Confusion - Turbulence (Yaoi) 18+

Confusion - Turbulence (Yaoi)

บทนำ

.
.
.
.
.
.
.

แสงสีส้มเจิดจ้าอาบไล้ไปตามตัวตึกอาคารที่มีความสูงเป็นสิบชั้น สาดส่องไปทั่วพื้นสนามหญ้าและอัฒจรรย์ จนนักศึกษาที่กำลังทำกิจวัตรประจำวันของตนเองถึงกับเหงื่อแตกพลั่กด้วยความร้อน

ทางฝั่งใต้ร่มไม้ขนาดใหญ่มีนักศึกษาร่างเล็กกำลังเหยียดเท้านอนสบายใจ มือทั้งสองข้างสอดใต้ศีรษะพร้อมกับหลับตาพริ้ม ไม่ได้รับรู้ถึงการมาของใครบางคนเลยแม้แต่นิด

"หลับได้หลับดีนะมึงเนี่ย" คนร่างหนาที่เพิ่งมาถึง ลอบสังเกตใบหน้าของเพื่อนสนิทตัวเล็ก ดวงตากลมโตที่กำลังปิดสนิท ริมฝีปากอิ่มๆสีแดงสด กับจมูกโด่งกำลังดีที่เขาคุ้นเคยดี

"ซอฟต์ๆๆมึงตื่นได้แล้ว" เสียงทุ้มเอ่ยเรียกเพื่อนเสียงดังพร้อมกับแรงเขย่าอย่างแรงที่ช่วงแขนเล็ก

"อือ~" เสียงครางหงุงหงิงน้อยๆทำให้ร่างสูงยกยิ้มมุมปากอย่างขบขัน

"ซอฟต์ มึงรีบตื่นเลย กูต้องรีบไปรับแม่กูเนี่ย เชี่ย!! ตื่นๆๆ" เมื่อปากแดงๆไม่มีทีท่าว่าจะลุกสักที ร่างใหญ่จึงตะโกนเสียงดังใส่หูเพื่อนรักทันที

"อื้อ~ โอ้ย เออๆ ตื่นแล้ว" ซอฟต์ยกมือมาขยี้ตาเบาๆ ซึ่งท่าทางแบบนั้นก็ทำให้คนที่ตะโกนปลุกเพื่อนแอบด่าในใจกับท่าทางโมเอะไม่เข้ากับนิสัย

"เออ งั้นก็ลุกเหอะ จะถึงเวลาแล้วเนี่ย ชักช้า" บ่นพึมพำพร้อมกับลุกขึ้นเดินล่วงหน้าไปก่อนคนตัวเล็ก ลับหลังไปปากแดงๆอิ่มๆก็แอบด่าเพื่อนขมุบขมุบโดยไม่ให้อีกฝ่ายรู้

"เออ ว่าแต่พ่อมึงไม่มากับแม่มึงเหรอว่ะ" เมื่อขึ้นไปเดินขนาบข้างกับเพื่อนได้ ซอฟต์ก็เงยหน้าเอ่ยถามเพื่อนขึ้นมาทันที

"เห็นว่าติดงานน่ะ" คนไหล่บางพยักหน้าน้อยๆพร้อมกับก้มมองพื้นหญ้าไปเรื่อย "ทำไมเหรอ มึงอยากเจอหน้าพ่อตางั้นสิ ไม่เป็นรัยน่ามีแม่ยายมาทั้งคนนะมึง"

"ไอ้เชี่ยยู เดี๋ยวแม่งตบเลยสัส" คิ้วเล็กขมวดเป็นปม ยู่หน้าพร้อมกับยกมือขึ้นกอดอกด้วยความไม่พอใจ

"ฮ่าๆ ดูหน้าแม่งอย่างกับตูดลิง" ยูโรได้ทีก็ล้อเพื่อนร่างเล็ก โดยที่เท้าก็ก้าวเดินไปพร้อมกันเรื่อยๆ ด้วยส่วนสูงที่ต่างกันมากทำให้ซอฟต์รู้สึกว่าตัวเองมีปมด้อยแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ เพราะถ้าจะไม่กล้าเดินกับเพื่อนเพราะแค่ส่วนสูงล่ะก็ อย่ามีเพื่อนเลยดีกว่า

"กูว่านะชาตินี้มึงแม่งจะได้ผัวแทนเมียว่ะ ฮ่าๆ" ด้วยความทนไม่ไหวทำให้ฝ่ามือของซอฟต์ลอยไปฟาดลงบนหัวของเพื่อนร่างสูงโดยอัตโนมัติ

"ห่านี่ พูดมาก เดี๋ยวแม่งจับทำผัวซะเลย" ประโยคนี้ทำให้ยูโรถึงกับเงียบกริบ เดินต่อไปยังลานจอดรถเงียบๆ

"แล้วมึงจะให้กูไปเป็นเพื่อนมั้ย ถ้าไม่ก็ไปส่งกูที่คอนโดฯ" เมื่อมาถึงรถสปอร์ตสีดำคันงามทั้งสองก็เปิดประตูเข้าไปนั่งทันที

"ไปเป็นเพื่อนกูเนี่ยแหละ"

ไม่นานคนทั้งคู่ก็เดินทางมาถึงสนามบิน โดยที่ตลอดทางก็ไม่มีใครเอ่ยอะไร เป็นเรื่องปกติเสียแล้วสำหรับเพื่อนสนิทอย่างพวกเขา ที่เพียงแค่มองตากันก็รู้ใจ

