nInE aWaY [CraZy sky] รัก...ไม่มีเจ้าของ

‘กร๊ากกกกกก กร๊ากกกกกกก  กร๊ากกกกกก’

“โว้ย! ตื่นแล้วๆ”

   ชั้นทุบนาฬิกาด้วยอารมณ์ที่บูดสุดๆ - -++ ขาใครมาทับพุงชั้นเนี่ย?

“ครอกกก~ฟรี๊~>O<”

   ชั้นหันไปมองไอ้ทามก่อนจะใช้มือทุบที่เข่ามันอย่างแรง

“อ๊ากกกก เจ็บอ่ะเจ้T[[]]T”

   ตอนนี้ชั้นกำลังเดินไปโรงเรียนโดยมือข้างนึงถือกระเป๋าตัวเอง และมืออีกข้างนึงก็ถือกระเป๋าไอ้ทาม...

“- -+ น้องที่ดีต้องถือกระเป๋าให้พี่สิยะ!”

“T[]T ถ้าเจ้ไม่ทุบเข่าผมจนเป๋แบบนี้ผมก็ถือให้แล้วล่ะครับ”

   ชั้นมองไอ้ทามอย่างสมเพช เมื่อคืนฝนตกหนัก ไอ้ทามที่กลัวเสียงฟ้าร้องสุดๆเลยมาขอนอนห้องชั้น ทั้งๆที่มันน่าจะรู้ว่าตอนที่ชั้นเพิ่งดูหนังสยองขวัญมาเนี่ยเป็นยังไง อีกอย่างนึงชั้นเป็นพวกไม่ชอบให้ใครเอาของหนักๆมาทับพุงด้วย มันอึดอัดนะเฟ้ย! ยังดีที่ในตู้เก็บของมีไม้ค้ำอยู่คู่นึงเลยเอามาให้มันใช้ ไอ้ไม้ค้ำคู่นี้ก็เป็นของมันนั่นแหละ- - ได้มาเมื่อสองเดือนก่อนที่ชั้นดูหนังสยองขวัญแล้วอาละวาด...ไอ้ทามนี่มันอยู่ผิดที่ผิดเวลาก็เลยซวยแบบนี้แหละ สมน้ำหน้า!!

“เจ้ๆ นั่นหมาใครอ่ะ*0*”

   ชั้นหันไปมองหมาชิสุสีขาวที่มองมาทางพวกเราตาแป๋ว

“- - ช่างหัวมันเถอะ”

   ชั้นหันกลับมาแล้วลากไอ้ทามให้เดินไปโรงเรียนต่อ

“แต่เจ้! บางทีมันอาจโดนทิ้งก็ได้นะ”

   ชั้นหยุดเดินแล้วหันกลับไปมองหมาชิสุตัวนั้น...เฮ้! มันยังนั่งมองชั้นตาแป๋วอยู่เลย ตุ๊กตารึเปล่าเนี่ย?

“*0*...”

“- - ผมรู้นะว่าเจ้คิดอะไรอยู่ มันไม่ใช่ตุ๊กตาหรอกครับ”

   ชั้นแลบลิ้นใส่ไอ้ชิสุตาแป๋วแล้วเดินไปโรงเรียนต่อโดยไม่สนใจไอ้ทามที่วิ่งตามมา

“เจ้รอด้วยคร๊าบบบบบบ”

   ไอ้ทามวิ่งตามมาพร้อมกับตะโกนซะดังลั่น - -+ นี่มันหน้าโรงเรียนนะยะ

“เออๆ เร็วๆเข้าเถอะ”

   ชั้นหยุดเดินแล้วหันไปเรียกไอ้ทามอย่างเซ็งจิต...เฮ้! น้องที่ดีต้องเดินทันพี่สิยะ- -++

“แฮกๆๆ>O<! เจ้เดินไวชะมัด”

   ไอ้ทามบ่นงึมงัมแล้วเกาะเสื้อชั้น

“เฮ้ย! จะทำอะไร”

   ชั้นปัดมือมันแล้วมองตาเขียว

“-3- ก็พอเผื่อเจ้เดินเหมือนเมื่อกี้อีกผมจะได้ไม่ต้องวิ่งให้เหนื่อยไง ให้เจ้ลากแทน”

   ชั้นล่ะระอากับความคิดของมันจริงๆ- -*

“ไปๆ เข้าโรงเรียนกันได้แล้ว มัวแต่เอ้อระเหยลอยชายกันอยู่ข้างหน้าแบบนี้ชั้นเมื่อย!”

   ชั้นลากไอ้น้องชายตัวดีเข้าโรงเรียนแล้วก็แยกกันเข้าห้องตัวเอง ชั้นอยู่ม.4/2 ริณอยู่ห้องสาม และยัยเมลก็อยู่ห้องหนึ่ง - -ก็ยัยเมลมันเก่งนี่นะ ช่วยไม่ได้แฮะ...

‘จิ้งจก ตุ๊กแก แย้ คางคก ซกมกซะจริง ชะเอิงเงย~~’

   เหอะๆ ไม่ต้องตกใจไป นี่คือเสียงริงโทนโทรศัพท์ชั้นเอง- -++ ชั้นมองหน้าจอแล้วถอนหายใจเฮือก ไอ้ทามมันจะโทรมาหาอะไร??

“โหลๆหนึ่งโหลสิบสอง สองโหลยี่สิบสี่ วางล่ะนะ- -“

(เดี๋ยวสิเจ้! คือผมมีเรื่องอยากจะขออ่ะ...)

“เรื่องอะไร?”

(พาเน่อยากเลี้ยงหมา แต่ที่บ้านเค้าไม่ให้เลี้ยง เจ้รู้ใช่มะ?)

   - -เกี่ยวไรกะไอ้พาเน่ฟระ!

“เออๆ ทำไม”

(ไอ้ลูกหมาตัวนั้นที่เราเจอตอนเดินมาโรงเรียนอ่ะ...เอ่อ..คือ...)

   มันจะอ้ำอึ้งๆทำไมฟะ- -*

(ถ้าตอนเย็นเราเดินกลับบ้านแล้วยังเจอมัน ผมขอเก็บกลับบ้านได้มั้ยครับเจ้? แต่ว่า! แค่เก็บกลับเฉยๆนะ พาเน่จะไปดูแลเอง นะเจ้นะ~)

“อ้อ...ได้สิ ถ้ามันยังอยู่น่ะนะ”

(ขอบคุณคร๊าบบบบ/พี่นายน่ารักที่สุดเลยค่าาาา)

‘ปิ๊บ’

   ชั้นกดตัดสายแล้วลอบยิ้ม...

“ป่านนี้เจ้าของมันคงจะไปเอาหมากลับบ้านเค้าแล้วล่ะ หมาที่ไม่ซกมกแบบนั้นจะไม่มีเจ้าของได้ยังไง ไอ้โง่เอ้ย~~~”

-----------------------------

ขอบคุณสำหรับทุกคำวิจารณ์ดีๆนะขอรับ

^^ เฮชจะพยายามแต่งต่อไปนะขอรับ...