Love You THE CAT รับ(รัก)ฉันทียัยแมวเหมียว

"แมว เธอจะรีบไปไหน เดินยังไงมันก็ไม่ทำให้ไปถึงป่าเหนือเร็วขึ้นหรอก" เฟรนฟรอสพูด

ขณะที่ฉันเดินนำอยู่หน้าเจ้าชายรูปหล่อจนต้องตะโกนคุยกัน

"จะบ้าเหรอ ยิ่งเดินเร็วเท่าไรมันก็ยิ่งจะถึงเร็วไม่ใช่หรือไง" ฉันหันไปตะโกนบอกเฟรนฟรอส

อย่างหัวเสีย มือไม่พายแล้วยังจะเอาเท้าราน้ำอีก!

"เอ้าา!!!! ที่เธอเดินนำโต้งๆอยู่เนี่ย รู้ทางไปหรือยังไง รู้มั้ยว่าเธอเดินวนอยู่ตรงนี้หลายรอบ

แล้ว"แล้วเฟรนฟรอสทิ้งตัวนั่งลงอีกเช่นเคย

"ฉันรู้นะว่านายหาเรื่องจะอู้อีกน่ะ รีบเดินมา!" ฉันหันหลังกลับแล้ววิ่งไปกัดข้อเท้าเขาด้วย

ความโมโห

"โอ๊ยยยย ทำบ้าอะไรของเธอน่ะยอดข้าว! ฉันเจ็บนะ เธอรู้บ้างมั้ยว่าโทษของการทำร้าย

ร่างกายอันมีค่ายังกับทองคำแท่ง100000000ล้านๆๆๆ แท่งเนี้ย คืออะไร"

"เว่อร์มากนะจ๊ะตัวเอง*_* ฉันรู้ว่าจะต้องไปทางไหน นายน่ะอยากจะนอนพักก็บอกมา

เถอะ!!!" ฉันไม่รู้หรอกนะว่าทำไมฉันถึงรู้ทางแต่มันมีเสียงเรียกฉันมาจากข้างหน้าเบาๆ เป็นเสียงผู้หญิง

หวานๆ น่ารักๆ พูดมา'มาสิๆ พวกเรารอเธออยู่นะ รีบมาเร็ว อยากกลับบ้านไปใช่เหรอ ? รีบมาสิ รีบมา'

"เฮ้อออ ใช่ เธอพูดถูก ฉันอยากพัก- - ฉันเหนือยมากกก ฉันพอจะรู้ว่าเธอมาถูกทางได้

ยังไง สัญชาตญาณ ใช่ม่ะ แน่เลย"

"สัญชาตญาณเหรอ ?" ไม่รู้สินะ ฉันว่ามันไม่ใช่อ่ะ แ่ต่มันเหมือนกับว่ากำลังมีคนร้องเรียก

ฉันอยู่ ไม่รู้ว่าเรียกด้วยความหวังดีหรือหวังร้าย...

"อ่าห่ะ ....." เฟรนฟรอสตอบก่อนที่เสียงของเขาจะเงียบหายไป เอ๊ะ เป็นอะไรไปนะ ฉัน

มองเจ้าชายตัวดีก็เห็นว่า ...เขาหลับไปเรียบร้อยแล้ว อ๊ากกก นี่ไม่ฟังกันเลยใช่มั้ย! ฉันพูดตั้งหลายรอบ

ว่ารีบๆๆๆ ก็ยังจะนอนๆๆๆ น่าเกลียดจริง! ฉันเงยหว้ามองใบหน้าที่หลับนิ่ง ว้าว ยิ่งมองก็ยิ่งหล่อ ผิวขาว

จ๊วะ จมูกโ่ด่งเฟี้ยว ตาโตๆ สีออกน้ำตาลเทา แต่บางทีก็ดูเป็นสีดำ ผมสีดำเข้ากับหน้ารูปไข่

.......บอกได้คำเดียวว่า....หล่อโฮก! เฟอร์เฟคจ่ะ \\(- -)//

"เบื่อจัง คนหล่อเนี่ย...." ทั้งน่าลำคาลและเรื่องมากไม่มีที่สิ้นสุด - -

"เชอะ! ก็คนมันเลือกเกินไม่ได้นิ ถ้าเลือกได้นะ ฉันจะเกิดเป็นคนธรรมดา มีหน้ตาธรรมดา

และทำอะไรที่ธรรมดา จะได้ไม่ต้องมาทำอะไรที่ยากเย็นแบบนี้ อ่อ ยังไม่รวมถึงพวกผู้หญิงน่าลำคาลที่

คอยรุ่มตอมฉัน....ยังกับฉันเป็น =__= ....อ่ะนะ"

"เฮ้!! นี่นายไม่ได้หลับเหรอ!" ฉันสะดุ้งสุดตัวข่นฟู่ฟ่อง

"เอ่อสิ! ถ้าเธอกล้าหลับในป่าของเมืองเฟรนฟรอสนะ แสดงว่าเธอมาฆ่าตัวตายชัด รู้มั้ย ที่

นี่น่ะ พูดถึงหมา หมาก็มา พูดถึงแมว แมวก็มา พูดถึงมนุษย์กินคน...."

อุ๊!!! อ๊าาาา!!! อุ๊!!!! ว๊าาาาา!!! อุ๊!!! ก๊าาา!!

เฟรนฟรอสยังพูดไม่จบก็มีเสียงแปลกๆออกมาจากพุ่มไม้สีเหลืองข้างหลังพวกเรา ก่อนที่

พุ่มไม้จะสั่นเป็นเจ้าเข้า ฉันรู้สึกได้ถึงอัตรายทันทีและหลบเข้าหลังเฟรนฟรอสโดนผัน- - เฟรนฟรอสทำ

หน้าเคลียดพร้อมตั้งท่าตั้งรับเต็มที่ แล้วคนก่อเรื่องก็ปรากฎ.....

นั่นมัน.................ลูกหมา =___=+++

อ๊ากกกกกก ไอ่เราก็คิดว่าเป็นมนุษย์กินคน! ที่แท้ก็หมา ฉันเงยหน้ามองเฟรนฟรอสอย่าง

ค่าโทษ หันกับไปมองลูกหมาที่นั่งจ้องฉันตาแป๋ว แล้วก็เดินนำหน้าต่อไป เสียเวลาจริงๆเลย คุยไปอีตา

บ้าเนี้ย! ชีวิตนี้เคยมีอะไรที่เรียกได้ว่าจริงจังบางมั้ย! แล้วแบบนี้จะขึ้นเป็นราชาได้ยังไง ประชาชนไม่

ติ๊งต๊องกันหมดก่อนเหร๊อ!!

"เดี๋ยว!! อย่าเดินไปตรงนั้น!!" เฟรนฟรอสตะโกนพลางเดินเร็วๆเข้ามาหาฉัน อะไร ? เกิด

อะไรขึ้น ทำไมเขาถึงได้ทำหน้าตาโหดยังงั้นล่ะ โห้ หาดูอยากนะเนี้ย ต้องจ้องนานๆ แล้วเพื่อไม่ได้เห็นอีก

"ห่ะ ?" นิ่งไปนาน ฉันเริ่มรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ไม่ค่อยดี อะไรบางอย่างที่พึ่งนึกออก

.....ลูกหมามันร้อง อุ๊!! อ๊า!! กันที่ไหน O_O! หรือว่า....

อยู่ๆเฟรนฟรอสก็หยุดกึก พร้อมกับทำหน้าเคลียดกว่าเดิม หรือว่า สิ่งที่ฉันคิดมันจะจริงO_o

"นี่อย่าบอกนะว่า .......ลูกหมาบ้านนายมันร้องแบบนี้กันทุกตัวO_o;;;" เฟรนฟรอสเงียบ

ลูกหมาตัวนั้นเข้าไปหลบหลังเฟรนฟรอสทันใดพลางร้องคราง หงิงๆ

เดี๋ยวก่อน 'หงิงๆ' เหรอ? อ้าว! แล้ว 'อุ๊! อ๋า!' ล่ะ

ฉันพึ่งรู้สึกถึงลมหายใจเหม็นๆที่อยู่บนหัว พร้อมกับเงาคนใหญ่ๆที่เข้ามาทับเงาแมวตัวเล็กๆ

อย่างฉัน อย่าบอกนะว่า....

"โห้!! ดูเหมือนว่าวันนี้เราจะมีของดีกินกันแล้วว่ะ มีทั้ง หมา แมว แล้วก็คน อิ่มท้องได้อีก

หลายวัน^^"

..................มนุษย์กินคนขนาดยักษ์!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ครู่ใหญ่ๆต่อมา....

ฉัน เฟรนฟรอส และลูกหมา โดนขังอยู่ในหนึ่งในกรงใหญ่ๆที่มีอยู่หลายกรง- - อยากรู้มั้ย

ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเฟรนฟรอสก่อนที่พวกเราจะโดนนำตัวมาที่นี่=__= ไม่อยากจะเอ่ย ทุเรศสุดๆ!

เคยเห็นเจ้าชายสุดหล่อที่พยายามจะสู้เพื่อปกป้องเจ้าหญิงกับลูกหมาน้อยมั้ยล่ะ ใช่! มันเป็น

แบบนั้นเลย แต่! แต่! แต่แตกต่างกันทีตอนจบ.... แน่นอน ตอนแรกเจ้าชายรูปหล่อ ตั้งหน้าตั้งตาถือดาบ

ให้หมั่น ดวงตาจ้องมองเจ้าหญิงโฉมงามที่ตอนนี้กลายร่างเป็นแมวสีดำ-เทา- -;; หมายจะช่วยนางออก

จากมนุษย์กินคนยักษ์ที่ใหญ่กว่าตัวเองประมาณ 3 เท่า ก่อนจะวิ่งเข้ามาหมายจะฟันยักษ์ตัวนั้นให้ขาดเป็น

2 ทอนในดาบเดียว พร้อมกับลูกหมาที่ค่อยลุ้นอยู่ข้างหลัง

'หงิงงงงง!!!' ลูกหมาร้องเพื่อเป็นกำลังใจให้กับเจ้าชาย

....และ ชิ้งงงง

.....ดาบกับหักออกเป็น 2 ทอน แทนที่จะเป็นร่างของยักษ์ตัวใหญ่ เจ้า้ชายรูปหล่อล้มลง

นอนสลบกับพื้น เพราะเพียงเจ้ายักษ์จับดาบยาวเล่มนั้นเบาๆ - -;

'หงิงงงงง' และตามมาด้วยเสียงครางงงง ของลูกหมา บ่งบอกว่าวันนี้ตัวเองคงจะโดนต้ม

และเอาไปทำอาหารเปิปพิสดารเป็นแน่

เจ้าหญิงโฉมงามที่ตอนนี้ได้โดนสาปให้กลายเป็นแมวนั้นไซร่ กับเกิดแรงพิศวาส วาบๆ

หวิวๆขึ้นทันใด ก่อนจะสบัดตัวออกจากเจ้ายักษ์ใหญ่ตอนยังไม่ตั้งตัว

'เจ้าทำอะไรเจ้าชายรูปงามของข้ากัน! เจ้ารู้มั้ยว่าข้ารอรอยให้เขามาจูบ แล้วฉันจะกับมา

กลายเป็นคนถึง1000ปี! ข้าหมดความอดทนแล้วนะ อย่างนี้ต้องเจอเจ้าหญิงในบทโหด!!!'

ทันใดนั้นเจ้าหญิงผู้กล้า(ที่เป็นแมว)ก็เข้าไปต่อสู้กับยักษ์ด้วยมือเปล่า แล้วตบเจ้ายักษ์หน้า

หัน

'เว้ยยย ทำบ้าอะไร จะมาเกาหน้าข้าทำไม ข้าไม่ได้ขอให้เกา ข้าไม่คันเว้ยยย!!'ยัษก์ตะโกน

ร้องลั่นพลางจับตัวเจ้าหญิงสุดสวยไปนีบตรงจิ๊กแร้- -;; กลิ่นอันทรงพลังทำให้เจ้าหญิงหมดสติคาที

แต่ก่อนที่สติของเจ้าหญิงแมวจะหายไปหมด เธอเห็นว่า

.........ยักษ์ตัวใหญ่ก็ไม่ลืมที่จะยิบ เจ้าชายและลูกหมากับมากินบ้านด้วย=__=