รักวุ้นวาย ยัยรุ้นน้องจอมแสบ

    เอิ้กกก (คิดสะว่าเสียงไก่ขันนะคะ)

 

"ดูสิ ขนาดโกรธกันยัยนอนกอดกันซะกลมเลยเนอะ 5555"

 

     แก้วพูดแล้วขำ

 

"นี่แนะ ไปแซวเค้า เด๊ยวฟางตื่นมาก็โดย โวยอีกหรอก อารมณ์เธอยิ่งขึ้นๆลงๆอยู่"

 

  เพี๊ยะ

 

"ว่าเพื่อนฉันหรอห๊ะ"

 

"โอ๊ยนี่ยัย บ้าตีมาได้เจ็บนะ"

 

"พูดมาก ตัวอ่อนแรงรึไงโดนแค่นี้ทำเป็นบ่น"

 

   แก้วว่าโทโมะก่อนจะเดินไปปลุกเพื่อนๆต่อ

 

"ตื่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทุกคน"

 

   แก้วแหกปากจนทำให้เพื่อนๆอีกหลายคน สะดุ้งกันหมด

 

"อ๊ากกกกก ไอ้ปีศาจ"

 

    เฟย์ตกใจกับเสียงแก้ว+กับความฝันว่ากำลังต่อสู้อยู่

 

   ตุ๊บ  พวั๊ะ

 

"โอ๊ย"   เขื่อนที่นอนอยู่สะดุ้ม เมื่อโดนแรงถีบมากระตุ้น จนตกเตียง

 

"เฮ้ย ไอ้เขื่อน"

 

   โทโมะ และ เคนตะที่ตื่นมาเจอพอดี ก็เลยมาช่วยประคอง

 

"โอ๊ย ให้ตายเถอะซ่าร่า ตื่นมาก็เจอตีนเลยหรอเนี่ย"

 

   เขื่อนบ่นนิดหน่อยก่อนจะ พยูงตัวขึ้น

 

"อ้าว พี่เขื่อน ไปนั่งเล่นทำไมตรงนั้น"

 

   เฟย์ที่ตื่นขึ้นมาไม่รุ้อะไร ถามขึ้น

 

"อ่อ พี่คิดว่า มันเย็นดีน่ะ ก็เลย มานั่งดู"

 

     เขื่อนตอบปัดๆ ถ้าขืนบอกว่าเฟย์เป็นคนส่งเข้าลงมา มีหวังได้เถียงกันอีกแน่ ยัยเด็กนี่ผู้ร้ายปากแข็งอยู่

 

"เออๆ หัวเราะไปเถอะ พวกแก อย่าให้ถึงคืวพวกแกบ้างเหอะ ฉันจะหัวเราะจนฟันร่วงเลย"

 

"ก๊ากๆๆๆๆ ไอ้เขื่อน ฉันจะรอดูเว้ย ไปๆอาบน้ำได้แล้ว"

 

    เราต่างแยกย้ายกันไปอาบน้ำ แต่งตัวแล้วไปรวมตัวกันอีก เพื่อจะรอทานข้าวเช้า วันนี้นิ ที่พวกเราจะได้กลับบ้าน

 

"ไอ้โมะ กูไม่อยากกลับว่ะ"

 

"เป็นไรของแกวะ ไอ้ป๊อปปี้ กูไม่ใช่น้องฟางนะเว้ย อย่ามาอ้อนดิ ขนลุก"

 

"ไอ้นี่ มีงอยู่กับกูมากี่ปีฟะ "

 

"เออๆ พูดเล่น ทำไมแกถึงไม่อยากกลับ"

 

"ก็ฟางจะถอนหมั้นกูไง กูไม่อยากถอนนี่หว่า"

 

   ป๊อปปี้ทำหน้าตาสงสาร

 

