ยังรักกันอยู่ไหม...

9.9

เขียนโดย mintmathuros

วันที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 13.15 น.

  25 ตอน
  199 วิจารณ์
  48.00K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2557 10.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

7) ตอนที่ 7 เลิกกันไปเลย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 

           วันต่อมา

 

 

 

 

" พี่ฟางง "  เสียงใสๆๆดังขึ้นภายในห้องพักของคนไข้ ฟางที่ได้ยินเสียงก็ลืมตาหาต้นเสียง เพราะห้องนี้มีเพียงเธอและน้องสาวของเธอที่หลับใหลอยู่ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เฟย์ เฟย์ เป็๋นยังไงบ้างเรา " ฟางรีบวิ่งเข้าไปหาน้องสาว เฟย์ยิ้ม 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เฟย์เจ็บจังเลยพี่ฟาง " อยู่ดีดี เฟย์ก็พูดกับพี่สาว น้ำตาค่อยๆๆไหลออกมาจากดวงตาคู่สวย ฟางสงสารน้องสาวจับใจ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" อย่าร้องเลยเฟย์ เดี๋ยวเราจะเจ็บแผลน่ะ " ฟางพยายามเช็ดน้ำตาให้เฟย์แต่ตัวเองกลับร้องไห้ไปพร้อมกับน้องสะอย่างนั้น 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" พี่ฟาง เฟย์ฮึกฮืออ เฟย์เลิกกับเขาแล้ว " เฟย์ร้องไห้ ทั้งเจ็บที่ร่างกายเจ็บที่ใจ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" พี่รู้ว่าเราคิดดีแล้ว หยุดดร้องเถอะน่ะผู้ชายคนั้นไม่มีค่าพอที่น้องสาวของพี่จะต้องไปเสียน้ำตาให้อีกแล้วน่ะ " ฟางลูบผมให้น้องสาวอย่างอ่อนโยน เฟย์ยิ้ม 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" พ่อกับแม่ละคะ " เฟย์ถามหาพ่อแม่ ฟางยิ้ม 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" พ่อกับแม่พี่ให้ท่านกลับไปพักผ่อนที่บ้านหน่ะ เดี๋ยวท่านก็มา หิวน้ำไหม " เฟย์พยักหน้าก่อนที่ฟางจะหยิบแก้วน้ำมาให้น้องสาวทาน เฟย์ยังคงสอดส่องหาใครบางคน จนฟางเองก็พอจะเดาออกว่าหาใคร 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" 3 คนนั้นไม่อยู่หรอกเฟย์ พ่อสั่งห้ามไม่ให้พวกเขาเข้ามาหาเฟย์ " ฟางพูด เฟย์เบือนหน้า 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เฟย์เปล่ามองหาเขาสักหน่อย แค่นี้ก็ดูได้แล้วว่าเขาไม่เคยที่จะรักเฟย์เลย " เฟย์พูดนิ่งๆๆ ฟางเดินเข้าไปลูบผมเฟย์ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" พักผ่อนเถอะน่ะ จะได้หายไวๆ " ฟางบอกน้องสาว ก่อนที่เฟย์จะล้มตัวลงนอน ฟางเห็นน้องสาวนอนแล้ว ก็จะโทรหาแฟนหนุ่มเพราะเมื่อคืนเธอไม่เห็นเขาเลย เขาเองก็ไม่คิดที่จะโทรมาหาเธอเลย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฮัลโลป๊อป อยู่ไหนคะ " ฟางถามทันทีเมื่อปลายสายรับสาย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ป๊อปเขาอาบน้ำอยู่ มีอะไร ฝากพิมไว้ก่อนก็ได้คะ "  พิม์ยิ้ม เมื่อเห็นว่าสายเรียกเข้าของคนที่อยู่กับเธอทั้งคืนคือใคร ก็กดรับแล้วทำเป็นไม่รุ้เรื่อง 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" คุณเป็นใคร " ฟางพยายามปรับเสียงไม่ให้สั่น ถามกลับไป พิมแสยะยิ้มก่อนจะตอบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ก็เป็น เมีย ของป๊อปไงละแล้วหล่อนละเป็นใคร กล้าเนาะโทรหาผัวชาวบ้านเค้าเนี่ย " พิมพุดอย่างไม่อายปาก ฟางน้ำตาล่วง เมียเลยหรอ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ว๊ายย!! ฮึ่ย" ป๊อปปี้ที่เดินออกมาเห็นพิมยืนคุยโทรศัพทของตัวเองอยู่ก็รีบเดินเข้าไปดึงออกมาาแล้วดูชื่อก็ต้องโมโหที่ สาวเจ้ากล้ามายุ่งกับโทรศัพท์ของเขา 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฮัลโลฟาง อย่าเพิ่ง!..." ป๊อปปี้รีบพูดก่อนที่ร่างบางจะเข้าใจอะไรไป ฟางรีบพูดห้าม 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ช่างเถอะป๊อป ฟาง คะแค่จะโทรมาถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่าเห้นหายไป แต่...คงไม่ต้องแล้วละ ฟางไม่กวนแล้วแค่นี้น่ะคะ  " ฟางพยายามปรับเสียงให้เป็นปกติ แต่มันก็ไม่ไดช่วยอะไรเลย ป๊อปปี้รูทันทีว่าร่างบางตอนนี้คงกำลังร้องไห้อยู่เป็นแน่ คิดได้ก็รีบหันมามองแม่ตัวดีที่นั่งแต่งตัวอยูไม่ไกลจากเขา 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เธอมีสิทธิอะไรมายุ่งกับของของฉันห้ะ!!! " ป๊อปปี้เดินตรงเข้าไปบีบแขนพิมพ์อย่างโมโห พิมเองก็ใช่ย่อย มองกลับอย่างไม่กลัว 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ทำไมกลัวมันรู้รึไงว่าคุณนอกใจมัน " พิมพูดอย่างไม่กลัว ป๊อปปี้ผลักพิมจนล้ม 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เหอะ!! อย่าพูดถึงคู่หมั้นของฉัน เพราะเธอสูงส่งกว่าผู้หญิงที่ขายตัวไปวันๆอย่างเธอ พิม "  ป๊อปปี้พูดจบก็เดินหันกลับไปหยิบกุญแจรถกระเป๋าสตางค์ โทรศัพท์แล้วเดิออกจากห้องไปเพื่อที่จะไปหาร่างบางของเขา 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เหอะสูงส่ง แล้วจะมาอยู่กับคนต่ำต่ำแบบฉันทำไม " พิมตะโกนไล่หลังป๊อปปี้ ป๊อปปี้ไม่ฟังอะไรเดินออกไปนิ่งๆๆ ก่อนที่จะเจอกับโทโมะและเขื่อนที่รอยู่หน้าเค้าเตอร์อยู่แล้ว 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" มีอะไรหรือเปล่าว้ะไอ้ป๊อปหน้าเครียดดๆ " เขื่อนถามป๊อปปี้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" กูจะไปหาฟาง พวกเมิงจะกลับบ้านกันก่อนก็ได้น่ะ " ป๊อปปี้พูด โทโมะและเขื่อนมองหน้ากันก่อนจะส่ายหน้า 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" กูจะไปหาแก้ว " โทโมะพูดกับป๊อปปี้ก่อนที่ทั้ง3คนจะเดินออกไป 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เฟย์!!!!! " เสียงแก้วดังมาแต่ไกล ก่อนจะถลาเข้าไปกอดเฟย์ยิ้มขำ รวมถึงฟางด้วย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" นึกว่าจะตายสะละ " แก้วพูดติดตลก ก่อนจะโดนฟาดเข้าที่แขน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 " ถ้าเฟย์ตายก็ต้องมีคนร้องไห้เยอะอ่ะดิไม่ดีหรอกเฟย์เป้นคนดี ไม่อยากเห้นน้ำตาคนอื่น " เฟย์พูดยิ้มๆๆ ฟางเดินเข้ามากอดน้องสาว 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" จร้าาา ไม่อยากเห็นน้ำตาคนอื่น ก็อย่าให้คนอื่นเห้นน้ำตาตัวเองด้วยละเข้าใจไหม " แก้วพูดก่อนจะลุบผมของฟย์เบาๆๆ เฟย์ยิ้มบางๆๆให้แก้ว ก่อนจะสังเกตุว่าแก้วดูตาบวๆๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" แก้วไปทำอะไรมา ทำไมตาบวมๆๆ " เฟย์ถามฟางก็เลยจ้องจนแก้วต้องเลี่ยงเปลี่ยนเรื่อง 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" บ้าา เออ นี่แก้วซื้อขนมมาเพียบเลยหิวป้ะเนี่ยเดี่ยวกินกันดีกว่าเนาะ " แก้วพดูดก่อนจะแกะขนม เฟย์และฟางมองหน้ากัน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เรื่องโทโมะอีกแล้วใช่ไหมแก้ว " ฟางพูดกับแก้วอย่างอ่อนโยน แก้วนิ่งไม่ยอมเงยหน้าสบตากับเพื่อนสาว 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ทำไมใจเรามันไม่รักดีเลยน่ะเฟย์ฟาง ทั้งๆๆที่เขาทำร้ายเราทุกอย่างเรากลับรักเขาและไม่อยากเสียเขาไป " แก้วพูดจบก็เงยหน้ามองเพื่อนสาว ทั้งน้ำตา ฟางน้ำตาคลอดนั่สิ ทั้งรักยอมทุกอย่าง แต่ทำไมเขาเอาแต่ทำร้ายให้เธอเจ็บอย่างนี้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เลิกสิ เชื่อเฟย์น่ะ " เฟย์พูดเมื่อเห็นพี่สาวและเพื่อนสาวเศร้า 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ไม่ให้เลิก!!! " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 เอ้า!!!! ก็อยากเลิกมีปัญหาอ๋ออออ 5555 อย่าลืมเม้นน่ะ ขอเม้นเยอะๆๆ5555           

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา