Under my skin
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 01.21 น.
แก้ไขเมื่อ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 22.59 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
36) 36 ลงล๊อค
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“อือ จริงหรอเฟย์ แล้วนี่พ้อยท์เป็นยังไงบ้างอ่ะ แล้วตอนนั้นพ้อยท์ได้แจ้งตำรวจไว้มั้ย”ทางด้าน
ป๊อปปี้และฟางหลังจากที่แก้วลงไปกรุงเทพ เขาและเธอก็อยู่ที่นี่ด้วยกันที่เชียงใหม่และช่วยแก้ว
ดูแลไร่เพื่อรอคลอด ป๊อปปี้ที่ช่วยแม่บ้านทำกับข้าวเสร็จเดินมาเรียกฟางที่ยืนคุยโทรศัพท์ก็ชะงัก
“เอ่อ พี่มาตามไปทานข้าวน่ะ แต่ถ้าจะคุยโทรศัพท์พี่ไม่กวนก็ได้”ป๊อปปี้พูดขึ้นแล้วเดินกลับไป ฟาง
มองสามีหนุ่มก่อนที่จะวางสายแล้วเดินไปเขย่งตัวหอมแก้มป๊อปปี้ ทำให้ชายหนุ่มชะงักมองภรรยา
สาวด้วยความแปลกใจ
“หิวแล้วๆ ลูกก็หิว ไปดูดีกว่าว่าคุณพ่อจะทำอะไรให้กินน้อ”ฟางยิ้มก่อนที่จะไม่มองป๊อปปี้ทำเป็น
ไม่รู้ไม่ชี้เดินไปกินข้าว ป๊อปปี้ยิ้มออกมาก่อนที่จะไปทานข้าวกับฟาง จนถึงเวลาก่อนนอนที่ทั้งคู่จะ
ต้องเข้านอนกัน ป๊อปปี้ชะงักเมื่ออาบน้ำเสร็จแล้วยังคงเห็นฟางนอนเอนหลังกับเตียงนอนแล้วกดมือ
ถือเล่นอยู่
“คุยกับใครอ่ะฟางยังไม่นอนอีก นอนดึกมันไม่ดีนะ”ป๊อปปี้พูดขึ้น
“ค่า นอนแล้วค่า อย่าบ่นเป็นหมีกินผึ้งเลยน่าพี่ป๊อป”ฟางวางมือถือแล้วล้มตัวลงนอน ป๊อปปี้มองฟาง
ที่หลับสนิทแล้วก็แอบลุกขึ้นไปหยิบมือถือฟางมาดูว่าฟางทำอะไรเมื่อกี้
“เป็นไงบ้างพ้อยท์ฟางรู้เรื่องจากเฟย์แล้วนะ เจ็บมากมั้ย แจ้งความรึยัง”
ป๊อปปี้อ่านไลน์ที่ฟางส่งถึงพ้อยท์แล้วรู้สึกจุกที่ลำคอ
“พ้อยท์ อย่าเงียบสิ ฟางรู้ว่าฟางทำร้ายคนที่ฟางรัก แต่ตอบฟางหน่อยได้มั้ย ฟางเป็นห่วงพ้อยท์จะ
บ้าตายอยู่แล้ว ถ้าตอนนี้อยู่กรุงเทพนะ ฟางจะขับรถไปหาพ้อยท์ให้รู้แล้วรู้รอดตอนนี้เลย”
ป๊อปปี้อ่านอีกข้อความที่ฟางส่งหาพ้อยท์ก็อึ้ง นี่ฟางที่ท้องโตใกล้คลอดไม่กลัวการขับรถตอนกลางคืน จะไปหาพ้อยท์ เป็นห่วงพ้อยท์ แคร์พ้อยท์แล้วเราล่ะ
“ฟางไม่เคยบอกรักพี่สักคำถ้าเทียบกับพ้อยท์ เราคงรักกันมากสินะ”ป๊อปปี้ที่อยู่ที่ระเบียงมองฟางที่
หลับบนเตียงและมือถือที่ฟางส่งข้อความหาพ้อยท์สลับกันก็ซึมลงไป
“พี่ป๊อป ตื่นแต่เช้าเชียว ทำไมไม่ปลุกฟางอ่ะ แล้วนี่จะเก็บกระเป๋าไปไหนคะเนี่ย”ฟางที่ตื่นนอนมา
แล้วแปลกใจเมื่อไม่เห็นป๊อปปี้ก็รีบจัดการตัวเองแล้วเดินลงมาเห็นป๊อปปี้เก็บกระเป๋านั่งอยู่ที่โซฟาใน
มือกำมือถือตัวเองไว้แน่นไม่ยอมสบตาหรือตอบเธอจนทำให้ฟางรู้สึกแปลกใจกับท่าทางของสามี
“เมื่อกี้ไอ้โทโมะมันโทรมาบอกว่า แก้วถูกทำร้ายที่หลังโรงพยาบาลมันอาการโคม่า”ป๊อปปี้พูดแล้ว
เอามือกำมือถือตัวเองแน่นหลังจากทราบข่าว
“ตายแล้ว แล้วนี่ แก้วจะเป็นไงบ้างคะพี่ป๊อป/พี่ว่าเรารีบไปกันเถอะเดี๋ยวจะตกเครื่องเอานะ”ฟางพูด
ด้วยความกังวลก่อนที่ป๊อปปี้จะตัดบทแล้วให้เวาฟางปัดการตัวเองแล้วให้คนรถมาส่งพวกเขาที่สนาม
บิน
“พี่ป๊อปพึ่งทราบข่าวของคุณแก้วทำไมจองตั๋วไวขนาดนี้ล่ะคะ”ฟางมองสามีหนุ่มที่เดินเข้าเกทไป
ด้วยความสงสัย
“ก็เพราะว่าพี่จองไว้ก่อนที่จะเกิดเรื่องอยู่แล้วไงล่ะ/อะไรกัน ไหนว่าเราจะคลอดที่นี่แล้วค่อยกลับไง
คะ มีอะไรรึเปล่า รึว่าพี่อยากกลับไปหาพิมคะ”ป๊อปปี้พูดก่อนที่ฟางจะถามสามีหนุ่มแล้วพูดแซว
อย่างไม่คิดอะไร ทำให้ชายหนุ่มที่เป็นคนฟังนิ่งเงียบแล้วหยุดเดิน
“ก็คงงั้นมั้ง เหมือนกับฟางไงที่อยากกลับไปหาพ้อยท์ทุกวันทุกเวลา”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินหนีฟาง
“นี่พี่ป๊อป กลับมาพูดกันให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้เลยนะ นี่พี่เอาอะไรมาพูด”ฟางเริ่มสังเกตถึงความมึนตึงสามี
ก็รีบเดินตามไปว่า
“พี่ก็พูดในสิ่งที่พี่เห็นนั่นล่ะ เรากับพ้อยท์เป็นแฟนกันนี่นา คงจะรักกันมาก พี่เองล่ะที่ผิดที่แย่งฟาง
มา/พี่ป๊อป ไหนเราคุยกันเรื่องนี้แล้วไงว่าจะไม่พูดถึงมันอีกเพราะมันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว”ป๊อปปี้
เริ่มตัดพ้อทำให้ฟางดุสามีบ้าง
“แก้ไขได้ไง ก็ถ้าใจฟางยังรักเค้าอยู่ก็กลับไปหาตัวจริงของฟางเถอะ พี่มันก็แค่ตัวปลอม”ป๊อปปี้พูด
แล้วเดินไปขึ้นเครื่องแล้วไม่ยอมพูดกับฟางทิ้งให้ฟางที่หงุดหงิดป๊อปปี้อยู่นั้นยิ่งโมโหไปอีกก่อนและ
ไม่ยอมพูดกับสามีหนุ่มด้วยเช่นกัน
“พี่ฟางเฟย์คิดถึงพี่ฟางจัง คิดถึงพี่ป๊อปด้วยนะคะ/เฟย์ไปกันเถอะพี่อยากกลับบ้าน”เมื่อเครื่องลงมา
ถึงสนามบินก่อนที่ป๊อปปี้และฟางจะเดินออกห่างกันแล้วเฟย์รีบวิ่งมากอดญาติสาวด้วยความคิดกึง
“นั่นแน่ๆพอแก้วเค้าทิ้งให้พวกนายอยู่ด้วยกัน2ต่อ2คงสวีทหวานน่าดูใช่มั้ยล่ะ/เขื่อน พูดมากน่า
ชั้นอยากไปหาไอ้โทโมะมันไวไว”เขื่อนเดินไปหาเพื่อนชายแล้วรีบแซวก่อนที่ป๊อปปี้จะพูดตัดบท
แล้วเดินไปรอที่รถ เช่นเดียวกับฟางโดยที่ทั้งคู่มึนตึงใส่กันทำให้เขื่อนและเฟย์ต่างไม่เข้าใจเป็น
อย่างมากว่าเกิดอะไรขึ้นกับทั้งคู่
“แล้วโทโมะล่ะคะไปไหนแล้ว”จินนี่ที่ล่วงหน้ามาที่โรงพยาบาลก่อนเดินมาถามพยาบาลที่เค้าท์
เตอร์ถึงเพื่อนชายก่อนที่จะเดินมาที่ห้องพักพิเศษของแก้วแล้วชะงักเมื่อมองผ่านช่องกระจกเข้าไป
ด้านในเห็นโทโมะนั่งเฝ้าแก้วอยู่ในชุดกาวน์ไม่ยอมลุกไปไหน
“มานานแล้วหรอจินนี่/พึ่งมาน่ะ นี่ไปรับคู่นี้มาสินะ”พวกของเขื่อนมาถึงห้องของแก้วเห็นจินนี่ก็
ทักทายก่อนที่หญิงสาวจะตอบเพื่อนชายและปรายตามองฟางที่อยู่ในชุดคลุมท้องที่ยืนกับป๊อปปี้
และเฟย์
“เกิดอะไรขึ้น โทโมะทำไมแก้วถึงเป็นแบบนี้ได้”ป๊อปปี้เปิดประตูเข้าไปแล้วถามเพื่อนชายกับเรื่องที่
เกิดขึ้นทันที
“ยามที่เดินตรวจความเรียบร้อยของโรงพยาบาล กำลังจะไปเฝ้าบริเวณตึกเก่าด้านหลังแล้วเจอแก้ว
สลบอยู่ในหลุมเก็บของเข้าในสภาพไม่ได้สติก็รีบพามาส่งโรงพยาบาลสภาพของแก้วถูกฟาดด้วย
ของแข็งและที่ขาถูกกระจกบาดลึกและแขนขวาหักอาจจะเป็นเพราะตอนที่ตกลงไป ถ้าเมื่อวานชั้น
เลือกที่จะไม่งี่เง่าใส่แก้วแก้วกก็คงไม่เป็นแบบนี้”โทโมะพูดก่อนที่จะกุมมือร่างไม่ได้สติของแก้ว
แล้วน้ำตาไหลออกมาทำให้ทุกคนอึ้งเมื่อเห็นหนุ่มเจ้าชู้ตัวพ่ออย่างโทโมะต้องมาร้องไห้เพราะสาวที่
เป็นรักแรกอย่างแก้ว
“ที่ร้องไห้แบบนี้เป็นเพราะจริงๆแล้วยังรักแก้วอยู่สินะครับ/เงียบไปเลยนะ เมื่อวานแกไปอยู่ไหน
ทำไมถึงปล่อยให้แก้วถูกทำร้ายแบบนี้”มิณทร์ที่เดินเข้ามาเยี่ยมเห็นโทโมะร้องไห้ก็พูดขึ้นทำให้
ชายหนุ่มหันขวับไปมองอย่างไม่พอใจแล้วเดินเข้ามาเอาเรื่อง
“เมื่อวานพี่แก้วแยกกับผมตั้งแต่พี่แก้วรีบไปหาคุณแล้วร้องไห้กลับมา/อะไรนะ แก้วร้องไห้งั้น
หรอ”มิณทร์ตอบกลับทำให้โทโมะอึ้ง
“ชั้นว่าคราวนี้นายต้องรีบหาตัวคนร้ายดีกว่าโทโมะ”เขื่อนถอนหายใจแล้วพูดขึ้น
“ใครกันคะที่ทำร้ายคุณแก้วแบบนี้/ผมก็ไม่ทราบเหมือนกัน แต่ตอนนี้ผมให้เจ้าหน้าที่เค้าไปตรวจหา
หลักฐานบริเวณที่เกิดเหตุแล้วล่ะ”ฟางเห็นป๊อปปี้ที่ยังมึนตึงใส่ตนเองก็เปลี้ยนเรื่องไปถามโทโมะ
ก่อนที่ชายหนุ่มจะตอบฟางแล้วมองไปทางแก้วด้วยความสงสารเป็นอย่างมาก
“แล้วนี่กวินไปไหนล่ะ/วันนี้เอพริลเค้ากลับมาเมืองไทยมาทำเรื่องเอกสารการเรียนที่โน่น พี่กวินเค้า
เลยอยากมีเวลาอยู่กับแฟน หวังว่าเพื่อนคงจะเข้าใจนะคะ”จินนี่มองไปรอบๆถามถึงกวินทำให้เฟย์
ไม่พอใจแล้วรีบตอบทันทีจินนี่มองหน้าเฟย์อย่างไม่พอใจนิดนึงก่อนที่จะเดินปึงปังออกไป
“เฟย์ พ้อยท์เป็นยังไงบ้าง”เมื่อเห็นว่าจินนี่ออกไปแล้วฟางรีบเดินไปใกล้ญาติสาวพร้อมกับถามเฟย์
เบาๆโดยที่ทุกอย่างนั้นอยู่ในสายตาของป๊อปปี้หมดทุกอย่าง
“ไปไหนหรอป๊อป/ออกไปข้างนอกแปปนะ พอดีเบื่อ กับเรื่องบางเรื่องที่พยายามเท่าไหร่สุดท้ายมัน
ก็เหมือนเดิม”เขื่อนถามเมื่อเห็นป๊อปปี้ลุกพรวดขึ้นออกไปข้างนอกชายหนุ่มตอบเพื่อนกลับแล้วเมิน
ภรรยาสาวไปด้วยท่าทีเย็นชา ทำให้ฟางที่เห็นท่าทางของป๊อปปี้ที่เดินออกไปแล้วรู้สึกใจหวิวๆ
ชอบกล
“นี่ทะเลาะอะไรกันมาจากเชียงใหม่เนี่ย”โทโมะมองท่าทางของป๊อปปี้และฟางก็พูดขึ้น
“เปล่านิคะ เพื่อนพวกคุณนั่นล่ะที่งี่เง่า อยู่ดีๆก็หาเรื่องทะเลาะกัน”ฟางหงุดหงิดเมื่อพูดถึงสามีตัว
เองที่งอนตัวเอง
”นี่ฟางไม่รู้จริงๆหรอว่าทำไมป๊อปปี้ถึงเป็นแบบนี้/จะไปรู้ได้ยังไงล่ะเขื่อนตอนแรกก็ดีๆพอวันต่อมาก็
ร้ายใส่ ใครจะไปทนได้ผู้ชายงี่เง่าแบบนั้นน่ะ เอาแต่ใจตัวเองทำตัวเป็นเด็กไม่รั้กโต”เขื่อนถามก่อน
ที่ฟางจะรีบตอกกลับมาอย่างหัวเสียเมื่อคิดถึงเรื่องที่ป๊อปปี้โมโหเธอ
“อย่างน้อยผู้ชายงี่เง่าที่โมโหอยู่ตอนนี้เค้าก็เคยอดทนกับนิสัยขึ้นๆลงๆมาก่อนนะ ฟางจำไม่ได้หรอ
ว่าป๊อปปี้อดทนแค่ไหนกว่าที่ฟางจะยอมเปิดใจไม่ร้ายใส่น่ะ”โทโมะเงียบสักพักก่อนที่จะพูดขึ้น
“อันนี้เฟย์เห็นด้วยกับพี่โทโมะนะคะ แล้วอีกอย่างเฟย์ว่าที่พี่ป๊อปงอนพี่ฟางอาจจะมาจากเรื่องของพี่
พ้อยท์รึเปล่าล่ะคะ”เฟย์พูดเพราะนึกขึ้นได้ว่าตั้งแต่เธอโทรไปเล่าเรื่องราวของพ้อยท์ ฟางก็เอาแต่
ถามถึงพ้อยท์ตลอดจนมาถึงที่กรุงเทพก็ยังจะถามอีก
“รู้นะว่ารักกันมาหลายปี แต่ถ้าทำอะไรไม่ไว้หน้าป๊อปมันแบบนี้ ระวังเห๊อะ เสือมันจะกลับมา”เขื่อน
พูดต่อทำให้ฟางชะงักแล้วนิ่งเงียบไป
“ถ้าถามหากันมากแบบนี้ ก็กลับไปรีเทิร์นเลยสิ”ป๊อปปี้เดินออกมาที่บริเวณสวนในโรงพยาบาลแล้ว
นั่งลงที่ม้านั่งในสวนพลางคิดถึงฟางที่เอาแต่ถามถึงแฟนสาวอย่างพ้อยท์แล้วถอนหายใจ ทั้งๆที่
ตกลงกันแล้วว่าจะเริ่มต้นใหม่ด้วยกันแท้ๆ แต่สุดท้ายฟางก็ไม่เคยลืมคนรักเก่าอย่างพ้อยท์ได้เลย
ทั้งๆที่เธอกับเขากำลังจะมีลูกกันแท้ๆ
“มานั่งเครียดอะไรตรงนี้คะป๊อป/พิม”ทันใดนั้นเองเสียงหวานใสคุ้นหูเรียกชายหนุ่มให้หันไปมอง
แล้วต้องตกใจเมื่อเห็นคนรักเก่าอย่างพิม
“เอ่อ ไหนว่าพิมกลับอยุธยาไปแล้วไงล่ะ/คุณพ่อของพิมแกล้มในห้องน้ำน่ะค่ะ พิมเลยต้องพามา
รักษาตัวที่โรงพยาบาลนี้ ฮึก”ป๊อปปี้ถามพิมทันทีที่เห็นหน้าทำให้พิมชะงักก่อนที่น้ำตาจะไหลออก
มาแล้วพูดถึงพ่อตัวเองป๊อปปี้ตกใจที่เห็นแฟนเก่าร้องไห้ก็รีบประคองพิมมานั่งแล้วพลางปลอบร่าง
บางไว้ตามความเคยชิน
“ป๊อป ฮือๆพิมผิดเองที่ปล่อยพ่อไว้ตามลำพังพิมไม่น่าไปวิปัสสนาเลยไม่อย่างั้นพ่อก็คง ฮือๆ/อย่า
ร้องไห้เลยนะพิม อย่าร้อง”พิมโผเข้ากอดชายหนุ่มทันทีอย่างหาที่พึ่งทำให้ป๊อปปี้อดสงสารคนรัก
เก่าไม่ได้พลางปลอบไม่ให้ร้อง
“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นิเอง หึ ดีแต่ว่าคนอื่น แต่สุดท้ายตัวเองก็ทำเอง ผุ้ชายเฮงซวย/ฟาง เดี๋ยวก่อนสิ
ฟาง”ฟางที่ออกมาตามป๊อปปี้แล้วเห็นภาพนั้นก็เดินเข้าไปว่าก่อนที่จะรีบวิ่งออกมาโดยที่ป๊อปปี้รีบ
ตามฟางออกไปทันทีทิ้งให้พิมนั่งอยู่ตรงนั้น แล้วปาดคราบน้ำตาที่ร้องเมื่อกี้ออกไปจนหมดแล้วมอง
ตามฟางที่มาขัดจังหวะตัวเองกับป๊อปปี้เมื่อกี้ผิดกับสายตาหวานแบบเดิม
คนที่เงียบที่สุดมักจะน่ากลัวที่สุด งานนี้ พระนางที่งอนๆกัน นี่ได้สนุกแน่ๆ
หายไปนานไม่ใช่อะไรหรอก ไรเตอร์ติดซีรี่ย์555555 กลับมาแล้วจ้าาา
อย่าพึ่งหายๆๆๆๆ มาดูความฮาร์ตคอร์ของตัวร้ายก่อนน
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
