สายใยแห่งรัก

     ณ เมือง กสิรานคร

     "เจ้าหญิงราณีเสด็จ" เสียงองครักษ์หน้าปราสาทดังขึ้น เหล่านางกำนัลและทหารต่างทำความเคารพเจ้าหญิงอย่างพร้อมเพรียง เจ้าหญิงเดินมาอย่างสง่างามกับนางกำนัลคู่ใจนามว่า นารี 

      "ถวายพระพรพระบิดาพระมารดาเพค่ะ"

เจ้าหญิงราณีโค้งคำนับอย่างสวยงาม

       "ลูกหญิงของพ่องามไร้ที่ติจริง" 

       "ลูกมากราบลาก่อนจะเดินทางไปเมืองดาหลาเพค่ะ"

พระราชาและพระมเหสีลุกขึ้นพร้อมกัน

         "พ่อขอบใจที่ลูกยอมทำเพื่อบ้านเมือง"

         "แม่รู้ว่าเจ้ามิได้รักเจ้าชายธนาแต่ก็ต้องอภิเษกเพราะเป็นหน้าที่" พระมเหสีลูบพระเกศาของธิดาอย่างสุดรัก จนเจ้าหญิงราณีถึงกับกรรแสง

          "รีบออกเดินทางได้แล้วลูกช้าเดียวจะไม่ทันการ"

พระราชากล่าว เจ้าหญิงราณีกราบพระบาททั้งสองพระองค์ก่อนจะเดินไปขึ้นรถม้าเสด็จมุ่งหน้าไปยังเมืองดาหลา

.............................................................................................

         อีกด้านหนึ่งทางชายแดนอติราชนคร เจ้าฟ้าชายจิรายุ นทีและทหาร อีกสี่นายแต่งกายด้วยชุดดำซุ่มอยู่บนหุบเขา

         "แน่ใจรึกระหม่อมว่าพวกกสิรานครจะมาพักแรมที่นี่"

นที องครักษ์คนสนิทถามขึ้น

          "ที่นี่ใกล้แม่น้ำ ป่าก็ไม่ได้รกร้างอะไรต้องมาพักที่นี่แหละ 

เตรียมตัวให้พร้อม" นทีหยิบห่อผ้าสีดำขึ้นมา

            "นี่ไงกระหม่อม ว่านหอมหากใครได้สูดดมเข้าไปนะหลับลองหลับสบายไปหลายยามเลย" นทีกล่าวก่อนจะนอนหลับไป

            "อ้าว เจ้านทีรู้ว่ามันทำให้หลับเจ้าจะสูดดมทำไมเล่า ทหารนำเจ้านทีไปหลบก่อน"

 ทางด้านทหารกสิรานคร

            "เจ้าหญิง ด้านหน้ามีลำธารน้ำใสสะอาดน่าจะพอสรงได้

หม่อมฉันจะให้ทหารจัดที่บรรทมให้เราจะค้างแรมกันที่นี่"

อาทร แม่ทัพใหญ่แห่งกสิรานครกล่าว

            "ถ้าท่านเห็นสมควรก็จัดแจงเถิด"

          "เจ้าฟ้าชาย หม่อมฉันได้ยินเสียงเท้านับร้อยมุ่งมาทางนี้"

ทหารชุดดำกล่าว เจ้าฟ้าชายจิรายุยิ้มอย่างพอใจ

         "แสดงว่ามากันแล้ว เตรียมตัวให้พร้อม คืนนี้เป็นคืนเดือนมืด ว่านหอมจะใช้ได้ผลดีที่สุด"