ผู้หมวดของผม..รักเราแค่เข้าใจกัน (Uniform Lover)

ณ ห้องเรียน ม. 3/3

 

"เอ๊ย มึงไปไหนมาวะ ไอ้กิต ไม่เข้าแถวอีกแล้วสิมึง แล้วไปทำไรมาตัวเปียกเป็นลูกหมาตกน้ำ" เสียงเด็กผู้ชายคนหนึ่งในห้องตะโกนทัก

 

"เออ มึงก็รู้อยู่แล้วนี่หว่า ถามทำไมวะ เดี๋ยวปกครองจับได้" กิตตอบ

 

"เพื่อนๆ กูมีเพื่อนใหม่มาแนะนำ เด็กห้องคิงย้ายมาอยู่ห้องเราว่ะ มีคนให้ลอกข้อสอบแล้วกู ใครห้ามแย่ง กูเจอก่อน" กิตโอบผมเข้ามาใกล้ เหมือนจะแสดงอาการความเป็นเจ้าของ ทุกสายตาของนักเรียนชายหญิงในห้องที่ผมคุ้นหน้าบ้างไม่คุ้นหน้าบ้างต่างจับจ้องมาทีผม 

 

"ไอ้กอล์ฟ มึงย้ายไปนั่งกับแฟนมึงเลย กูจะนั่งกับไอ้อั๊ต" กิตไล่เพื่อนคนหนึ่งที่กำลังนั่งอ่านการ์ตูนอยู่ ซึ่งผมเดาได้่ว่า คงเป็นเพื่อนที่นั่งโต๊ะติดกับกิตนั่นเอง

 

"ห้องนี้ มีเด็กใหม่เยอะไหม แพรว" กิตตะโกนถามในห้อง

 

"นับคนที่มึงพามาก็ 4 คน ที่เหลือหน้าเดิมหมด" นักเรียนหญิงท่าทางเหมือนผู้ชาย คนหนึ่งตะโกนบอก ซึ่งผมพอจะเดาได้ว่าเป็นหัวหน้าห้อง และเธอน่าจะชื่อแพรว

 

"ไิิ้อ้กิต บีก็อยู่ห้องเดิมนะเว้ย" เพื่อนคนหนึ่งพูด แล้วทั้งห้องก้หัวเราะพร้อมกัน

 

ผมเห็นนักเรียนหญิงคนหนึ่งทำท่าอายแล้วตีเืพื่อนคนที่พูดเสียงดังป๊าบ "ไอ้ฉัตร! เดี่๋ยวเถอะ"

 

"มาๆ อั๊ต มานั่งนี่ เพื่อนทุกคน ไอ้นี่ชื่ออั๊ต เพื่อนใหม่ของพวกเรา"  กิตประกาศบอกเพื่อนๆ ในห้อง

 

"หวัดดีเพื่อนๆ ทุกคน" ผมทักทายเพื่อนใหม่ในห้องแล้วยิ้มอย่างเป็นมิตร และผมก็ดีใจที่ทุกคนยิ้มอย่างเป็นมิตรตอบกลับผม

 

... ผมและกิตนั่งที่โต๊ะริมหน้าต่างแถวหลังสุด

 

"เอ้ย อาจารย์นิดมาแล้ว" เด็กผู้ชายคนหนึ่งวิ่งเข้าห้องเรียนพร้อมตะโกนบอกเพื่อนๆ 

 

"อั๊ต เดี๋ยวเราแนะนำเพื่อนๆ ในห้องให้ละกันนะ เดี๋ยวให้หมดคาบนี้ก่อน ส่วนอาจารย์นิดเป็นอาจารย์ประจำชั้นเรา โหดมาก ตามมาเป็นอาจารย์ประจำชั้นห้องเรามาสองปีแล้ว ยังสาวอยู่เลยเห็นไหม น่าจะประมาณ 26-27 " กิตพูดกับผมเบาๆ แล้วยิ้ม

 

"นัั่่นดิ ยังไม่แก่เลย แต่ว่าดูแล้วห้องนี้ต้องฮามากแน่ๆ" ผมพูดแล้วยิ้มตอบกิต

 

