตะกุกตะกักอย่างหวั่นใจ ทำไงดี ยัยพวกนี้ต้องบังคับชั้นจนกว่าชั้นจะตกลงแน่เลย อะไรนี่ วันแรกชั้นก้เจอศึกหนักแล้วหรอ

"เอาเหอะ ..นะ นะมะม่วง นะนะนะนะนะนะ*>_<*!!!"โมจิ อ้อนวอน

"อย่าทำกับชั้นอย่างงี้สิ m (_ _) m"ชั้นอ้อนวอน

"ไม่ได้ นี่คือ คำตอบสุดท้าย!!"ทั้งคู่ตอบพร้อมกันราวกับนัดมา

"T_Tโมจิ หมวยยยยยย.."ชั้นแทบร้องไห้ พอถึงเวลาเสนอชื่อ สองคนนี้ต้องไม่ปล่อยชั้นแน่ๆ

 

เที่ยงแล้ว ชั้นกับโมจิ รวมทั้งหมวย มานั่นทานข้าวที่โรงอาหาร อาหารที่นี่อร่อยมาก ชั้นชอบสุกี้ทะเลที่นี่มากเลยทานไปหนึ่งชามกับน้ำแอปเปิ้ลปั่น ส่วนสองคนนั้น จัดการกับก๊วยเตี๋ยวไก่ไปคนละหนึ่ง และนมเย็น เท่านั้นยังไม่พอ ยังทานขนมหวานไปอีกคนละถ้วย ชั้นได้แต่นั่งยิ้มๆที่สองคนนี้ช่างเข้ากันดีเหลือเกิน

"มะม่วงงง.."เอ๊ะ เสียงพี่ชายชั้น

"อ้าวว พี่.."ชั้นยิ้มดีใจ

"หวัดดีค๊าบบบ.."ชั้นเหลือบมาองพี่อีกคนที่ยิ้มหวานให้ชั้น ชั้นก็ยิ้มตอบ ส่วนพี่คนที่หล่อๆข้างๆพี่คนนั้นก็มองชั้นนิ่งๆ ทำไมพี่เขาดูไม่เป็นมิตรเลยละ ชั้นนึก

"น้อยๆหน่อยเพื่อน น้องข้าพเจ้านะ บอกไว้ก่อน"พี่เป้งทำหน้าจะเอาเรื่อง จนเพื่อนคนนั้นอดขำไม่ได้ พี่คนนั้น จึงชวนพี่คนดุ เอ่อ ชั้นเรียกพี่คนนั้นว่า พี่คนดุเพราะไม่รู้ชื่อ แต่จิงๆหน้าพี่เขาไม่ดุหรอกแต่สำหรับชั้นแค่นิ่งๆก้ถือว่าดุมากแล้ว สองคนนั้น พากันนั่งอยู่โต๊ะข้างๆ

"ทำไม ตัวเล็กไม่เจอพี่เลยละคะ ตอนรับน้อง"

"เดี๋ยวบ่ายนี้ก็เจอ พวกพี่จะไปรับน้อง ตอนเช้าให้ปีสองมันรับไปก่อนจ๊ะ แล้วตัวเล็กละเป็นไงบ้าง สนุกมั๊ย"

"ค่ะ พี่ๆใจดีค่ะ"

"อืม นั่น ไอ้แป้นแล้นมะกี้ ชื่อณัฐ ห่างๆมันไว้ละมันกะล่อน.."พี่ชั้นมองไปทางพี่ที่ชื่อณัฐ ซึ่งดูแล้วคงรู้ว่าพี่ชั้นพุดไร เลยทำปากขมุบขมิบล้อเลียน

"ส่วนไอข้างๆ หล่อๆอ่ะ ชื่อไอโฮม สาวๆชอบมันเยอะ มันเลยหยิ่ง แต่ก็ไว้ใจไม่ได้เหมือนกัน"พี่ชั้นทำหน้าจริงจัง จนอดขำไม่ได้ เพื่อนๆชั้นทำท่าทางราวกับเห็นเทพบุตร เมื่อมองไปที่สองคนนั้น จนชั้นต้องแอบหยิกไปคนละทีจนสองคนนั้นหยุดทำท่าทางกระดี๊กระด๊าแทบไม่ทัน แต่ยังคงยิ้มค้างอยู่

