ขอโทษที่มันรักเธอ...

 

 

 

แม่ฟาง: วันนี้ได้ข่าวว่า ช่วยกันทำเค้กกับพี่เค้าเหรอลูก 

 

 

 

ฟาง: อ่อค่ะแม่ 

 

 

 

ป๊อบ: จะว่างั้นก็ไม่ถูกหรอกครับ ผมได้ทำแค่นิดๆเอง ส่วนมากฟางเค้าก็ทำเองอ่ะครับ 

 

 

 

 

ป้าจิตร: คุณหนูค่ะ มีคนมาหาค่ะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: อ่อ ครับ งั้นเดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับ 

 

 

 

 

แม่ฟาง: ไปเถอะจ้ะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: อ้าว มิล่า ทำไมไม่เข้าไปในงาน 

 

 

 

 

มิล่า: ก็เราไม่รู้จักใครนิ ส่วนมากก็ผู้ใหญ่ทั้งนั้นเลย 

 

 

 

 

ป๊อบ: โห้ ไปๆ เข้าไปในงานกัน 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: อ้าว ใครเหรอลูก 

 

 

 

 

ป๊อบ: แม่ครับ นี้ มิล่าไง เพื่อนผม ตอนที่เรียนเมืองนอก 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: อ่อ แม่นึกออกล้ะ โทษทีนะหนู พอดีว่า คนแก่ก็อย่างนี้แหละ หลงๆลืมๆ 

 

 

 

 

 

มิล่า: ไม่เป็นไรค่ะ อันนี้ ของขวัญคุณแม่ค่ะ 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ขอบคุณนะหนู 

 

 

 

 

            ตลอดเวลาที่อยู่ในงาน ป๊อบปี้ก็อยู่แต่กับมิล่า ส่วนฟางก็อยู่กับแม่บ้าง ยืนคนเดียวบ้าง ฟางได้แต่มอง ป๊อบปี้กับ มิล่าที่ยืนอยู่ด้วยกัน 

 

 

 

 

ฟาง: จะไปสนใจทำไม 

 

 

 

 

         แล้วฟางก็เดินไปในสวน แล้วก็ไปนั่งเล่นในสวนคนเดียว จนกระทั่งเวลาที่เป่าเค้ก ทุกคนตามหาฟาง 

 

 

 

ป้าจิตร: คุณฟางค่ะ ได้เวลาที่จะเป่าเค้กแล้วค่ะ ทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้ คนเดียวล่ะค่ะ 

 

 

 

 

ฟาง: อือ ฟางมึนๆนะค่ะ ป้าจิตร ไปเลยค่ะ ฟางขออยู่ตรงนี้ล้ะกันนะค่ะ ฟางไม่อยากเข้าไปในงานนะค่ะ

 

 

 

 

 

ป้าจิตร: แต่ว่า คุณฟางป้าว่า 

 

 

 

 

ฟาง: นะค่ะๆ ฟางขอร้อง 

 

 

 

ป้าจิตร: ก็ได้ค่ะ 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ไหนหนูฟางล้ะ 

 

 

 

 

ป้าจิตร: คุณฟางเธอบอกว่า เวียนหัวนะค่ะ ก็เลย ขอนั่งอยู่ในสวน 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: อ่อ โอเคๆ 

 

 

  

 

 

               หลังจากที่งานเส็จ แขกทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ส่วนป๊อบปี้ก็ส่ง มิล่าเส็จก็เดินไปหาฟาง ก็เห็นฟาง นอนหลับอยู่ที่เก้าอี้ในสวน 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: มาหลับอะไรอยู่ตรงนี้เนี้ย (ป๊อบปี้กำลังจะอุ้มฟางขึ้นไปนอนด้านบน) 

 

 

 

ฟาง: อือ จะทำอะไร 

 

 

 

ป๊อบ: ก็จะพาไปนอนไง 

 

 

 

ฟาง: ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันไปเองได้ 

 

 

 

ป๊อบ: ทำไมมาหลับอยู่ตรงนี้อ่ะ 

 

 

 

 

ฟาง: ข้างในมันอึดอัด 

 

 

 

ป๊อบ: หึ อึดอัด อึดอัดอะไรอ่ะ 

 

 

 

ฟาง: รำคาญคนบางคน 

 

 

 

ป๊อบ: รำคาญ รำคาญใคร อ่อ อย่าบอกนะ ว่า รำคาญฉันกับมิล่าอ่ะ 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่ใช่ซักหน่อย 

 

 

 

ป๊อบ: โกหกไม่เก่งเลย 

 

 

 

ฟาง: ฉันไม่คุยกับคุณแล้ว 

 

 

 

 

ป๊อบ: เดี๋ยว หึงเหรอ? 

 

 

 

ฟาง: ทำไมฉัน ต้องหึงด้วย ฉันไม่ลืมหรอนะว่า ฉันไม่มีสิทธิ์ อะไรไปหึงคุณอ่ะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: มันก็ถูก แต่ว่า อาการของเธออ่ะ มันแสดงออกนะ ว่าเธอหึงฉันอ่ะ หึ 

 

 

 

 

ฟาง: หลงตัวเองไปมั้ย 

 

 

 

 

ป๊อบ: หรือว่า ไม่จริง 

 

 

 

 

ฟาง: ก็ไม่จริงไง