พ่อตาที่รัก

 

 

 

                    ชีวิตหญิงสาวไฮโซที่เติบโตมาด้วยความมั่งมีของผู้เป็นพ่อ เธอมักจะได้รับการสนับสนุนอย่างดีในทุกๆด้าน ไม่ว่าจะเรื่องเรียน เรื่องกิน เรื่องเล่น เรียกได้ว่าทุกเรื่องที่เธออยากได้เลยก็ว่าได้ เด็กสาวที่เป็นลูกเพียงคนเดียวของบ้านตระกูลโด่งดังและมีอิทธิพลมากในเมืองนี้ก็ว่าได้  แต่ใช่ว่าเขาจะใช้อิทธิพลในทางที่ผิด แต่พ่อของเด็กสาวผู้นี้กลับเลือกที่จะมาปลูกสร้างบ้านหลังใหญ่โต ไว้ใกล้ๆกับสลัมแห่งหนึ่ง 

 

                    สลัมที่มีแต่เด็กเกเร เด็กแว้น เด็กติดยา สารพัด แต่ด้วยความช่วยเหลือของเขา สลัมแห่งนี้จึงกลับกลายเป็นสลำที่หน้าอยู่ เขาช่วยเด็กที่ไม่มีอนาคตให้กลายมาเป็นเด็กที่มีอนาคต จนเหล่าบรรดาเด็กวัยรุ่นในสลัมกลับเลือกที่จะก้มหัวให้กับผู้ชายคนนี้อย่างง่ายดาย 

 

                    " ท่านฮะ ! " คือคำเรียกติดปากของเด็กวัยรุ่นในสลัม ที่คอยเข้ามาช่วยเหลือท่านอิทธิทุกครั้งที่มีปัญหา ไม่ว่าจะรถเสีย ไฟเสีย ต้นไม้รก หรืออะไรก็แล้วแต่ที่พวกเขาพอจะช่วยได้ เขาจะช่วยจนทสุดความสามารถ รวมไปถึงการปกป้องคุ้มครองแก้วตา ลูกสาวยอดดวงใจของเขาด้วย 

 

 

 

                    ท่านอิทธิมักจะสอนแก้วเสมอ ว่าให้เธอมีน้ำกับเพื่อนฝูง ซึ่งแก้วเองก็มีน้ำใจกับกับพวกเพื่อนในสลัมนี้เป็นอย่างดี แม้เธอจะติดนิสัยเอาแต่ใจมาบ้างในบางเวลาก็ตาม แต่ก็มีเพียงเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ไม่เคยจะเข้าหน้ากันติดเลยแม้แต่ครั้งเดียว และเธอเคยสาบานกับตัวเองว่าชาตินี้จะไม่มีวันพูดดีกับหมอนี้เป็นอันขาด 

 

 

 

 

 

                    และในวันนี้วันที่แก้วเติบโตเป็นสาว แก้วกลับมาจากเมืองได้เพียง 1 เดือนเพื่อมาอยู่กับพ่อ และมาเตรียมการหมั้นของเธอกลับคนรัก ซึ่งงานหมั้นจะถูกจัดขึ้นในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า

 

 

 

 

                    ชีวิตของเธอมันกำลังเติบโตไปในทิศทางที่สวยงาม   แต่เธอกลับเจอกับเหตุการณ์ที่เลวร้ายที่สุดในชีวิต 

 

 

 

 

                    เมื่อวันนี้ เธอได้รับโทรศัพท์จากโรงพยาบาลว่าพ่อของเธอได้เสียชีวิตลงแล้ว

 

 

 

 

                    " ผู้กอง ใครทำกับพ่อแบบนี้ บอกแก้วมาสิ ว่าใครทำกับพ่อแบบนี้ " เธอร้องไห้โวยวายใส่ผู้ชายคนหนึ่งที่อายุห่างจากเธอไม่กี่ปี เธอร้อไห้เหมือนคนแทบจะขาดใจ เมื่อเห็นศพของพ่อเธอที่ถูกฆาตกรรมอย่างทารุณ 

 

 

 

 

 

                    " แก้ว แก้วใจเย็นๆก่อนนะ " ผู้กองเท่ รวบแขนของแก้วเอาไว้ แล้วพูดกับเธอเบาๆ

 

 

 

 

 

                    " จะใจเย็นได้ยังไง พ่อของแก้วตายทั้งคนนะ เป็นพี่ พี่จะใจเย็นได้หรอ " เธอร้องไห้ฟูยฟายไม่หยุด จนชาวบ้านที่ยืนอยู่นับสิบต่างมองมาด้วยสายตาที่สลดและสงสารเธอจับใจ

 

 

 

 

 

                    " คุณหนูคะ มานั่งตรงนี้ก่อนเถอะคะ ปล่อยให้ผู้กองเค้าทำงานเถอะนะคะ " หญิงวัยลางคนเดินเข้ามาโอบแก้วให้ไปนั่งข้างๆผู้เป็นแม่ 

 

 

 

 

 

                    " ป๋าไม่อยู่ แล้วแก้วกับแม่จะอยู่ยังไง ใครมันมาทำร้ายป๋าแบบนี้ ฮืออ ฮืออ ฮืออ " เธอโอบกอดแม่นมของเธอไว้แน่น เหมือนจะให้เป็นที่ยึดเหนี่ยวหัวใจของเธอในเวลานี้ 

 

 

 

 

 

                    " เฮีย จะเอาไงต่อ " อีกมุมหนึ่งของโรงพยาบาล กลุ่มเด็กแว้นรวมตัวกันเกือบสิบคน พวกเขายืนอยู่ห่างจากแก้วเพียง 50 เมตรเท่านั้น 

 

 

 

 

 

                    " ก็หาตัวมันให้เจอสิวะ กูจะทรมาณมันให้ยิ่งกว่าที่มันทำกับท่านฮะของกู " ชายคนหนึ่งที่รุ่นราวคราวเดียวกับแก้ว พ่นไม้จิ้มฟันออกจากปากและกระชับกางเกงตัวเองขึ้นมาที่เอว ก่อนจะพูดกับลูกสมุนตัวเองอย่างมั่นใจ

 

 

 

 

                    " แล้วจะหาตัวมันมายังไงละเฮีย ตอนนี้มันก็หนีไปแล้วสิ " เด็กหนุ่มระเบิดหูพูดอย่างซื่อๆ 

 

 

 

 

                    " นี่มึงกินปลาบ้างมั้ยวะ ! มันทำผิดมันก็ต้องหนีสิวะ กูถึงบอกให้พวกมึงหาตัวมาให้ได้ไง "หัวหน้าแก็งตบหัวเด็กหนุ่มนั้นหนึ่งครั้งก่อนจะพูดให้ฟัง

 

 

 

 

 

                    " นี่ หยุดร้องไห้ได้แล้ว ยังไงท่านฮะก็ไม่ตายฟรี " หนุ่มคนนั้นเดินผ่ากลุ่มเด็กแว้นเข้ามาหาแก้ว ที่นั่งกอดแม่นมร้องไห้อยู่หน้าห้องฉุกเฉิน 

 

 

 

 

 

                    " นายมันก็แค่จิ๊กโก๋ ที่วันๆขายแต่ปาท่องโก๋ นายจะมาช่วยอะไรชั้ลได้ " แก้วตะหวาดใส่หนุ่มคนนั้นเสียงดังทั้งน้ำตา 

 

 

 

 

 

                    " คอยดูก็แล้วกัน ยัยขี้วีน " เขาเขวี้ยงไม้จิ้มฟันที่อมอยู่ในปากใส่หน้าของเธอก่อนจะเดินหันหลังกลับมา

 

 

 

 

 

                    "กรี๊ดดดด ไอ้สกมกไอ้ทุเรศ ไร้มารยาท " แก้วโวยวายเเสียงดังลั่นจนแม่นมต้องปราม 

 

 

 

 

                    " โทโมะ ฝากด้วยนะลูกนะ อย่าให้ป๋าต้องตายฟรี " คุณอามาริน ภรรยาสุดที่รักของท่านอิทธิเดินเข้ามาหาโทโมะ ก่อนจะจับแขนเขาอย่างขอร้อง 

 

 

 

 

 

                    " ถึงผมจะเป็นแค่ไอ้จิ๊กโก๋ วันๆขายแต่ปาท่องโก๋ ผมก็จะเอาตัวคนร้ายมารับโทษให้ได้ครับ ผมสัญญา " จิ๊กโก๋พูดจากใจจริง ก่อนจะเดินออกจากที่ตรงนั้นไป พร้อมกับลูกสมุนที่เดินกันไปเป็นแถวๆ 

 

 

 

 

 

                    " แม่จะไปพูดดีกับมันทำไม " แก้วไม่พอใจ มาโวยวายใส่ผู้เป็นแม่

 

 

 

 

 

                    " ลูกแก้ว ถึงเค้าจะขายปาท่องโก๋ หรือจะเป็นจิ๊กโก๋ก็แล้วแต่ แต่เค้าเป็นคนดีนะลูก เค้ารักป๋า และช่วยเหลือเรามาตลอด ลูกก็เห็นนิคะ " แม่พูดอย่างใจเย็น

 

 

 

 

 

                    " มันจะดีได้ยังไงในเมื่อมันเคยทำให้แก้วร้องไห้อะ " แก้วกอดอกไม่สนใจในคำพูดของแม่ ก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าไปหาผู้กองอีกครั้ง

 

 

 

 

 

                    " พี่เท่ เจออะไรบ้างหรือเปล่า พี่เท่รู้แล้วใช่มั้ยว่าใครมันทำกับป๋าแบบนี้ พี่ต้องจับมันมาให้ได้นะ " เมื่อแก้วเห็นหน้าของพ่อ เธอก็ร้องไห้โฮขึ้นมาอีกครั้ง 

 

 

 

 

                    " พี่จะหาตัวคนร้ายมาให้เร็วที่สุด นะแก้วนะ "ผู้กองสัญญากับแก้ว แต่ในใจของเขากลับหนักใจ เมื่อตอนนี้มันไม่มีอะไรเป็นหลักฐานในการจับตัวคนร้ายเลยก็ตาม

 

 

 

 

                    " ใครมันทำกับป๋าของแก้วแบบนี้ ฮึก ฮึก ป๋าต้องมาบอกแก้วนะ ป๋ามาบอกแก้วว่าใครทำกับป๋า แก้วจะไปจัดการกับมันเอง แก้วจะฆ่ามันให้ตาย ป๋าต้องมาหาแก้วนะ นะป๋านะ " เธอกอดศพของพ่อไว้แน่น ก่อนจะพรรณากับพ่อของตัวเองทั้งน้ำตา