นายตัวแสบกับเด็กเกรียน(yaoi)
lotteka
1) ตอนแรก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความยามเช้าแสนสดใสที่ไม่เหมือนวันอื่นๆนั้นเป็นสิ่งที่ดีสำหรับ'เจอรี่'หนุ่มน้อยน่าหวานที่กำลังนอนสบายใต้ผ้าห่มที่แสนนุ่มดั่งก้อนสำลีมารวมๆกัน มันเป็นเช้าที่ไม่อยากตื่นเพราะอากาศภายนอกนั้นหนาวจับใจ
"คุณหนูคะตื่นได้แล้วค่ะ เดี๋ยวไปโรงเรียนสายเอานะ"เสียงของคนรับใช้ใส่ชุดเมดดังผ่านประตูบานใหญ่ ถึงแม้จะพูดดังหรือสะท้อนแค่ไหนร่างเล็กก็ยังไม่ยอมลุกอยู่ดี
"ดิฉันขออนุญาตินะคะ"
แอ้ด!!!
เสียงประตูนั้นสะท้อนเสียงไปทุกทิศทางในบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ ไม่ใช่บ้านสิมันเป็นคฤหาสน์ต่างหาก มีสามชั้นและหลายห้องนอน ห้องน้ำ และมีห้องนั่งเล่นที่กว้างสุดๆ กลับมาที่ห้องนอนของคนตัวเล็กกันต่อเถอะ
"คุณหนูคะตื่นได้แล้วค่ะ"
"อื้อ!ออกไอ"เสียงของเจอรี่ฟังไม่ค่อยเป็นภาษาแต่ก็พอรู้อยู่
"ถ้าคุณหนูไม่ตื่น ดิฉันจะโทรหาคุณชายนะคะ"แม่บ้านในชุดเมดพูดพร้อมเท้าสะเอว
"โอ้ย!!กวนอยู่ได้ ตื่นแล้ว!ตื่นแล้ว!"ถึงแม้จะตะโกนแบบนี้แต่ในใจของเจอรี่ก็หวาดกลัวพ่อของตนอยู่ไม่น้อย จะให้ไม่กลัวได้ไง พ่อของเขาบอกว่า'ถ้าไม่ยอมตื่นจะจ้างพ่อบ้านเกย์ให้'
ถึงแม้เขาจะหน้าตาตเหมือนผู้หญิงเอามากแต่เขาเป็นพวกที่เกลียดเกย์เข้าไส้เพราะอะไรน่ะหรอถึงเกลียด สมัยเด็กๆตอนม.ต้นเขาเคยเห็นผู้ชายสองคนเอากันในห้องเก็บอุปกรณ์พอดี ตอนนั้นเขาเกือบอ้วกออกมาเมื่อเห็นตอนที่กำลังจะใส่เข้าไปข้างในพร้อมเสียงโอดครวญชวนสยองนั่นด้วย
ยอมไปรักตุ้ดยังดีกว่า เจอรี่ลุกจากเตียงก่อนจะไปที่ห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวให้เสร็จ พออทำธุระเสร็จแล้วก็ออกมาเปลี่ยนเสื้อผ้าเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงสีดำนั้นเข้ากันอย่างดี เป็นชุดประจำโรงเรียนที่เจอรี่เรียนอยู่ โรงเรียนที่ดังที่สุดของประเทศ ถึงแม้เขาอยากจะเรียนอยู่ที่เกาหลีมากกว่าต่างประเทศแต่ก็ยอมจำทนมาเรียนที่ต่างประเทศ แต่ก็ดีที่ได้เพื่อนใหม่
"คุณหนูคะคุณชายโทรมาค่ะ"แม่บ้านใส่ชุดเมดคนเดิมเดินถือโทรศัพท์บ้านเข้ามา
ทำไมไม่โทรหาเครื่องเขาล่ะ
เขาคิดอยู่ในในพอจัดทรงผมตัวเองเข้าที่ก็เดินไปแย่งโทรศัท์จากแม่บ้านมา
"ฮัลโหล"
(นี่กูโทรมาหามึงพูดจาดีๆไม่เป็นรึไง)
"โถ่พ่อ!เจอร์ก็แค่พูดตามภาษาโทรศัพท์ที่เค้าใช้กัน"
(งั้นเรอะ!)
"แล้วที่พ่อโทรมามีเรื่องอะไรหรอ"
(เออ!เกือบลืมบอก)
"....."
(พรุ่งนี้มึงกลับมาเกาหลีได้แล้ว)
"อ้าว!ไมอ่ะ"
(หาที่เรียนเหมาะๆกับมึงได้ละ เห็นบอกเบื่อไม่ใช่หรอ)
"ก็ใช่ แต่มันกะทันหันไปป่าว"
(อย่ามาพูดดัจริตกูจะอ้วก)
"เออๆ แล้วไหนตั๋วเครื่องบิน"
(ส่งไปให้แล้ว กลับมาแล้วทำตัวดีๆนะมึง ถ้าไม่ดีจะส่งไปเรียนประเทศอียิป)
"คร้าบๆ"
ติ้ด!!!
ไม่รอให้ผู้เป็นพ่อพูดอะไรก็กดวางสายเลย
"คุณผู้ชายว่าไงบ้างคะ"
"อย่ามาสะเหร่อ!!"แค่นั้นแหละทำเอาแม่บ้านหน่าหงอยทันที รีบก้มหัวมุด
"คุณหนูครับ กระผมเตรียมรถให้แล้วครับ"
"ขอบใจมาก"เจอรี่มองค้อนแม่บ้านก่อนจะหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องทันที
ไม่ด่งไม่แดกแล้วข้าวน่ะ ค่อยไปแดกที่โรงเรียนเอา
บรื้น!!!!
ไม่รอช้าเจอรี่ก็เบิ่งรถยุโรปคันหรูของเขาไปทันที
เจอรี่หยิบไอโฟน6sออกมาก่อนจะกดโทรหาเพื่อนสนิทของเขา
Truuuuuuu
(ฮัลโหล)
"มึงออกจากบ้านมารึยัง"
(ยัง!มีอะไรให้ช่วยหรอ)
"ทำกับข้าวมาให้กูหน่อย วันนี้อารมณืไม่ดี"
(ได้ๆ แค่นี้ใช่มั้ย)
"อือ แค่นี้แหละ"
(เจอกันที่โรงเรียน)
"อือ"
Tid!!
บทสนทนาง่ายๆสำหรับเจอรี่และเพื่อนของเขา แต่ก็สื่อความหมายให้ยาวได้ เจอรี่แร่งเครื่องสุดกำลังก่อนจะตรงไปยังโรงเรียนของเขา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
