NC PIMP OR PRINCE

8.0

เขียนโดย valenciaga

วันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 เวลา 23.46 น.

  5 ตอน
  1 วิจารณ์
  38.83K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 23.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) PIMP OR PRINCE CUT 1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

       

#PorPMB

Cut ep.1

 

 

 

    

 

เมื่อได้ยินคำตอบไม่นาน แฮนรี่ละมือจากที่จับไหล่บางเลื่อนขึ้นมาบนขมับใช้นิ้วโป้งค่อยๆนวดมันเบาๆทั้งสองข้างอยู่สักครู่หนึ่งรอยยิ้มร้ายแสดงออกมาไม่ขาด

 

 

 

 

มือที่บีบนวดค่อยๆโน้มตัวลงจับที่แขนเรียวจากหลาดไหล่ลากลงไปที่มือนุ่มทั้งสองและจับมันไว้ แฮนรี่บรรจงจูบอย่างแผ่วด้านหลังคอบาง ริมฝีปากดูดเม้มและขบกัดเบาๆชวนให้ร่างน้อยๆสะดุ้งก่อนที่จะรู้สึกซาบซ่านไปทั้งตัวเมื่อลิ้นหนาลากไปยังหลังใบหู ขมเม้มอยู่อย่างนั้นจนได้ยินเสียงหายใจของอีกฝ่ายค่อยๆถี่

 

 

 

 

ร่างหนาถอดเสื้อและกางเกงออกเหลือเพียงชั้นในสีขาวและบางอย่างที่แข็งตึงออกมา ก่อนจะข้ามมานั่งข้างๆคนตัวเล็กทีดูเหมือนใบหน้าจะเริ่มผ่าวร้อน

 

 

 

 

 

แฮนรี่ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะยันตัวลุกขึ้นและคุกเข่าลงตรงหน้าแบมแบม

 

 

 

 

นั่นทำให้ร่างเล็กหน้าแดงด้วยความเขินอาย เห็นผู้ชายเปลื้องผ้ามาก็เยอะ แต่การที่เจ้าชายแห่งวงการโฮสต์คนนี้ใส่กางเกงในสีขาวตัวเดียวมาคุกเข้าลงตรงหน้าทำให้หัวใจเขาเต้นไม่เป็นจังหวะ

 

 

 

 

พื้นที่ช่องว่างในระหว่างโซฟาค่อนข้างกว้าง ทำให้พอมีระยะห่างในการที่มือหนาคว้าขาเรียวทั้งสองเอาไว้บนตัก

 

 

 

 

 

“ทำอะไร”

 

 

 

 

แบมแบมขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ หากจะบอกว่าไม่เคยกับเรื่องพวกนี้ก็คงจะต้องปฏิเสธ เขาเองก็ไม่ใช่คนเรียบร้อยอะไรและแน่นอนว่าเรื่องเซกส์ก็เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับผู้ชายเช่นเขา แต่ถึงอย่างไรก็สาบานได้ว่าเขาไม่เคยซื้อผู้ชายขายบริการเลยสักครั้ง การที่เท้าทั้งสองอยู่บนตักของคนตรงหน้าทำให้รู้สึกประหลาด

 

 

 

 

 

แถมยังอยู่ใกล้. . . ส่วนแข็งตึงอย่างว่านั่น…

 

 

 

 

 

แบมแบมไม่คุ้นชินกับการบริการแบบนี้เท่าไหร่นัก

 

 

 

 

 

แฮนรี่ได้แต่ส่งยิ้มให้ สีหน้าของเขาดูจะพอใจเอามาก การที่เขานั่งคุกเข่าลงตรงหน้าทำให้ร่างบางมองเห็นหน้าเขาได้ชัดเจน ทุกสัดส่วนบนใบหน้านั้นแทบจะไม่มีทีติเลยก็ว่าได้

 

 

 

 

 

คนอะไรหล่อชะมัด

 

 

 

 

 

“นี่ นะนาย”

 

 

 

 

 

 

แบมแบมหลับตา มือหนาค่อยๆบรรจงถอดถุงเท้าอย่างแผ่วเบาค่อยๆบีบนวดคลึงไปมาช้าๆให้แบมแบมผ่อนคลาย  แฮนรี่ไม่ได้ตอบอะไรกลับไปแต่แววตาคมยังจ้องมองแบมแบมอยู่เป็นระยะ ร่างสูงค่อยๆเลื่อนมือหนาขึ้นมาด้านบนตรงหน้าแข้งและทำแบบเดียวกัน ไม่ลืมที่จะส่งยิ้มหวานไปให้พร้อมกับค่อยๆลากมือไปยังตะขอกางเกง

 

 

 

 

 

นั่นทำให้แบมแบมต้องจับมือนั้นไว้ด้วยหัวใจที่สั่นไหว

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่ให้ผมบริการ.. ผมจะกลับนะครับ”

 

 

 

 

 

ใบหน้าหล่อเหลาพูดด้วยสีหน้ายิ้มร้าย แบมแบมนิ่งไปสักพัก ก่อนจะถอนหายใจยอมปล่อยมือนั้นออก ร่างหนารีบถอดกางเกงชั้นนอกและในของคนตัวบาง

 

 

 

 

ทำให้ส่วนแข็งตึงอันเล็กของเขามันชูชันขึ้นมาอย่างน่าอาย

 

 

 

 

อืม..แบมแบมหน้าแดงไปหมด ไม่กล้าสบตาคนตรงหน้าเมื่อส่วนอาภรณ์ด้านล่างของตัวเองหายไป

 

 

 

 

แฮนรี่เห็นก็ชอบใจ..น่ารักชะมัด

 

 

 

 

“ปล่อยไปตามความรู้สึก  รับรองว่าคุณซื้อผมมาคุ้มแน่ๆ”

 

 

 

 

แฮนรี่พูดไปยิ้มไป ในทันที่แบมแบมแทบจะขาดใจเมื่อคนหน้าคมที่คุกเข่าอยู่ด้านหน้าค่อยๆโก่งตัวลงจับเท้าทั้งสองของเขาเอาไว้ก่อนจะบรรจงจูบอย่างดูดดื่มลงไปบนเท้าเล็กคู่นั่น แบมแบมกัดปากอย่างซาบซ่าน ลิ้นหนาลากไปมาตั้งแต่นิ้วโป้งขึ้นมายังหน้าแข้งทั้งสองข้าง ไม่ลืมที่จะช้อนตามองอย่างเย้ายวน

 

 

 

 

ร่างบางกลืนน้ำลายอย่างลำบาก แบมแบมกระตุกหัวใจเต้นรัวเมื่อเห็นภาพบุรุษหน้าหล่อเหลาราวรูปปั้นที่ใส่เพียงกางเกงในสีขาวชั้นเดียวกำลังลากริมฝีปากขึ้นมาจากเท้าของเขา…ขึ้นมาเรื่อยๆ เมื่อรู้ตัวอีกทีน้ำสีใสๆก็เริ่มปริ่มออกมาจากของแข็งตรงกลางเมื่อปากของแฮนรี่อยู่ตรงหน้าขาพอดี

 

 

 

 

 

แฮนรี่ขมเม้มไปทั่วต้นขาก่อนจนเกิดรอยแดง

 

 

 

 

 

“อ๊า”

 

 

 

 

แฮนรี่อ้าปากครอบครองแก่นกายเล็กนั้นด้วยปากของเขา ทำให้แบมแบมครางออกมาอย่างทนไม่ไหว แฮนรี่ช้อนใบหน้าหล่อๆมองคนตัวเล็กที่กำมือแน่นไว้ข้างๆด้วยความเสียวซ่านที่ตัวเขาใช้ปากชักรูดแก่นกายนั้น

 

 

 

 

แบมแบมมองมันอย่างพอใจ และต้องหวูบไหวอีกครั้งเมื่อสองมือหนาจับมือบางทั้งสองที่กำแน่นอยู่นั้นมาวางไว้บนหัวให้มือบางสอดมือจับกลุ่มผมของเขาทั้งสองข้าง ก่อนจะถอนปากจากแก่นกายเพียงครู่

 

 

 

 

