"PASSION HOST" (Chanbaek)

           7

         

            ร่างสูงที่อยู่ในชุดเสื้อกล้ามสีดำกับกางเกงยีนส์สีเข้มนั่งซ้อนอยู่ทางด้านหลังโดยที่สองแขนแกร่งนั่นโอบรอบเอวบางเอาไว้ ชานยอลเลื่อนใบหน้าขึ้นมากดจมูกลงบนพวงแก้มขึ้นสีที่เขาเองก็ไม่แน่ใจว่าเกิดจากฤทธิ์แอลกอฮอล์หรืออะไรกันแน่ แต่ตอนนี้... เขาคงจะเริ่มเมาติดต่อจากแบคฮยอนแล้วล่ะ

            กลิ่นแอลกอฮอล์ฟุ้งออกมาจากร่างบางที่อยู่ภายในอ้อมแขนทำให้ชานยอลเองก็เริ่มมึนเมา เขาเอาแต่กดจมูกลงไปตามแก้ม คางและไล่มาถึงลำคอก่อนที่ริมฝีปากจะดูดเม้มแรงๆ จนเกิดรอยสีแดงเข้มขึ้นมาเพิ่มซึ่งแบคฮยอนเองก็ไม่ได้ขัดอะไรนอกจากเล็บยาวๆ นั่นที่จิกลงมาบนแขนของเขา

            “ฉันจะลงโทษที่นายทำร้ายร่างกายฉัน...”

            “อะ... อย่า อื้ออ!”            

            “ทำโทษที่นายกล้าขัดคำสั่งของฉัน”

            “อ๊ะ! ชะ... ชานยอล อื้ออ”

            “บอกกับฉันซิ... พูดว่านายจะไม่ทำมันอีก”

            “ไม่... อ๊ะ!”

            เสียงใสครางสั่นเมื่อมือหนาล้วงเข้ามาในเสื้อกล้ามที่สวมใส่ ปลายเล็บลากผ่านยอดอกไปจนร่างบางสะดุ้งเฮือก ขนอ่อนเริ่มลุกชันไปทั้งกาย และไม่ทันได้ตั้งตัวชานยอลก็จับเขาให้หันหน้าเข้าไปหา จัดการให้เรียวขาที่โผล่พ้นจากกางเกงขาสั้นไปพาดไว้รอบเอวสอบก่อนจะรั้งให้กายเข้าไปแนบชิด

            ใกล้จนริมฝีปากของเราสัมผัสกัน...

            “ฉันไม่อนุญาตให้นายคุยกับใครทั้งนั้นนอกจากฉัน...”

            “...”

            “เข้าใจมั้ยแบคฮยอน?”

            พูดจบก็แลบลิ้นยาวออกมาเลียกลีบปากสีเชอร์รี่อย่างหยอกเย้า เล่นเอาคนที่โดนกระทำถึงกับหน้าขึ้นสี

            นัยน์ตาสีรัตติกาลนั่นจับจ้องเขาจนรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังจะถูกดูดเข้าไปอย่างไรอย่างนั้น ความเย็นชาที่แฝงไปด้วยความร้อนแรง... นี่ชานยอลกำลังสะกดเขาหรือไงกันนะ ทำไมเขาถึงไม่ขัดขืน ไม่ดิ้นหนีไปจากการกักขังด้วยอ้อมแขนแกร่งนี้

            ...ทำไมเขาถึงหลับตาลงแล้วปล่อยให้ริมฝีปากนั่นแนบชิด พาหัวใจให้ลอยละล่องไปไกลแบบนี้กัน

            ราวกับชานยอลกำลังป้อนเค้กรสช็อกโกแลตให้เขากินอย่างไรอย่างนั้น มันทั้งหวานและขมปร่าไปด้วยรสเหล้าที่มาจากปากของเขาและชานยอล... แต่บางครั้งรสหวานขมกลับแปรเปลี่ยนเป็นความร้อนแรงเหมือน         Blue Blazer... แม้จะอันตรายแต่มันก็เป็นแอลกอฮอล์ที่น่าท้าทายและคุ้มค่ากับการได้ลิ้มลองรสชาติที่ร้อนผ่าวไปถึงลำคอ

            “อื้ออ... ชานยอล”                                                                         

            เสียงแผ่วสั่นพร่าเมื่อริมฝีปากเลื่อนต่ำถึงคอแล้วเริ่มซุกซนอีกครั้ง ความรู้สึกเจ็บแปล๊บเป็นพักๆ ทำให้เดาได้ไม่ยากเลยซักนิดว่าที่คอของเขาคงจะมีรอยแต่งแต้มหลายจุดแน่ๆ

