นาวีเล่ห์รัก

 

 

 

 

 

"โห่  อิ้ว  โห่  ฮิ้วโห่ฮิ้วโห่ฮิ้วโหย  ฮิ้ว" เสียงโห่ร้องดังขึ้นเป็นจังหวะอย่างสนุกสนาน ขบวนขันหมากแห่มาโดยมีแขกจำนวนหนึ่งพากันรำวงอย่างสนุกสนาน

 

 

 

"มาแล้วๆ พี่ฟางขบวนขันหมากมาแล้ววว" เฟย์โผหน้าออกมาดู พลางจ้องมองขบวนขันหมากอย่างตื่นเต้น

 

 

 

"ดูสิไอ้หน้าหมีวันนี้หล่อเต็มยศเลยนะ" แก้วว่า

 

 

 

 

 

"ไปเร็วแก้วไปกั้นประตูกัน พี่ฟางรออยู่นี่นะ"เฟย์หันมาชวนก่อนจะย้ำกับพี่สาวตัวเอง

 

 

 

 

"ลูกฟาง" กั้งเดินเข้ามาพร้อมกับคุณหญิงพรพิมล หญิงสาวมองอย่างดีใจ

 

 

 

 

"พ่อขา แม่ขา" ฟางโผล่เข้ากอดทั้งสองคน

 

 

 

 

"แม่ดีใจที่ลูกของแม่ได้เจอคนดีดี แม่ขอให้หนูมีมีความสุขในชีวิตคู่นะลูก"

 

 

 

 

"พ่อก็ขอให้หนูมีความสุขมากๆนะ "กั้งพูดพร้อมกับปาดน้ำตาที่กำลังไหล

 

 

 

 

"ขอบคุณค่ะ คุณพ่อคุณแม่" ฟางไหว้ขอบคุณก่อนจะโผเข้ากอดทั้งสอง

 

 

สายเข็มขัดสีทองถูกขึงกลางกั้นที่หน้าประตู เฟย์แก้วส่งยิ้มให้อย่างมีเล่ห์นัย

 

 

 

 

"ไม่หนักพอเข้าไม่ได้นะ" แก้วว่าพลางมองว่าที่เจ้าบ่าวอย่างเจ้าเล่ห์

 

 

 

"แค่นี้พอไหมจ๊ะ" โทโมะยื่นปึกซองสีชมพูในมือให้ แก้วหันไปยิ้มกับเฟย์ก่อนจะหยิบ

 

 

 

"ไม่พอค่ะ" เฟย์ว่าพลางยิ้มหวาน

 

 

 

 

"งั้นนี่พอหรือยังจ๊ะเฟย์เย่" เขื่อนยื่นอีกปึกให้ เฟย์ส่งยิ้มให้ก่อนจะหยิบแล้วส่ายหน้า

 

 

 

 

"ยังไม่พออีกหรอ หมดแล้วนะ" เขื่อนว่าพลางส่ายหน้า

 

 

 

 

"ของข้างในนี้มันมีค่ามากกว่าเงินในซองพวกนี้" เฟย์ว่า

 

 

 

 

"แล้วจะให้ทำอย่างไงดีล่ะ" โทโมะว่า เฟญืจึงหันไปสบตากับแก้ว

 

 

 

 

"เจ้าบ่าวตั้งวิดพื้น100ครั้ง" เฟย์พูดจบเสียงโห่ก็ดังตามมา แก้วหัวเราะอย่างชอบใจ

 

 

 

"เอาว่ะ วันนี้เจ้าบ่าวเราแต่งตัวมาขนาดนี้จะให้วิดพื้นก็อย่างไงอยู่ งั้นพวกเราที่เป็นเพื่อนเจ้าบ่าวจะทำให้แทน เฮ้ยไอ้โมะ คนล่ะ50 ปฎิบัติ" เขื่อนว่าพลางวิดพื้นทันที โทโมะมองงง ก่อนจะทำตามเสียไม่ได้

 

 

ทั้งหมดต่างพากันส่งเสียงแรงเชียร์ สองสาวมองอย่างขบขัน

 

