รักร้ายๆ ของยัยเป็ดขี้เหร่..

              พักกลางวัน

      ขณะที่ฟางกำลังนั่งรอเพื่อนอยู่ใต้ต้นไม้

"หวัดดีฟาง"เสียงชายคนนึงทักฟางขึ้น ฟางเงยหน้าขึ้นไปมองก็เห็น...

"เอ่อ หวัดดีค่ะ..พี่ป๊อป"ฟางพูด

"พี่นั่งด้วยคนนะ"ป๊อปปี้พูด พลางนั่งลงข้างๆฟาง ฟางพยักหน้านิดนึง

"ไม่เจอกันนาน ฟางสวยขึ้นมากเลยเนาะ"ป๊อปปี้พูด พลางมองสำรวจร่างกายฟาง

"เอ๋..เอ่อ ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ แล้วพี่ป๊อปเป็นไงบ้างล่ะคะ"ฟางถามป๊อปปี้

"ก็สบายดีนะ ฟา../เฮ้ย! ไอ่ป๊อปมึงจะทำอะไรฟางวะ!"โทโมะพูดแทรกป๊อปปี้

"อะไรของมึงไอ่โมะ กูยังไม่ได้ทำไรเลย"ป๊อปปี้ยืนขึ้นมาเคลียร์กับโทโมะ

"แล้วมึงจะมานั่งกะฟางทำไม"โทโมะพูดหาเรื่อง

"กูก็แค่มานั่งด้วย แค่นี้มันจะเป็นอะไรวะ!"ป๊อปปี้พูดอย่างหงุดหงิด

"พี่โมะ ฟางว่า../เงียบไปเลยฟาง เรานี่แหละตัวดี ยอมให้มันมาคุยด้วยทำไม"โทโมะโวยใส่ฟาง

"เฮ้ย ไอ่โมะ มึงเป็นเชี่ยไรของมึงวะ!"ป๊อปปี้เบื่อกับความขี้หึงของโทโมะ

"มึงอย่างคิดนะ ว่ากูจะไม่กล้า ถึงมึงจะเป็นเพื่อนสนิทกูก็ตาม ถ้ากูเห็นมึงทำแบบนี้อีกครั้ง มึงได้จมคาตีนกูแน่!!"โทโมะพูดเสียงดัง ก่อนจะเหลือบไปเห็นมือของป๊อปปี้จับข้อมือฟางไว้

"พี่โมะ ใจเย็นดิ"ฟางพูดกับโทโมะ โทโมะได้ยินดังนั้นก็ กระชากตัวฟางมาไว้ในอ้อมกอดตัวเองทันที

"เฮ้ย ไอ่ป๊อป เกิดไรขึ้นวะ"เขื่อน รีบวิ่งมาหาป๊อปปี้ 

"เดี๋ยวกูเล่าให้ฟัง"ป๊อปปี้พูด

"ไอ่ป๊อป มึงจำไว้เลยนะ ถ้ามึงเข้ามายุ่งกับแฟนกูอีก มึงตายแน่!!"โทโมะพูด พลางเดินโอบใหล่ฟางออกไป ฟางหันกลับมามองป๊อปปี้ 

     ป็อปปี้มองตามหลังโทโมะ ที่เค้าเงียบๆไม่ใช่ว่าป๊อปปี้กลัวนะ แต่แค่เก็บอารมณ์ต่างหาก..

                     'เรื่องนี้มันไม่จบง่ายๆหรอก ไอ่โทโมะ!"