            “ไประเบียงกัน”

            “อ๊ะ! เดี๋ยวๆ”

            คำห้ามไม่มีผลเมื่อชานยอลจัดการลุกขึ้นแล้วอุ้มร่างของเขาติดไปด้วย เรียวแขนเอื้อมโอบรอบคอเอาไว้เพราะกลัวตก ใบหน้าซุกลงกับคออัตโนมัติ

            ครืดด

          เสียงประตูกระจกใสเลื่อนออก สายลมเย็นๆ พัดมากระทบกับผิวกายและเส้นผมจนมันเริ่มจะไม่เป็นทรง 

            ชานยอลวางร่างเขาลงบนขอบระเบียง ความสูงทำให้เล็บมือเผลอจิกลงกับขอบปูนแต่ชานยอลกลับแกล้งเขามากกว่าเดิมด้วยการจับให้เขาพลิกตัวไปทางด้านหลัง ให้สายตาเผชิญกับภาพแสงไฟหลากสีตรงหน้า กับลมแรงที่พัดเข้ามาเต็มๆ

            “ฉะ... ฉันกลัวนะชานยอล! ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ อ๊ะ!”

            “บอกแล้วไงว่าฉันจะลงโทษนาย”

            “ไม่เอา! ไม่เอาแบบนี้นะ! โอ๊ย!”                                                    

            มือหนาคว้าเข้าที่ผมท้ายทอยแล้วดึงอย่างเต็มแรงจนใบหน้าแหงนเงยขึ้น ชานยอลย่อตัวลงจนใบหน้าอยู่ระดับใบหูก่อนจะแลบลิ้นออกมาแตะเบาๆ ที่ขอบหูสีแดงจัดแล้วแหย่สัมผัสร้อนชื้นเข้าไปข้างในอย่างไม่ทันตั้งตัว

            “อ๊าาา! ชะ... ชานยอล”

            “ชอบมั้ย หืม?”

            “ไม่... อะ... อ๊ะ!”

            คำตอบของแบคฮยอนทำให้เขานึกหมั่นไส้ จึงกลั่นแกล้งหนักกว่าเดิมด้วยการแยงลิ้นเข้าไปถี่ๆ สลับกับดูดเม้มที่ใบหูอย่างหยอกเย้า เสียงของคนตัวเล็กครางลั่น ไม่ได้นึกเกรงใจว่าคนที่อยู่ห้องข้างๆ จะได้ยินเสียงหรือไม่เพราะตอนนี้สิ่งที่น่าสนใจไม่ใช่เรื่องนั้น

            ความหวาดกลัวต่อความสูงก่อนหน้านี้มลายหายสิ้น ภาพทุกอย่างมืดสนิทเมื่อเปลือกตาสีอ่อนปิดลงแล้วเผยอปากร้องเพราะความกระสันเสียว เพียงแค่ชานยอลแหย่ลิ้นเข้ามาเขาก็ถึงกับสะดุ้งทั้งกาย และส่วนล่างของเขามันก็แข็งตัวขึ้นมาจนรู้สึกปวด

            ชานยอลปล่อยผมของแบคฮยอนออกแล้วจัดการถอดเสื้อที่แสนจะเกะกะออกไป ก่อนที่มือแกร่งทั้งสองข้างจะตะปปเข้าที่หน้าอกแบนเรียบแล้วจัดการบีบขย้ำอย่างแรงจนผิวเนื้อขาวๆ ถูกแทนที่ด้วยสีแดงระเรื่อ ยอดอกถูกนวดเค้นด้วยนิ้วหัวแม่มือและบางครั้งมือหนานั่นก็ลากลงต่ำจนถึงขอบกางเกงให้ใจเขวเล่นๆ ก่อนจะลากขึ้นไปอยู่ที่จุดจุดเดิม

            “กลัวมั้ย?”

            “อะ... อื้อ”

            “หันหน้ากลับมา แล้วลงมายืนที่พื้น”

            “...”

            “ทำตามที่ฉันสั่ง”

            คนตัวเล็กเบ้ปากให้กับความเผด็จการของคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง ถ้าไม่รู้สึกผิดที่ทำร้ายร่างกายอีกฝ่ายก็คงไม่ยอมทำตามคำสั่งแบบนั้นแน่ๆ หรอก

            ร่างบางหันเข้าหาร่างสูงแล้วกระโดดลงไปยืนกับพื้นก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองชานยอล แต่แล้วรอยยิ้มมุมปากที่แสนจะเจ้าเล่ห์ของอีกคนกลับกำลังทำให้เขาเหมือนคิดผิดอย่างไรอย่างนั้นกัน...

            พรึ่บ!

            “อ๊ะ!”

            ชานยอลคุกเข่าลงตรงหน้าพร้อมกับดึงกางเกงกับชั้นในของเขาลงไปพร้อมๆ กัน และไม่ทันได้ตั้งตัว มือหนาก็คว้าเข้ากับแกนกายเล็กจากนั้นโพรงปากร้อนก็เข้าครอบทีเดียวจนสุดโคน

            “อ๊าาา!!”

            เรียวขาขาวสั่นระริก ความเสียวที่ถูกมอบให้อย่างไม่ทันได้ตั้งตัวทำให้เผลอหลุดร้องออกมาอย่างสุดเสียง มือเรียวจิกเข้ากับกลุ่มผมสีดำอย่างหาที่ระบายเมื่อศีรษะของอีกคนเริ่มเคลื่อนเข้าออกพร้อมกับแรงดูดรูดรั้ง

            นี่มัน... เสียวเกินไปแล้ว...

          แม้อยากจะประคองตัวเองให้อยู่นิ่งๆ แต่มันก็เกินความสามารถ เมื่อชานยอลปรนเปรอให้เขาอย่างหนักหน่วงขนาดนี้ แถมมือทั้งสองข้างยังเอื้อมไปบีบขยำแก้มก้นแรงๆ อีกต่างหาก ลิ้นร้อนไล้วนอยู่ที่ส่วนปลายก่อนจะใช้ริมฝีปากดุนดันสลับกับใช้ลิ้นเลียไปด้วย

            ปลายลิ้นตวัดเอาของเหลวใสที่ปริ่มปลายกลืนลงคอไปหมดสิ้นอย่างไม่รังเกียจรังงอน ทั้งดูดทั้งเลียจนแข้งขาแทบจะหมดแรงแล้วล้มลงไปกับพื้นถ้าไม่ติดว่ามีมือคอยประคองไว้อยู่

            แบคฮยอนก้มลงมอง ใบหน้าขึ้นสีแดงซ่านเพราะอารมณ์ที่ถูกโหมพัดอย่างเต็มที่แล้ว และเหมือนชานยอลจะรู้ดีว่าคนตัวเล็กคงทนไม่ไหวอีกต่อไปเขาจึงได้คายแกนกายสั่นระริกนั่นออก

            “ไม่ไหวแล้วใช่มั้ย ?”

            ฟึ่บ!

          “อ๊ะ!”

            จู่ๆ ชานยอลก็ลุกขึ้นยืนแล้วจับให้เขาหันหน้าไปด้านนอกอีกครั้ง มือหนาฟาดก้นขาวจนเกิดเสียงดังเพี้ยะอย่างหมั่นเขี้ยว ชานยอลใช้มือกดแผ่นหลังของเขาลงจนกลายเป็นว่าตอนนี้เขายืนโก่งโค้งโดยที่ใช้มือเกาะตรงขอบระเบียงอยู่ เสียงหัวเข็มขัดกระทบกันดังขึ้นและเขารู้สึกเหมือนหัวใจมันวูบโหวงทุกครั้งที่ได้ยิน

            นี่เขากับชานยอล... กำลังทำผิดอีกแล้วซินะ

            “อื้ออ!”

            ใบหน้าแหงนเงยขึ้นเมื่อลิ้นร้อนแตะลงที่กลางแผ่นหลังแล้วลากต่ำตามแนวกระดูกสันหลังจนยาวไปถึงบั้นท้ายงอนงาม และ...

            เพี้ยะ!

          “อ๊า!”

            “เจ็บมั้ย?”       

            “จะ... เจ็บ”

            เพี้ยะ!

 

            “ชานยอล!”

            “ฉันทำโทษนายอยู่เด็กดื้อ”

            “ด้วยการตีก้นฉันเนี่ยนะ!”

            เพี้ยะ!

            “ใช่”    

            แบคฮยอนกัดฟันกรอด เดี๋ยวก็จั๊กจี้เขา เดี๋ยวก็ดึงผมเขาบ้างอะไรบ้าง นี่ชานยอลต้องเป็นพวกเซ็กส์ซาดิสม์แน่ๆ! เพียงแต่ตอนแรกยังไม่เปิดเผยตัวใช่มั้ย!

            “ฉันจะทำโทษนาย... ทำให้นายร้องดังๆ จนแทบจะขาดใจ”

            “ชะ... ชานยอล...”

            ลมหายใจร้อนกระทบกับช่องทางรักยามที่อีกฝ่ายเปิดปากพูด ดังนั้นต่อให้ไม่หันไปมองก็พอจะเดาได้แล้วว่าใบหน้าของอีกคนอยู่ตรงไหน และอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้

            “ทำให้นายทนไม่ไหว... จนต้องร้องขอให้ฉัน ‘ทำ’ เลยล่ะ”

            “อะ... ชาน... ชานยอล”

            ร่างสูงจงใจที่จะลากลิ้นตั้งแต่เนินแล้วไล่ลงต่ำเรื่อยๆ จนถึงปากช่องทางที่ขยับเพราะความต้องการและชานยอลก็ไม่รอช้าที่จะเกร็งลิ้นให้แข็งแล้วดุนสอดเข้าไปทางด้านใน

            ช่องทางขมิบบีบรัดทันที และแบคฮยอนเองก็ปล่อยเสียงร้องออกมาอย่างเต็มกลืน มือเล็กจิกลงกับขอบปูนแล้วเงยหน้าขึ้นหอบคราง เปลือกตาสีอ่อนปิดลงและฟันเล็กก็ขบกับเนื้อปากของตัวเองเพื่อกลั้นเสียงร้องเมื่อลิ้นร้อนนั่นแหย่เข้าแล้วดึงออกอยู่อย่างนั้นสลับกัน

            มือหนาข้างหนึ่งเอื้อมไปคว้าแกนกายสั่นระริกแล้วรูดรั้งด้วยจังหวะเดียวกัน ร่างบางดิ้นไปมา ทั้งทรมานและมีความสุขแต่ถึงอย่างนั้นกลับไม่รู้สึกพอ... อยากได้กว่านี้อีก อยากให้ชานยอลเติมเต็มร่างกายเขามากกว่านี้...

            “ชาน... ยอล...”

            น้ำสีใสปริ่มที่ปลาย ช่องทางด้านหลังเริ่มเกร็งและบีบรัดแน่นขึ้นตามลำดับแต่แล้วมือหนากับลิ้นก็หยุดการทำงานไปดื้อๆ ชานยอลลุกขึ้นยืน สองแขนโอบล้อมกอดจากทางด้านหลัง และแน่นอนว่าอวัยวะส่วนที่แข็งขืนมันก็โดนเข้ากับสะโพกของเขาจนต้องลอบกลืนน้ำลาย

            “ไหวมั้ย ?”

            “ฉะ... ฉันไม่เห็นเป็นอะไร... อ๊า!”

            “แน่ใจนะ ?”

            ปลายหยักถูกใช้ถูกับช่องทางคับแคบ น้ำสีใสไหลเยิ้มออกมาจนเคลือบไปทั่วแกนกายคับพองเพื่อเป็นน้ำหล่อลื่นอย่างดี ความร้อนจากอวัยวะที่ลากผ่านไปมาทำให้ร่างบางสะดุ้งหลายต่อหลายครั้ง ความต้องการพัดพามาไกลเกินกู่ แม้แต่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีก็อันตรธานหายไปจนสิ้น

            ชานยอลจงใจเบียดกายเข้าไปใกล้ เขากดร่างแบคฮยอนให้โน้มตัวลงไปอีกครั้งแล้วใช้มือประคองสะโพกกลมเอาไว้ ความใหญ่โตแทรกเข้าไปในช่องทางช้าๆ และเพียงแค่ส่วนปลายผลุบเข้าไปด้านใน ผนังอุ่นร้อนตอดรัดอย่างแรงจนรู้สึกได้ แต่ถึงอย่างนั้นชานยอลกลับกลั่นแกล้งด้วยการแช่กายทิ้งไว้เพียงเท่านั้น

            “แฮ่ก... ชาน... ชาน...”

            “ต้องการมากกว่านี้มั้ย ?”                                                             

            “อื้ออ!”

            ศีรษะพยักถี่รัว ร่างเล็กทนต่อไปไม่ไหวแล้วถ้าหากว่าชานยอลยังปล่อยให้ค้างคาอยู่อย่างนี้ต่อไปเขาร่างทั้งร่างจะต้องระเบิดแตกตายแน่ๆ แต่ชานยอลกลับยังนิ่งเฉย มุมปากเผยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาอย่างนึกสนุก ถ้าหากเขาจะทำตามสิ่งที่แบคฮยอนต้องการมันก็ดูง่ายเกินไป

            ของแบบนี้มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยนอยู่แล้ว

            “บอกซิว่าต่อไปนี้นายจะไม่ดื่มจนเมาอีก”

            “ฉะ... ฉันจะไม่ดื่มจนมะ...เมา อ๊า!”

