อดีตคือ...ฉัน แต่...ปัจจุบันทำไมถึงเป็นเขา...

สวัสดีค่ะเพื่อนๆทุกคน ไม่ได้คุยกันอย่างนี้นานแล้วเนอะ วันนี้ก็ได้มาอัพสักที ไม่ได้ไม่ว่างนะค่ะ

แต่มันคิดไม่ออกเลยเว้นไว้ซะนาน ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ เพื่อนๆบางคนอาจจะบอกว่า

นิยายของเนยแต่ล่ะตอนทำไมมันเศร้าได้ทุกตอนเลยนะและตอนนี้ก็เป็นอีกตอนที่เศ้ราเช่นกันนะค่ะ

แต่รับรองว่าต่อจากตอนนี้ไป นิยายของเนยก็จะ....เศร้าอีกค่ะ

แต่จะค่อยๆเริ่มแฮปปี้ไปเรื่อยๆนะค่ะ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะค่ะ

jinny

วันนี้ในสายตาสำหรับทุกคนๆ คงจะมองว่าฉันเป็นตัวร้ายหนะสินะ

มันก็จริงที่สถานะการตอนนี้ ฉันมันไม่มีทางเลือกแล้ว จึงจำเป็นจะต้องยอมให้คนเขาเกลียด

แม้ในส่วนลึกๆของหัวใจมันจะมีความสุขก็ตามที่ได้เป็นแฟนปลอมๆของเขา

วันนี้เป็นวันแสดงคอนเสริต ซึ่งต่อไปจะเป็นคู่ของฉันกับเคนตะ

ดูท่าทางตอนนี้เคนตะจะรังเกียจฉันเอามากๆ ตั้งแต่ที่ฉันเป็นแฟนโทโมะ

เขาจึงได้เย็นชากับฉัน ไม่พูดไม่จาอะไรทั้งนั้น

อยู่ในห้องที่เรา2คนนั้งรอให้ป๊อบและฟางร้องเสร็จ

'เธอทำแบบนี้คิดว่าดีแล้วหรอ'

เขาเอ่ยพูดขึ้นท่ามกลางบรรยากาศที่ดูเงียบเหลือเกิน

'นายพูดอะไร'

ฉันตอบไปอย่างซื่อๆทั้งที่ฉันก็รู้ดี

'ก็ที่เธอทรยศเพื่อนของเธอ มันดีแล้วหรอ'

เขาหันมาหาฉัน น้ำเสียงของเขาดูเข้มแข็งและน่าหวาดกลัว

'ฉันทรยศใคร ฉันทำไปก็เพื่อพิมนะ!'

แม้ปากของฉันจะบอกว่าทำไปเพื่อพิม แต่ใจของฉันมันกลับทรยศพิมไปเต็มๆ

ฉันลุกขึ้นและพยายามจะเดินออกไปจากห้องเพื่อจบฉากทะเลาะกันสักที

เพราะดูท่าเคนตะจะโกรธอยู่

'โอ้ย!'

แต่ฉันก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดดที่ข้อมือข้างซ้ายซึ่งได้ถูดเคนตะจับเอาไว้และบีบมัน

'ฉันเจ็บนะ!'  

'อย่างเธอมันก็แค่เจ็บข้อมือไม่นานก็หาย แต่พิมเจ็บเจียนตายก็เพราะเธอ!!'

เคนตะดันฉันไปชิดกับกำแพง มือของเขาทั้งสองข้างจับที่ไหล่ของฉันเชิงบีบ

'แต่ฉันไม่ได้ทำหนิ ฉันก็แค่ช่วยเหลือโทโมะและพิม'

ฉันยังยืนยันเถียงต่อไป  เหมือนน้องหมาจนตรอก ที่ผิดเต็มๆ

'ช่วยหรอ เธอพูดมาได้ไงว่าช่วย ฉันรู้นะว่าเธอรักโทโมะ'

เขาตะหวาดใส่ฉันพร้อมกับจับฉันกระแทกกับกำแพง

'ใช่! ฉันรักโทโมะ แล้วมันผิดด้วยหรอที่ฉันอยากจะเป็นแบบนี้ เป็นแฟนปลอมๆของเขาแบบนี้

แม้ว่าฉันจะต้องทรยศเพื่อนก็ตาม'

ฉันตะคอกกับไปใส่เคนตะ พร้อมกับน้ำตาที่เอ่อไหล่เกือบท่วมท้ม

'.......................'

'ฉันผิดมากเลยหรอ เคนตะ ฉันผิดใช่มั้ยที่ฉันรักโทโมะ ฉันมันผิดใช่มั้ย?'

เขาเงียบไปสักพักแล้วจึงเดินออกไป...

'ถ้าฉันผิดมาก ฉันก็ยอมที่จะเป็นตัวร้ายในละครเรื่องนี้'

ฉันตะโกนให้หลังไประหว่างที่เคนตะกำลังจะออกไป

สักพักหนึ่งเมื่อสิ้นเสียงเพลงของป๊อบและฟางที่ดูเหมือนมีอะไรที่เปลี่ยนไปจบ

ฉันก็เดินออกไปร้องเพลงคู่กับเคนตะต่อ

ระหว่างนั้นก็ได้เจอกับพิมและโทโมะที่กำลังซ้อมเต้นกันอยู่

'ซ้อมกันใหญ่เลยนะ'

ฉันเอ่ยทักขึ้นมาพร้อมรอยยิ้มที่ฝืนๆ

'อ้าวจินนี่จะขึ้นคอนแล้วหรอ สู้ๆนะจ๊ะMy Honey'(แหวะ ><)

โทโมะกล่าวไปพร้อมกับยิ้มให้ฉัน

แต่ฉันก็เสียใจที่เมื่อมองไปทางพิม เธอคงกำลังแอบร้องไห้อยู่ในใจ....

ฉันอยากจะลืม ลืมจริงๆว่าฉันกับโทโมะเป็นแค่เพื่อนกัน

ฉันอยากจะให้ฉันได้เป็นแฟนกับโทโมะจริงๆ

เพราะฉันไม่อยากทำร้ายหัวใจของ2คนนี้อีกแล้ว...........

.........ฉันขอโทษ..........