Grabbed a bad heart รักร้ายคว้าหัวใจนายสุดเถื่อน!

                              My name is Tomo
                       ~ฉันนี่แหละโทโมะที่เธอไม่เคยรู้~

"ถ้างั้นฉันขออีกอย่างได้ไหม ถ้าฉันทำให้โทโมะเลิกดื่มได้พวกนายก็หยุดปาร์ตี้ด้วย"

"โอเคเลยฮะ"เขื่อนยิ้มให้ฉัน ส่วนคนอื่นก็นั่งมองฉันอย่างอารมณ์ดี อีกไม่นานปาร์ตี้ก็เลิกแล้วหละ

"เธอกำลังแกล้งพวกมัน -_-"โทโมะหันมากระซิบฉัน ฉันยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้แล้วหันไปหาโทโมะก่อนจะหยิบแก้วเหล้าจากมือเขาออก

"โมะหยุดดื่มนะแก้วขอร้อง"ฉันจ้องหน้าโทโมะแล้วยิ้มออกมา แต่โทโมะก็ยังทำหน้านิ่งเหมือนเดิม ฉันว่าแล้วเขาคงจะไม่ให้ความร่วมมือกับฉันสินะ

"จำที่คุยกันได้ไหมว่าถ้านายไม่ดื่มฉันมีข้อแลกเปลี่ยนให้นะ"โทโมะขมวดคิ้วแล้วยิ้มออกมาทันทีที่ฉันพูดประโยคสุดท้ายออกไป

"ฉันให้นายได้นะ"

"หึหึ ไอ่โมะมันไม่ยอมง่ายแบบนั้นหรอกแก้ว - -"

"โอเคฉันเลิกดื่ม -_-"

"เฮ้ย -[ ]-"

"ไม่จริง =[ ]="

"ไม่เกี่ยวๆเธอมีขอแลกเปลี่ยนกับมันอย่างนี้พวกฉันก็เสียเปรียบ"ป๊อปปี้แย้ง

"แต่ตอนแรกพวกนายไม่ได้พูดแบบนี้หนิ"

"เอางี้ถ้าเธอทำให้มันบอกชอบเธอ ฉันจะเลิกจริงๆเอ้า"ฉันเริ่มหาวิธีอยู่ โทโมะก็พูดขึ้น

"ฉันชอบยัยนี่ -_-"

" =[ ]="

"ฉันพายัยนี่กลับก่อนละกัน มีขอแลกเปลี่ยนที่จะต้องเอา"โทโมะลากฉันกลับบ้าน ฉันหันไปมองพวกเขาที่นั่งเป็นหิน แล้วอยู่ป๊อปปี้ก็พูดขึ้น

"หะ..เห็นไอ่โมะมันยิ้มไหมมึง นะ..น่ากลัว"

"ไอ่โมะ เปลี่ยนสเป็คตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ -_-"เขื่อน!ฉันได้ยินนะ

โทโมะขับรถกลับบ้าน แต่นี้ไม่ใช่บ้านฉัน แต่เป็นบ้านเขาแทน

"ทำไมพาฉันมาที่นี่หละ =__="

"วันนี้ค้างบ้านฉันเนี่ยแหละ"

"หา กระทันหันแบบนี้นายเตรียมห้องทันหรอ"

"ใครบอกต้องเตรียม เธอหนะนอนกับฉัน"

ตอนนี้ฉันนอนกลิ่งอยู่บนเตียงเขาไปมา นุ่มดีแหนะ แต่ฉันไม่ไว้ใจเขาอ่ะ

"เดี๋ยวก็ตกเตียงจนได้หรอก"

ปั๊ก!

"โอ้ย! เจ็บอ่ะ"

"จนได้ กลิ่งไปมาบนเตียงอยู่นั้นแหละ -_-"โทโมะเดินมาพยุงฉันลุกจากพื้น ฉันเงยหน้ามามองเขา ผมเขาเปียกมาดๆทำให้เขายิ่งหล่อไปใหญ่ ❤️_❤️

"ทำหน้าอย่างนี้คิดอกุศลกับฉันชัวร์"

"ฉันเปล่านะ!"

"หรอ"

"ฉันไม่เล่นกับนายแล้ว ฉันนอนดีกว่า"

"กรี๊ดดด"ฉันที่ไม่ทันตั้งตัวถูกโมโมะดึงเขาไปกอดจากด้านหลัง

"โมะปล่อยฉัน ฉันหายใจไม่ออก"

"เรื่องอะไรจะปล่อย เธอโง่หรอแก้ว -_-"

"ฉันจะกลับไปนอนบ้าน"ทันทีที่ฉันพูดจบโทโมะก็เอาจมูกมาชนแก้มฉันแล้ว...

จุ๊บ ❤️

"นี่..นาย(ช็อคไปเรียบร้อย)"

"หืม?"

"ทำไมนายถึง.."

จุ๊บ ❤️
"อ่า นายจุ๊บฉันอีกแล้ว"

"^_^"

"อย่ามายิ้มเจ้าเล่ห์ ฉันเริ่มกลัวนายแล้วนะ"

"หวังสูงไปหรือเปล่าฮะ ฉันไม่ปล้ำเธอหรอก"

"ฉันไม่คิดแบบนั้นเลยนะ!"

"ฉันมองตาเธอก็รู้ยัยบ๊อง -_-"

"ฉันจะกลับไปนอนบ้า"

"อันนี้ก็หวังสูงไปคิดว่าฉันจะปล่อยเธอกลับบ้านไปง่ายๆหรอ"โทโมะคว้าตัวฉันไปนอนแล้วล็อกตัวฉันไว้ด้วยขาของเขา ฉันเหลือบไปเห็นโทโมะยิ้ม

ตอนเช้า

"พ่อแม่มาได้ไงคะ!"ฉันวิ่งเข้าไปก่อนพ่อแม่ที่มาบ้านโทโมะ

"อะไรกันแม่มาหาไม่ได้หรือไงกัน ติดโทโมะมากนะเรา"

"สวัสดีฮะ -_-" โทโมะเดินลงมาจากข้างบนแล้วมาหยุดอยู่ข้างๆฉัน

"มากันแล้วหรอครับ เชิญทางนี้"พ่อของโทโมะพูดแล้วเดินนำ

"เรามาคุยกันเถอะครับ"พ่อของโมะพูดขึ้น

"ผมคิดว่ามันควรถึงเวลาแล้ว เพราะผมก็อายุมากขึ้นแล้วจะวาวมือจากธุรกิจแล้วให้เจ้าโทโมะดูแล"ฉันหันไปมองโทโมะที่ไม่มีท่าทีดีใจแม้แต่น้อย เขาควรจะดีใจสิข่าวดีชัดๆ

"ดีใจด้วยนะโทโมะ >O<"

"-_-"

"ส่วนอีกเรื่องผมแก่แล้วอยากจะอุ้มหลานไวๆ"

"โฮะๆ ฉันก็เห็นด้วยคะ"ฉันหันไปมองแม่ฉันกับพ่อของโมโมะที่คุยกันถูกคอ หลาน หลานอะไรกัน

"อีกไม่นานเราจะได้เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว"

"นั้นสิครับผมดีใจแทบจะปิดบริษัทเลี้ยงเลยทีเดียว"

"ผมขอตัวนะฮะ"โทโมะลุกขึ้นแล้วเดินออกไป ฉันหันไปมองพ่อกับแม่แล้วลุกตามโทโมะขึ้นไป นี่เขาเป็นอะไร โกรธฉันหรือไง สาบานได้ว่าฉันไม่รู้เรื่องอะไรจริงๆ ฉันขึ้นไปบนห้องของโทโมะเงื้อมือจะเคาะประตูแต่ก็ชะงัก..เขาคงอยากอยู่คนเดียวมั้ง

โทโมะเป็นอะไรกันนะ เม้นเยอะๆๆๆจ้าา