 

"คะ ครบ ครบแล้วววว" เขื่อนว่าอย่างเหนื่อยหอบ

 

 

 

 

"เหนื่อยแล้วหรอค่ะ ยังค่ะยังไม่หมด" เฟยืว่าก่อนจะส่งสัญญาให้แก้ว

 

 

 

 

 

"เป็นทหารต้องอดทน งั้นปั่นจิ้งหรีดอีกคนล่ะ 50"แก้วพูด

 

 

 

 

"50!!"เขื่อนโทโมะอุทานมาพร้อมกัน

 

 

 

 

"ฝากด้วยนะเพื่อนเจ้าบ่าว"ป๊อบปี้หันมาตบบ่าให้กำลังใจก่อนจะถอยกรูออก

 

 

 

 

 

"เอาก็เอา" ทั้งสองว่าก่อนจะลงมือปั้นจิ้งหรีดต่อ

 

 

 

 

 

"48...49....50" โทโมะเขื่อนยืนตัวหมุมก่อนจะทำท่าโผเข้ากอดเพื่อนเจ้าสาวทั้งสอง

 

 

 

 

 

"เฮ้ยๆๆๆ ปล่อยๆๆๆๆ" เฟย์แก้วรีบตีก่อนจะผละตัวออก

 

 

 

 

"เอาล่ะๆๆ สนุกมามากพอล่ะใกล้ได้เวลาแล้วเชิญขบวนขันหมากเข้ามาได้แล้ว" พิชชี่เดินออกมาตามขบวนจึงเริ่มถยอยเข้าไป

 

 

 

 

"มาแล้วเจ้าสาวมาแล้วววววว" สิ้นเสียงร่างบางปรากฎตัวขึ้น สายตาทุกคู่จับจ้องไปมองร่างบางเป็นตาเดียว

ป๊อบปี้จ้องมองราวกับถูกสะกด ร่างบางในชุดไทยสีสมพู่อ่อนขับผิวขาวนวลให้หน้ามองยิ่งขึ้น

 

 

 

 

 

"สวยจัง"ป๊อบปี้ส่งสายตาวิบวับให้ทำให้ร่างบางอดเขินไม่ได้ ช่างภาพต่างกรูเข้ามาถ่ายรูปเมือถึวงเวลาสำคัญ ป๊อบปี้ค่อยๆบรรจงสวมแหววบนนิ้วเรียวยาวของเธอ ฟางยิ้มหวานก่อนจะค่อยๆกราบลงบนตักของชายหนุ่ม

 

 

 

 

"หวานกันจังเลย" เฟย์ว่าพลางทำท่าเพ้อฝัน

 

 

 

 

"ก็เฟย์เย่ไม่ยอมตกลงแต่งงานกับเขื่อนนี่น่า" เขื่อนว่าพลางทำท่าน้อยใจ

 

 

 

 

"ไม่ต้องเลยตราบใดที่เฟย์ยังไม่จบดอกเตอร์อย่าหวังว่าเฟย์จะตกลง" เฟย์ว่าพลางอดยิ้มน้อยๆๆ

 

 

 

"ไม่เป็นไร เขื่อนรอได้"เขื่อนว่าพลางกุมมือแฟนสาวอย่างถนุถนอม ทั้งสองมองตากันอย่างหวานซึ้ง

 

 

 

 

 

"อย่างได้บ้างป่ะ" โทโมะหันมาสะกิดแก้วที่จ้องมองตาไม่กระพริบ

 

 

 

 

 

"ก็ยังไม่มีคนมาขอจะแต่งได้ไง"

 

 

 

 

 

"ถ้าขอจะตกลงใช่ไหม" โทโมะว่า แก้วหันขวับไม่อยากจะเชื่อ

 

 

 

 

 

 

"พูดอย่างจะขอ  นี่ไม่ต้องเลยฉันยังเรียนไม่จบ" แก้วว่าพลางสะบัดหน้าหนีอย่างอายๆๆ

 

 

 

 

 

"แต่งแล้วค่อยเรียนต่อก็ได้" โทโมะรุก

 

 

 

 

"นี่เลิกพูดได้แล้ว พิธียังไม่เสร็จ" แก้วรีบพูด ดทโมะจึงค่อยๆเอามือบางมากุมไว้

 

 

 

 

 

 

"พี่รักฟางนะ" ป๊อบปี้กระซิบเบาๆที่ข้างหูของเจ้าสาว ก่อนจะบรรจงหอมแก้วนวลฟอดใหญ่ ฟางหน้าแดงระรื่น เรียกเสียงกดแฟชจากหลายๆกล้อง

 

 

 

 

 

"ฟางก็รักป๊อบปี้ที่สุด" ฟางว่าก่อนจะค่อยๆโอบรัดเอวอีกฝ่าย ซุกหน้าลงกับอกกว้างด้วยหัวใจชุ่มฉ่ำไปด้วยความรัก

 

 

 

ตกดึก

 

 

"ตื่นเต้นไหมพี่ฟาง" เฟย์ที่อยู่ในชุดสีชมพูยาวแค่เข่าเดินเข้ามาหาพี่สาวที่อยู่ในชุดสีขาวนั้งอยู่หน้ากระจก 

 

 

 

 

 

"ตื่นเต้นสิเฟย์พี่กลัวทำผิดจัง "  การลอดซุ้มกระบี่เป็นพิธีการที่สำคัญ ทำให้หญิงสาวมืเย็นเฉียบ

 

 

 

 

 

"ใจเย็นๆนะฟาง " แก้วตบบ่าเพื่อนรักที่กำลังจะเป็นฝั้งเป็นฝา

 

 

 

 

"สงสัยเจ้าบ่าวมาล่ะ" แก้วว่าหลังจากที่เสียงเคาะประตูดังขึ้น ก่อนจะไปเปิดประตูกว้าง ป๊อบปี้ชะงักจ้องมองร่างเล็กอย่างไม่วางตา เขาโชคดีที่สุดที่ได้เธอมาเคียงคู่ ชายหนุ่มยืนเงียบทำให้ฟางเริ่มอาย

 

 

 

 

"ป๊อบปี้" ฟางเรียกเจ้าบ่าวตนเองเบาๆ ป๊อบปี้หลุดจากภวังก่อนจะค่อยๆเดินเข้ามา

 

 

 

"ฟางสวยที่สุด ไปกันเถอะ" ป๊อบปี้ยื่นมือให้เจ้าสาว ฟางวางมือเรียวบนมือแกร่ง แล้งลุกขึ้นยืนช้าๆ

บรรยากาศในงานเลี้ยงชื่นมื่น ฟางมองดูแขกอย่างตื่นเต้น ผิดกับเจ้าบ่าวที่ควบคุมอารมไว้ได้แม้ใจจะตื่นเต้นไม่เเพ้กัน

 

แสงสปอร์ตไลท์สาดส่องลงมาที่คู่บ่าวสาวเมื่อถึงเวลาสำคัญ

 

 

 

 

"กอดแขนพี่ไว้นะ" ฟางเงยหน้ามองป๊อบปี้พลางส่งยิ้มให้ น้ำเสียงเขาชักอ่อนโยน แววตาเต็มไปด้วยความอบอุ่น ป๊อบปี้ยิ้มน้อยๆเขาค่อยๆก้าวเท้าออกไปอย่างมั่นคง  หญิงสาวมีรอยยิ้มประดับอยู่บนดวงตาตลอดเวลา

 

 

 

 

"ฟางดีใจที่จะได้อยู่เคียงข้างป๊อบตลอดไป ฟางรักป๊อบมากที่สุดในชีวิต"

 

 

 

"ป๊อบก็รักฟางมากกว่าชีวิตของป๊อบ ต่อไปเราจะอยู่ด้วยกันจนถึงเวลาสุดท้ายของชีวิต"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

จบแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววว

ในที่สุดก็จบแล้ว เรื่องแรกในชีวิต อย่าลืมติดตามชมเรื่องต่อไปด้วยนะ รับรองดราม่าจัดเต็ม