อัศวินจอมโหดกับนายองครักษ์

ณ เมืองหุ่นยนต์

แผลของฉันที่ถูกดาบกรีดออกเป็นวงกว้าง ยังไม่หายดี ท่านไนท์มาสเตอร์ก็บอกอย่าฝืนๆ แต่ฉันก็ดื้อรั้นใส่

เสื้อเกราะแขนยาวมาร่วมรบกับเพื่อน

“แผลหายดีแล้วหรอ” เลย์ถามฉันคนแรก ฉันส่ายหน้า

        “ยังหรอก”

        “อ้าว แล้วทำไมมาที่นี่ล่ะ!”

        “ฉันอยากช่วยทุกคน เห็นทุกคนเหนื่อยมามากพอแล้ว” ฉันตอบเรียบๆเหมือนตัดบท และเดินไปหาโรนาน

ทันที

         “เป็นไงบ้าง” เขาทักฉันด้วยน้ำเสียงเย็นชา ทั้งๆที่เมื่อวานเราก็ยังดีๆอยู่เลยด้วยซ้ำ ดีโอมองฉันด้วยสายตา

เป็นห่วง แต่ฉันก็ตวัดสายตาไปมองเขาและฟาดดาบลงหุ่นยนต์เคราะห์ร้ายตัวแรกแทน

          เคร้ง! พลั่ก!

          ไอ้หุ่นยนต์บ้าเลือดตัวหนึ่ง ฟันก็ไม่ตาย -O- หนังเหนียวโคตรๆ แล้วต่อยท้องฉันอย่างแรงจนฉันจุก

จุกมากๆเลยอะ T_T ไม่มีท่าทีจะล้มด้วย! ไลร์ยิงธนูไปกี่รอบๆก็ได้ยินแต่เสียงเคร้งๆๆๆ เลย์ก็พยายามจะต่อสู้แต่ก็

ไร้ผล ดีโอเข้ามาช่วยแต่ว่าผลก็เหมือนเดิม สุดท้าย อาร์มใช้เวทมนต์ สะกดมันไปชั่วขณะและมาพยุงฉัน

          "เป็นยังไงบ้าง" อาร์มหันมาถามฉัน

          "ปวดท้อง นิดหน่อย" ฉันยิ้มน้อยๆและหันไปทำสัญลักษณ์โอเคให้อาร์ม เธอหันไปร่ายเวทใส่หุ่นยนต์ตัว

อื่นๆแทน และให้โรนานมาดูแลฉันแทน

          "โอเคปะ?"

          "สบาย"

          "สมกับเป็นเธอ" โรนานหัวเราะเล็กๆ 

          "อื้มม~" ฉันลากเสียงยาวพยายามใช้ดาบพยุงตัวเองให้ลุกขึ้น แต่ว่า 

          มันก็ล้มลงอย่างสวยงาม เยี่ยม!

          "ไม่ไหวมั้งเนี่ย" เขาหัวเราะเล็กๆและช้อนตัวฉันขึ้น

  "ปล่อยน่า~ ฉันดูแลตัวเองได้"

___________เดี๋ยวกลับมาอัพนะคะ