"ไว้เล่าให้ฟัง แต่เรื่องฮาแน่นอน ฮาทั้งวัน ห้องนี้เรื่องเรียนไม่ค่อยสนใจ ฮ่าๆ ว่าแต่ขอบคุณมากนะอั๊ต ถ้าไม่ได้นายวันนี้ เราซวยแน่ๆ" กิตเอื้อมมือมาจับมือผมใต้ลิ้นชักโต๊ะเรียน

 

ผมยิ้มแล้วบีบมือกิต แต่จริงๆ แล้วอยากจะตอบกิตว่า ไม่เป็นไรผมยินดี

 

"เย็นนี้ ก่อนกลับบ้าน ไปเตะบอลกัน บ้านอยู่ไหนวะอั๊ต กลับเย็นได้ไหม" กิตพูดชวนผม

 

"สบายมาก  ได้ๆ บ้านเราอยู่ใกล้ๆ โรงเรียนนี่แหล่ะ อยู่เย็นได้" ผมตอบ ทั้งๆ ที่รู้ว่าผมเองไม่เคยเล่นบอลแบบที่ผู้ชายชอบเล่นเลยตั้งแต่เกิดมา และผมก้ไม่ชอบอยู่โรงเรียนเย็นๆ ด้วย แต่ในใจผมตอนนี้ กิตชวนผมทำอะไร ผมทำตามที่กิตขอได้ทุกอย่าง

 

"นี่เธอ สองคนหลังห้องคุยอะไรกัน"  เสียงอาจารย์นิดหน้าห้อง มองมาที่ผมกับกิตตาเขม็ง

 

"ซวยแล้ว อั๊ต" กิตหันมาบอกผมเบาๆ 

 

"คุยอะไรกัน นายกิตติ วันแรกก็เอาเลยนะเธอ" อาจารย์นิดตวาด

 

"ผมกำลังทำความรู้จักเพื่อนใหม่ครับอาจารย์"  กิตตอบ

 

"แล้วรู้จักกันรึยัง" อาจารย์นิดถามต่อ

 

"ยังครับ" กิตตอบ

 

"ดี เดี๋ยวอาจารย์จะให้รู้จักกันมากกว่านี้ ออกไปยืนหน้าห้องทั้งคู่เลย ส่วนเรา เด็กใหม่ หน้าคุ้นๆ นะ ออ ที่ว่าปีที่แล้วอยู่ห้องคิงแล้วย้ายมาห้องนี้ใช่ไหม นายกิตติ ชวนเพื่อนคุยใช่ไหม เอาล่ะ อาจารย์จะทำโทษเราสองคน เธอ ขี่หลังนายกิตติไว้ หมดคาบค่อยเข้ามา" อาจารย์บอกวิธีลงโทษให้ผมกับกิต หลังจากพูดจบ เสียงนักเรียนในชั้นเรียนก็อื้ออึงปนเสียงหัวเราะกันทั้งห้อง

 

"ครับ .. อั๊ต ขึ้นมา" กิตตอบอาจารย์นิด แล้วย่อตัวให้ผมขี่หลัง

 

"เอ้ย เอางั้นหรอ" ผมตอบแล้วมองหน้ากิต

 

"อือ ไม่เปนไร ไหว สบายมาก เราแข็งแรง" กิตบอกผมแล้วยิ้ม เหมือนให้ผมมั่นใจในตัวเขาเอง

 

เวลานี้ ... ผมอยู่ที่หลังของกิต แล้วกิตก็พาผมเดินออกไปหน้าห้อง

 

"ลงเห่อะ อาจารย์ไม่เห็นแล้ว" ผมบอกกิตพร้อมแอบชำเลืองดูว่าเราสองคนยังอยู่ในสายตาอาจารย์นิดไหม

 

"ไม่เป็นไรอั๊ต เราผิดเองที่ชวนนายคุย อาจารย์นิดไม่ค่อยชอบเราอยู่แล้ว คงอยากแกล้ง" กิตตอบ

 

"อ้าว ทำไมอ่ะ" ผมถาม

 

"เดี๋ยวไว้เราเล่าให้ฟังทีหลัง ขอโทษจริงๆ นะอั๊ต เราทำให้นายโดนเพ่งเล็งไปด้วย"

 

