รอ...วันที่เธอจะรักกัน

กั้ง:ใช่คับ

พ่อป็อบ: ดีเลย งั้นเดียวรู้จักกับพี่เขาไว้ก่อนนะ

ฟาง: งั้นเดียวฟางไปตามพี่ป็อบให้นะคะ

พ่อป็อบ: โอเคลูก 

ฟาง: พี่ป็อบคะคุณพ่อให้มาตามคะ 

ป็อบ: เดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับคุณเกล

เกล: คะ

ป็อบ: มีอะไรเหรอครับ

พ่อป็อบ: นี้ลูกอากรณ์ ชื่อกั้ง ที่พ่อเคยบอกไงว่าจะมาฝึกงานกับเรา

กั้ง: สวัสดีครับ พี่ป็อบ

ป็อบ: ครับ นึกว่าใคร

พ่อฟาง: นี้ป็อบรู้จัก กั้งด้วยเหรอ 

ป็อบ: อ่อพอดีเห็นเขามาส่งฟางที่บ้านนะคับ

พ่อป็อบ: อ่อ ดีแล้วละ รู้จักกันไว้คนกันเองทั้งนั้น 

ป็อบ: แล้วนี้จะเริ่มงานเมื่อไหร่ละ 

กั้ง: อ่อ เมื่อไหร่ก็ได้เลยคับ รอให้พี่ป็อบพร้อม ผม พร้อม เสมอคับ

ฟาง: ถ้างงั้น ฟางว่า เราไป ทานอาหารกันดีกว่าคะ 

ป็อบ: ฟางขอคุยด้วยหน่อย

ฟาง: คะ

ป็อบ: เธอคงดีใจมากสินะ ที่ชู้ของเธอ มาที่นี้ แถมจะมาทำงานกับฉัน

ฟาง: นี้พี่ยังไม่เลิกคิดเรื่องนี้อีกเหรอคะ 

ป็อบ: หรือไม่จริง ดูท่าทาง หมอนั้นจะเป็นที่โปรดปราน ของทุกคนนะ 

ฟาง: ถ้าพี่ป็อบคิดว่า กั้งเป็นชู้กับฟาง แล้วคุณเกลละคะ จะเรียกว่าอะไรดี

ป็อบ: อย่ามาย้อนนะ 

ฟาง: ฟางไม่ได้ย้อน ดูท่าทาง คุณเกลเขาจะสนิทสนมกับพี่มากนิคะ 

ป็อบ: ก็คงไม่เท่าเธอมั้ง 

ฟาง: คะ ถ้างั้นฟางขอตัวไปหา ชู้ของฟางก่อนนะคะ 

ป็อบ: ฟาง ฟาง..... 

     หลังจากทานอาหารเส็จ

ฟาง: ถ้างั้นฟางขอตัวก่อนนะคะ 

กั้ง: ไปไหนฟาง ไปเป็นเพื่อนมั้ย

ฟาง: ก็ได้(ฟางหันไปมองหน้าป็อบปี้ที่มองมาด้วยความโกรธ) 

กั้ง: ดูท่าทางพี่เขาจะไม่ชอบเรานะ 

ฟาง: เขาก็ไม่ชอบฟางเหมือนกันแหละ

กั้ง: ฟาง เราว่านะเขาเหมือนหึงฟางกับเราเลยอะ

ฟาง: ไม่ใช่หรอก เขาจะมาหึงเราทำไม เขาไม่ได้รักเราสักหน่อย

กั้ง: ฟาง ดูนั่นดิ 

ฟาง: อะไร 

กั้ง: พี่ป็อบ กับผู้หญิงคนนั้นอะ

ป็อบ: คุณเกลครับเป็นอะไรม้ยครับ 

เกล: ไม่เป็นไรหรอกคะแค่ขาแพลง เองคะ 

ป็อบ: เดินไหวนะครับ

เกล: ไหวคะ 

   กำลังจะเดินต่อแต่ก็ล้มลง แต่จริงๆเธอไม่เป็นอะไรเลย แกล้งล้มเพื่อให้ป็อบปี้มาสนใจ เพราะเธอเห็นฟาง กับกั้งเดินมา

ป็อบ: มาครับเดี๋ยวผมช่วย ขอโทษนะครับ (พูดจบก็อุ้มเกลขึ้นมา) 

เกล: คะ ขอคุณนะคะ 

ป็อบ: ครับ ถ้างั้นเดี๋ยวผมไปส่งคุณที่โรงแรมดีกว่านะ

เกล: คะ 

    ฟางกับกั้งเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดที่ชายหาด

ฟาง: เห็นมั้ยละ เขาไม่ได้รักเราหรอก ไปกันเถอะ 

กั้ง: ฟาง ไหวนะ 

ฟาง: ฟางเจ็บจนชินแล้วละกั้ง 

     ส่งเกลเส็จก็กลับมาที่บ้านขึ้นไปนอนเห็นฟางหลับไปแล้ว

ป็อบ: หลับแล้วเหรอ (เดินไปที่เตียงแล้วลูบผมฟาง) 

    ตอนนี้ความรู้ของเขาที่มีค่อเธอมันเปลี่ยนไปแล้ว เขารู้สึกว่าเวลาที่เห็นฟางอยู่กับกั้งเขาจะโกรธ โมโห มาก ไม่รู้ว่าทำไม เขาถึงรู้สึกอย่างนี้ แต่ก็ห้ามความรู้สึกนี้ไม่ได้เลย สักครั้ง หรือว่าเขาจะรัก ฟาง รักฟางแล้วจริงๆ