ใจเผลอ

 

 

 

 

 

เพล้งงง !!!  

 

 

แก้วในมือของหญิงสาวไหลตกลงกับพื้นแตกเป็นเสี่ยงๆ 

 

 

 

" แก้ว ! เป็นอะไร " ฟางทักขึ้นด้วยความตกใจ เมื่อเห็นเพื่อนสนิทช็อกไปหลังจากที่รับโทรศัพท์

 

 

 

" พะพาฉันไปโรงพยาบาลหน่อย " เธอพูดเสียงสั่น น้ำตาคลอ เหมือนจะร้องไห้

 

 

 

" โมะ ช่วยขับรถหน่อยนะ " ฟางวอนขอ แล้วรีบหยิบกระเป๋า พาแก้วเดินออกจากบ้านไปทันที

 

 

 

ณ โรงพยาบาล ป๊อป ชานนท์ อัครา ยื่นรอกันอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉิน

 

 

 

" แก้ว " อัคราร้องขึ้น เมื่อเห็นแก้ววิ่งหน้าตาตื่นมาทางตน ตามมาด้วยฟางกับโทโมะ 

 

 

 

 

" พี่อาชา กับ คุณพลอยเป็นยังไงบ้างพี่อัคร " แก้วถามเสียงสั่น

 

 

 

" พลอย... " โทโมะช็อก 

 

 

 

 

" พี่ชานนท์คะ พลอยเป็นยังไงบ้าง " มารศรี วิ่งหน้าตาตื่นมาหาชานนท์ แล้วถามทันที

 

 

 

" ไม่เป็นไรนะ ทั้งคู่ต้องปลอดภัย " ชานนท์พูดด้วยความหนักใจ

 

 

 

 

" เพราะมัน ! " มือหนากำหมัดแน่น แล้วเผลอพูดออกมาอย่างไม่รู้ตัว  ฟางสะดุ้งตกใจกับคำพูดของคนข้างๆ เธอหันไปมองเพื่อนชายคนสนิทที่เหมือนกำลังโกรธจัด ก่อนจะหันไปมองคนอื่นที่มองมายังโทโมะเป็นสายตาเดียวกัน 

 

 

 

" ไอโมะ มากับฉัน " ฟางออกแรงดึงโทโมะไปอีกมุมหนึ่ง โทโมะทำตัวแข็งไม่ยอมไปจนมารศรีต้องมาช่วยดึง

 

 

 

 

" ถ้าพลอยไม่เลือกมัน ก็ไม่ต้องมาเจ็บตัวอยู่แบบนี้ " โทโมะแค้นจับใจ เขาโทษว่าทุกอย่างมันเป็นเพราะอาชา

 

 

 

 

" โมะ พลอยมันเลือกของมันแล้ว แกเองก็ตัดใจเสียเถอะนะ " มารศรีเห็นใจโทโมะช่วยพูดอีกแรง

 

 

 

 

" ไม่ ! ถ้าพลอยอยู่กับมันแล้วไม่ปลอดภัย ฉันก็จะพาพลอยกัลับมา ! " เขาพูดเสียงแข็ง สายตาโกรธเกรี้ยว

 

 

 

 

" จะพาเค้ามา ถามเค้าแล้วหรอ ว่าเค้ายอมมาหรือเปล่า " ฟางเอือมกับความโง่เขลาของโทโมะ นี่เพื่อนของเธอดูไม่ออกจริงๆหรอ ว่าเพชรพลอยรักอาชา ไม่ได้ถูกจับแต่งงานเหมือนที่เธอว่าหลอกเพื่อนเขา

 

 

 

 

 

" คุณหมอคะ / ครับ!! " เสียงตะโกนลั่นหน้าห้อง ทำให้บทสนทนาหยุดชะงัก โทโมะรีบวิ่งกลับไปหน้าห้องฉุกเฉิน พร้อมด้วยฟางและมารศรี

 

 

 

 

" คนไข้ปลอดภัยทั้งคู่นะครับ เดี๋ยวหมอจะย้าคนไข้ไปที่ห้องพิเศษนะครับ " หมอพูดอย่างใจเย็น ก่อนจัยิ้มน้อยๆแล้วเดินออกไป 

 

 

 

 

" นนท์ ไปรอที่ห้องก่อนนะ " หมอลักษณ์เดินเข้ามาหยุดอยู่ข้างๆชานนท์ ก่อนจะเดินนำทั้งหมดไปที่ห้องพักของ อาชาและเพชรพลอย ซึ่งถูกจัดให้อยู่ติดกัน

 

 

โดยป๊อป อัครา ชานนท์ แก้ว และฟาง เข้าไปรอในห้อง อาชา ส่วน โทโมะและมารศรี รออยู่ในห้องของเพชรพลอย 

 

 

