Blacklist พิชิตใจยัยจอมแสบ

8.4

เขียนโดย ChiaraCastiglione

วันที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 20.27 น.

  41 ตอน
  253 วิจารณ์
  48.80K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 01.34 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

15) ลักพาตัว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

>>Poppy<<

ผมกลับไปส่งพิมที่บ้านแล้ว กลับมาที่ร้าน XX อีกครั้ง เพราะผมรู้สึกไม่ไว้ใจไอ้กั้งอะไรนั้น

 

ระหว่างที่ผมจอดรถ ผมก็เหลือบไปเห็นผู้ชายสองคนพาผู้หญิงคนนึ่งกำลังจะขึ้นรถและผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน

 

“ฟาง!” ผมเปิดประตูรถลงมา และรีบเดินไปหาไอ้พวกนั้น

 

“เห้ย ทำอะไร” ผมเดินเขาไปกระชากไอ้คนที่เปิดประตูรถ

 

“ไม่ใช่เรื่องของแก” มันหันมาพูดกับผมก่อนจะหันไปหาเพื่อนมัน

 

“หึ ถ้าจะไม่ยุ่งก็คงไม่ได้ คนที่พวกแกอุ้มเมียฉัน” พอผมพูดจบ ผมเดินเข้าไปต่อยไอ้คนนี้กำลังจะเปิดประตูรถก่อน อีกคนนึ่งที่อุ้มฟางมา มันวางไว้กับพื้นและวิ่งเข้ามาต่อยผม แต่ผมหลบทัน ผมต่อยสองคนนั้นอย่างไม่หยั่งมือ สองคนนั้นลงไปกองกับพื้น  ผมรีบไปวิ่งไปหาฟาง และอุ้มเธอขึ้นรถผม และก็ขับรถออกไป

 

>>Faye<<

 

“เป็นไง ฉันไม่ได้ป๊อดอย่างที่นายพูด” ฉันหันไปพูดกับเขื่อน

 

“คร๊าบบบบ ผมเห็นแล้วคร๊าบบบบ”เขาทำหน้าทะเล้น

 

“พี่หวาย พี่ฟางไปไหนอ่ะ”  ฉันหันไปถามพี่หวาย เมื่อมองในโต๊ะแล้วก็ไม่เห็นพี่สาว

 

“อ๋อ เห็นบอกจะไปเข้าห้องน้ำอ่ะ แต่นี่ก็ไปนานแล้วนะ ยังไม่กลับมาเลย”

 

“เดี๋ยวผมไปตามเอง” กั้งพูดก่อนจะลุกขึ้น

 

“ไม่ต้อง ฉันจะไปตามเอง” ฉันแย้งขึ้น

 

  “ฮาโหล ว่าไงป๊อป” ฉันเห็นเขื่อนรับโทรศัพท์ปลายสายก็คือป๊อปปี้

 

“ห่ะ!อะไรนะ ตอนนี้ฟางอยู่กับแกเหรอ ห่ะ! เออ ได้ๆฉันจะบอกให้” และเขื่อนก็วางสายป๊อปปี้

 เขื่อนเดินมาหาฉันแล้วลากฉันออกไปจากตรงนั้น พอมาที่ลับตาคนเขาก็ปล่อยมือฉัน

 

“นี่นาย นายคุยอะไรกับป๊อปปี้ อย่าบอกนะว่าพี่ฟางอยู่กับป๊อปปี้”

 

“ใช่ ตอนนี้พี่สาวเธออยู่กับไอ้ป๊อป แล้วมันบอกว่าขอยืมพี่สาวเธอก่อนแล้วจะมาส่งคืน”

 

“แล้วตอนนี้เพื่อนนายอยู่ไหน”

 

“ฉันก็ไม่รู้ มันไม่ได้บอก”

 

จะบ้าไปกันใหญ่แล้ว ฉันจะทำไงดีถ้าขืนนายป๊อปปี้ทำมิดีมิร้ายที่สาวฉันล่ะ “ป่ะ กลับกัน”

 

“ได้ เดี๋ยวผมไปส่ง”

 

“ไม่ต้องไปส่งฉันที่บ้าน แต่ฉันจะไปกับนาย”

 

“ห่ะ! ไปกับผม แอบชอบผมล่ะสิหรือว่าคุณอยาก.....กับผม” เขื่อนพูดแล้วทำหน้าทะเล้น

 

“โอ๊ยยยย จะบ้ากันไปใหญ่แล้ว ฉันไม่ได้คิดเรื่องพวกนั้น ที่ฉันจะไปกับนายเพราะฉันจะไปรอพี่สาวฉัน เผื่อเพื่อนนายจะมาหานาย” ฉันพูดแล้วตีแขนเขื่อน

 

“ผมก็นึกว่า.... ผมเสียใจนะเนี้ย” เขื่อนทำหน้าเศร้า

 

“เลิกหื่นสักวันได้ไหม ป่ะไปกันเถอะ” พูดจบฉันก็ดึงเขื่อนออกไปจากร้าน

 

>>Poppy<<

ผมวางสายเขื่อน และมองฟางที่หลับอยู่ เธอละเมอ “ทำไมฉันถึงตัดใจจากนายไม่ได้สักที ทำไมนายต้องทำให้ฉันรักด้วย” อยู่ๆน้ำตาเธอก็ไหล เธอพูดประโยชน์นี้ซ้ำไปซ้ำมา และน้ำตาก็ไหลมาไม่หยุด  ผมเอื้อมมือไปจับมือเธอไว้ “อย่าร้องนะคนดี  ฉันก็รักเธอไม่ต่างกัน”

3 ชั่วโมงผ่านไป

 

ผมก็มาถึงที่หมาย ที่นี่คือบ้านพักตากอากาศของผมอยู่ที่หัวหิน ผมอุ้มเธอลงมาจากรถและพาไปในห้องนอน ผมวางเธอลงบนเตียง

 

“ป้าเดือน ป้าเดือนครับมาทางนี้หน่อยครับ” ผมเรียกป้าแม่บ้านที่ดูแลบ้านหลังนี้ให้เข้ามาหาผม

 

“ค่ะ มีอะไรเหรอค่ะคุณป๊อป แล้วทำไมถึงมาดึกขนาดนี้ น่าจะโทรบอกป้าก่อนนะคะ อ้าว!! แล้วคุณป๊อปพาใครมาค่ะ” ป้าเดือนที่เห็นฟางนอนอยู่ที่เตียงก็สงสัย

 

“เดี๋ยวผมเล่าให้ฟังนะครับ แต่ตอนนี้ป้าหาเสื้อผ้าให้ฟางก่อน แล้วพรุ่งนี้ก็ซื้อเสื้อผ้ามาให้ฟางกับผมด้วยนะครับ” ผมพูดก่อนจะหยิบกระเป๋าแล้วเอาเงินให้ป้าเดือน

 

“ค่ะ คุณป๊อป” ป้าเดือนพูดก่อนแล้วออกไปหาเสื้อผ้ามาให้

 

ผมเดินเข้าห้องน้ำ  หยิบชามและผ้าออกมาเดินมานั่งข้างเตียงที่มีฟางนอนอยู่ ผมใช้ผ้าเช็คตัวให้เธอ และป้าเดือนก็เดินเข้ามา

 

“คุณป๊อปค่ะ เดี๋ยวป้าทำให้ค่ะ คุณป๊อปไปพักผ่อนเถอะนะคะ  เดี๋ยวทางนี้ป้าจัดการเอง” ป้าเดือนพูดและแย่งผ้าไปจากมือผม

 

“ครับ งั้นฝากเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอด้วยนะครับ” ผมพูดเสร็จและเดินออกไปจากห้อง ไปยังอีกห้องข้างๆ

 

 

>>Koen<<

ผมพาเฟย์มาที่คอนโดของผม ตามที่เธอต้องการ ผมเปิดประตูห้องให้เฟย์เดินเข้าไป

“อ่ะ เข้าไปสิ” เธอมองผมแบบไม่ไว้วางใจ “ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก เลิกมองผมแบบนั้นได้แล้ว”

 

“ก็นายเป็นพวกโรคจิต หื่น ลามกฉันจะไว้ใจได้ไง”

 

“แหม พูดซะขนาดนี้จับปล้ำซะเลยดีไหม” พอผมพูดจบผมก็เดินเข้าไปหาเฟย์ทันที แต่เธอดันหน้าอกผมไว้

 

“นี่ ออกไปห่างๆฉันเลยนะยะ” ผมเห็นท่าทีของเธอก็อดแกล้งเธอไม่ได้ ก็เธอน่ารักซะขนาดนี้ใครจะอดใจไว้ล่ะ

 

“อ่ะๆ ไม่แกล้งแล้วก็ได้” ผมพูดก่อนจะเดินเข้าไปในครัว เพื่อหาน้ำดื่ม

 

“นี่นายอยู่คนเดียวเหรอ” เฟย์ถามผม

 

“ใช่ อยากมาอยู่ด้วยเหรอ แต่ต้องเป็นภรรยาของผมก่อนนะ” พอเฟย์ได้ยินแบบนั้น เธอหันมามองผมด้วยสายตาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ

 

“ผมล้อเล่นน๊า  อยากทานอะไรไหมคุณ” ผมถามเฟย์เผื่อเธอหิว

 

“ไม่เป็นไร ฉันไม่หิว เมื่อไหร่เพื่อนนายจะกลับมา”

 

“ไม่รู้สิ เดี๋ยวอีกสักพักมั้ง” ผมตอบเพื่อนให้เฟย์สบายใจ “งั้นเดี๋ยวผมไปอาบน้ำก่อนนะ ตามสบายเลยนะครับ ทำเหมือนบ้านของตัวเองเลย เพราะอีกไม่นานเราคงจะอยู่ด้วยกัน” ผมแซวเฟย์และรีบวิ่งเข้าห้องก่อนที่เธอจะลุกขึ้นมาฆ่าผม

 

30 นาทีผ่านไป ผมออกมาจากห้องน้ำ และเดินไปหาเฟย์ “อ้าว หลับแล้วเหรอ” ผมเห็นเธอตอนที่หลับแล้ว ยิ่งน่ารักเข้าไปอีก  ผมเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ๆเธอ ผมจูบหน้าผากเธออย่างอ่อนโยน เฟย์ไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่เคยรู้จักมา

 

มาอัพตามคำขอจร้า   คอมเม้นได้นะ ตามแต่ใจเลยจร้า (โปรดติดตามตอนตอ่ไป)

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา