เรื่องรักๆฉบับห้ามlove!

1 ปีต่อมา...

 

 

 

 

 

 

"ฮัลโหล...อ้าวพี่ทีเจ ว่าไงค่ะ...อ๋อได้ค่ะได้...ที่ไหนค่ะ...ค่ะ"ฟางคุยโทรศัพทืเสร็จก็วางสายไป ก่อนจะเดินเข้ามาในห้องทั้งที่ยังอุ้มท้องอยู่

 

 

 

 

 

 

"คุยโทรศัพท์กับใคร"ป๊อปปี้กอดอกแล้วถามเสียงเรียบฟางตกใจเล็กน้อยเพราะป๊อปปี้มาเงียบๆ

 

 

 

 

 

 

"มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ย"ฟางพูดยิ้มๆ

 

 

 

 

 

 

"ทำไม"ป๊อปปี้ไม่ตอบเเล้วถามฟางกลับ

 

 

 

 

 

 

"เปล่า"ฟางพูดแล้วเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าเผื่อเผิดหยิบกระเป๋า

 

 

 

 

 

 

หมับ!

 

 

 

 

 

 

"จะไปไหน"ป๊อปปี้รีบเข้ามาคว้ามือที่ฟางจับประเป๋า แล้วถามทันที

 

 

 

 

 

 

"จะไปข้างนอก"ฟางตอบ

 

 

 

 

 

 

"ที่ไหน"ป๊อปปี้ถามอีก

 

 

 

 

 

 

"ก็ข้างนอกไง"ฟางพยายามไม่ตอบ

 

 

 

 

 

 

"นี่อย่ามากวนนะ จะออกไปไหนทั้งที่ตัวเองอุ้มลูกอยู่แบบนี้ได้ยังไง ไม่ให้ไป"ป๊อปปี้พูดเสียงเเข็ง

 

 

 

 

 

 

"เอ๊ะ นายนี่ ชั้นไม่เป็นอะไรหรอกน่า นี่แค่ 4 เดือนเอง ชั้นไม่พาลูกไปทำอะไรเสี่ยงๆหรอก"ฟางบอก

 

 

 

 

 

 

"ไม่ได้"ป๊อปปี้พูดอย่างไม่ยอม

 

 

 

 

 

 

"เอ๊ะ นี่ชั้นเป็นเมียนายนะไม่ใช่นักโทษ"ฟางเถียง

 

 

 

 

 

 

"ก็เพราะเป็นเมียไง แล้วก็เป็นแม่ของลูกชั้นด้วย"ป๊อปปี้พูดอีก

 

 

 

 

 

 

"นี่ ชั้นออกไปแป๊ปเดียวเดี๋ยวชั้นก็จะกลับมา นายจะอะไรนักหนา"ฟางเริ่มอารมณ์เสีย

 

 

 

 

 

 

"แล้วทำไมไม่บอกชั้นว่าจะไปไหนล่ะ"ป๊อปปี้ถามอีก

 

 

 

 

 

 

"ชั้นอยากมีเวลาส่วนตัวบ้างไม่ได้หรือไง ยุ่งจริงๆ"ฟางระเบิดอารมณ์ออกมาก่อนจะสะบัดแขนแล้วเดินดุ่มๆออกมา ป๊อปปี้ได้แต่มองอย่างเศร้าใจ

 

 

 

 

 

 

"ชั้นยุ่งขนาดนั้นเลยหรือไง ชั้นแค่เป็นห่วงเธอ"ป๊อปปี้พูดแล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ออกมาแบบนี้แล้วป๊อปปีhไม่ตามมาหรอฟาง"แก้วที่เห็นฟางเดินมานั่งก้ถามคนเเรก

 

 

 

 

 

 

"ไม่น่าตามมา ว่าไปวะขนาดนั้น"ฟางพูดแล้วกระตุกยิ้ม

 

 

 

 

 

 

"ใจร้ายจริงๆเลยนะฟาง นี่จะได้เป็นคุณแม่อยู่เเล้ว"แก้วแซว

 

 

 

 

 

 

"แล้วลูกแก้วไปไหนเเล้วล่ะ"ฟางถามแล้วชะเง้อหา

 

 

 

 

 

 