"เออน่า ฟางไม่ถอนหมั้นมึงหรอก เชื่อกู ถ้าเค้าจะถอนหมั้นมึงเมื่อคืนฟางคงไม่ไปลากมึงมานอนด้วยหรอก"

 

"เออ ขอให้เป็นแบบนั้นเหอะ"

 

    ว่าแล้วสองหนุ่มก็เดินไปรวมกับเพื่อน

 

"ป๊อปปี้ คะ อรุนสวัสดิ์ค่ะ จู่ จุ๊ฟ"

 

    พอยัยป๊อปปี้นั้นจะมาจู่จุ๊ฟแฟนฉัน อย่าหวังเลย

 

"อ๊ายยย ยัยฟาง แกทำอะไรของแกเนี่ย"

 

ฉันเอาจานมากั้นระหว่างแก้มของป๊อปปี้กับหน้ายัยป๊อปปี้นั้น ทำให้ยัยนั้นจุ๊ฟจานไปแทน

 

"อุ๊ยตาย ลืมไป นี่จานข้าวหมา ว่าจะเอาไปให้มั้น แต่เธอดันไปจุ๊ฟ ของมันแทน มันคงไม่กล้ากินแล้วล่ะ กว่าติดเชื้อบ้า แฮ่ๆ"

 

    ฉันแลบลิ้นใส่ยัยนั้นก่อนจะลากป๊อปปี้มานั่งลงข้างๆฉันกับเพื่อนๆ

 

"ฟาง ไม่โกรธป๊อปปี้แล้วหรอ"

 

"ไม่หรอก กินไปสะสิ "

 

   ฉันตักข้าวใส่ปากป๊อปปี้ ที่ตั้งท่าจะถามฉัน

 

"อิงๆ อ่ะ" (จริงๆนะ)

 

"ไม่มีมารยาท กินให้หมดก่อนสิ"

 

"กัฟฟฟ"

 

    ป๊อปปี้รีบกินข้าวในจานหมดไปภายใน 3 นาที โอโห กินหรอว่าอะไรกันวะ เร็วชิบ

 

"แฮะ รีบไปตายรึไงยะ"

 

   แก้วพูดขึ้นปาก ที่เห็นป๊อปปี้รีบกินข้าวจนหมด เพื่อที่จะมาถามฉัน

 

"ฟางไม่โกรธป๊อปปล้วใช่มั้ย"

 

"ไม่หรอก ฟางเข้าใจผิดเองแหละ ที่ไม่ยอมฟังป๊อป"

 

"ขอบคุณคร๊าฟฟ จุ๊ฟ"

 

    อ๊ากก นายจะฆ่าฉันทางอ้อมรึไง

 

"โอ๊ย ฉันหายใจไม่ออก แค่กๆๆ"  

 

"ขอโทษ ก็คนมันดีใจนี่น่า "

 

"จร๊ ถ้าเกิดเรื่องแบบนี้อีกล่ะก็ ตาย"

 

   ฉันพูดก่อนจะกินข้าวต่อไป 

 

 

    ตอนนี้พวกเรากินข้าวกันหมดแล้ว แล้วก็เตรียมตัวเก็บประเป๋าเสื้อผ้า เตรียมตัวกลับบ้าน ทันที

 

"น้องจินนี่ครับ มาพี่ช่วย"

 

"ขอบคุณค่ะ"

 

   พวกเราเอากระเป๋าไปขึ้นรถเรียบร้อยแล้วล่ะ ตอนนี้กำลังจะไปรวมตัวกันเพื่อจะทำการเปิดค่าย ก่อนกลับ แล้วมองของที่ระลึกไว้ กับที่ค่ายนี่ หลักจากนั้นเรากผ้เดินทางกลับไปโดยสวัสดิ์ภาพ 

 

 

 

 

 

    เป็นไงบ้างคะ สนุกบ้างมั้ยคะ หลังจากที่หายไปไม่นาน แฮ่ๆ ยังไงก้ฝากติดตามด้วยนะคะ