เมื่อเห็นว่าแม่ของตัวเองยืนรออยู่ทางมุมหนึ่งของสนามบิน ยูโรก็รีบเดินไปหาโดยไม่ลืมที่จะจูงมือเพื่อนตัวเล็กไปด้วย ซึ่งภาพเหล่านี้นั้นทำให้สาววายที่แฝงตัวอยู่ถึงกับฟินไปถึงโลกหน้า

"ตายูโร มาให้แม่กอดทีมา หือ สูงขึ้นนะเราเนี่ย"

"ฮ่าๆ คิดถึงแม่จังเลยครับ"

"แม่ก็คิดถึงลูกจ้ะ" คนเป็นแม่กอดลูกอยู่อย่างนั้นทั้งยังหอมแก้มซ้ายขวาที "แล้วเรื่องเรียนเป็นยังไงบ้าง เราไม่ได้เจอกันเกือบปีเลย"

"ก็ดีครับแม่"

"เอ๊ะนั่นหนูซอฟต์รึเปล่าเนี่ย ต๊าย!! น่ารักจังเลย ยิ่งโตยิ่งน่ารัก มา มาให้แม่กอดนะลูก"

ซอฟต์เดินเข้าไปหาหญิงวัยกลางคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่ของเพื่อนสนิท โดยที่ได้รับอ้อมกอดอันอบอุ่น พร้อมกับโดนหอมแก้มไปเสียฟอดใหญ่ ไม่พอแค่นั้นคนตัวเล็กยังโดนหยิกแก้มที่มันยุ้ยอยู่แล้วให้ยุ้ยมากขึ้นไปอีก

"พอแล้วครับแม่ เดี๋ยวมันช้ำหมด" ยูโรปรามแม่ของตัวเองนิดๆอย่างขบขัน

"โธ่ ก็ผู้ชายอะไรไม่รู้น่ารักขนาดนี้" อะ...เอ่อ ซอฟต์แวร์ถึงกับพูดไม่ออก เพราะถึงแม้จะไม่ชอบให้ใครมาชมว่าตัวเองน่ารัก แต่พอกับผู้หญิงคนนี้เขาก็โกรธไม่ลง

"งะ...งั้นเรากลับดันเลยดีมั้ยครับคุณป้า"

"ว้าย เรียกแม่สิจ้ะ"

"อะ...เอ่อ ครับคุณแม่" ซอฟต์แวร์ยิ้มแหยๆไปให้ พร้อมกับส่งสายตาไปบอกยูโร

"มาครับ เดี๋ยวผมเข็นให้" ยูโรอาสาไปเข็นกระเป๋าให้แม่ตามหลังเพื่อนสนิทและคุณแม่ไป ภาพที่ทั้งสองเกาะแขนกันทำให้เขาอมยิ้มน้อยๆ

หลังจากนั้นก็เดินทางกลับมาถึงบ้านหลังใหญ่ มีแม่บ้านกับคนขับรถมาช่วยขนสัมภาระมากมายไปเก็บไว้ ซึ่งตอนนี้ก็ถึงช่วงเย็นมากแล้ว คนเป็นแม่จึงชวนซอฟต์ทานข้าวเย็นด้วยกัน ตอนแรกคนร่างเล็กก็ปฏิเสธด้วยความเกรงใจ แต่เมื่อโดนคะยั้นคะยอมากๆจึงจำเป็นต้องอยู่รับประทานอาหารด้วยกัน โดยมีคุณแม่ของยูโรชวนคุยถึงเรื่องสัพเพเหระทำให้บรรยากาศดูครึกครึ้นและมีสีสันเป็นอย่างมาก เหล่าแม่บ้านก็พลอยยินดีและอมยิ้มไปด้วย เพราะบ้านหลังนี้เงียบมานาน

"อา แล้วนี่ตายูโรมีแฟนรึยัง ลูกแม่ออกจะหล่อขนาดนี้"

"ไม่มีหรอกครับ"

"ต้าย ไม่มีได้ยังไงเนี่ย แล้วหนูซอฟต์ละจ้ะ"

"ไม่มีเหมือนกันครับ" คุณหญิงของบ้านพยักหน้าอย่างรับรู้

"สงสัยพายุเข้านะเนี่ย หนูซอฟต์นอนกับตายูที่นี่ก่อนก็ได้นะ กลับตอนนี้มันอันตราย ท่าทางคืนนี้จะไม่หยุดตกแล้วล่ะ"

"ไม่เป็นไรครับผมไม่อยากรบกวน"

"ไม่รบกวนเลยจ้ะ นอนบ้านเพื่อนไม่เป็นไรหรอกลูก"

"อา...งั้นก็ได้ครับ"

"แจ๋ม แจ๋ม ไปเปิดห้องให้หนูซอฟต์หน่อยเร็ว" แม่บ้านที่โดนเรียกใช้งานเดินออกมารับคำสั่งทันที

"อะ...เอ่อ ผมนอนกับไอ้ยูก็ได้ครับ ไม่ต้องเปิดห้องให้ลำบากหรอก" ความเกรงใจทำให้พูดออกไปแบบนั้น โดยไม่รู้เลยว่าต่อจากนี้ความรู้สึกของตัวเองจะเปลี่ยนไป