 

 

ห้องพักฝื้นพิเศษ อาชา

 

 

 

" เรื่องมันจะไปกันใหญ่แล้วนะพี่นนท์ มันใกล้ตัวพี่อาชาเข้ามาทุกที " แก้วเริ่มเครียด เมื่อรู้เรื่องที่ชานนท์เล่าให้ฟัง อาชาถูกสะกดรอยตามแล้วถูกลอบยิงจนคนขับรถตาย แล้วคนที่รู้เรื่องการเคลื่อนไหวของเขาก็มีแค่เพชรพลอย และ เลขาของอาชา

 

 

 

 

" ตอนนี้เลขาหายตัวไปแล้วด้วย " ป๊อปรายงาน เมื่อได้รับมอบหมายจากชานนท์ให้ไปสืบตามตัวเลขาสาว

 

 

 

" หนักเลยวะ คนใกล้ตัวก็ไว้ใจใครไม่ได้เลยสักคน " อัคราพูด 

 

 

 

 

" มันคงต้องหาคนที่ไว้ใจได้ มาคอยทำงานให้มันแล้วหละ " ชานนท์ออกความเห็น ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย

 

 

 

 

เอี๊ยดดด

 

 

ประตูห้องถูกเปิดขึ้นพร้อมกับร่างของอาชาที่ถูกบุรุษพยาบาลเข็นเข้ามาในห้อง

 

 

 

 

" ดีนะ รอบนี้ถูกแค่ที่แขน " หมอลักษณ์ทักขึ้น แล้วเข้าไปดูอาการของอาชาอีกครั้ง

 

 

 

" ไปทำงานต่อก่อนนะ ถ้ามีอะไรให้โทรมาตามได้เลย " หมอลักษณ์พูด เธอพยายามเลี้ยงสายตาไม่ให้ต้องสบตากับชานนท์ พูดจบก็เดินออกจากห้อง ชานนท์ลุกตามไป

 

 

 

" หมอ ... " ชานนท์ หมอลักษณ์หยุดเดินทันที แล้วหันกลับมามอง 

 

 

 

" ขอบคุณนะครับ " ชานนท์ว่า หมอลักษณ์ทำหน้านิ่ง แล้วหันหลังให้ก่อนจะเดินต่อไป 

 

 

 

 

" ง้ออยู่ตั้งนาน ทำไมพี่ลักษณ์ไม่ใจอ่อนเลยหละพี่นนท์ " แก้วที่แอบยื่นดูอยู่ เมื่อเห็นหมอลักษ์เดินไป เลยเดินออกมาหาชานนท์

 

 

 

 

" ให้เสร็จงานนี้ก่อนเถอะ ถ้ายังง้อไม่สำเร็จ คงต้องใช้ท่าไม้ตายแล่วหละ " ชานนท์พูดด้วยความน้อยใจหั่นไส้ที่หมอลักษณ์ทำท่าทีห่างเหินเข้ามากราวกับคนไม่รุ้จัก

 

 

 

 

 

ห้องพักฝื้นของเพชรพลอย

 

 

 

หญิงสาวน้ำตาไหลอาบแก้มนวล เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งจะเกิดขึ้น

 

 

 

รถบิ๊กไบท์ขับไล่ตามรถที่เธอนั่งมากับอาชา ก่อนที่คนข้างหลังจะดึงปืนที่เหน็บอยู่ที่เอวออกมาแล้วเล็วปินมาที่เธอ 

 

 

 

อาชาที่นั่งอยู่ข้างๆเหลือบเห็น จึงอุ้มร่างของเธอแล้วเหวี่ยงให้มานั่งอีกฝั่งหนึ่งพร้อมกับร่างสูงของเขาที่โอบกอดร่างเธอจนมิด

 

 

 

ปัง ! ปัง ! 

 

 

 

กรี๊ดดดดดด 

 

 

 

เสียงปืนดังขึ้น 2 ครั้ง ไม่ถึงเสี้ยววินาที รถก็หยุดจอด เธอซุกอยู่ภายใต้อกแกร่งด้วยความตกใจกลัว สักพักนึงหญิงสาวเงยหน้าขึ้นมามองไปนอกรถ เมื่อเห็นว่ามือผืนหายไปแล้ว เธอจึงปละตัวออกแล้วร้องเรียกอาชาที่เงียบไป 

 

 

 

" พี่อาชา  พี่อาชาคะ พี่อาชาาา !!! " เพชรพลอยตกใจมาก เมื่อคนที่กอดเธอไว้ เงียบไป 

 

 

 

" เลือด ! " น้ำตาเธอไหลเปราะ เมื่อสัมผัสกับเลือดที่ไหลออกมาจากตัวของอาชา 

 

 

 