"แต๊งกิ้วน่ะหรอ นู้นอยู่กับโทโมะน่ะ"แก้วพูดเเล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

"ว่าแต่พี่ทีเจเป็นคนนัดเรามาแล้วไหงมาสายซะเองล่ะเนี้ย"ฟางบ่นแล้วมองหา

 

 

 

 

 

 

"อ้าว พี่ทีเจไม่ได้บอกหรอ ว่าไม่มาแล้วอ่ะ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

"เอ้าไหงงั้นอ่ะ แล้วชวนมาทำไมอ่ะ"ฟางพูดแล้วหย่นหน้า

 

 

 

 

 

 

"ก็ให้แก้วมาทำแทนนี่ไง เรื่องวันนี้น่ะ"แก้วพูดแล้วกระตุกยิ้ม

 

 

 

 

 

 

"ช่วยฟางคิดหน่อยสิ ตอนนี้ไอ้บ้านั่นงอนอยู่แน่ๆเลย พูดไว้ซะ"ฟางพูดแล้วหย่นหน้า

 

 

 

 

 

 

"เอาน่า"แก้วพูดแล้วเเตะบ่าฟางเพื่อปลอบก่อนจะเริ่มวางแผน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อ้าวตาป๊อปหนูฟางล่ะลูก"แม่ป๊อปปี้เดินเข้ามาในบ้านก็ถามถึงฟาง

 

 

 

 

 

 

"ไมรู้เค้าครับ บอกว่าไปทำธุระส่วนตัว"ป๊อปปี้ตอบอย่างไร้อารมณ์ สีหน้านิ่งเหม่อลอย

 

 

 

 

 

 

"เป็นอะไรของป๊อปเนี้ย ทำไมทำเหมือนโดนดูดวิญญาณไปงั้นอ่ะ"แม่พูดแล้วเดินมาโบกมือไปมาหน้าป๊อปปี้แต่ป๊อปปี้ก็ยังนิ่ง

 

 

 

 

 

 

"แม่ครับ มีอะไรอีกมั้ย ผมอยากนอน"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

"อ้าว งั้นก็ไปนอนเถอะ อย่าลืมทานยานะลูก"แม่พูด ป๊อปปี้จึงหันหลังแล้วเดินกลับขึ้นไปชั้นบน

 

 

 

 

 

 

"ทำไมต้องมีธุระวันนี้ด้วย"ป๊อปปี้พูดแล้วริ่มน้ำตาซึม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

19.36 น.

 

 

 

 

 

 

ก๊อกๆ

 

 

 

 

 

 

"อื้อออ"ป๊อปปี้ครางออกมาเมื่อมีเสียงดังรบกวนจากหน้าห้อง

 

 

 

 

 

 

ก๊อกๆๆๆ เสียงเคาะประตูยังคงดังขึ้นเรื่อยๆ

 

 

 

 

 

 

"ใครครับ"ป๊อปปี้ตะโกน

 

 

 

 

 

 

ก๊อกๆๆๆ

 

 

 

 

 

 

"ใครครับ"ป๊อปปี้ถามอีก

 

 

 

 

 

 

ก๊อกๆๆๆ เสียงประตูยังคงดังขึ้น คนภายนอกไม่พูดอะไรสักคำ

 

 

 

 

 

 

"เฮ้อ ทำไมถามแล้วไม่ตอบ"ป๊อปปี้เริ่มหงุดหงิดก่อนจะเดินดุ่มออกมาแล้วเปิดประตูด้วยความรวดเร็ว

 

 

 

 

 

 

แอ๊ด...

 

 

 

 

 

 

"เซอร์ไพร์!!!"ฟางยิ้มยิ้มระรื่นอยู่พร้อมถือเค้กที่ทำด้วยตัวเอง เป็นการ์ตูนผู้ชายและผู้หญิงกำลังจับมือและยิ้มให้กัน ป๊อปปี้มองฟางแล้วนิ่งเงียบ ทุกคนต่างมองมาที่ป๊อปปี้อย่างหุบยิ้ม ฟางที่คิดว่าป๊อปปี้จะหายโกรธแต่สีหน้าที่นิ่งเฉยของป๊อปปี้ทำมห้เธอเริ่มใจเสีย

 

 

 

 

 

 

"ป๊อป เป็นไรอ่ะ"แก้วถาม

 

 

 

 

 

 

"..."ป๊อปปี้หันไปมองหน้าแก้วแต่ไม่พูดอะไรก่อนจะหันกลับมามองฟางที่ยืนขมวดคิ้วอยู่

 

 

 

 

 

 

"ป๊อป นายเป็นอะไรเนี้ย ไอ้หมี นายพูดสิ"ฟางยื่นเค้กให้แก้วก่อนจะหันมาเขย่าตัวป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

"รู้ด้วยsรอว่าวันนี้วันอะไร หึ"ป๊อปปี้พูดแล้วหระตุกยิ้มก่อนจะดึงฟางมากอด

 

 

 

 

 

 

"อ๊ะ ไอ้บ้าชั้นตกใจหมดเลย"ฟางพูดแล้วกอดป๊อปปี้ตอบ

 

 

 

 

 

 

"พอแล้ว ไม่อยากกอดเธอแล้ว"ป๊อปปี้ผละออกจากฟางก่อนจะคุกเข่าลงแล้วกอดเอาหน้าซบท้องฟาง

 

 

 

 

 

 

"ไอ้บ้าทำอะไรของนายเนี้ย"ฟางหน้าแดงแล้วตีป๊อปปี้เบา ให้ลุกขึ้น

 

 

 

 

 

 

"ชั้นจะกอดลูก วันนี้เป็นวันครบรอบที่เราเเต่งงานกัน มันทำให้เรามีเจ้าตัวเล็ก"ป๊อปปี้พูด ฟางหน้าเเดงซ่าน

 

 

 

 

 

 

"ไอ้บ้า ทะลึ่งลามก นายนี่มัน"ฟางพูดแล้วกำมือจะทุบป๊อปปี้แต่ก็ผ่อนมืออก

 

 

 

 

 

 

"หวานไปแล้ว ฮ่าๆ"แก้วเเซว

 

 

 

 

 

 

"นี่เธอออกไปไหนมา"ป๊อปปี้ลุกขึ้นเเล้วถามฟางทันที

 

 

 

 

 

 

"ไปคิดแผนจะเซอร์ไพร์นายยังไงดี ยังไงล่ะ"ฟางพูดแล้วหย่นหน้า

 

 

 

 

 

 

"แล้วเรื่องไอ้พี่ทีเจอะไรนั่นล่ะ"ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

 

 

"เค้าไม่ได้มา คิดกับแก้วสองคน"ฟางตอบ

 

 

 

 

 

 

"นี่ไม่ได้คิดจะมีชู้ใช่มั้ย"ป๊อปปี้ถามตรงๆ

 

 

 

 

 

 

"จะบ้าหรือไง นี่ชั้นยังท้องลูกของนายอยู่นี่นะ จะให้ไปคิดเรื่องแบบนั้น นี่แน่ะ"ฟางตีป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

"อะไรของเธอล่ะ ก็เธอไม่ให้ชั้นยุ่งเรื่องของเธอนี่"ป๊อปปี้พูดแล้วเบ้ปาก

 

 

 

 

 

 

"งอนหรอ เหอะ นี่นายจะเป็นพ่อคนอยู่เเล้ว ยังจะมีหน้ามาทำตัวติ๊งต๊องอีก ไอ้บ้าเอ้ย"ฟางว่าเเล้วขยี้ผมป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

"ไม่รู้ ก็ชั้นรักชั้นหวงของชั้นนี่"ป๊อปปี้พูดแล้วกอดฟาง

 

 

 

 

 

 

"ไอ้บ้าเอ้ย อายแก้วบ้างดิ้"ฟางเขินหน้าแดง

 

 

 

 

 

 

"ไม่ต้องห่วงๆ คิดซะว่าชั้นไม่อยู่ตรงนี้ ชั้นไม่เห็นว่าพวกเธอกำลังกอดกันอยู่ไม่เห็นเลย"แก้วพูดขำๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนพิเศษมาเเล้วววว

 

 

สนุกมั้ย ไม่สนุกหรอ ?? 555 ไม่รู้ล่ะ เม้นเยอะๆน้าาาา 

 

 

อร๊ายยยย เหลืออีกตอนเดียวสเปนี้มอบให้ป๊อปปี้ฟาง จึ้กๆ  555