รักอลเวง

                    ณ มหาลัย

น้ำขิง:วันนี้ดูน่าเบื่อๆอ่ะ

เต้ย:ใช่ๆ

ภู:ที่รักจ๋าที่รักเบื่อไรหรอ555

เต้ย:(เอาน้ำแข็งปาหัวภู)หุบปากไปเลย

วิน:อ้าวน้ำขิงสวัสดีครับจำผมได้ไหม

น้ำขิง:จำได้ค่ะขอบคุณนะค่ะที่วันนั้นช่วยเก็บหนังสือให้

วิน:ไม่เป็นไรครับผมไปเรียนก่อนนะครับ

น้ำขิง:ค่ะ

มารีน่า:เอ้าภูผา(จะมาหอมแก้ม)

ภูผา:นิหยุดนี่มันมหาลัยนะ

มารีน่า:ก็ทำไมล่ะก๋เรารักกันนิ

ภูผา:ฉันไม่ได้รักเธออย่ายุ่งได้ไหม

มารีน่า:อ้ายยยยย จำไว้

น้ำขิง:กลับห้องเหอะ

สไปรท์ เต้ย ดีจัง:ไปไป

ภูผา ต่อ ภู คอนเน็ค:กลับด้วย

น้ำขิง:แล้วทำไมต้องกลับด้วย

ภูผา:ก็แล้วทำไมจะกลับด้วยไม่ได้ในเมื่อพวกเราอยู่คอนโดเดียวกับเธอ ชั้นเดียวกันแต่แค่คนละห้องเนี่ย

ปราบภัย มังกร พอเพียง คีตะ:ใช่ใช่เนี่ยฉันก็ว่าจะกลับพร้อมเธอเหมือนกันเพราะฉันก็อยู่คอนโดเดียวกับเธอแต่คนละชั้นกัน

น้ำขิง:เออๆก็คนมันลืมอ่ะ

ภูผา:ไม่ทันแก่หรอกอัลไซเมอร์กินหมดหัว

น้ำขิง:นายพูดอะไร

สไปรท์:หยุดไปกลับห้อง

                    ณ หน้าคอนโด

วิน:อ้าวเจอกันอีกแล้วนะน้ำขิงอยู่คอนโดนี้หรอ

น้ำขิง:ค่ะ

วิน:อยู่ชั้นที่เท่าไรห้องที่เท่าไรหรอผมก็อยู่คอนโดนี้

น้ำขิง:ชั้นที่22ห้อง2217ค่ะ

วิน:อ่อครับๆ

ทุกคน:ไปๆขึ้นห้อง