รักก็เจ็บแต่ยอมเจ็บนี้เพื่อ เธอ!!

10.0

เขียนโดย pare

วันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 09.57 น.

  3 ตอน
  2 วิจารณ์
  6,600 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2557 13.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) จุดเริ่มต้นความผูกพันธ์

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ณ คฤหาสน์หลังใหญ่ของแก้ว

"คุณแม่ค่า ทำไมพี่โทโมะไม่กลับจากเมืองนอกมาอีกค่ะ"สาวร่างบางบ่นพึมพำกับแม่

"ใจเย็นๆลูกอาทิตย์หน้าพี่เค้าก็กลับมาแล้ว"แม่บอกกับสาวร่างบาง

"ฉันดีทุกคนฉันชื่อ"แก้วใจ"ฉันอยากบอกว่าฉันคิดถึงพี่โทโมะ เราเล่นกันมาตั้งแต่เล็ก ไม่นานพี่เค้าก็ไปเรียนที่เมืองนอก:(ฉันรอมาตั้ง2ปี พี่เค้าก็ไม่กลับมา<ไรเตอร์-รอต่อไปแก้วใจ><แก้วใจ-ก็ฉันคิดถึงเค้านิ><ไรเตอร์-ย่ะ ยัยแก้วใจ>

ณ ประเทศ สวิตเซอร์แลนด์

" Hi โทโมะ ยูจะกลับเมืองไทยเมื่อไหร่"ยัยปากแดงพูดขึ้น

"ไอ จะกลับอาทิตย์หน้า เพราะไอไม่ได้กลับไปเมืองไทยตั้ง2ปีแล้ว"ชายร่างสูงตอบกลับ

"ถ้ายูกลับ  ไอก็จะไปกับยู นะยู หั้ยไอไปด้วย"ยัยปากแดงอ้อนชายหนุ่ม

"ถ้ายูจะไป ยูเป็นแค่เพื่อนไอเท่านั้น อย่าบอกกับทุกคนว่าเราเป็นแฟนกัน เพราะไอเห็นยูเป็นแค่เพื่อนเท่านั้น"ชายหนุ่มบอกสาวปากแดงหั้ยรุ้ว่าการไปครั้งนี้คืออะไร 

"และแล้ววันที่หญิงสาวร่างบางรอคอยก็มาถึง เธอรีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปรับคนตัวเองรอมา2ปี.

ณ สนามบินสุวรรณภูมิ(ยัยปากแดงติดงานมาไม่ได้ ทำให้ไม่มีใครรู้ว่าชายหนุ่มอยู่กับหญิงสาวปากแดงคนนี้ " <มีหวังถ้าแก้วใจรุ้ ตายๆๆๆๆแน่>

"สวัสดีครับ คุณพ่อคุณแม่ คุณอาปัด(แม่ของแก้ว)และน้องแก้ว" ชายหนุ่มทักทายเมื่อเดินออกมา

"พี่โทโมะจะอยู่เมืองไทยตลอดปัยช่ายมั้ยค่ะ"สาวร่างบางถามชายหนุ่ม

"พี่ว่าจะมาอยู่สัก3-4เดือนเนี่ยแหละ พี่ต้องไปเรียนต่ออีกครับ"สาวหนุ่มบอกหญิงสาวแต่สภาพหน้าหญิงสาวดูเศร้าแตกต่างจากที่จะพูดเรื่องนี้

"ค่ะ คุณแม่ค่ะแก้วไปที่รถก่อนนะค่ะ"แล้วหญิงสาวก้อเดินงอลชายหนุ่มไป

"ไปง้อน้องหน่อยป่ะ ตาโทโมะ น้องคงน้อยใจคงคิดถึงแก"แม่ของชายหนุ่มบอกให้ลูกชาย

"น้าก็เห็นด้วยกับคุณแม่นะ น้องอ่ะบ่นกับน้าทุกวันตั้งแต่โทโมะไปเจ้าแก้วก็เอาแต่เก็บตัวมาวันนี้แบะที่น้าเห็นเจ้าแก้วมีความสุข"แม่แก้วอธิบายให้ชายหนุ่มฟังตอนชายหนุ่มม่ายอยู่

ณ คฤหาสน์หลังใหญ่

"น้องแก้วครับ" ชายหนุ่มเรียกหญิง

"..........." ไม่มีเสียงตอบรับจากหญิงสาว

"น้องแก้ว พี่รุ้นะว่าน้องแก้วโกรธที่พี่อยู่เมืองไทยไม่นาน แต่เวลานี้เราก็ได้เจอกันนิครับ"ชายหนุ่มพูดปลอบใจหญิงสาว

"พี่รุ้มั้ยแก้วรอพี่2ปีแล้วพี่มาแค่นี้ แก้วไม่ยอมอ่ะ แก้วอยากอยุ่กับพี่ตลอดไป แก้วอยากให้พี่เข้าใจว่าแก้วอยากอยู่กับพี่ เหมือตอนเด็กที่เราคุยกันไง เรามีเวลาอยู่ด้วยกันเยอะ"หญิงสาวปลดปล่อยมันออกมาทั้งน้ำตาที่มันอัดอั้นมานาน
"ครับ พี่เข้าใจ งั้นเราไปดูหนังกัน น้องแก้วจะได้มันเครียดนะครับ"แล้วชายหนุ่มก็ขับรถพาหญิงสาวออกไปผ่อนคลายกับความเครียดที่ผ่านมา
"ชายหนุ่มดูแลหญิงสาวอย่างดี ทำให้หญิงสาวมีความสุขเวลาที่อยู่กับชายหนุ่ม ทำให้เธอและเขา2คนมีความผูกพันธ์กันมากขึ้น และในไม่ช้าเธอ..คนนี้จะต้องเจ็บ...
 
และแล้ววันนี้ชายหนุ่มก็จะเดินทางกลับอเมริกา
"น้องแก้ว พี่ไม่อยู่อย่าทำตัวดือกับคุณน้านะ พี่สัญญาว่าพี่จะกลับมาดูแลแก้ว พี่รักแก้วนะ"ชายหนุ่มเอ่ยลาหญิงสาว
"ค่ะ แก้วจะรอวันที่พี่กลับมานะค่ะ แก้วรักพี่นะ"หญิงสาวก็กอดชายหนุ่ม หน้าตาหญิงสาวมีแต่น้ำตาที่มีแต่ความเสียใจและเจ็บปวด
 
"หญิงสาวกลับมาบ้านก็เอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้อง จนแม่ของหญิงสาวต้องกินไม่ได้นอนไม่หลับเพราะเป็นห่วงหญิงสาว เธอรักพี่ชายคนนี้มากมากว่าที่จะเป็นแค่พี่ชายน้องสาว"
 
"แก้วลูกออกมาทานข้าวหน่อยนะ หนูไม่ทานอะไรตั้งแต่เช้าแล้วนะ"แม่ของหญิงสาวเคาะประตูเรียกหญิงสาวแต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ ความว่างเปล่า
"ถ้าหนูหิวก็ลงมากินนะ แม่เอาใส่ตู้เย็นไว้นะ เดี๋ยวแม่ไปบ้านน้ามิโกะก่อนนะ"แม่หญิงสาวบอกเสร็จก็เดินไปบ้านคุณมิโกะเพื่อคุยเรื่องยัยแก้ว
 
 
      ************************************************

 

เดี๋ยวมาอัพเพิ่มนนะ.... ช่วงนี้ฝึกงาน ไม่ค่อยมีเวลา  อ่านกันเยอะๆนะ เม้นกันเยอะๆนะ จุ๊ฟฟฟฟ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา