ยัยเลขาป่วน​หัวใจ​ท่าน​ประทานฮ้ะ

     วันนี้ฉันลางานหนึ่งวันเพื่อที่จะพักผ่อนให้หายเครียดจากเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน เพราะมันทำให้​ฉัน​ได้​รู้จักยั​ย​นั้นและ​เขา​มากขึ้นด้วย ยั​ย​กุ๊กกิ๊บเชื่อใจไม่ได้ ส่วนเขาก็ดูเหมือนจะไม่ยอมฟังอะไรใครง่ายๆแถม​ยัง​เชื่อ​ใน​สิ่ง​ที่ตนเอง​ไม่ได้​เห็นอีกช่างเถอะ ตอนนี้ฉันกำลังนั่ง​อยู่​ที่​จุดชมวิวของบ้าน เป็น​หน้าต่างที่มองออกไปจะเห็นสวนดอกไม้ที่ส่งกลิ่นหอมหน้าบ้าน 

"พี่ฟางไม่ไปทำงานเหรอ"เ​ฟ​ย์​ถาม​ฉัน 

"ไม่อ่ะ แล้วเฟย์ล่ะ"ฉันถามเฟย์กลับเพราะปกติเฟย์จะไปทำงานแล้วตอนนี้ แต่นี้ยังใส่ชุดนอนเดินเล่นอยู่เลย

"อ๋อ ไม่เหรอวันนี้เฟย์ขอพี่เขื่อนหยุดนึ่งวัน"ฉัน​ฟังไม่ผิด​ใช่ไหมที่​เ​ฟ​ย์​ขอ​เขื่อนหยุดได้ ปกตินะเขื่อนไม่เคยยอมให้เฟย์หยุดงานง่ายๆมีแต่ลากเฟย์ไปทำงานทุกวัน

"ทำไงอ่ะเขื่อนมันถึงให้หยุด"ฉันถามคือสงสัยนะเป็นครั้งแรกที่เขื่อนยอมให้เฟย์หยุดงาน

"ก็แลกกับการให้พี่เขื่อนไปผับได้"เฟย์ลงทุนมากยอมให้เขื่อนไปโดยไม่กลัวเขื่อนกระล่อนใส่

"ใจกว้างเนอะ"ฉันพูดหยอดๆใส่เฟย์

"ก็​แบบ​นี้แหละคนมันสวย ว่าแต่วันนี้ไม่ไปทำงานมีอะไรหรือเปล่าน่าา"เ​ฟ​ย์​พูดด้วย​น้ำเสียงค่อนข้างจะบิ้ว

"เปล่านิ"ฉัน​ตอบปัดๆไป

"อ๋อเหรอ ไม่ใช่โดนพี่ป๊อปว่ามาเหรอ"เ​ฟ​ย์​พูดเล่นเอาฉันเมอลอย 

"คง​งั้น เฮ้ย ไม่ใช่สักหน่อยอย่ามามั่ว"ฉัน​รีบ​เปลี่ยนคำพูดทันที

"เหรอออ เฟย์รู้น่าพี่ป๊อปเล่าให้ฟังหมดแล้ว"เฟย์สนิทกับเขาถึงขั้นเล่าเรื่องส่วนตัวเลยหรือเนี้ย

"อืม ก็ตามที่รู้"ฉัน​พูด

"ไม่เศร้า ไป​ทำอาหารกับขนมกัน"เฟย์พูดชวนไปทำอาหารและขนม เวลาว่างเราสองคนก็ชอบที่จะทำอะไรมาทานเล่นกัน 

"ก็ดีนะไปกันเลย ไปวิ่ง"ฉันนำเฟย์วิ่งเข้าไปในครัวหลังจากนั้นก็ปฎิบัติการเริ่มทำอาหารและขนมกัน เมนู คือ สปาเก็ตตี้ น้ำส้มคั้น และคัพเค้ก

.

.

.

.

   วันนี้ตั้งแต่เช้า​จนถึงเที่ยง​ผม​รู้สึกว่ามันเงียบไม่มีคนมาคอยแกล้งหรือให้ผมแกล้ง ความรู้สึกมันบอกให้รู้ว่า ผมเหงามากแค่ไหน ผมขอโทษเธอไปแล้ว​แต่​เธอ​ก็​เป็นคนที่เงียบไปเสียเอง ตอนนี้​มันหงุดหงิดมากทำงานก็ไม่รู้เรื่องมาทั้งวันแล้วเลยตัดสินใจจะออกไปขอโทษเธออีกครั้งถึงบ้านเลยก็แล้วกัน

"ท่านประธานจะไปไหนค่ะ"กุ๊กกิ๊บถามผมขณะที่ผมกำลังเดินออกไปเข้านอก

"ผมไปธุระ แล้วอาจจะไม่กลับมาแล้ว"ผมพูดแล้วก็รีบเดินออกไปยังที่จอดรถ

"เดี๋ยวๆ ท่านประธาน"ยัง​จะ​ตามมาอีกแต่ผมไม่สนใจหรอกมุ่งหน้าตรงไปยังบ้านของยัยเลขา ตอนนี้ถึงหน้าบ้านแล้วกำลังรอคนให้คนมาเปิดประตู 

"ฟางอยู่ไหม"ผมถามคนที่มาเปิดประตูให้

"อยู่ห้องครัวค่ะ"ห้องครัวเหรอ แล้วผมก็เดินไปที่ห้องครัวพร้อมกับดอกไม้ที่ซื้อมาระหว่างที่ขับรถ

"พี่ป๊อปจะมาก็ไม่บอก"เฟย์ทักผม แล้ว​นี่​ทำไม​เ​ฟ​ย์ไม่​ไป​ทำงาน เห็นปกตินะไอ้เขื่อนมาลากเฟย์ไปทำงานทุกที

"พอดี พี่มาหาเลขาอ่ะ"ผมพูดกับเฟย์ถึงเหตุผลที่ต้องมา

"พี่ฟางอยู่ห้องน้ำ เดี๋ยวขอไปจัดโต๊ะก่อนนะ จะจัดเผื่อพี่ด้วยต้องมากินนะ"เฟย์พูดบอกพร้อมชวนทานอาหารและขนมอีกด้วยจะพลาดได้ไงล่ะ

"โอเค พี่จะรอกิน"ผมพูดตอบรับเฟย์หลังจากนั้นเฟย์ก็เดินไปจัดโต๊ะแล้วผมก็เดินไปรอฟางหน้าห้องน้ำ

"เฮ้ย ท่านประธานตกใจหมด"ฉันตกใจหมดอยู่ก็มายืนหน้าห้องน้ำ 

"จะตกใจทำไมเนี้ย นี่คนไม่ใช่ผี"ผมพูดบอกเธอ

"นึกว่าใช่"ฉันพูดอย่างเบาๆ

"อะไรนะ"ผมได้ยินว่าอะไรใช่ๆนี้หล่ะ

"เปล่า ว่าแต่มาทำไม"ฉันถามอย่างแปลกใจนี้มันยังไม่เลิก ถ้าบอกว่ามาหาเขื่อนก็ไม่น่าจะใช่ แล้วมาทำไม

"เอา​นี่​มา​ให้​ขอโทษที่ผม​ทำให้​คุณ​เครียด เพราะคำพูดของผม ขอโทษที่ผมไม่เชื่อคุณ แต่​คุณ​ก็น่าจะรู้ว่าผมเป็นคนยังไง"ผมพูดออกมาจากความรู้สึกข้างในที่รู้สึกผิดจริงๆ พร้อม​ยื่น​ดอกไม้

.

.

.

.

      จะรับดีไหมน่าช่อดอกไม้เดี๋ยวเขา​จะ​คิด​ว่า​เรา​ง่ายเกินไปหรือเปล่า ในความเป็นจริงแล้วฉันหายโกรธตั้งแต่เมื่อวานแล้วล่ะตังแต่ดอกกุหาบสีขาวดอกเดียวแล้ว ที่ฉันไม่ไปทำงานเพราะยังไม่อยากเจอเรื่องเครียดมากๆ

"ไม่มีทาง"ฉันส่งช่อดอกไม้คืนให้เขาไป

"นะขอโทษจริงไม่ได้ตั้งใจจะทำเครียดเลย"ผมพูดแล้วคุกเข่าลงจนเธอต้องยอมรับช่อดอกไม้นั้นไป

"ฟาง​หายโกรธตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แบร่"ฉันแลบลิ้นใส่เขาแล้ววิ่งไปที่โต๊ะอาหาร

"ยัยตัวแสบเอ้ย จำไว้เลย"ผมพูดก่อนจะวิ่งตามเธอไป

"พี่ป๊อปมานั่งนี่เลย"เฟย์พูดแล้วจับให้ผมมานั่งตรงข้ามกับเธอ ส่วนเฟย์นั่งหัวโต๊ะ

"แบร่ๆ"ฉันนั่งแลบลิ้นใส่เขาเล่นเพื่อความสบายใจ

"ได้ๆแลบลิ้นใช่ไหม"ผมพูดพลางจัดการเธอโดยการเอานิ้วทั้งห้าปาดเข้าไปที่ปากเธอเต็ม

"อ้วกๆ  เค็ม"ฉัน​แกล้ง​พูดว่ามือเขาเค็มพร้อมทำหน้าจะอ้วกจริง

"จะอ้วก โทๆไม่แคร์"ผมทำเป็นเห็นใจตอนแรกพอหลังจากนี้ 5...4...3...2...1....ผมทานต่ออย่างสบายใจเป็นที่สุดเลย หลังจากนั้นเราสามคนรวมทั้งเฟย์ก็แกล้งกันไปแกล้งมา ทุกคนตอนนี้สภาพเลอะเทอะไปด้วยซอสบ้าง ครีมบ้าง เส้น​ที่อยู่ทั้งบนหัว บนตัวเสื้อผ้าต่างๆ ผม​บอก​เลยว่าสนุกมาก