Blacklist พิชิตใจยัยจอมแสบ

ตอนที่ 4
ณ คอนโดใจกลางเมือง
ฟางนั่งตรงโซฟาห้องรับแขก เธอเหม่อมองออกไปทางหน้าต่าง เธอคิดถึงเรื่องเมื่อตอนเย็นนี้ที่ผ่านมา เธอสงสัยว่าป๊อปปี้ทำแบบนี้เพื่ออะไรในเมื่อเขาก็มีพิมอยู่แล้ว “นายต้องการอะไรกันแน่นะ” หญิงชายบ่นออกมาเบาๆ

เฟย์ที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเดินออกมาจากห้องนอนของเธอ เธอเห็นพี่สาวเหม่อลอย “พี่ฟาง คิดอะไรอยู่เหรอ?”

เมื่อฟางได้ยินเสียงเฟย์ เธอจึงได้สติและหันมาตอบน้องสาว “ป่าวหรอก พี่แค่นั่งมองวิวตอนกลางคืนอ่ะ มันสวยดีเนาะ”

“ห่ะ!? พี่ฟางไม่สบายป่าว ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นเป็นแบบนี้เลยนะ มีอะไรเล่าให้เฟย์ฟังได้นะ เรามีกันแค่สองคนพี่น้อง” เฟย์พูดจบก็นั่งลงข้างๆฟาง

ฟางทำได้แต่เงียบและคิดว่าจะบอกเฟย์ดีไหม แต่เธอก็ไม่ได้บอกน้องสาว “เฟย์ พี่ไปน้องก่อนนะพรุ่งนี้เป็นมีเรียนเช้าอ่ะ ไหนจะไป ถ่าย MV ด้วย ฝันดีนะ” ฉันรีบบอกน้องสาวและเดินเข้าห้องตัวเองไปอย่างเร็ว ไม่รอให้เฟย์ได้ตอบอะไรกลับ เพราะเดี๋ยวเฟย์จะสงสัยไปมากกว่านี้

เฟย์มองพี่สาวที่เดินเธอเข้าห้องไป และเธอแน่ใจว่าพี่สาวของเธอต้องมีปัญหาอะไรแน่ๆ
ณ ห้องถ่าย MV

“อ้าว ฟางมาแล้วเหรอ ดีจังวันนี้พากันมาเร็ว ป๊อปปี้เขาก็มาแล้วนะ นั้นไงเข้านั่งแต่งหน้าอยู่” หวายที่เห็นเพื่อนสาวเดินเข้าก็ทักทายทันที และเธอก็ชี้ไปทางป๊อปปี้

“อืม.” ฟางตอบสั้นๆและถามเพื่อนต่อ “แล้ววันนี้จะให้ฉันอะไรอ่ะ”

“วันนี้จะมีคนมาถ่ายMV เพิ่มด้วยนะ ก็พวก 4 คนที่เหลืออ่ะ มีเขื่อน โทโมะ จองเบ และเคนตะ จะเป็นฉากวันเกิดแก และ 5 หนุ่มจะมาเซอร์ไพรวันเกิดแก อะไรประมาณนี้ งั้นเดี๋ยวแกไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่งหน้ารอเลยนะ” หวายพูดจบเธอก็เดินไปจัดแจงพี่ๆทีมงานต่อ

ฉันเดินตรงไปที่ห้องแต่งตัวโดยที่ไม่หันมองป๊อปปี้ เลยทักทายเลย พอฉันแต่งตัวเสร็จกำลังจะเดินออกนั้น ก็มีหนุ่มร่างสูง (ป๊อปปี้) ดันตัวฉันให้เข้าไปห้องแต่งตัว

“นี่ออกไปนะ นายเข้ามาทำไม ถ้าไม่ออกไปฉันจะตะโกนให้คนมาช่วยนะ” ร่างสูงยืนเฉยโดยไม่กลัวคำขู่ของฉันเลย ฉันจึงตะโกนออกมาแต่แล้วร่างสูง จู่โจมโดยการเขาเอาปากของเขาประกบที่ริมฝีปากของฉัน และเขาค่อยๆถอนริมฝีปากของเขาออก

“ถ้าเธอคิดจะร้องอีก เธอก็จะโดนเหมือนเมื่อกี้อีกแน่” ร่างสูงจ้องหน้าฉันและค่อยๆแสยะยิ้ม

“ทำไมนายต้องทำถึงขนาดนี้ นายไม่กลัวพิมรู้เข้า แล้วเขาจะเสียใจเหรอ” นายไม่รักพิมเหรอ
“รักสิ เรื่องนั้นก็เป็นเรื่องของฉันกับพิม แต่ตอนนี้เป็นเรื่องของฉันกับเธอ และฉันเคยบอกเธอแล้วนิ ว่าฉันจะทำให้เธอรักฉันให้ได้” เขาพูดแบบนี้ออกมาได้ยังไง เขาคิดว่าผู้หญิงเป็นของเล่นเหรอ พอฉันคิดแบบนี้แล้ว ฉันจึงตบหน้าป๊อปปี้ไปอย่างเต็มแรง

เพี้ยะ !

ป๊อปปี้ที่โดนตบนั้นตั้งหลักแทบไม่ทัน เขาหันกลับมามองหน้าฟางอย่าง งงๆ ว่าเขาทำอะไรผิดขนาดนั้นเลยเหรอ

“นายอ่ะ มันก็แค่ผู้ชายที่ไม่ได้เรื่อง เหมือนผู้ชายที่ฉันเคยเจอ มองผู้หญิงเป็นของเล่นโดยที่ไม่คิดถึงจิตใจคนอื่น ระวังไว้เถอะนายจะไม่ได้เจอกับคนที่รักนายจริง นายเลิกยุ่งกับฉันซะ” ฟางพูดจบก็ผลักป๊อปปี้ให้ออกไปห่างๆ และเดินออกจากห้องแต่งตัวไป

ป๊อปปี้มองร่างบางที่เดินออกไป และพูดขึ้นว่า “ฉันจะไม่หยุดอยู่แค่นี้หรอก เรื่องทุกอย่างมันเพิ่งเริ่ม” แต่ป๊อปปี้ก็คิดขึ้นได้กับคำพูดของฟาง (เหมือนผู้ชายที่ฉันเคยเจอ ) เหมือนผู้ชายที่ฉันเคยเจออย่างงั้นเหรอ ก็แปลว่ายัยนั้นก็เคยมีแฟนมาก่อน แล้วเคยเจอแบบไหนอ่ะ ป๊อปคิดในใจ

“แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะคะ ขอบคุณมากที่เหนื่อยมาด้วยกัน” หวายกล่าวบอกลาทุกคนหลังจากได้ถ่ายทำฉากของวันนี้ไปเรียบร้อย

“หวายฉันกลับก่อนนะ เดี๋ยวจะไม่มีแท็กซี่อ่ะ” ฟางบอกเพื่อนสาวแล้วกำลังจะเดินออกจากห้อง แต่หวายก็เรียกถาม “ วันนี้แกไม่ได้เอารถมาเหรอ งั้นกลับกับฉันไหม แต่แกต้องรอฉันเคลียร์งานให้เสร็จก่อนนะ ”

“งั้นฉันกลับเองดีกว่า เฟย์รอฉันทานข้าวอยู่อ่ะ” ฟางกำลังจะเดินออกไปและก็มีชายหนุ่มคนนึ่งพูดขึ้น “ เดี๋ยวฉันไปส่งฟางแทนหวายก็ได้นะ” ป๊อปปี้พูดขึ้น

“ใช่ แกก็กลับกับป็อปสิ ฉันไม่อยากให้แกกลับคนเดียว” หวายพูดเสริมเพราะเป็นห่วงเพื่อน

“ไม่เป็นไร ฉันกลับเองได้” แต่ฟางปฏิเสธ

“ไม่ฉันไม่ปล่อยให้แกกลับคนเดียวหรอก ป๊อปงั้นฝากฟางด้วยนะ” หวายพูดจบก็ดันตัวฟางเข้าไปใกล้ๆป๊อป

ฟางไม่อยากขัดใจเพื่อนเลย เลยเดินตามป๊อปปี้ไป พอถึงที่จอดรถของป๊อปปี้

“เอ้า! นี่เธอรถฉันอยู่นี้จะเดินไปไหนอ่ะ” ป๊อปสงสัยเมื่อฟางเดินเลยรถของเขาไป
“ฉันจะกลับแท็กซี่” ฟางพูดจบก็มีแท็กซี่คันนึ่งผ่านมาธอโบกรถ และกำลังจะเปิดป๊อปปี้รีบวิ่งมาและปิดประตูรถ “ ไม่ไปขับ” ป๊อปบอกคนขับก่อนจะลากฟางมาที่รถของตน

“หวายให้เธอกลับกับฉัน ไม่ใช่กลับกับแท็กซี่” ป๊อปพูดก่อนจะเปิดประตูรถและดันฟางให้เข้าไปนั่ง ฟางพยายามจะดันตัวเองออกจากรถ แต่ป๊อปปี้กลับใช้ใบหน้าของเขาเข้ามาใกล้ๆหน้าของฟาง ฟางที่พยายามจะออกจากรถ ถึงกลับเข้าไปนั่งบนรถเช่นเดิม

ระหว่างทางกลับ

ทั้งสองคนต่างเอาแต่นั่งเงียบอยู่บนรถ “นี่เธอไม่อยากกลับกับฉันมากเลยเหรอ ฉันพาเธอไปส่งที่บ้านนะ ไม่ใช่พาเธอไปตาย” ชายหนุ่มที่เห็นหน้าของเธอแบบไม่สบอารมณ์จึงพูดขึ้น

“ทำไมนายต้องอาสามาส่งฉันด้วย” ฟางหันหน้ามาถามป๊อปปี้

“เธอก็รู้จุดประสงค์ของฉันอยู่แล้วนิ” ชายหนุ่มพูดนิ่ง

“ฉันขอร้องล่ะ เลิกยุ่งกับฉันเถอะนะ ฉันไม่อยากให้พิมเสียใจ พิมก็เป็นเพื่อนฉันคนนึ่ง(ถึงเพิ่งรู้จักกันก็เถอะ)” ฟางทำหน้าเศร้าและหันมองชายหนุ่มด้วยสายตาอ้อนวอน

“ไม่.... ถึงเธอจะพูด ขอร้องฉัน ฉันจะไม่หยุด” ป๊อปปี้พูดด้วยความหงุดหงิดและเร่งความเร็วของรถทันที

คอนโดของฟาง

ฟางที่กำลังจะเปิดประตูรถ เธอถูกชายหนุ่มดึงกระชากให้หันมาแล้วป๊อปปี้ก็ประกบริมฝีปากตัวเองลงเป็นริมฝีปากของฟาง ฟางพยายามจะผละป๊อปปี้ออก แต่ชายหนุ่มไม่ยอม เธอจูบกลับป๊อปปี้ เธอปล่อยให้ชายหนุ่มจูบเธอต่อไป ชายหนุ่มควบคุ่มตัวเองไม่อยู่เขาจึงเริ่มเลื่อนใบหน้าซุกไซร้ที่ซอกคอและเมื่อของเขาค่อยๆ ปลดกระดุมของหญิงสาวออก

พอฟางเรียกสติกลับมาได้เธอผละป๊อปปี้ออกอย่างรวดเร็วก่อนที่เขาจะทำเลยเถิดไปมากกว่านี้ เธอรีบประตูลงจากรถโดยที่ไม่เปิดโอกาสให้ป๊อปปี้ได้พูดอะไร และวิ่งเข้าคอนโด

สติของป๊อปปี้ก็กลับคืนมาและชายหนุ่มมองแผ่นหลังร่างบางที่วิ่งเข้าโคดอน และเขาก็รู้สึกแปลกเป็นความรู้สึกที่ไม่ได้เกิดขึ้นกับเขาแบบนี้มานานแล้ว ขณะที่เราคบกับพิมมันก็ไม่ใช่ความรู้สึกนี้

“หรือว่า... เราจะเริ่มชอบยัยนั้นเข้าจริงๆซะแล้ว” ชายหนุ่มพูดออกมาพึมพำคนเดียว ก่อนจะสายหน้าและบอกตัวเองว่า “คงไม่จริงอ่ะ เรามีพิมอยู่แล้ว ไม่นะป๊อป ไม่!” และก็ขับรถออกไป

ฟางที่ตอนนี้อยู่หน้าห้องจัดแจงตัวเองให้เป็นสภาพปกติ เพื่อไม่ให้เฟย์สงสัยและเดินเข้าห้องไป

“อ้าว! กลับมาแล้วเหรอพี่ฟางวันนี้เฟย์ทำอาหารเยอะเลยนะ มานั่งตรงนี้สิ” เฟย์บอกพี่สาวและจับฟางมานั่งตรงเกาอี้

ฟางไม่พูดอะไรแต่ยิ้มให้น้อง เธอเห็นเฟย์ทำหน้างงที่เห็นฟางไม่พูดไม่จาอะไร เธอจึงชวนน้องคุย
หลังจากอาบน้ำเสร็จฉันเดินมานั่งตรงเก้าอี้หน้า หน้าต่างและคิดถึงเรื่องเมื่อกี้(อยู่บนรถ)

“ทำไมนะ ทำไมฉันถึงจูบตอบเค้า ปล่อยให้เค้าทำเลยเถิดแบบนั้น แล้วทำไมหัวใจฉันถึงเต้นแรงขนาดนี้ ฉันต้องอยู่ห่างๆเขาไว้ซธแล้ว” ฟางบ่นพึมพำกับตัวเอง และหารู้ไหมว่าเฟย์ได้แอบฟังพี่สาวของเธออยู่

ช่วงนี้จะเป็นเรื่องของป๊อปกับฟางก่อนนะคะ เดี๋ยวคู่อื่นตามมาทีหลัง อิอิ (อย่าเพิ่งเบื่อกันนะ)