รอ...วันที่เธอจะรักกัน

           เขามาทำไมเขามาให้เธอเห็นหน้าอีกทำไมเธอพยายามจะลืมเขาแล้ว เขาเข้ามาในชีวิตเธออีกทำไม จะมาทำดี เพื่ออะไรอีก จะมาทำตัวดีเพื่อ อะไรอีก จะเล่นตลกอะไรอีก 

ลุงมิ่ง: คุณฟางครับ คุณฟาง

ฟาง: คะ มีอะไรเหรอคะ 

ลุงมิ่ง: ทำไมคุณฟาง ไม่คุยกับคุณเขาละครับ

ฟาง: ฟาง ฟางไม่รู้จักเขานะคะ

ป็อบ: ฟาง พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ 

ฟาง: คุณออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้นะ 

ป็อบ: ไม่พี่ไม่ออก พี่ตามหาฟางด้วยความยากลำบาก ยังไงพี่ก็ไม่ไป

ฟาง: ตามหาด้วยความยากลำบาก หึ ฉันว่านะ คุณเปลี่ยนคำพูดเถอะ ฉัน ไม่ได้ขอร้อง ให้คุณมาตามหาฉัน กลับไปซะ 

ป็อบ: ไม่ยังไงพี่ก็ ไม่ไป 

ฟาง: จะไม่ไป ใช่มั้ย ได้ ไม่ไปใช่มั้ย ถ้าคุณไม่ไป ฉันไปเอง (ระหว่างที่ฟางใช้อารมณ์และเสียงมากเกินไป ทำให้ฟาง ปวดท้อง) โอ๊ย โอ๊ย

ป็อบ: ฟาง ฟางเป็นอะไรรึเปล่า 

ฟาง: ปล่อย อย่ามายุ่งกับฉัน 

ป้าขวัญ: ป้าว่าคุณออกไปก่อนเถอะคะ ดูท่าทางคุณฟางจะโมโหมาก ถ้าเป็นแบบนี้ ป้าว่า มันจะไม่ดีนะคะ 

ป็อบ: แต่ว่าผม 

ป้าขวัญ: เดี๋ยวป้าดูคุณฟางให้เองคะ 

ป็อบ: ครับๆ ผมไปก่อนก็ได้ 

ฟาง: แล้วไม่ต้องกลับมาอีกนะ ไปแล้ว ก็ขอให้ไปลับ อย่ากลับมาอีก (พูดจบก็เดินเข้าไปในห้องทันที) 

          ป็อบปี้เดินออกมาจากบ้านฟาง นี้คงเป็นเวรกรรมที่เขาทำร้ายฟางมาตลอด เขาเสียใจมากที่ทุกอย่างเป็นแบบนี้แต่เขาจะไม่ยอมแพ้ เขาจะพยายามทำให้ฟาง ยอมยกโทษให้เขาให้ได้ ไม่ว่าจะทำอะไร เขายอมทำทุกอย่าง เพื่อลูก กับฟาง แล้วป็อบปี้ก็กลับไปตั้งหลัก ที่โรงแรม

ป้าขวัญ: ป้าว่าคุณฟางใจเย็นๆนะคะ 

ฟาง: ป้าขวัญคะ ถ้าเขามาที่นี้อีก ไล่เขาไปเลยนะคะ ฟางขอร้อง 

ป้าขวัญ: ป้าว่า คุณฟางน่าจะลองคุยกับเขาก่อนนะคะ 

ฟาง: ไม่คะ จะไม่มีการคุย อะไรทั้งนั้น 

ป้าขวัญ: แต่ว่า

ฟาง: ไม่มีแต่คะ 

ป้าขวัญ: คะๆ ไม่ก็ไม่คะ คุณฟางนอนพักนะคะ อย่าคิดมาก มันจะส่งผลกับลูกในท้องนะคะ 

ฟาง: คะ ขอบคุณนะคะ ป้าขวัญ