มิเรียม ความลับพิชิตรัก!

   สายลมพัดเข้าสู่ห้อง 7 และวนไปทั่วห้องก่อนจะถูกมนุษย์หายใจเข้าไปและออกมาตามปกติไม่ว่าจะหายใจ เข้าและออกกี่ครั้งอากาศก็ยังคงเป็นอะไรที่วนไปวนมาไม่มีสิ้นสุดสักที่ ยังคงสูดเข้าสูดออกและสลายหายไปและกลายเป็นอากาศอีกครั้ง
" สำหรับโจทย์ข้อนี้ z = 53 s = 87 ''
เฮ้อ ออน่าเบื่อโจทย์คณิตซ้ำไม่มีอะไรใหม่ๆ ฉันเรียนมาตั้งแต่เด็กๆ ตอนนี้ยังจะกลับมาสอนอีก ไม่มีอะไรทำเลยทำไงดีอ๊ะเขียนจดหมายหายูรีดีกว่า ขืนพูดได้โดนยืนขาเดียวแน่ๆว่าแล้วฉันก็เอากระดาษโน็ตฉีกออกมาทำให้ ยูรีหันมามองฉันนิด ก่อนที่ฉันจะมองตอบและบรรจงเขียนและส่งให้ยูรีฉันบอกเธอว่า
" ไปกิขไอติมกัน "
ยู รีได้อ่านจึงรีบบรรจงเขียนก่อนจะส่งให้ฉันอย่างระมัดระวังตอนนี้ทุกคนเริ่ม สังเกตเห็นพวกฉันว่าทำอะไรกันอยู่ยกเว้นอาจารย์ที่กำลังหันหลังเขียนกระดาษ
ยูรีตอบกลับมาว่า
" ไปที่ไกล้ๆโรงเรียนไหมฉันรู้จักที่หนึ่งแหละ "
เมือได้อ่านฉันจึงพยักหน้าให้ยูรีเป็นเชิงรู้กัน
ฟิ้วววววตุ๊บ!!
กระดาษม้วนเล็กลอยมาอยู่หน้าโต๊ะฉัน บวกลบคูณหารทิศทางมาจากข้างหลังแต่ไม่สามารถหันไปได้จึงรีบปิดอ่าน
" จะไปไหนกันเอาฉันไปด้วยสิย่ะ "
คิเรียวนั้นเอง ฉันค่อยๆยกมือขึ้นมาบนโต๊ะก่อนจะเท้าค้างงเอียงหัวหันหน้านิดๆแล้วพยักเล็กๆเป็นเชิงให้คิเรียวเห็น
ฟิ้วววววววววววววววววววปุป!!
รอบนี้อะไรอีกละ- -* คำนวนระยะทางข้างหลังอีกแล้วหันไม่ได้เปิดอ่านใครกัน!
" พวกเธอ3คนจะไปไหนเอาฉัน 2 คนติดไปด้วยนะ...จากเรียว "
เรียวหรออยากไปงั้นหรอ ฉันทำแบบเดิมให้เชิงเรียวเห็น และบรรจงเขียนจดหมายหายูรีว่าเรียวชินคิเรียวไปด้วย
แค่อ่านคำแรกเท่านั้นแหละยูรีนั่งยิ้มตลอดคาบไม่หุบเลย เพื่อนฉันเป็นบ้าา~~
กริ๊งงงงง!!!~
เสียงหมดคาบทรหดคณิต
ฉัน ค่อยๆเก็บหนังสือปากกาทุกอย่างใส่กระเป๋าอย่างรวดเร็วและทำท่าลุกฉันมองไป รอบๆก็เห็นชินมองอยู่ฉันยิ้มให้เค้านิดๆก่อนที่เค้าจะรีบเบืองหน้าหนีไปก่อน จะแลมาที่ฉันก่อนจะยิ้มที่มุมปาก สักพักเรียวก็ตบทีหลังชินและค่อยๆลุกเดินมาทางฉันและยูรี พวกเราจึงเดินเข้าไปหาคิเรียวต่อเมือพร้อมพวกเราก็เดินออกนอกโรงเรียนและให้ ยูรีเป็นผู้นำทาง  ตอนนี้ ยูรีและเรียวกำลังเดินคุยกันอย่างหวาน และตามด้วยคิเรียวทีกำลังโทรศัพท์
คุยบอกคุณแม่ เห็นกระเทยแบบนี้แต่เป็นเด็กดีมากคิเรียวบอกว่า คุณแม่ให้ไปหมดทุกทีเพียงแค่โทรบอกเท่านั้นแหละและแน่นอนฉันและชินตามกันมา เราเดินมาด้วยกันประมาณ1นาที เค้าก็เอ่ยถาม
" อีกาของเธอมันตามมา "
เค้าพูดก่อนจะเงยหน้ามองฉัน ฉํนอึ่งไปนิดและหยุดเดินก่อนจะรีบทำเป็นไม่รู้เรื่อง
" อะไรฉันไม่มีอีกา นายพูดเรื่องอะไรนะ?"  ฉันพูด
" ฉันแค่จะบอกว่าอีกาของเธอมันบินตามมาและหากเพื่อนของเธอเห็นมันคงจะไม่ดีเท่าไรนะ "  เค้าบอกตอบ
ฉันมองหน้าเค้าก่อนจะพูดอีกครั้ง
" ฉันไม่มีอีกาอะไรนั้นสักหน่อย ไหนละอยู่ที่ไหนไม่เห็นเลย " ฉันพูดอย่างเหมือนไม่รู้เรื่องอะไรสักนิดก่อนจะมองขึ้นไปข้างบนและสั่งให้โค กี้บินไปที่อื่นด้วยพลังจิต ชิน มองขึ้นอีกครั้งก่อนจะก้มหน้าเดินและบอกเพียงว่า
