วิวาห์...ไร้รัก

 

 

 

 

 

                    

โทโมะ: จะหนีไปไหน 

 

 

 

 

 

แก้ว: ปล่อย !! 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ไม่ปล่อย เราต้องคุยกันนะ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: คุยอะไร ชั้นไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ทำไมจะไม่มี มีตั้งหลายเรื่องที่เราต้องคุยกัน โดยเฉพาะเรื่องหย่า

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ทำไม คุณต้องการอะไรอีก 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: พี่ไม่หย่า และจะไม่มีวันหย่า 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: คุณทนายไม่ได้บอกคุณเหรอ ว่าถ้าคุณไม่ยอมหย่าชั้นจะทำยังไง 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: บอกแต่พี่ไม่กลัวหรอก อยากฟ้องก็ฟ้องเลย 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: อย่ามาท้านะ 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: พี่ไม่ได้ท้า 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ทำไมคุณถึงไม่ยอมหย่าอ่ะ คุณทำแบบนี้ทำไม 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เพราะลูก ลูกในท้องของแก้วไง 

 

 

 

 

 

 

 

                                แก้วตกใจมากที่โทโทะรู้เรื่องลูกในท้อง แก้วสะบัดมือโทโมะออกแต่โทโมะก็ยังยื้อแขนกับแก้วจนแก้วผลักโทโมะออกและเตรียมจะวิ่ง แต่ดันมีรถขับมาดีที่รถหยุดได้ทัน และโทโมะก็คว้าแก้วมาหลบได้ทัน 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เป็นอะไรมั้ย 

 

 

 

 

 

 

มิล่า: แก้วแกป็นอะไรรึเปล่า

 

 

 

 

 

 

แก้ว: มิล่า เอาผู้ชายคนนี้ออกไปจากนี้ซะ 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: พี่จะไม่ไปไหนทั้งนั้น จนกว่าแก้วจะกลับบ้านกับพี่ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ชั้นไม่กลับ อย่าตามมานะ ถ้าคุณยังตามชั้นมาอีก ชั้นจะวิ่งลงไปในทะเล ตายให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย !!!

 

 

 

 

 

 

 

                              แก้วรีบวิ่งกลับไปที่ห้อง โทโมะกำลังจะวิ่งตามไปแต่มิล่าห้ามไว้ได้ทัน 

 

 

 

 

 

 

 

มิล่า: อย่าเพิ่งตามไปเลยนะค่ะ ปล่อยแก้วไปก่อนเถอะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: แต่พี่ 

 

 

 

 

 

 

มิล่า: พี่โทโมะใจเย็นๆก่อนนะค่ะ ให้แก้วอารมณ์ดีกว่านี้แล้วค่อยตามไปเถอะนะค่ะ แก้วยิ่งเป็นคนกล้าคิดกล้าทำอยู่ด้วยขืนถ้าตามไปมันวิ่งลงทะเลจะลำบากนะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                     เมื่อเข้ามาในห้องแก้วก็ร้องไห้ส่วนโทโมะก็หยิบถุงขนมที่แก้วซื้อมาแล้วนั่งรอที่แถวล็อบบี้ มิล่ากับแจมเดินมาหาแก้วที่วิลล่า เมื่อแก้วรู้ว่ามิล่ามากับแจมแก้วเปิดประตูให้เข้ามา 

 

 

 

 

 

 

 

 

มิล่า: แก้ว แกอย่าร้องเลยนะ มันไม่ดีนะ

 

 

 

 

 

 

แจม: ใช่ เดี๋ยวจะกระทบกระเทือนถึงลูกได้นะ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เค้ากลับไปรึยัง 

 

 

 

 

 

 

มิล่า: ยังอ่ะ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: มิล่า แกไล่เค้ากลับไปได้มั้ย ชั้นไม่อยากเจอเค้าอ่ะ ชั้นไม่อยากคุยอะไรกับเค้าอีกแล้วอ่ะ แกเข้าใจชั้นใช่มั้ย ชั้นขอร้องนะ นะมิล่า

 

 

 

 

 

 

 

แจม: แกใจเย็นๆนะแก้ว 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ชั้นอยู่ของชั้นดีๆ ทำไมเค้าต้องมาที่นี้ด้วยอ่ะ จะมาทำไมอ่ะ มาเพื่ออะไรอ่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

มิล่า: ก็มาหาแกกับลูกไง 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: จริงซินะ ลูก เค้าคงแค่ต้องการลูก ถึงไม่ยอมหย่า ชั้นลืมไปจริงๆ 