            “สัญญากับฉันว่านายจะไม่คิดถึงผู้ชายคนอื่นนอกจากฉัน”

            “ฮะ... อ๊ะ!”

            “พูดซิแบคฮยอน”

            จู่ๆ คนที่กำลังเสือกกายเข้ามากลับหยุดนิ่งเมื่อคนตัวเล็กไม่เอ่ยปากรับคำในสิ่งที่เขาบอก

            แบคฮยอนแทบอยากจะกรีดร้องออกมาเพราะความทรมานจากความกระสันอยาก เขาแทบจะทนไม่ไหวและอยากจะร้องไห้ออกมาอยู่มะรอมมะร่อแต่ชานยอลกลับมองว่ามันเป็นเรื่องตลกหรืออย่างไรกัน!

            “ฉะ... ฉัน... ฉัน...”

            “พูด”

            สวบ!

            “อ๊าาาา!”

            แบคฮยอนกรีดร้องลั่นทันทีเมื่อเอ็นท่อนเนื้อร้อนสอดใส่เข้ามาสุดอย่างไม่ทันตั้งตัว แข้งขาสั่นแทบทรุดเมื่อความใหญ่โตมันคับแน่นเต็มช่องทาง ลมหายใจขาดห้วงอย่างทรมานเมื่อความเจ็บแปลบแล่นขึ้นสมองภายในเวลาไม่ถึงเสี้ยววินาที

            นี่มัน... จะลงโทษรุนแรงเกินไปหน่อยแล้ว

            แต่เมื่อชานยอลเห็นใจทิ้งกายแช่ค้างไว้ ความเจ็บปวดก็เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นรสสวาทที่ร่างเล็กปรารถนาจะลิ้มลองอย่างถึงขีดสุด สะโพกกลมสวยเริ่มขยับรูดรั้งช้าๆ แต่มือหนาของคนที่ยืนซ้อนอยู่ทางด้านหลังกลับหยุดการกระทำนั้นแล้วน้ำเสียงทุ้ม เย็นชาบาดใจก็เอื้อนเอ่ยถ้อยคำออกมา

            “อย่าเห็นแก่ตัวไปหน่อยเลยน่า นายไม่มีข้อแลกเปลี่ยนที่คุ้มค่าเลยนะแบคฮยอน”

            “จะ... จะให้ฉันทำอะไร”

            “สัญญากับฉันซิ ว่านายจะไม่คิดถึงคนอื่น”

            “อึก!”

            “ถ้าไม่... ก็พอ”

            แก่นกายถูกดึงออกอย่างไม่ทันตั้งตัว ปลายหยักมนกำลังจะหลุดจากช่องทางคับแน่นที่เยิ้มไปด้วยน้ำหล่อลื่นซึ่งเกิดจากกามารมณ์แต่เมื่อทุกอย่างกำลังจะจบลง เสียงหวานก็ตะโกนดังลั่นขึ้นมา

            “ยอมแล้ว... ฉันยอมแล้ว!”

            “ยอมอะไร ?”

            “ฉันจะไม่คิดถึงคนอื่นนอกจากนาย อ๊าาาา!”

            สิ้นคำมั่นสัญญาชานยอลก็กระแทกกระทั้นกายเข้าไปทีเดียวจนมิด เขากดแผ่นหลังบางให้โน้มลงต่ำอีกแล้วยกสะโพกขึ้นสูง แรงทั้งหมดที่มีเขากระแทกเข้าใส่ไม่ยั้ง ความยาวของแท่งเนื้อร้อนกระทบกับจุดกระสันข้างในจนต้องร้องครางออกมาอย่างหยุดไม่ได้

            ริมฝีปากก้มลงจูบซับแผ่นหลังชื้นเหงื่อ สูดดมกลิ่นฮอร์โมนจนพอใจก่อนจะย้ำในสัญญาที่แบคฮยอนได้ให้กับเขาเอาไว้

            “จำคำพูดของตัวเองเอาไว้ให้ดี”

            “อะ... อ๊ะ! อ๊ะ!”

            “ว่านายไม่มีสิทธิ์คิดถึงคนอื่นนอกจากชานยอลคนนี้”

 

 

            กลับไปอ่านต่อและเม้นท์ที่หน้าเว็บนะฮับตัวเอง http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1293838&chapter=7