" ลุงมี ลุงมีช่วยด้วย พี่อาชาถูกยิง ลุงมีคะ ช่วยพาเราไปโรงพยาบาลที  " เพชรพลอยเอื้อมมือไปเขย่าบ่าลุงมีคนขับรถ แต่ก็ไร้ซึ่งเสียงตอบรับ จนเธอต้องดันร่างไร้สติของอาชาออก แล้วโน้มตัวไปหาลุงมีเผื่อจะเรียกเขาอีกครั้ง 

 

 

 

เลือดไหลอาบเสื้อเชิ้ตตัวสีขาวของลุงมี เพชรพลอยช็อค นิ่ง ก่อนจะสงบไป 

 

 

 

 

เหตุการณ์ปัจจุบัน มารศรีนั่งอยู่ใกล้ๆเพชรพลอย 

 

 

 

" พลอยเลิกกับมันเถอะนะ มันเป็นตัวอันตราย " โทโมะพูด มารศรีขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจ 

 

 

 

" พลอยเลิกกับเขาไม่ได้โมะ " เธอพูดทั้งน้ำตา แต่ก็ไม่ยอมบอกถึงสาเหตุที่เธอไม่เลิกกับอาชาว่าเพราะอะไร 

 

 

 

" พลอย ! แต่มันทำให้พลอยต้องเจ็บตัวนะ ! " เขาโวยวายเสียงดังด้วยความโกรธแค้น

 

 

 

" พลอยเคยบอกโมะแล้วไง ว่าพลอยยังเลิกกับเค้าตอนนี้ไม่ได้ " เธอพูด 

 

 

 

 

" แล้วเมื่อไหร่หละ เมื่อไหร่ !! หรือโมะต้องเสียพลอยไปก่อน พลอยถึงจะยอมเลิกได้ !! " โทโมะโวยวายเสียงดัง

 

 

 

" โมะ พลอยจะไม่ให้เหตุการณ์บ้าๆนี้เกิดขึ้นอีก " เพชรพลอยว่า

 

 

 

 

" แกหมายความว่ายังไง " มารศรีทักขึ้น

 

 

 

 

" พลอยจะไปอยู่ต่างประเทศ " เพชรพลอยพูด มารศรียิ้มดีใจ

 

 

 

" ฉันดีใจนะที่แกตัดสินใจแบบนี้ ลู... " มารศรียังพูดไม่จบ

 

 

 

" มาลา ! แกออกไปข้างนอกก่อน ฉันมีเรื่องต้องคุยกับโทโมะตามลำพัง " เพชรพลอยพูดแทรกขึ้นมา เธอไม่ต้องการให้โทโมะรู้ว่าเธอท้องกับอาชา มารศรีนิ่วหน้าด้วยความไม่พอใจ ในฐานะที่เธอเป็นเพื่อนสนิทของเพชรพลอย เธอรู้ดีว่าเพชรพลอยต้องการอะไรจากโทโมะ ซึ่งตัวเธอเองก็ไม่รู้จะพูดกับโทโมะยังไง แม้ว่าเธอจะสงสารโทโมะมากก็ตาม แต่เธอก็ทำลายเพื่อนสนิทของเธอไม่ได้เช่นกัน

 

 

 

เมื่อเพชรพลอยออกจากห้องไป 

 

 

 

" โมะ โมะเห็นแล้วใช่ไหม ว่านังแก้วมันเป็นห่วงอาชาเกินกว่าพี่น้อง  มันต้องคิดจะเอาอาชาไปแน่ๆ " เพชรพลอยเริ่มเปิดประเด็น

 

 

 

" แล้วไง ถ้าแก้วอยากได้ก็ยกให้เค้าไปสิ " โทโมะว่า 

 

 

 

 

" ไม่ได้นะโมะ  พลอยบอกแล้วไงว่าพลอยเลิกกับอาชาตอนนี้ไม่ได้ " เพชรพลอยทำท่าเหมือนจะโกรธโทโมะ 

 

 

 

" แล้วพลอยจะให้โมะทำยังไง " โทโมะพูดอย่างเหนื่อยใจ

 

 

 

 

" โมะต้องแยกแก้วออกจากอาชา อย่าให้มันกับอาชารักกัน โมะจะทำยังไงก็ได้ " เพชรพลอยพูด โทโมะนิ่งเงียบไป

 

 

 

 

" ไม่เป็นไร ถ้าโมะไม่ช่วยพลอย พลอยก็ตะไม่ไปต่างประเทศ โมะก็รอฟังข่าวร้ายก็แล้วกัน สักวันพลอยอาจจะต้องตายไปจากโมะ " เพชรพลอยบีบน้ำตา

 

 

 

 

" โอเคๆ โมะยอมแล้ว โมะจะกันแก้วออกจากมันเองนะ " โทโมะจับมือเพชรพลอยไว้แน่น

 

