Love Song รักสุดใจ ยายตัวร้ายกับนายขาร็อค

 และแล้วเช้าวันใหม่ก็มาถึง

อลิซตื่นมาทำธุระส่วนตัว เสร็จเรียบร้อย แล้วลงมารอคุณป้าเพื่อจะไปโรงเรียนพร้อมกัน อลิซไปโรงเรียนแต่เช้าเสมอ อลิซชอบอากาศยามเช้า เพราะดูสดชื่นดี อลิซมานั่งรอ กระปุก  แพทตี้ ไอติม และเฟิร์ส ที่โต๊ะข้างอาคาร4ที่เดิมเป็นประจำซึ่งเดอะแก็งค์ ของเธอคงกำลังเดินทางมาโรงเรียน แต่ยังมาไม่ถึง จากที่อลิซโทรไปสอบถามเมื่อเช้าต่างคน ก็ต่างแต่งองค์กันเต็มที่เพราะวันนี้จะมีเพื่อนร่วมห้องใหม่  เป็นนักร้องดังซึ่งใครๆ  ต่างก็เห่อ อยากเจอตัวจริงกันนักหนา

ระหว่างที่อลิซนั่งคิดเพลินๆ ตึงๆๆ… เสียงฝีเท้า และเสียงดัง ฟังไม่ได้ศัพท์  ก็ตรงมาทางที่อลิซนั่งอยู่   ('-' )( ' - ' )/(/ '-')/   อลิซเหลียวมองหาที่มาของเสียง ก่อนจะหันไปสังเกตนักเรียนที่เริ่มทยอยมากันมากขึ้น แล้วอลิซก็เห็นที่มาของเสียง เมื่อผู้ชายร่างสูงใหญ่ เพียงแค่มองผ่านๆ ก็รู้แล้วว่าหล่อมากคนหนึ่ง  วิ่งตรงมาแทบจะชนอลิซที่นั่งอยู่   เอ วิ่งหนีอะไรมานะ โรงเรียนนี้ยังมี อะไรที่น่ากลัวกว่าเธออีกหรือ อลิซคิด ก่อนจะมองอย่างไม่เข้าใจ ร่างสูงใหญ่หยุดชะงัก  มองอลิซที่จ้องเขาเช่นกัน  T.T  T.T

ยายนี่ น่ารักดี แฮะ ร่างสูงใหญ่มอง พลางคิด ดวงหน้ารูปไข่ คิ้วเข้ม ผิวขาว กระจ่างใส ไม่นับรวมริมฝีปากสีชมพูโดยธรรมชาติ ช่างเป็นผู้หญิงที่น่ามองเสียจริง แต่เวลานี้ไม่ใช่เวลามามัวมองอยู่  ต้องรีบหลบก่อน นี่ขนาดแค่วันแรกยัง ขนาดนี้ แล้วต่อไปจะเป็นไงน้า  ร่างสูงใหญ่คิดแล้วก็หวั่นใจ เฮ้อ!   รู้งี้ไม่มาก็ดีดันไปรับปากแม่ไว้  แล้วความคิดก็หยุดชะงักลง เมื่อเสียงเรียกและฝีเท้าไล่ตามหลังมา 

“ทำไงดีวะ”    ร่างสูงใหญ่ในชุดนักเรียนสบถ เบาๆ  หันซ้ายหันขวา ลังเลอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรดี สายตาจับจ้องที่อลิซอีกครั้งก่อนตัดสินใจ

“เอาวะ   ขอโทษด้วยนะเธอ  ไม่มีทาง เลือกนี่นา” 

ร่างสูงใหญ่ ก้าวเข้ามาประชิดอลิซ ซึ่งมัวตกตะลึง ทำอะไรไม่ถูก

ไ( -" -ไ)     ๆ( -" - ๆ)    o==( -" - ๆ)   “จะทำอะไรน่ะ เข้ามาใกล้ฉันทำไม นายเป็นใคร หน้าตาไม่คุ้นไม่รู้จักฉันหรือ ถ้าไม่อยากจากโลกไปก่อนวัยอันควร ก็ออกไปให้ไกลฉัน”

อลิซรัวออกมาเป็นชุด พร้อมขยับตัวถอย  พวกโรคจิตหรือเปล่า ก็ไม่รู้ เคยแต่แกล้ง คนอื่นเขา ไม่เคยคิดว่าจะโดนกลับตัวเอง และโดยที่อลิซไม่ทันตั้งตัวร่างนั้น ก็โอบกอดอลิซไว้ในอ้อมแขน แข็งแรง (ToT)/  เกิดมาจนโตเป็นสาวยังไม่เคยโดนใครกอดนี่เป็นหนแรก  อลิซตัวชา หมดแรงเหมือนตกอยู่ในความฝัน  เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ แต่อลิซรู้สึกว่าโลกนี้หยุดหมุนไปชั่วขณะ มีแต่เสียงวิ้งๆอยู่ในหัว แล้วก็มีเสียงที่ทำให้อลิซคืนสติ 

“เอ หายไปไหน แล้วนะวิ่งไวจัง” 

“เจอไหม หาดูซิ หลบไปทางไหนนะ  อ้าว! นั่นใคร มายืน กอดกัน อยู่ตรงนั้นน่ะ” เสียงดังมาจากกลุ่มคนที่วิ่งไล่ตามร่างสูงใหญ่มา  ดังไปทั่ว

<(@_@)> <(@_@)>

“เฮ้ย นั่นมันยายอลิซนี่ กอดกับใครนะ เห็นแต่ข้างหลังไม่เห็นหน้า   แต่ช่างเถอะ อย่าไปยุ่งกับยายนี่เลย เดี๋ยวเดือดร้อน  พวกเราไปหาที่อื่นต่อดีก่า”

หนึ่งในกลุ่มพูดขึ้นมา อลิซเพิ่งสังเกตเห็นว่าทั้งกลุ่มนี้มีแต่ผู้หญิง  นายโย่งนี่วิ่งหนีทำไม กันนะหรือว่านายนี่เป็นพวกโรคจิต คงจะใช่เพราะนายนี่อยู่ดีๆก็วิ่งมากอดเรา อลิซคิด กอดเรา เอ๊! กอดเรา หา!!!   ตอนนี้นายโย่งก็กำลังกอดเราอยู่นี่ อลิซพยายามสะบัดตัวให้หลุดจาก การกอดของนายโย่งหน้าหล่อ เมื่อคณะผู้ไล่ตามจากไปแล้ว  นายโย่งก็ คลายวงแขน พร้อมจะอธิบาย แต่ก็ช้ากว่า อลิซที่กำหมัด   @( >"<)@  @( >"<)@

แล้วประเคน ไปที่ เบ้าตาของนายโย่ง

 “โอ๊ย! เดี๋ยว ก่อนซิเธอ  ใจเย็นๆก่อนเราอธิบายได้นะ” 

นายโย่งหน้าหล่อร้องเสียงหลง แล้วต้องหลบเป็นพัลวัน เมื่ออลิซไม่ยอมฟังแถมยังประเคนกำปั้นให้ อีกชุดใหญ่ 

“นายไม่ต้องมาพูดเลยนะ นายโรคจิต วันนี้แหละนายตายแน่  อย่าอยู่เลย หน้าตาก็ดี นี่คงเห็นฉัน แล้วเกิดอารมณ์หื่น ขึ้นมาล่ะสิ”

นายโย่งพยายามอธิบายแต่เมื่อ เห็นไม่ได้ผล จึงจำเป็นต้องเผ่น 

“อยู่ไม่ได้แล้ว ไปล่ะ” นายโย่งใส่เกียร์สุนัข โกยหน้าตั้ง ยิ่งกว่าหนัง เรื่องโกยเถอะโยมอีก

“ หยุดนะ อย่าหนีนะ หนอยไอ้โรคจิต  ถ้าฉันตามจับได้ทันแกตายแน่ บอกว่าให้หยุด”  อลิซไล่ตามไม่ลดละทั้งตะโกนตามหลัง

แล้วนายโย่งหน้าหล่อของเรา ก็หายลับไปกับตา ทิ้งไว้เพียงรอยแค้นประทับไว้ในใจสาวน้อยตัวแสบของเรา เมื่อวิ่งไล่ตามนายหน้าหล่อไม่ทัน อลิซก็กลับมานั่งเหนื่อยหอบที่เดิม

t(- " - t )   “ฮึ่ม…ฝากไว้ก่อนนะ  ถ้าเจอกันอีกนายตายแน่นายโย่งโรคจิต”

อลิซบ่นพึมพำขณะนั่งรอเพื่อน  ซึ่งไม่นานก็ทยอยมาครบแก็งค์

“อลิซ นี่แกไปทำอะไรมา สารรูปแกดูไม่ได้เลย” เฟิร์สเอ่ยทักขึ้นมาทันทีที่เดินมาถึง

“อืม  เหมือนไปฟัดกับสุนัขมาเลย แกไปกัดกับสุนัขตัวไหนมา”แพทตี้ถามพร้อมกับหันไปหัวเราะกับเพื่อน เมื่อเห็นสภาพของอลิซเต็มตา 