"อิอิ ค่ะพี่..^^"ชั้นอดขำในท่าทางของพี่เป้งไม่ได้

หลังจากที่พี่เป้งเดินไปแล้ว ชั้นก็นั่งเล่นกับเพื่อนไปเรื่อยๆ ได้เวลาก้เดินไปที่ลานหน้าตึกคณะ คราวนี้มีรุ่นพี่มากกว่าเดิมเกือบสองเท่า เมื่อพวกเรานั่งที่เดิมเรียบร้อยแล้ว พวกพี่ๆก็มายืนอยู่รอบๆเหมือนเป็นการมุงดูพวกชั้นยังไงอย่างงั้น เอ..พวกชั้นเหมือนตัวอะไรสักอย่างน่ะ-_-??

"สวัสดีค่ะน้องๆ .."คราวนี้เป็นพี่ผู้หญิง ร่างอวบ ผิวขาว-เหลืองบ้าง ไม่ใช่พี่ผู้ชายทะเล้นคนนั้นซึ่งพวกชั้นก็ตั้งใจฟังตามเคย

"เมื่อเช้านี้พวกเราได้ทำความรู้จักกับพี่ปีสองอย่างพวกพี่แล้ว ตอนบ่ายนี้ เราจะมาทำความรู้จักกับ ลุงๆป้าๆปีสามกันบ้าง"สิ้นเสียงพี่ผู้หญิงคนนี้ เอ..น่าจะ ชื่อ ส้มนะ ถ้าชั้นจำไม่ผิด พี่ที่ตีกลองก็รัวกลองยกใหญ พร้อมกับพี่ปีสองที่เฮโลโฮ่ฮิ้วกันยกใหญ่ สงสัยจะถูกใจที่พี่ส้มเรียกพี่ปีสามว่าลุงๆป้าๆ อิอิ

"แต่เดี๋ยวก่อน เราจะไม่ทำความรู้จักกันแบบธรรมดาอย่างเมื่อเช้า เพราะลุงๆป้าๆ เขาชอบแบบพิเศษๆหน่อย แก่แล้ว ฮ่าฮ่า *>_<*" พี่ปีสองหัวเราะกันคิกคัก น้องๆปีหนึ่งก็เลยพากันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไปด้วย

"พี่จะให้นอ้งๆจับฉลาก แล้วไปตามหาบุคคลดังกล่าวมาให้เจอ ด้วยวิธีไหนแล้วแต่สะดวก แต่ห้ามเด็ดขาด คือถามใครนั่นเอง เจอแล้วก้ไปแนะนำตัวเองตามเงื่อนไขที่ลุงๆป้าๆต้องการ พร้อมทั้งขอพี่คนนั้นเป็นหลานให้ได้ซะละ"สิ้นเสียงของพี่ส้มแล้ว คราวนี้ เป็นตาพี่ปีสามหัวเราะชอบใจกันบ้าง

"ที่สำคัญ.."พี่ส้มทำท่าจะอธิบายอะไรบางอย่าง

"ต้องให้ภาระกิจของน้องๆสำเร็จก่อน สี่โมงนะจ๊ะ ใครทำไม่สำเร็จ แน่นอนว่า น้องต้องได้รับโทษ^^"พี่ส้มยิ้มหวาน แต่ดูน่ากลัวยังไงไม่รู้สิ เฮอ..T_T

"และที่สำคัญ ลุงๆป้าๆที่น้องได้ทำความรู้จักเรียบร้อยแล้วนั้น จะเป็นดั่งพี่รหัสของน้องเลยแหละ อิอิ"พี่ส้มพุดจบ พวกเราก็ทำหน้าเป็นเครื่องหมายคำถามกันใหญ่ ก็เอ.งพี่รหัสทำไมไม่เป็นพี่ปีสองน่ะ(-_-?)

"ไม่ต้องสงสัยนะจ