 

 

" ขอบคุณมากนะโมะ ขอบคุณมากนะ " เพชรพลอยกอดโทโมะ 

 

 

 

" แล้วโมะต้องทำแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน " โทโมะพูด

 

 

 

" จนกว่าพลอยจะกลับมา .. " เพชรพลอยพูดพร้อมกับเอามือโทโมะทั้งสองข้างขึ้นมาจับหน้าตัวเอง " พลอยเชื่อใจโมะได้ใช่ไหม อย่าให้สองคนนั้นรักกันนะโมะ โมะจะทำยังไงก็ได้ สัญญากับพลอยนะโมะ " เพชรพลอยพูดทั้งน้ำตา

 

 

 

 

" ครับ โมะจะทำทุกทางไม่ให้เค้ารักกัน ไม่ให้เค้าใหล้กันนะ โมะสัญญา พลอยอย่าร้องไห้นะ " โทโมะเช็ดน้ำตาให้เพชรพลอย

 

 

 

 

มารศรีที่แอบฟังอยู่ ส่ายหน้าไปมาด้วยความระอา

 

 

 

 

 

ห้องอาชา ในห้องมีอยู่ด้วยกัน 4 คน คือ อาชา ชานนท์ อัครา ป๊อป และแก้ว ส่วนฟางถูกหลอกให้ออกไปซื้อข้าว เมื่อได้รับสารมาจากมารศรีว่าเพชรพลอยยอมไปต่างประเทศแล้ว ทุกคนจึงเริ่มวางแผนจัดการกับคนที่มาลอบยิงอาชา

 

 

 

 

 

" ผมจะไปเป็นคนขับรถให้พี่เอง จะได้อยู่กับพี่ตลอด แล้วคอยสืบเรื่องพวกนี้ไปด้วย " อัคราอาสา 

 

 

 

 

" เออ ก็ดีเหมือนกันนะพี่นนท์ ไออัครมันก็เรียนการต่อสู้มา แถมยังใช้ปืนเป็นด้วย " ป๊อปว่า

 

 

 

 

" แต่มันอันตรายนะอัคร " อาชาพูด 

 

 

 

 

" ไม่เป็นไรหรอกพี่อัคร ผมฝ่าดงกระสุนปืนมาหลายครั้งแล้ว " อัคราว่า 

 

 

 

 

" ขอบใจมากนะ " อาชาซึ้งน้ำใจอัครา

 

 

 

 

" แล้วเลขาของแกหละไออาชา จะไปหาใหม่ที่ไหน " ชานนท์ถามต่อ

 

 

 

 

" เดี๋ยวแก้วไปเป็นเลขาให้เองคะ " แก้วเสนอ 

 

 

 

" ไม่ได้ !! มันอันตราย " ทุกคนพูดพร้อมเป็นเสียงเดียวกัน

 

 

 

" มันจะอันตรายได้ยังไง เวลาไปไหน แก้วก็ไปกับพี่อาชา พี่อัครอยู่แล้วหนิ อีกอย่างนะ พวกมันก็ไม่รุ้ว่าเรารู้จักกัน เผลอๆ มันอาจจะติดต่อแก้วมาก็ได้ใครจะไปรู้ " แก้วพูด ทุกคนคิดตาม

 

 

 

" ก็เป็นไปได้นะพี่ มันอาจจะติดต่อแก้วมาในนามเลขา แล้วจ้างให้แก้วรายงานความเคลื่อนไหวของพี่อาชาเหมือนที่มันทำครั้งก่อน บางทีเราอาจจะหาหลักฐานจากตรงนี้กด้ก็ได้นะ " ป๊อปเริ่มเห็นด้วย 

 

 

 

 

" แต่... " อาชากลัวแก้วจะเป็นอันตราย

 

 

 

 

 

" เผื่อความสบายใจ แก้วจะให้พี่อัครสอนยิงปืนให้แล้วกันคะ " แก้วพูด

 

 

 

 

" แหมม ก่อนหน้านี้พี่ขอร้องแทบจะกราบแก้วก็ไม่ยอมไป พองี้แล้วไปง่ายจังเลยนะ " อัคราน้อยใจ 

 

 

 

 

" โอ๋ๆ แก้วก็อยากให้จับตัวคนร้ายได้เร็วๆไง " แก้วเดินเข้าไปซบแขนอัคราอ้อนๆ 

 

 

 เอี๊ยดดด 

 

 

" ข้าวมาแล้วนะคะ " ฟางเปิดประตูกำลังจะเดินเข้ามา

 

 

 

 

" ตกลงตามนี้นะคะ แก้วจะไปเรื่มงานหลังจากที่คุณพลอยไปต่างประเทศ " แก้วมัดมือยกทันที

 

 

 

" เห้ยย ! "