เวลาผ่านไปซักพัก ผมรับรู้ได้ว่า กิตคงเหนื่อยมาก เพราะเหงื่อนกิตออกเต็มตัว จนเสื้อเปียกไปหมด แต่ยังยิ้มและไม่แสดงอาการใดๆ ออกมา

 

"อาจารย์ครับ ผมขอเปลี่ยนให้กิตติ ขี่หลังผมบ้างครับ เพราะผมเองก็ชวนกิตติคุยด้วย" ผมยกมือบอกอาจารย์นิด ทั้งๆ ที่ยังอยู่บนหลังกิต

 

"แล้วแต่พวกเธอสิ" อาจารย์นิดตอบผม

 

"กิต มาผลัดกัน" ผมลงจากหลังกิตอย่างรวดเร็วแล้วย่อตัวให้กิตขึ้นหลังผมบ้าง

 

"ไหวหรอวะ อั๊ต เราตัวใหญ่นะ" กิตตอบผมพร้อมมีท่าทางตกใจ

 

"เอาน่าๆ สบายมาก ถ้านายไม่หนักเกิน 100 โล สบายมาก" ผมตอบแล้วยิ้ม ซึ่งไม่อยากให้กิตกังวล 

 

"เอ่อ อั๊ต ขอบใจจริงๆ ว่ะเพื่อน" กิตตอบผม แล้วขึ้นขี่หลังผม

 

แล้วตอนนี้ผมก็รับรู้ได้ว่า หลังจากกิตขึ้นไปอยู่บนหลังผม มีมืออุ่นๆ กอดผมไว้เหมือนจะแทนคำขอบใจ 

 

ช่างเป็นเวลาห้านาที ที่ทำให้ผมทั้งเหนื่อยทั้งมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก แต่แน่นอน ผมไม่ใช่นักกีฬา ดังนั้นการแบกนักกีฬาบาสตัวโรงเรียน ตัวใหญ่ขนาดนี้ คงทนได้ไม่นาน เหงื่อผมออกเต็มตัวเช่นกัน

 

"อ่ะ ผ้าเช็ดหน้า แต่มีผืนเดียวว่ะ ใช้ด้วยกันละกัน" กิตพูดแล้วค่อยเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดเหงื่อให้ผม

 

 "เหงื่อเข้าตาแสบไปหมด"  ผมตอบกิต

 

เวลาผ่านไปสักครู่...

 

"เธอสองคนเข้ามาได้แล้ว หมดคาบแล้ว" อาจารย์นิดตะโกนเรียกผมและกิตให้เข้าห้องเรียน

 

กิตรีบลงจากหลังผมแล้วพยายามประคองผมเดินเข้าทางหลังห้อง 

 

"ไหวไหมวะ อั๊ต" กิตถามผม

 

"หนักจริงๆ ว่ะ เพื่อน เมื่อเช้าก็ไม่ได้กินควายนี่หว่า ทำไมหนัก" ผมแซวกิต 

 

"ที่หนักน่ะมันหนักอย่างอื่น เว้ย ฮ๋าๆ" กิตก้มมองไปที่เจ้าน้องชายตัวเอง พร้อมกับหัวเราะเบาๆ

 

"จริงดิ" ผมหัวเราะไปกับกิต

 

ผมและกิตเดินกลับไปนั่งที่ กิตฟุบหน้าลงกับโต๊ะ แล้วหันมาบอกกับผม ของีบนึงนะ อาจารย์มาแล้วเรียกด้วย ผมพยักหน้าตอบรับ

 

ผมนั่งคิดในใจ...หมดไปหนึ่งคาบสำหรับวิชาแรก วันแรกของการเปิดเทอมใหม่ กับห้องเรียนใหม่ของผม และเพื่อนใหม่ของผม แต่สิ่งสำคัญก็คือ ผมไม่เคยคาดคิดว่า แค่เวลาไม่ถึงครึ่งวัน ผมจะได้เจอเหตุการณ์ที่ผมไม่เคยคาดคิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับผมมาก่อน โดยเฉพาะคนที่นอนหลับอยู่ข้างๆ ผมตอนนี้ ไม่รู้วันนี้จะเกิดอะไรกับผมอีก แต่ผมก็ภาวนาอยู่ีในใจขอให้กิตเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของผมไปนานๆ