เส้นทางที่ขนาน

บทนำ

  เพี๊ยะ!!!!!!!! เสียงฝ่ามือของร่างสูงโปร่ง ปะทะใบหน้าขาวใส จนปรากฎรอยสีแดงก่ำช้ำเลือดบนเรียวหน้าหวานของบุคคลตัวเล็ก 

" ร่าน!! ใครสั่งใครสอนให้เป็นแบบนี้ห๊ะ " เสียงทุ่มต่ำคำรามด่ากราดใส่ร่างเล็กตรงหน้าอย่างควบคุมอารมณ์ไม่ได้

"กูถามทำไมไม่ตอบ!! อีวาย มึงร่านนักใช่ไม เกิดมาเป็นผู้ชายดีๆไม่ชอบริอาจจะมาผิดเพศ แถมยังร่าน พาผู้ชายเข้ามาเอากันในบ้าน มึงตอบมาหน่อยสิ ใครสั่งใครสอนมึง "

" ผ...ผม ผ...ม ..... " ร่างเล็กสะอื้นในลำคอ จุกจนพูดไม่ออก กับถ้อยคำของบุคคลตรงหน้า

             คนที่เค้าแอบรัก คนที่เค้ารักหมดใจ ตรงหน้าทำไม ทำไมถึงได้ใจร้ายอย่างนี้

  " มึงจะมัวติด อ เหี๊ยอะไร ตอบกูมาเดี๋ยวนี้ มึงร่าน มึงอยาก หรือมึงคัน ทำไมถึงได้ทำตัวเหมือนโสเพณี แบบนี้ อีวาย มึงตอบกุมา " จบคำร่างสูงกระชากแขนเรียวเล็กเข้ามาปะทะอก คนโดนกระชากถึงกับชาไปทั่วทั้งแขน

" ผมอธิ....บ..าย ได้ พี่อีธาน ฟั.... ผ..มก่อน สะอื้น..อื้อ... ." ร่างเล็กพยายามควบคุมคำพูดให้คนอามรณ์รุนแรงฟังพร้อมกับสะอื้นไปด้วย

" มึงตอบช้า กูไม่อยากฟังแล้ว ในเมื่อ มึงร่านนัก กูจัดให้ " จบคำร่างสูงก็กระชากคนตัวเล็กไปยั้งห้องนอน 

" ปล่......อย... อื้.....อ พี่ค...รับ.... ได้โปรด.... ปล่อยผมเถอะ " ร่างเล็กใช้กำลังทั้งหมดในการดิ้นรนเพื่อหนี ซาตานตรงหน้า ทำไม ทำไมถึงได้หน้ากลัวเหลือเกิน พอย้อนกลับไป ยังเรื่องราวทั้งหมด หากวันนั่น เค้าไม่บอกความรู้สึก ทั้งหมดไป เรื่องราวแบบนี้คงไม่เกิดขึ้น หากวันนั่นย้อนเวลากลับไปได้ เค้ายังจะเลือกเส้นทางนี้อยู่ไม.......ความรู้สึกในตอนนี้..  

     ตุบ!!! อื้อออออออออออออออออ!!!!! ร่างเล็กของเด็กชายผิวขาวราวไข่มุกร้องจาหลังจากไล่ผีเสื้อแสนสวยที่ตัวเองสนใจวิ่งตามจนสะดุดก้อนหินเล็กล้ม พร้อมเสียงฝีเท้าเร่งรีบของใครบางคนที่วิ่งตามหา ด้วนความเป็นห่วงเด็กน้อยตรงหน้า

" อีวาย !! ตัวเล็กคนดีของพี่ เจ็บตรงไหนคับ " เสียงทุ่มหน้าฟัง เอ่ยเอื้อนออกมาจากฝีปากแดงจัดของเด็กหนุ่มวัยรุ่น พร้อมกับสำรวจ เด็กชายตรงหน้า อย่างนึกเป็นห่วง

" อื้...ออออออ น้องอีวาายยยเจ็บตรงนี้ค๊บ" เสียงเด็กชายตัวน้อยพูดพร้อมกับร้องให้ออกมาอย่างหน้าสงสาร

" โอ้.... ตัวเล็กของพี่อีธาน ไม่ร้องนะครับ เราเป็นลูกผู้ชายร้องไห้ไม่ได้นะคับ " อีธานปลอบเด็กน้อยอย่างเอ็นดู ในสายตาของเค้า ตัวเล็กตรงหน้าเป็นยิ่งกว่าชีวิต เค้าพร้อมจะปกป้องและปลอบโยน น้องชายสุดรักของเค้า