 

 

 

 

 

                      แก้วนึกถึงตอนที่มีอะไรกับโทโมะครั้งแรก เพราะแม่โทโมะอยากมีลูกโทโมะเลยประชดโดยการมีอะไรกับแก้ว และมันยิ่งทำให้แก้วเสียใจมากกว่าเดิม 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แจม: แกไปคุยกับพี่โทโมะเถอะนะ ปรับความเข้าใจกันเถอะนะ

 

 

 

 

 

 

 

มิล่า: นั้นดิ คุยกันเถอะนะ 

 

 

 

 

 

 

 

                           แก้วบอกแจมกับมิล่าว่ายังไม่อยากคุยกับโทโมะตอนนี้ มิล่ากับแจมออกมาจากห้องพักแก้วแล้วเดินไปหาโทโมะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

มิล่า: พี่โทโมะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: แก้วล่ะ เค้าว่าไงบ้าง 

 

 

 

 

 

แจม: แก้วเค้ายังไม่อยากคุยกับพี่ตอนนี้อ่ะค่ะ รอให้แก้วใจเย็นกว่านี้ มันคงจะยอมคุยกับพี่อ่ะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: แต่พี่เป็นห่วงแก้วนะ แล้วถุงขนมพวกนี้อีก แก้วคงจะหิว คนท้องมักจะหิวบ่อย พี่อยากดูแลแก้ว พี่เป็นห่วงเค้านะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

มิล่า: แต่ถ้าไปหาแก้วตอนนี้ ก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอกค่ะ รอพรุ่งนี้ดีกว่านะค่ะ แล้วค่อยคุยกัน 

 

 

 

 

 

แจม: แจมว่าพี่กลับไปก่อนดีกว่านะค่ะ 

 

 

 

 

 

โทโมะ: โอเค พี่กลับก่อนก็ได้ พรุ่งนี้พี่จะมาใหม่ 

 

 

 

 

 

 

                               โทโมะหยิบถุงขนมแล้วยื่นให้มิล่า จากนั้นก็ขับรถออกไป และเช็คเอาส์ออกจากที่พักเดิมทันที จากนั้นก็ขับไปห้างหาซื้อเสื้อผ้าเอาไว้ใส่ระหว่างอยู่ที่นี้ จากนั้นก็ไปเดินหาพวกผลไม้ อาหารที่บำรุงสำหรับคนท้องไปให้แก้ว   ส่วนแก้วเมื่อรู้ว่าเค้ากลับไปแล้ว แก้วก็หิวมากเลยออกมาทานอาหารที่ห้องอาหารของรีสอร์ท 

 

 

 

 

 

 

                              ในช่วงใกล้ค่ำแก้วออกมาเดินเล่นที่ชายหาดส่วนโทโมะก็มาเช็คอินเข้าพักจากนั้นก็เอาของไปเก็บ และลงไปที่ชายหาด 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: แก้ว 

 

 

 

 

 

                     แก้วที่ยืนอยู่คนเดียวก็หันไปมองคนที่เรียกปรากฎว่าเป็นโทโมะ แก้วก็รีบเดินหนีทันทีแต่โทโมะรีบวิ่งมาดักด้านหน้า 

 

 

 

 

 

โทโมะ: คุยกันหน่อยได้มั้ย 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ก็ชั้นบอกคุณไปแล้วว่าชั้นไม่มีอะไรจะคุย ถ้าอยากคุยก็รอวันที่ขึ้นศาลล่ะกัน 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: พี่ขอโทษ พี่รู้แล้วว่าแก้วกับผู้ชายคนนั้นไม่ได้มีอะไรกันเลย 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: แล้วไงอ่ะ รู้แล้วไง จะรู้ไม่รู้แล้วทำไมเหรอ 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เพราะพี่ พี่ผิดเอง ที่ไม่เชื่อในสิ่งที่แก้วพูด ที่แก้วบอก พี่ขอโทษ

 

 

 

 

 

แก้ว: เลิกยุ่งกับชั้นได้มั้ย ออกไปจากชีวิตชั้นได้มั้ย ชั้นไม่อยากเจ็บอีกแล้ว ชั้นเจ็บ ทรมาน เสียใจ เพราะคุณมาเยอะมาแล้วนะ หยุดทำร้ายกันซะทีเถอะ ต่างคนต่างอยู่ไม่ได้เหรอ 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: มันเป็นไปไม่ได้ ตอนนี้แก้วท้องอยู่นะ จะให้พี่ทิ้งแก้วได้ไง พี่ทำไม่ได้