 “ไม่ใช่  สุนัขที่ไหนหรอก  แต่เป็น ไอ้โรคจิต บ้ากามที่ไหนก็ไม่รู้ อยู่ดีๆ ก็วิ่งมา กอดฉันเฉย เลย”

แล้วอลิซ ก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เพื่อนๆ ฟัง 

“โห อันตรายนะขนาดในโรงเรียน  ว่าแต่แก แน่ใจนะว่า เป็นเด็ก โรงเรียนเรา ไม่ใช่คนข้างนอกแอบเข้ามา” กระปุกถามเพื่อนอย่างไม่ปักใจเชื่อ

“ฉันแน่ใจ และยืนยันได้ว่าเป็น เครื่องแบบ ของโรงเรียนเรา  แม้หน้าตาจะไม่คุ้นก็ตาม” อลิซบอกเพื่อนก่อนเอ่ยต่อ

 “แต่ไม่เป็นไรหรอกเพราะฉัน ก็ซัด มันซะเบ้าตา เขียวเป็น หมีแพนด้าวิ่งหางจุกตูดหนีไป เลย555”

แล้ว5สาวก็พากัน ไปหาอะไรกิน ในตอนเช้าก่อนจะไปเคารพธงชาติ วันนี้ข่าวเรื่องการย้ายมาโรงเรียนของนักร้องวงร็อค ชื่อดังยังเป็นประเด็นที่ทุกคน  สนใจและพูดคุย  เมื่อนักเรียนทุกชั้นต่างแยกย้ายกันไป เข้าชั้นเรียนชั่วโมงโฮมรูม  บรรกาศที่ ห้อง ม.6/8 ซึ่งเป็นห้องที่ พีท วงเซอร์ไพร์ส ย้ายมาแตกต่างไปจากทุกวัน เพราะผู้หญิงในห้องทุกคนต่างแต่งองค์ กันมาอย่างเต็มที่   

“เอาล่ะนะ เด็กๆ ครูขอเริ่มโฮมรูมวันนี้ด้วยเรื่อง เวรทำความสะอาดห้อง ที่เราจะจัดกันใหม่นะ อาจารย์เขียนมาให้แล้ว เอ้าหัวหน้าห้องเอาไปแจก” 

อาจารย์ประจำชั้นยื่น ปึกกระดาษให้หัวหน้าห้องและเอ่ยต่อ

 “อย่างที่อาจารย์ได้บอกไปแล้วเมื่อวานว่าวันนี้ มีนักเรียนย้ายมาใหม่ ซึ่งทุกคน คงรู้จักกันเป็นอย่างดี คือนายพีท  เอ้าเข้ามาทักทายเพื่อนๆหน่อย”

พลันที่เสียงอาจารย์เรียกจบ  ร่างของผู้ที่ทุกคนตั้งตารอก็ก้าว ออกมากลางห้องชายหนุ่ม ร่างสูงใหญ่ที่ ทุกคนเคยเห็นแต่ในทีวี บัดนี้ได้มาอยู่ตรงหน้า ภาพที่ทุกคนเห็นคือ ชายหนุ่มผู้มีดวงหน้าหล่อเข้ม คิ้วที่หนา จะมูก โด่งเป็นสัน รวมทั้งริมฝีปากรูป กระจับ สีแดง แต่ถ้าสังเกตให้ดี จะเห็นบริเวณขอบตา ของเขาเขียว คล้ำเป็นหมีแพนด้า จางๆ

นี่มัน นายโรคจิตเมื่อเช้านี่นา หนอยเป็นนักร้องชื่อดังซะด้วย 555เบ้าตายังเขียว อยู่เลย สมน้ำหน้า อลิซ คิดก่อนทำไม่รู้ไม่ชี้ พีทขยับมาข้างหน้าและเอ่ยแนะนำตัว

“สวัสดีครับ ผมชื่อ พีทครับ เป็นนักเรียนใหม่ ฝากตัวด้วยนะครับ”

พีทจบการแนะนำ ตัวสั้นๆ ก่อนหันไปมองเพื่อนร่วมห้องทุกคน ต่างยิ้มให้เขา กวาดสายตาจนมาปะทะกับสายตาและดวงหน้าคุ้น ๆเหมือนเคยเห็น ซึ่งมองเขาแปลกๆ ไม่ยิ้มเหมือน คนอื่นๆ เขาเพ่ง จนจำได้ นั่น มันยายผู้หญิง บ้าพลังเมื่อเช้านี่หว่า