" มันหายไปแล้วแหละช่างมันเฮอะ " และเดินนำไป
เกือบไปแล้วไหมละโคกี้บ้าน่าฆ่าให้ตาย คงมีงานสินะเอาไว้ฉันจะกลับไปเอานะเอาไปฝากไว้ที่พ่อบ้านก่อน ฉันพลังจิตไป
สักพัก ยูรีก็ยิ้มแล้วมองมาทางเราก่อนจะเอ่ยอย่างสนุกสนานว่า
" ถึงแล้วๆนี้แหละร้านที่ว่าแหละ "  
ด้านหลังของยูรี คือร้านไอศครีมเล็กๆที่บรรยากาศด้านในเป็นสีครีมประดับตกแต่งด้วย
เบาะนุ่มๆสีชมพูตัดกับสีดำที่ให้ความหมายเป็นช็อคโกแลต พวกเราค่อยๆเดินเข้าไปใน
ร้านและเลือกโต๊ะที่สามารถนั่งได้ทุกคน ยูรีเข้าไปนั่งก่อนตามด้วยฉันและคิเรียวส่วนอีก
ฝั่งเป็นเรียวและชินด้านนอก นั่งได้สักพักพนักงานก็นำเมนูไอศครีมมาให้
" ว้าวน่ากินจังเลยนี้มิเรียมหล่อนมากินบานาน่ากล้วยๆนั้นกับฉันนะ "
คิเรียวพูดอย่างอยากกินเมือฉันดูรูปแล้วอะโหแฮะใหญ่ชะมัด ฉันตอบตกลงก่อนจะหัน
ไปดูยูรีตอนนี้ยูรีกำลังปรึกษากับยูรี เมือตัดสินใจได้จึงบอกแก่พนักงาน ขายเธอพยักหน้า
และ ส่งยิ้มให้และ พูดว่า 'รอสักครู่นะค่ะ'  เมือเธอจากไปพวกเราก็เริ่มคุยเรื่องต่างๆ คุยไปถึงคิเรียวเค้าเล่าเรื่องเด็กๆตอนที่คิดว่าอยากเป็นผู้ญิงครั้งแรก เพราะเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งไปว่ายน้ำเธอดูสวยมากจนคิเรียวอิดฉาจึงตัดสินใจ เป็นกระเทยตั้งแต่นั้นมา ไล่มาถึงยูรีเธอเล่าว่าตอนเด็กๆคิดว่าตัวเองเป็นแวมไพร์เพราะเขี้ยวของเธอ ยาวมาก จนเพื่อนล้อบ่อยๆจนเธอร้องไห้ใหญ่เลย ตั้งแต่นั้นเธอจึงไปเรียนศิลปะป้องกันตัวหลังจากนั้นเธอก็จัดการกับเด็กที่ มาล่อเธอได้ทุกคนจนฟันนั้นโยกและหลุดไป ทุกคนต่างหัวเราะสนุกสนาน
เมือ ไอศครีมมาถึงทุกคนต่างยิ้มแย้มและมีสีหน้าจะกินกันอย่างมากเมือวางปุปไม่รอ ช้าก็กินกันทันที ชินดูมีความสุขเพราะทุกคนต่างสนใจในตัวเค้าและเค้าก็สนุกกันมัน หลังจาก
กินเสร็จ พวกเราจึงจ่ายตังค์ก่อนจะเดินออกจากร้านด้วยความสบายท้อง
" เอาละเจอกันพรุ่งนี้วันนี้สนุกมากเลย ขอบใจนะ  " ยูรีพูดก่อนจะลากเรียวไปด้วย
" ไปละชิน ทุกคนเจอกันพรุ่งนี้ บ้านฉันอยู่ไกล้ๆยูรีเดียวจะไปส่งเองมิเรียมเธอไม่ต้องห่วง "
เรียวพูดก่อนจะโบกมือลาและจากไป
" งั้นฉันขอตัวนะรถแม่มารับแล้วแหละ "
คิเรียวพูดก่อนจะโบกมือลาและเดินไปที่รถเบนซ์สีดำที่จอดรอเมือคิเรียวไปถึงก็มีตาลุงคน
ขับรีบเดินมาเปิดประตูให้ คิเรียวยิ้มและหันมาโบกมือให้ก่อนจะขึ้นรถไป  
นั้นมันรถคุณหนูนิน้า= ='' คิเรียวเป็นคุณหนูงั้นหรอ
" เธอกลับทางไหนละ? " ชินถามก่อนจะเดินมาข้างหน้าฉัน
" ข้ามสะพานไปแล้วถัดไปอีก 3 ซอยนะ " ฉันพูดให้ไกลไว้เพราะฉันไม่อยากให้ใครไปเห็นรังหนูของฉันเลย
" ฉันนึกว่าบ้านฉันอยู่แถวนั้นคนเดียวซะอีก ไปฉันจะไปส่งแต่บ้านฉันแค่ซอยที่2 อีกซอยจะให้ไปส่งไหม? " ชินถามฉัน ฉันส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว
" ไม่อะเดียวฉันเดินต่อเอง " ฉันบอกเค้า