Pf นายเย็นชาจนฉันเอาคืน

Ep.2 เธอกลับมาทำไม?
"ป๊อปปี้"เสียงหนึ่งเรียกทักป๊อปปี้ พร้อมสวมกอดเขาจากด้านหลัง
"จิ่นนี่ คุณปล่อยผมนะ คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้" เขาพูดจบ ก่อนจะคลายกอดจืนนี่ออก
"ทำไมคะป๊อป จินนี่ยังคิดถึงคุณนะคะ"จินนี่บอกด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน
"ผมไม่ได้คุณแล้ว"ป๊อปพูดแล้วครุ่นคริด ว่าที่จินนี่ทิ้งเขาไป เพราะเพื่อนที่เขาสนิทที่สุดนั่นคือ พิชชี่
"จินนี่เลิกกับเค้าไปแล้ว เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะคะ"
"ไม่"ป๊อปปี้ตะคอกใส่จินนี่ จนหลายสายตาในโรงอาหารจับจ้องมาที่เขาสองคน
ผมกวาดสายตาไปรอบๆจนเจอฟาง เธอมองเหมือนเธอจะร้องไห้ออกมา (ไม่ใช่ผมไม่แคร์เธอนะ ผมชอบเธอมานานแล้ว แต่ผมไม่อยากให้เธอรู้ พยายามคิดแค่ว่าเราสองคนแค่พี่น้องกัน)
"ฟาง" ผมอุทานเรียกเธอเบาๆ
เธอวิ่งหนีผมออกไป ผมจึงตามไปหาเธอ
"ฟางๆ ฟางงง หยุดนะ!"
"มีอะไรหรอพี่ป๊อป ฮึกๆ "เธอร้องไห้ออกมาจนผมต้องเบี่ยงหน้าหนีเธอ ผมไม่อยากเห็นน้ำตาของเธอ
"เธอร้องไห้ทำไม" ผมจ้องตาเธออย่างเขม็ง
"คนนั้นเขาเป็นแฟนพี่หรอคะ"เธอก้มหน้าถามผม
"แค่แฟนเก่า"
"พี่ไม่น่ามาแต่งงานกับฟางเลยนะคะ ฟางกลัวคนรักของพี่จะเสียใจเอา"
"ที่ฉันยอมเเต่งกับเธอ เพราะฉันไม่อยากมีปัญหากับแม่ก็เท่านั้นแหละ"(เพราะแม่ที่ไหนเล่า)
"ฟางขอไรอย่างได้ไหมคะ"
"อะไรล่ะ"
"พี่อย่าเย็นชา ใส่ฟางได้ไหมคะ ฟางกลัว"
"ฉันเป็นแบบนี้ธรรมชาติอยู่แล้ว"
"งั้นฟางจะพยายามเข้าใจความเย็นชาของพี่นะคะ"
"อืม"
"ฟางขอตัวนะคะ"เธอเดินไปพร้อมปาดน้ำตาที่อาบเลอะแก้มของเธอ
.
เลิกเรียน 19.00น

ณ ป้ายรถเมล์
"ฮัลโหลค่ะ | อ๋อฟางกลับเองได้ค่ะ พี่ป๊อปคงยังไม่เลิกเรียนมั้งคะ" ฉันพูด
"เฮ้ย ว่าไงน้อง ให้พี่ไปส่งมั้ยจ้ะ"มีชายคนนึงพยายามมาคุยกับฉัน ตอนนี้ฉันกลัวมาก
"เอ่อ ไม่ดีกว่าค่ะ"ฉันรีบเดินหนีเค้าทันที
"อย่าดื้อสิ น้องสาว" เค้าพยายามจับตัวฉัน
"อร้าย จะทำไรอ่ะ ปล่อยนะ "ฉันพยายามแกะมือ
"อย่าขืนเลย"
"ปล่อยหนูไปเถอะ"ฉันเอากระเป๋าของฉันตีหัวเค้า
"บอกดีๆไม่ฟังใช่ไหม"เค้าต่อยท้องและตบหน้าฉัน ตอนนนี้ฉันไม่มีแรงแล้ว เค้าโปะยาสลบใส่ฉันแล้วพยุงฉันขึ้นรถเก๋งหรูคันหนึ่ง.



#ขอไปต่อตอนสามนะ55