แฮนรี่จุ๊บแก่นกายเล็กนั้นเบาอย่างน่ารักๆแล้วแสยะยิ้ม

 

 

 

 

 

“จับเอาไว้  แล้วกระแทกเข้ามาในปากผมแรงๆ

 

 

 

 

 

แบมแบมแทบจะกรี๊ดออกมา มือบางขยำกลุ่มผมนั้นแน่น แทบจะสรรหาคำพูดใดๆมาหยุดผู้ชายคนนี้ไม่ได้ เมื่อร่างหนาอ้าปากรับแก่นกายของเขาอีกครั้ง สะโพกบางกระแทกเข้าไปแรงๆอย่างหมั่นไส้

 

 

 

 

 

“อื้ม อ๊า”

 

 

 

 

 

เด็ดนักหรือไง อยากรู้เหมือนกันว่าจะเด็ดได้สักเท่าไหร่!

 

 

 

 

 

“อืม..”

 

 

 

 

แฮนรี่ดูดรับแรงกระแทกนั้นอย่างดี มือหนาจับสะโพกบางที่พยายามจะกระทั้นแก่นกายเข้ามาอย่างระบายอารมณ์ ทุกครั้งที่กระแทกเข้ามาก็จะดูดเอาไว้จนสุดปลายโคนก่อนจะโดนกระแทกเข้ามาในปากอีกหลายรอบและทำแบบเดียวทุกๆรอบกัน สองหัวเข่ายังทิ้งลงตรงหน้าแบมแบมไม่ไปไหน สองตาก็ช้อนมองร่างบางที่ตอนนี้ดูเหมือนจะมองเขาด้วยแววตาขุ่นเคือง

 

 

 

 

 

“อา…อื้ม”

 

 

 

 

ราวกับว่าร่างบางกำลังระบายอารมณ์นั้นทำให้ตัวเขาชอบใจเหลือเกิน แบมแบมมองแววตาที่ดูทะเล้นกวนๆนั่นก้ยิ่งเพิ่มแรงอารมณ์ และแทบจะทนไม่ไหว ทั้งรูปร่างล่ำแน่นที่เห็นเพียงชั้นในสีขาวตัวเดียว ใบหน้าคมที่พร้อมรับแก่นกายของเขาเข้าปากไปอย่างดูดดื่ม ทำให้ไม่นานก็พ่นน้ำสีขาวออกมาจนแฮนรี่สำลัก

 

 

 

 

 

“อ๊า”

 

 

 

 

 

ร่างหนากลืนไปหมดทุกหยาดหยด แบมแบมเหนื่อยหอบ ค่อยๆคลายมือที่ขยุ้มผมหนาเอาไว้ นึกเสียวซ่านมาอีกครั้งเมื่อริมฝีปากนั้นทำความสะอาดให้หมดแม้จะสำลักอยู่หลายอึก

 

 

 

 

 

แฮนรี่ค่อยๆลากลิ้นนั้นวนไปรอบสะดือ มือหนาแกะกระดุมเสื้อบางถอดมันออกอย่างรวดเร็ว ร่างบางไร้อาภรณ์ใดๆที่เหนื่อยหอบเริ่มเสียวสะท้านมาอีกครั้งเมื่อลิ้นหนาลากไปที่ยอดถันทั้งสองข้าง ค่อยๆลูบวนตรงจุดนั้นและกัดอย่างพอดีคำ

 

 

 

 

อา…เขารู้จุดอ่อนไหวเกินไป

 

 

 

 

ทั้งๆที่เสร็จไปรอบหนึ่งแล้ว เขาสามารถทำให้เรากลับมาปรารถนาได้อีก

 

 

 

 

อันตรายๆ…คนๆนี้ช่างอันตราย

 

 

 

 

แบมแบมหลับตาปล่อยลมหายใจออกทางปากอย่างเร้าอารมณ์ รู้ตัวอีกทีก็ถูกช้อนขึ้นมาวางบนตักแกร่งที่แฮนรี่นั่งพิงไปกับโซฟา

 

 

 

 

 

เร็ว..เร็วชะมัด

 

 

 

 

 

