Fic Got7(Mark-Nior) Just a Loveกิ๊กกั๊ก ฉันรักเธอ

“แจ็คมึงฟังกูก่อนดิว่ะ กูกับยัยเชอรี่นั้นเราไม่ได้มีอะไรกันนะเว้ย!!!”

“มึงยังจะให้กูเชื่ออีกหรอมาร์คว่ามึงกับมันไม่ได้มีอะไรกัน แล้วที่วันนั้นกูเห็นมึงกับมันเข้าไปในห้องด้วยกัน กูรู้นิสัยมึงเป็นยังไง ถ้ามีมึงก็เอา ถ้าไม่มีมึงก็ไม่เอา มึงยังบอกว่ามึงกับมันไม่ได้มีอะไรกันอีกหรอว่ะ” แจ็คสันตะโกนใส่หน้าผม มันรู้ทุกอย่างที่ผมทำแต่มันก็เลือกที่จะอยู่เฉยๆ ไม่พูดไม่ถาม

“มึงกูขอโทษ มึงอย่าร้องไห้เลยนะ มึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบเห็นคนร้องไห้กูขอโทษ กูจะไม่ทำอีกแล้วกลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะนะกูขาดมึงไปไม่ได้จริงๆไอ้หวัง”ผมพูดทั้งความรู้สึกผิด ความเสียใจปะเดปะดังเข้ามาผมบอกเลยถ้าผมขาดไอ้หวังผมคงอยู่ไม่ได้แน่ๆ

“เหอะ เหอะ กูจะไม่ยอมกลับไปโง่อีกหรอกนะ มึงกับกูจบกันแค่นี้แหละแล้วมึงก็ช่วยทำตัวให้มันเหมือนเดิมด้วยนะ กูไม่อยากให้ใครสงสัย”

“พูดนะง่าย แต่มึงจะทำได้หรือป่าวล่ะหวัง”ผมพูดประชดหวังดูก็รู้อย่างมันถ้าขาดผมไปมันคงอยู่ไม่ได้แน่ๆ นอกจากมันคิดที่จะมีคนใหม่ หรือว่ามันจะมีคนใหม่จริงๆ เพราะเดี๋ยวนี้ผมเห็นไอ้หวังจะชอบกกอยู่กับยองแจ ไม่จริงหรอกมั้ง

“กูทำได้ กูมีคนใหม่แล้ว” ไอ้หวังพูดมาอย่างหน้าตาเฉยว่ามันมีคนใหม่แล้ว และสิ่งที่ผมคิดมันก็เป็นจริง

“ไอ้ยองแจใช่ไหม!!!” ผมตะโกนใส่หน้าไอ้หวัง

“ใช่ แล้วจะทำไมว่ะ มึงมีใหม่ได้ กูก็มีได้เหมือนกัน” ไอ้หวังพูดจบก็เดินกลับไปห้องซ้อมทันที

“ไอ้หวัง Damn it!!!!” ผมสบถด่าไอ้หวัง ก่อนที่จะชกกำแพงอย่าแรง

“มึงหนีกูไม่พ้นหรอกไอ้หวัง มึงเป็นของกูและจะมึงก็จะต้องเป็นของกูคนเดียวด้วย”

ผมเดินเข้ามาในห้องซ้อมอย่างอารมณ์เสียสุดๆ แผลที่มือแม่งก็เจ็บชิบหายยกูไม่น่าต่อยเลยถ้ารู้ว่าต่อยแล้วเจ็บแบบนี้กูจะไม่ยอมต่อยแม่งเลย ผมพึมพำในใจก่อนที่จะมองไปทางหน้าต่าง เอ๋ นั้นมันใครว่ะ ไม่เคยเห็นหน้าเลย

“ไอ้มาร์ค มึงมาก็ดีแล้วกูจะแนะนำเด็กใหม่ให้มึงรู้ เนียร์มึงหันมานี้หน่อยสิ” ไอ้บีเรียกไอ้ผู้ชายคนนั้นให้หันมา

“นี้ไอ้จินยองเรียกมันว่าเนียร์เฉยๆก็ได้ ไอ้เนียร์มันเป็นลูกพี่ลูกน้องกับไอ้หวัง รู้จักกันไว้ไอ้เนียร์มันจะมาร่วมวงกับเรา” อ๋อ ชื่อเนียร์เป็นลูกพี่ลูกน้องกับไอ้หวัง กูรู้แล้วว่าจะเข้าหาไอ้หวังได้ยังไง ไอ้เนียร์นี้แหละทางผ่านของกู ผมสแหยะยิ้มแบบร้ายกาจพร้อมกับมองไปหาไอ้จูเนียร์ที่ทำหน้าแบ๊วอยู่ ไอ้นี้รู้สึกว่าจะด่าคนไม่เป็นหรอกมั้ง ดูแบ๊วๆยังไงก็ไม่รู่แต่ดูไปดูมาแม่งก็น่ารักดีปากสีแดง แก้มสีชมพู คิ้วหนาๆเหมือนผม ดูรวมๆแล้วแม่งน่ารักว่ะ ผมคิดอยู่ในใจ แต่หารู้ไม่ว่ามีใครอีกคนจองมองผมอยู่ นั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก ก็ไอ้แบมแบมนั้นแหละบอกว่าไม่ชอบๆ ตามตื้ออยู่ได้คิดถึงไอ้แบมแบมแล้วอารมณ์เสีย มองไอ้จินยองต่อดีกว่า555

“ไอ้(คุณ)มาร์คมึงจะสำรวจหน้ากูอีกนานไหม กูเห็นมึงจองมานานแล้วนะทำไมมึงไม่ขอหน้ากูกลับไว้ไปดูที่บ้านเลยล่ะ ไอ้สึด”ไอ้จินยองด่าผม แมร่งงง คิดก็คิดว่าดาคนไม่เป็นแต่ที่ไหนได้ ด่าแก่ซะด้วยซ้ำ

“กูเปล่านะเว้ย กูมองไปข้างหลังมึงต่างหาก”ผมบอกปัดๆ ใครจะไปยอมบอกล่ะว่าตัวเองแอบมองหน้าไอ้เนียร์น้อยอยู่ ไอ้จินยองมองตามมือผม อ้าว ข้างหลังไอ้จินยองก็คือไอ้หวังกับไอ้ยองแจกังจู้จี้ดู้ดี้กันอยู่

“อิจฉาหรอคร้าบบ พ่อคุณ” ไอ้จินยองถามผม

“ป่าว!!!!! มึงไปเช็คเครื่องดนตรีมึงก่อนเถอะ ถ้ามึงยังไม่อยากโดนตรีนนน!!!!”

“มึงอิจฉาก็บอกมาเถอะ ไอ้สึด”

“___แม่งงงงง___”