None

10.0

เขียนโดย katem

วันที่ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.29 น.

  10 ตอน
  2 วิจารณ์
  10.76K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2558 21.32 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

9)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

-----------------------------------------------------

เดินโอบเอวบาง ลัดเลาะมานั่งบนโซฟาขนาดใหญ่ ดึงร่างบางนั่งกลางระหว่างขา กอดเอวบางแน่นส่งผลให้แผ่นหลังปะทะกับอกแกร่งโดยอัตโนมัติ เรียกเสียงแซวจากเพื่อนได้ไม่น้อง สองสาวเพื่อนสนิทนั่งยิ้มแป้นแก้มแดงอายแทนเพื่อนสาวมาดเท่ห์ที่นั่งหน้าบูด ให้เพื่อนชายกอดตามใจ

“เห้ยไอ้โมะ หวานเกินไปรึป่าวอิจฉานะโว๊ย” เสียงหนุ่มหน้ายาวเอ่ยแซวเสียงดังลั่น

“อย่าแซว เดี๋ยวโดน” หันดุเสียงเข้ม จะแซวอะไรก็ช่วยดูหน้าที่รักผมหน่อย หน้าบูดขนาดนี้

“คบกันแล้วเหรอ แล้วแก้วเป็นอะไรหน้าบูดเชียว” เสียงสาวแก้วปุ๋มตัวแสบยังไม่วายแซวอีกจนได้ ร้ายพอกันทั้งคู่

“ไม่มีอะไรเฟย์ แก้วปวดหัวนิดหน่อย” เลี่ยงที่จะตอบเรื่องคบหรือไม่คบ บอกปัดกลัวเพื่อนจะหมดสนุก

“กินยาหรือยังแก้ว เดี๋ยวฟางไปเอาให้ไหม”

“ไม่เป็นไรฟาง เดี๋ยวแก้วก็หาย” ผืนยิ้มบางๆ ให้สาวหน้าหวานแทนคำตอบว่าสบายดี

“ฟางปล่อยให้โทโมะมันดูแลแก้วดีกว่า ส่วนฟางมาดูแลป๊อปได้แล้ว” บอกแฟนสาวเสียงหวาน ก่อนจะหันมายักคิ้วกวนๆ ส่งให้ รู้หรอกว่าเพื่อนสนิทต้องการอะไร ป๊อปช่วยแล้วนะครับคุณโทโมะ ขอโทษนะครับคุณกิ่งพี่เคนจิ

“จงเบ เค้าอยากนั่งตักบ้าง ดูแลเค้าหน่อยนะ” เสียงหนุ่มญี่ปุ่นอีกคนเอ่ยแซวเพื่อนชายชาวเกาหลี

“ไอ้บ้า มาอยากให้ดูแล จงเบดูแลเอง” ตอบแค่นั้นก่อนวิ่งไล่กันรอบงาน พร้อมเสียงหัวเราะที่ตามมา

--------------------------------------

“เป็นอะไรคะ ปวดหัวรึป่าว” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถาม ก่อนจะรั้งหัวร่างบางบนตักพิงกับต้นคอแกร่ง กดจมูดโด่งสัมผัสกับขมับสาวที่โอบกอด

“.......”

“ไม่ตอบแล้วพี่จะรู้เหรอว่าแก้วเป็นอะไร หรือคิดถึงพี่ชายคนสนิท บอกมา” กอดแน่นกว่าเดิม น้ำเสียงกระชากไม่พอใจอีกครั้ง

“ไม่ได้คิดถึง....แค่เหนื่อย” เลือกที่จะตอบตัดประเด็นเป็นใคร ใครจะไม่คิดถึง แต่ไม่ใช่ในทางชู้สาว แต่คิดถึงเรื่องอนาคตที่จะเกิดขึ้น ไม่รู้จะตอบพี่ชายกับเพื่อนสาวยังไง

“จริงเหรอ งั้นโทรศัพท์แก้วอยู่ไหน ขอพี่ดูหน่อย” ที่ถามไม่ได้อยากชวนทะเลาะแค่อยากรู้ว่าทำไมถึงไม่รับโทรศัพท์ผมครับ

“อยู่กับพี่กิ่ง”

“แล้วกิ่งไม่บอกเหรอว่าพี่โทรหา”

“โทรกลับแล้ว แต่...ปิดโทรศัพท์” หันบอกเสียงเรียบ ก่อนจะค่อยๆหลับตาลงช้าๆ

“พี่ไม่ได้ปิดนะ เดี๋ยวนะครับ เดี๋ยวพี่หยิบโทรศัพท์ก่อน” ค่อยๆขยับตัวเองช้าๆยกมือแกร่งโอบรอบตัว ตรึงร่างบางไว้แนบอกกลัวสาวที่นอนหลับตาจะนั่งไม่สบาย มือหนาค่อยๆ ล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงหยิบไอโฟนคู่ใจ แต่ก็ต้องสะดุดตากับขาขาวนวลเนียน วันนี้ที่รักผมใส่สั้นขนาดนี้เลยเหรอ หวงนะครับ

“พี่ไม่ได้ปิดครับ แต่โทรศัพท์พี่แบตหมดแล้ววันนี้ใส่สั้นไปรึป่าว หึ” หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก่อนจะวางมือหนาขวางบนต้นขาขาวนวล

----------------------------------------------

ค่อยๆ ลืมตาช้าๆ มองขาของตนที่ถูกลำแขนแกร่งทาบทับแสดงความเป็นเจ้าของอย่างจงใจ

“กระเป๋าแก้วหล่ะ จะเปลี่ยนชุด” เอ่ยบอกก่อนจะมองซ้ายมองขวาหากระเป๋าสัมภาระของตน

“ไม่ต้องเปลี่ยนหรอก สวยดีพี่ชอบแค่เอาเสื้อพี่คลุมไว้ก็พอ” บอกกระซิบข้างใบหู ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ชิงหอมแก้มขาวดื้อๆ ค่อยๆถอดเสื้อแจ็คเก็ตสีแดงคลุมขาขาว เผยให้เห็นร่างกายแกร่งแข็งแรงภายใต้เสื้อกล้ามสีดำ ก่อนจะดึงร่างบางให้ทาบทับอกแกร่งอีกครั้ง

“ทำอะไรเห็นนะโว๊ย ..... เฮียครับ วันนี้ทำไมอาหารหวานจังครับ” เสียงหนุ่มหน้ายาวแซว เรียกเสียงหัวเราะได้อีกครั้ง

สมน้ำหน้าไอ้โมะ เห็นอารมณ์ร้อนแต่เวลาอยู่กับแก้วอ้อนเก่งนักนะแก ว่าแต่มันไปคบกันตอนไหน แต่ถ้าเป็นอย่างนี้ก็ดีครับ น่ารักดีเขื่อนชอบ

“ขอบคุณครับไอ้คุณเขื่อน .... เพื่อนรัก” หันเรียกชื่อเพื่อนจอมทะเล้น ก่อนจะคว้าน้ำแข็งที่อยู่ในเหยือกขว้างใส่หนุ่มหน้ายาว ไอ้เพื่อนตัวแสบก็ไม่ลดละ ชวนแฟนสาวแก้มปุ้มปาน้ำแข็งสวนกลับจนกลายเป็นเรื่องสนุก เสียงหัวเราะดังลั่น รวมทั้งร่างบางที่เผยรอยยิ้มแจ่มใสสำหรับวันนี้

------------------------------

เห็นเพื่อนตัวแสบเล่นกับคนเอาแต่ใจก็สนุกดีแต่ส่งผลให้สงครามน้ำแข็งกระจายเป็นวงกว้าง ป๊อปปี๊กับฟางที่นั่งขั้นกลางจำต้องเข้าร่วมในสงครามโดยปริยาย สุดท้ายคนเอาแต่ใจก็ต้องโดนรุม

“ช่วยกันหน่อยครับเราโดนรุมแล้วนะ” บอกสาวสวยที่นั่งยิ้มด้านหน้า มือหนายกปังไม่ให้น้ำแข็งโดนคนรัก แต่ดูหน้าสิเปียกน้ำไปหมดยังไม่คิดจะช่วยกันอีก

“น้ำแข็งหมดแล้ว” หันบอกพร้อมรอยยิ้มบางๆ ถึงรู้ว่าเธอไม่ได้ยิ้มให้ผม แต่แค่นี้ผมก็พอใจแล้ว

“งั้นเราก็แพ้สิครับ” บอกเสียงหวาน ก่อนจะใช้ลำตัวเป็นเกราะกำบังก้อนน้ำแข็งเย็นๆจากอีก 2 ทีม

ดูก็รู้ว่าคงโดนไปหลายก้อนก็ 2 หนุ่ม 2 สาวรุมปาใส่ขนาดนั้น แล้วอีกอย่างเขื่อนกับป๊อปปี้ ยังมีจงเบกับเคนตะเป็นกองหนุนช่วยเติมน้ำแข็งอีกด้วย

“ไม่แพ้หรอก” ยิ้มแป้น ก็จะลุกคว้าเหยือกน้ำแข็ง ที่มีน้ำเย็นอยู่เกือบครึ่ง สาดทีเดียวแล้วเดินมานั่งที่เดิม เล่นเอาอีก 2 ทีมไม่มีแรงจะปาต่อเปียกปอนเป็นแถวที่สำคัญในห้องแอร์อย่างนี้ หนาวกันถ้วนหน้าแน่ๆ

“เมียใคร เก่งจังครับ” กอดร่างตรงหน้าแน่นฝังจมูกโด่งบนแก้มนวล ก่อนจะหันไปเยาะเย้ยฝ่ายตรงข้าม

“.........” ไม่คิดจะโต้ตอบ หันหน้าหนี ส่งยิ้มกวนๆ ให้เพื่อนที่เปียกมะลกมะแลกแทน

“ยัยแก้ว มันหนาวนะ” เสียงสาวแก้มปุ๋มโวยลั่น ก่อนจะหันมาเจอรอยยิ้มกวนๆ ของเพื่อนสาวตัวแสบ

“ไอ้แก้วบ้า ป๊อปดูสิฟางเปียกหมดเลย” หันฟ้องแฟนหนุ่ม แต่พอให้ไปเจอก็หัวเราะลั่นในเมื่อแฟนหนุ่มยืนตัวสั่น เปียกปอนไม่แพ้กัน

“โห่ไม่โมะแกขี้โกงอ่ะ ให้แก้วเอาน้ำสาดเขื่อนได้ไง” หนุ่มหน้ายาวโวยวายพอเป็นพิธีเห็นแฟนตัวเองเปียกขนาดนี้ก็อดขำไม่ได้

“ทีมพวกแกหล่ะ จงเบกับเคนตะเติมน้ำแข็งให้เห็นนะโว๊ย สมน้ำหน้า”

“แสบทั้งคู่อย่างนี้เอง แฟนคลับถึงเชียรกันนัก เหมาะแล้วครับไอ้คู่ตัวแสบ” คำกล่าวติดตลกของบอสใหญ่ทำให้คนทั้งงานหัวเราะลั่น รวมทั้งพี่ชายและพี่สาวของคนทั้งคู่

--------------------------------------------

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา