อดีตคือ...ฉัน แต่...ปัจจุบันทำไมถึงเป็นเขา...

tomo

ผมตื่นขึ้นมา พร้อมกับมองไปรอบๆ ที่นี่มันที่ไหนกันนะ

สิ่งที่ผมเห็น มันเป็นห้องสีขาวๆ สะอาดตา ที่ผมไม่คุ้นเอาสะเลย

'ฟื้นแล้วหรอโทโมะ'มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังหนังอ่านนิตยสารอยู่เดินเข้ามาหาผม

'ที่นี่ที่ไหน'ผมค่อยๆถามเธอไป เนื่องจากตอนนี้เสียงของผมมันแทบจะไม่มีอยู่แล้ว

'ที่นี่โรงบาลอ่ะ นายหลับไปได้สัก2วันแล้วนะ'เธอตอบกลับมาให้ผม ผมนอนไปได้ยังไงตั้ง2วัน

แล้วผมเป็นใคร แล้วเธอเป็นใคร เกิดอะไรกับผม ทำไม! ทำไม! ผมถึงจำอะไรไม่ได้เลย

'โอ๊ย!!!! ทำไมถึงปวดหัวขนาดนี้นะ'

'นายๆๆเป็นอะไรมากมั้ย''เธอเป็นใคร แล้วฉันเป็นใคร!'ผมถามเธอกลับไปแต่ดูเหมือนเธอจะไม่ตอบอะไรกลับมา

'....................' 'เธอเป็นแฟนฉันหรอ...'

'ใช่!'จู่ๆก็มีเสียงผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาในห้อง พร้อมกับผู้ชายอีก2คน

'เธอ2คนเป็นแฟนกัน' 'พี่ค่ะ!'จินนี่พูดกระซิบเบาๆ 'เชื่อพี่เถอะ มันดีที่สุดแล้ว'พี่โฟร์กระซิบตอบกลับมา

'นายชื่อว่าโทโมะ เป็นนักร้องในวง ทีพีเค และนี่จินนี่แฟนเธอเป็นนักร้องวง สวีทตี้'พี่โฟร์อธิบายเรื่องราวเกี่ยวกับผมให้ฟัง

แปลกจังเธอเป็นแฟนผมจริงๆหรอ ทำไมผมถึงไม่มีความรู้สึกพิเศษๆกับเธอเลยนะ

'แล้วนี่ก็คือป๊อบปี้และเคนตะ เป็นนักร้องกลุ่มเดียวกับนาย ส่วนฉันพี่โฟร์เป็นผู้จัดการพวกนาย'

'ครับ'ผมตอบกลับไป ทั้งๆที่ผมยังจำอะไรไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

ตอนนี้คนที่ผมสงสารที่สุดคือ ผู้หญิงที่ชื่อจินนี่ เธอเป็นแฟนของผม แต่ตอนนี้ผมแทบไม่รู้สึกอะไรกับเธอเลย

เธอคงจะเจ็บมากสินะ เพื่อไม่ให้เธอเจ็บ ผมจะทำเป็นว่า'ผมรักเธอ'ก็แล้วกัน

ผมหันไปยิ้มให้กับทุกๆคน

'อีก2วันนายก็จะกลับได้แล้วนะไอโมะ'เพื่อนคนนึงพูดขึ้นมากับผม รู้สึกว่าเขาน่าจะชื่อเคนตะ

'ใช่ๆ อะไรๆที่เคยทำไว้ก็ขอโทษด้วยนะเพื่อน'เพื่อนอีกคนนึงพูดขึ้นอย่างรู้สึกผิด เขาทำอะไรผมกันนะ?

แปลกจังกับป๊อบปี้และเคนตะ ทำไมผมถึงมีความรู้สึกว่าสนิทกันมาก่อนและสนิทกันมากรวมถึงพี่โฟร์

ที่ดูเหมือนว่าผมจะให้ความนับถือพี่เขาเป็นพิเศษ แต่กับจินนี่...มันกับว่างเปล่า...

หลังจากนั้นทุกคนก็กลับบ้านกันไปจนเหลือผมแค่จินนี่2คนที่คอยดูแลผม

ตอนแรกๆจินนี่ก็ดูเหมือนจะไม่ยอมอยู่ แต่เพราะพี่โฟร์บังคับเธอจึงต้องอยู่เป็นเพื่อนผม

'เธอเป็นนักร้องเดี่ยวหรอ' ผมถามเธอขึ้น เมื่อเห็นว่ามันเงียบเกินไปแล้ว

'ป่าวหรอก มี3คนเหมือนของนายหละ มีฉัน ฟาง แล้วก็พิม'จินนี่ตอบกับผมมาซึ่งดูเหมือนว่าชื่อสุดท้ายที่เธอพูด

มันจะดูจะเบาลง แต่ผมก็ได้ยินว่าเธอหมายถึง'พิม'

พิม! ทำไมชื่อนี้เมื่อผมได้ยินครั้งแรก ก็สัมผัสถึงความสุขปนความรู้สึกเสียใจไปด้วย

จู่ๆหัวใจผมก็เต้นเร็วเมื่อได้ยินชื่อนี้ พิม เธอเป็นใครกันนะ

ทำไมผมถึงรู้สึกแปลกๆกับเธอ...

....................................................

jinny

หลังจากที่โทโมะหลับไป ฉันก็ได้แต่มองหน้าที่แสนหล่อของเขา

จนทำให้นึกถึงพิมไม่ได้ ถึงแม้ตอนนี้ฉันจะมีความสุขมาก

ที่ไ้ด้เป็นแฟนกับโทโมะ แต่มันก็ไม่ใช่ความจิงอยู่ดี

นี่ฉันกำลังจะทรยศเพื่อนอีกแล้ว ฉันหลงรักเขามานานมาก ก่อนที่โทโมะกับพิมจะเป็นแฟนกันสะอีก

แล้วก็ไม่เคยมีใครรู้ ฉันควรจะทำไงดีนะ ใจนึงมันก็อยากเป็นแบบนี้ไปตลอด..

อีกใจ มันก็รู้สึกผิดต่อพิม..  ตอนนี้สถานะของฉันคงไม่ต่างอะไรกับนางร้ายดีๆนี่เอง...

.......................................................

2วันผ่านไป

วันนี้เป็นวันที่โทโมะกำลังจะออกจากโรงพยาบาล

ซึ่งตอนนี้ก็มีแค่ พี่โฟร์ เคนตะ ป๊อบปี้ จินนี่ เท่านั่นที่รู้ว่าโทโมะความจำเสื่อม

นอกนั้นทุกคนก็เข้าใจว่า โทโมะแค่รถชนเฉยๆและถูกห้ามให้มาเยี่ยม

ณ ตึกที่ทำงาน

pim

วันนี้ในที่สุดฉันก็จะได้รู้ทุกสิ่งทุกอย่างแลวนะ!

อีตาบ้าเอ่ย! รถชนก็ไม่บอก ปล่อยให้คนเขาเสียใจอยู่ตั้งนาน

แสดงว่า ข้อความนั้น มันคงไม่ใช่ความจิงหรอกมั้ง

ตอนนี้ฉันได้แต่รออยู่ที่ห้องซ้อมเต้น ซึ่งอีกแค่ไม่กี่อาทิตย์ก็จะมีการแสดงคอนเสริตครั้งใหญ่

ของวงสวีทตี้ และทีพีเค ซึ่งวันนี้พวกเราก็ต้องมาซ้อมกันเป็นวันแรก

'มาแล้วจ้า'เสียงขอพี่โฟร์และพี่มด เสียงของผู้จัดการทั้ง2วง รวมถึงป๊อบ เคนตะ และโทโมะ

แต่ทำไมนะ จินนี่ถึงได้ดูสนิทสนมกับโทโมะจัง ไม่มั้ง! เพื่อนๆๆๆ

'เป็นไงบ้างโทโมะ บายดีป่าว'ฟางที่นั่งเล่นบีบีอยู่ก็หันมาทักทายโทโมะ

ขอย้ำโทโมะคนเดียว 'นี่ฟางที่ฉันเคยบอกไง'จินนี่กระซิบที่หูของโทโมะเบาๆเพื่อบอกโทโมะ

เพราะเรื่องที่โทโมะความจำเสื้อม มันจะถูกเก็บเป็นความลับ 'สบายดีหายแล้วล่ะ'โทดมะตอบกลับไปสีหน้าเชิงยิ้มแย้ม

ฉันได้แต่มองหน้าเขา แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่หันมาทางฉันเลยสักนิด นี่มันหมายความว่าไงกันนะ

ทำไมโทโมะเอาแต่คุยกับจินนี่ มองแต่จินนี่ แล้วฉันล่ะ!

'วันนี้เราจะซ้อมคอนเสริตกันครั้งแรกนะ เรามาแนะนำตัวกันก่อนดีกว่า'พี่โฟร์พูดขึ้นเพื่อเปิดโอกาศให้โทโมะรู้จักทุกคน

'จะแนะนำไปทำไมอ่ะค่ะ ก็รู้จักกันหมดแล้ว'เสียงของฟางที่นั่งอยู่ข้างๆกับป๊อบปี้พูดขึ้น

'ก็แนะนำอีกทีคงไม่เสียหายหรอกมั้ง'พี่มดพูดขึ้น

'โอเคค่ะ'แล้วฟางก็ยืนขึ้นพร้อมกับจูงมือป๊อบปี้มาด้วย

'สวัสดีทุกๆคนนะค่ะ ชื่อฟางนะ'ฟางเริ่มแนะนำตัวเป็นคนแรก 'สวัสดีคับชื่อป๊อบปี้ครับ'

'เรา 2 คน เป็นแฟนกัน อย่างลับๆค่ะ' ทั้งป๊อบแล้วก็ฟางพูดขึ้นพร้อมกัน อย่างขำขำพร้อมทำซารางแฮโย

ทำเอาทุกคนอดขำไม่ได้ แม้กระัทั่งฉันที่ยังเผลอยิ้มออกมาเลย น่ารักมากเลยคู่นี้

ต่อไปก็มาถึงตาของเคนตะที่ลุกขึ้นมาพร้อมกับจูงมือฉันมาด้วย

'สวัสดีครับ ชื่อเคนตะนะ'เมื่อพูดจบ เคนตะก็สะกิดที่มือของฉัน เหมือนเชิงให้พูดต่อ

'สวัสดีค่ะ ชื่อพิมค่ะ' และแล้วนี่ก็เป็นครั้งแรกที่โทโมะหันมามองที่ฉัน ทำไมสายตาของเขา

มันถึงดูแปลกๆนะ ทำไมเขาถึงดูเย็นชากับฉันนะ เขามองฉันแล้วหันไปหาจินนี่

ตอนนี้เขายิ้มและหัวเราะให้กับจินนี่ ซึ่งมันต่างจากฉันที่เป็นแฟนของเขา

สายตานี้ที่ดูอ่อนโยนมันต้องเป็นของฉัน แต่ตอนนี้มันกับเป็นของจินนี่

เหมือเพียงสายตาอันแสนเย็นชาที่เขามีให้กับฉัน เหมือนคนที่ไม่รู้จักกัน...