แฮนรี่จุ๊บอย่างน่ารักที่ยอดอกทั้งสองข้าง ก่อนจะเงยหน้ามายิ้มหวาน ไม่ลืมที่จะโอบสะโพกบางนั้นไว้เพราะรู้ว่าตอนนี้อีกคนคงไม่มีแรง

 

 

 

 

 

“ผมไม่ทำต่อหรอกนะ”

 

 

 

 

แบมแบมชะงักค้าง แต่เมื่อรู้ตัวก็พบว่ามือหนาที่โอบสะโพกเอาไว้ค่อยๆเลื่อนสอดเข้าไปในช่องด้านหลังให้ร่างบางเสียวซ่าน

 

 

 

 

 

“อื้ม”

 

 

 

 

 

สองมือเรียวจับไหล่หนาเอาไว้แน่น

 

 

 

 

แบมแบมขมวดคิ้วมองใบหน้าแต้มรอยยิ้มร้ายนั่น

 

 

 

 

“นะนาย ไม่ทำก็เอา อื้ม ออกไป”

 

 

 

 

สองนิ้วสอดเข้าไปในช่องด้านหลังนั้น ก่อนจะกดมันลงไปจนสุด

 

 

 

 

“อ๊า”

 

 

 

 

แบมแบมทั้งเสียวทั้งเต็มอารมณ์ แฮนรี่ขยับมือนั้นสักพักเมื่อร่างบางอยู่ในอารมณ์ที่ต้องการก็แกล้งควงช่องนั้นเล่น นั่นทำให้แบมแบมไม่พอใจเพราะความเสียวสะท้านมีมากเกินไปและตัวเขาต้องการปลอดปล่อย

 

 

 

 

“พอ พอแล้ว”

 

 

 

 

“จนกว่าคุณจะบอกเหตุผลทั้งหมด”

 

 

 

 

“นาย อื้ม ร้าย ร้ายชะมัด”

 

 

 

 

แฮนรี่จูบไปยังคอบาง สอดนิ้วที่สามเข้าไปจนร่างบางร้องลั่น ขมเม้มใบหูเพื่อเพิ่มความต้องการให้แบมแบมทนไม่ไหว แฮนรี่มองร่างเล็กตรงหน้าอย่างชอบใจ มือหนาที่สอดใส่ในช่องนั้นหาจุดกระสันและเจอมันก่อนจะกดลงไปถี่ๆ

 

 

 

 

“อ๊า อยะ อย่าตรงนั้น อ๊า”

 

 

 

 

“จะบอกไหม”

 

 

 

 

สองมือเรียวคล้องคอนั้นเอาไว้ ซุกหน้าลงบนไหล่หนาอย่างเลี่ยงไม่ได้ แบมแบมพยักหน้าช้าๆ

 

 

 

 

“อ๊า”

 

 

 

 

“ว่าไง”

 

 

 

 

“บอก…บอกแล้ว..อื้ม”

 

 

 

 

ร่างบางเอ่ยเบาๆเป็นคำตอบช้อนตามองร่างหนาบนตักด้วยแววตาซาบซ่าน

 

 

 

 

แฮนรี่ยิ้มออกมาอย่างพอใจ สอดใส่มือนั้นขึ้นลงไปมาพร้อมกับสะโพกบางทีขยับขึ้นลงช้าๆด้วยตัวเอง

 

 

 

 

“เร็วอีก อื้อ”

 

 

 

 

แบมแบมกัดปากแน่น หลับตาสวนสะโพกถี่ นิ้วของอีกคนก็เร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ

 

 

 

 

“อื้อ ไม่ไหวแล้ว อ๊า”

 

 

 

 

เสียงใสๆที่ดังออกมาราวกับว่าได้ปลดปล่อยบางอย่าง แบมแบมซุกหน้าลงบนอกแกร่งหอบหายใจถี่รัว น้ำใสๆพ่นออกมาอีกครั้งใส่เอวหนา โดยทีทั้งสองมือของแบมแบมยังโอบรอบคอคู่นั้นเอาไว้ไม่ปล่อยไปไหน

 

 

 

 

 

 

 

 

#PorPMB

กลับไปอ่านต่อเด้อ

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา