รอ...วันที่เธอจะรักกัน

            วันนี้ฟางออกจากโรงพยาบาล แต่ก็ยังไม่เลิกแกล้งป็อบปี้ ตอนนนี้ฟางคิดชื่อของลูกออกแล้ว พ่อชื่อภาณุ แม่ชื่อ ธนันต์ธรญ์ ลูกชื่อ ธนันต์ภา ชื่อเล่น น้องเฟรน 

ฟาง: ดูสิคะแม่ น้องเฟรนยิ้มใหญ่เลย

แม่ฟาง: นั้นสิ หนูดีใจอะไรคะ 

ป็อบ: ฟาง พี่เอาของเก็บใส่รถหมดแล้ว กลับบ้านกันเถอะ

ฟาง: เดี๋ยวคะ กั้งยังไม่มาเลย 

ป็อบ: แล้วทำไมต้องรอกั้งด้วย

ฟาง: ก็ฉันจะพาลูกกลับบ้านกับกั้งนิ 

ป็อบ: แต่พี่ไม่ยอม 

ฟาง: ยอมไม่ยอม แล้วเกี่ยวอะไรกับคุณ 

ป็อบ: ฟาง เลิกทรมานพี่เถอะนะ พี่ขอร้องละ นะ 

กั้ง: ฟาง 

ฟาง: กั้ง กั้งมาแล้ว ฟางดีใจจัง 

กั้ง: สวัสดีครับทุกคน 

ฟาง: กั้งดูสิ ลูกฟางน่ารักมั้ย 

ป็อบ: ผมไปรอที่รถนะครับ 

กั้ง: ฟาง เอาอีกแล้วนะ 

ฟาง: ฟางไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย 

แม่ฟาง: พอเถอะลูก 

ฟาง: ฟางก็แค่ อยากได้ยิน พี่เขาพูดว่ารัก แค่นี้เองคะ แค่คำๆนี้เอง

แม่ป็อบ: หนูฟาง ป้าเข้าใจนะ 

กั้ง: เอาเป็นว่า เรากลับไปคุยกันที่บ้านดีกว่านะครับ

ฟาง: อืม ไปคะทุกคน

          ไร่ธารรัก 

ฟาง: กั้ง ช่วยฟางหน่อยนะ ฟางขอร้อง

กั้ง: ช่วยอะ ช่วยได้ แต่ฟางต้อง เลิกคิดเอาคืน พี่เขาได้แล้วนะ 

ฟาง: อืม แค่พี่ป็อบพูดออกมาคำเดียวนะ ฟางก็ ยอมแล้ว ละ 

                 ฟางไม่รู้เลยว่าป็อบปี้กำลังแอบฟังอยู่ ป็อบปี้ดีใจมากที่ฟางให้อภัยเขาแล้ว แต่ถ้าฟางจะเล่นแบบนี้ เขาก็จะเล่นด้วย 

ฟาง: กั้ง วันนี้เราพาน้องเฟรนไปข้างนอกกันนะ 

กั้ง: อ่อ เอ่อ ได้สิได้ 

ป็อบ: ยังไง พี่ฝากกั้งช่วยดูแลลูกพี่ด้วยนะ พอดีพิมเขาจะมาเที่ยวที่นี้อะ พี่ก็เลย อาสาไปรับเขา

ฟาง: ไปเถอะกั้ง ฟาง ไม่อยากอยู่แถวนี้ นาน 

ป็อบ: ฟางเดียวก่อน พี่ขอคุยกับลูกหน่อยนะ 

ฟาง: คุยอะไร (ฟางกำลังอุ้มลูกอยู่) 

ป็อบ: น้องเฟรนครับ พ่อรักลูกนะ อ่อแล้วก็พ่อทำทุกอย่างตั้งแต่เจอแม่ ก็เพราะ พ่อ พ่อรัก พ่อรัก รักลูกนะ (ก้มลงหอมน้องเฟรน ทำให้ฟางโกรธมาก) 

ฟาง: ไปเถอะกั้ง 

ป็อบ: เรื่องทั้งหมดก็เหมือนที่เล่าให้ฟังอะ 

พิม: ถ้าอย่างงั้น ป็อบก็บอกรัก คุณฟางสิ ทุกอย่าจะได้จบสักที

ป็อบ: ไม่อะ ก็ฟางอยากแกล้งป็อบเอง ช่วยไม่ได้

พิม: แล้วอย่างนี้จะจบมั้ยเนี่ย ป็อบ

ป็อบ: พิมก็ต้องช่วยป็อบนะ 

พิม: เอาก็เอา 

ป็อบ: ขอบคุณพิมมากนะ 

พิม: อืม 

ฟาง: กั้งทำไม มันเป็นแบบนี้อะ เขาไม่สนใจฟางเลย นี้ จริงๆแล้วเขาต้อง ง้อฟางสิ ทำไมมันผิดแผนไปได้นะ 

กั้ง: ไม่รู้สิ แต่ถ้าอยากให้ทุกอย่างจบลงก็ จบเรื่องนี้ซะ

ฟาง: ไม่ ไม่คือไม่ 

ป็อบ: เอ่อพิมป็อบคิดออกแล้ว 

พิม: คิดออกแล้ว อะไร อะ 

ป็อบ: งานนี้สงสัย ต้องยืมตัวช่วย อย่างทุกคนแล้วละ 

ป็อบ: ทุกคนครับผมว่าทุกคนก็รู้แล้วนะครับว่าฟางกำลังทำอะไรอยู่ 

แม่ป็อบ: ทำ อะไร

ป็อบ: ก็ที่ฟางแกล้งผมไง

แม่ฟาง: นี้ ป็อบรู้แล้วเหรอ

ป็อบ: ครับรู้แล้ว แล้วผมก็อยากให้ทุกคนช่วยผม (แล้วเขาก็เล่าแผนการให้ทุกคนฟัง) 

พ่อฟาง: พ่อเห็นด้วยนะ

ป็อบ: ขอบคุณทุกคนนะครับ ที่ช่วยผม