ก็เพิ่งจะรู้......หัวใจตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                           ฟางปลูกผักเพิ่มไว้ที่สวนตั้งแต่กลับมา จนตอนนี้ผักที่เธอปลูกให้ผลผลิตมากพอที่จะขายได้ ตอนนี้ไร่ของยาย เจริญมาก เพราะฟางมาช่วยดูแล ทั้งเรื่อง ผลผลิต การเงิน ดูแลเรื่องคนงาน ถึงคนงานในไร่จะมีไม่มากแต่ทุกคน รักและผูกพันกันเหมือนญาติพี่น้อง

 

 

 

 

 

 

เก่ง: พี่ฟาง ทำไรพี่ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวผมเก็บเอง

 

 

 

 

 

ฟาง: ได้ไงล่ะ พี่ไม่อยากอยู่นิ่งๆ 

 

 

 

 

 

 

 

 

เก่ง: พี่ท้องอยู่นะ ลืมแล้วเหรอ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่เป็นไรหรอกนะ เดี๋ยวจะเอาไปส่งในตลาดใช่มั้ย

 

 

 

 

 

 

เก่ง: ใช่ พี่ฟางจะไปตลาดเหรอ 

 

 

 

 

 

ฟาง: อืม เดี๋ยวพี่ไปตามลุงเพิ่มให้นะ จะได้เอาขึ้นรถเลย 

 

 

 

 

เก่ง: จ้ะ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ลุงเพิ่มค่ะๆ 

 

 

 

 

ลุงเพิ่ม: หนูฟาง มีไรเหรอ

 

 

 

 

ฟาง: เก็บผักเส็จแล้วค่ะ 

 

 

 

ลุงเพิ่ม: งั้นเดี๋ยวลุงไปเอารถก่อนนะ 

 

 

 

 

ฟาง: จ้ะ 

 

 

 

 

 

ยาย: มาเดี๋ยวยายช่วย พี่ฟางไปไหนล่ะ

 

 

 

 

เก่ง: พี่ฟางไปตามลุงเพิ่มจ้ะ จะเอาผักไปส่งที่ตลาดแล้ว 

 

 

 

 

ยาย: ผลไม้ล่ะ ใส่หลังแล้วยัง 

 

 

 

 

เก่ง: ใส่แล้วจ้ะยาย ยายใครมาอ่ะ

 

 

 

 

 

                ระหว่างที่ทุกคนกำลังช่วยกันเตรียมของใส่หลัง ป็อบปี้ก็เดินตรงเข้ามายายของฟาง

 

 

 

 

ยาย: ป็อบปี้ 

 

 

 

 

เก่ง: คนกรุงเทพ แฟนพี่ฟางนิ

 

 

 

 

ป็อบ: สวัสดีครับ คุณยาย 

 

 

 

 

เก่ง: คุณมาทำไม! 

 

 

 

 

ยาย: เก่ง ไปทำงานต่อ เดี๋ยวยายคุยเอง 

 

 

 

 

 

ป็อบ: ผม มาหาฟางครับ ผมรู้แล้วว่า ฟางท้อง

 

 

 

 

ฟาง: รถมา ! (ฟางเดินยิ้มมาแต่ทันทีที่สายตาเห็นคนตรงหน้าก็ตกใจมาก ฟางนิ่งทำอะไรไม่ถูก) 

 

 

 

 

 

ป็อบ: ฟาง