แรงรักริษยา

กลางดึก

"หาววววว!"ฟางที่อยู่ในชุดนอนหาวแล้วลุกขึ้นจากเตียงนอนก่อนจะเดินลงไปข้างล่างเพื่อหาอะไรรองท้อง เพราะบ้านของพิชขี่ไม่กินอาหารเย็น

"ไหน มีอะไรกินบ้างน้าาาา"ฟางพูดพลางค้นตู้เย็น

"มีนมด้วยหรอ กินดีกว่าคงไม่มีใครว่าหรอก"ฟางบอกตัวเองก่อนจะหยิบกล่องนมกล่องใหญ่มาแล้วเทใส่แก้ว ก่อนจะนั่งยืนดื่ม

หมับ!

เพล้งงง!

"ปล่อย ปล่อยนะ"ฟางร้องออกมาทันทีเมื่อมีคนมากอดข้างหลังเธอทำให้เธอตกใจแล้วทำแก้วแตก

"ทำไมล่ะ หืมมม"บุคคลปริศนาพูด ข้างหูฟางทำเอาฟางขนลุกซู่ ก่อนจะพยายามดิ้นให้หลุดออกจากอ้อมกอด

"นี่!พี่ใช่มั๊ย ปล่อยฟางนะ ปล่อย"เมื่อฟางรู้ว่าเป็นใครก็ตกใจก่อนจะดิ้นสุดแรง แต่ก็คงสู้แรงเค้าไม่ได้

"จะขัดขืนทำไม ไม่อยากมีครั้งที่2หรือไง อุตส่าห์จะทำให้ในครัว"ป๊อปปี้พูด ฟางน้ำตาคลอ

"ไม่ ฟางไม่ต้องการ"ฟางพูด ป๊อปปี้จิ๊ปากก่อนจะอุ้มฟางไปที่โต๊ะกินข้าว

"อย่านะ"ฟางพูด แล้วดันป๊อปปี้ออก แต่ป๊อปปี้ไม่ยอมดันฟางลงไปนอนราบแล้วขึ้นคร่อมตาม

"หยุดนะ พี่จะทำอะไร ฟางไม่ยอมให้พี่ทำอะไรฟางอีกแล้ว"ฟางพูด

"คุณหนูป๊อป น้องฟาง!"เสียงหนึ่งร้องออกมาอย่างตกใจ

"พี่ฝน!"ฟางร้องออกมาอย่างตกใจก่อนจะผลักป๊อปปี้ออก

"น้องฟาง..."ฝนเรียกชื่อฟางอย่างไม่เข้าใจ ฟางหลบตา ก่อนจะรีบวิ่งขึ้นห้อง ทั้งน้ำตาทันที

"ห้ามบอกเรื่องนี้กับใคร"ป๊อปปี้พูดสั้นๆนิ่งๆก่อนจะเดินขึ้นไปที่ห้องของตัวเอง ส่วนฝนก็เก็บสงสัยไว้ข้างในแล้วจัดการกับแก้วที่แตกก่อนจะเดินไปหาที่หน้าห้องของฟาง

ก๊อก ก๊อก!

แอ๊ดดดด!

"พี่ฝน!"เมื่อฟางเปิดประตูมาพบเจอกับฝนก็รีบวิ่งเข้าไปกอดทั้งน้ำตาทันที

"น้องฟางคะ อย่าหาว่าพี่ยุ่งเลยนะคะ น้องฟางช่วยบอกพี่มาได้มั๊ยว่าเกิดอะไรขึ้น"ฝนถาม ฟางผละออกจากอ้อมกอด

"พี่ฝนเข้าฟางก่อนก็ได้นะคะ"ฟางบอกฝน ฝนพยักหน้า ก่อนที่ทั้ง2จะเข้าไปในห้องโดยที่ฟางเองก็ไม่ลืมล๊อคประตู

"พี่ฝน ฮึก ฟางไม่รู้จะทำยังไงแล้ว"ฟางพูด

"น้องฟางคะ ตอนนี้สิ่งที่น้องฟางต้องมีคือสติ น้องฟางตั้งสติแล้วบอกพี่ฝนมา พี่ฝนช่วย"ฝนพูด ฟางสูดหายใจเข้าลึกๆ

"ฟางกับพี่ป๊อป ฮึก มีอะไรกันแล้ว ฮืออออ"ฟางกลั้นใจพูดออกมาฝนช๊อกไปไม่น้อย

"น้องฟางใจเย็นๆนะคะ ใจเย็นๆพี่เข้าใจน้องฟางดี"ฝนกอดปลอบฟางแล้วพูด

"ฟางไม่ได้ตั้งใจจะเป็นของเค้า แต่เค้ากลับทำแบบนี้กับฟาง เค้าเห็นฟางเป็นแค่ที่ระบายความแค้นของเค้า พี่ฝันบอกฟางได้มั๊ยคะว่าพิชชี่เค้าทำอะไรผิดทำไมพี่ป๊อปเค้าถึงแค้นพิชชี่ขนาดนั้น ฟางพอจะรู้ว่าพิชชี่เเย่งคนรักเค้าไป แต่ต้องทำถึงขนาดนี้เลยหรอคะ ฮึก"ฟางพูด

"คุณหนูป๊อปเค้าเข้าใจคุณหนูพิชขี่ผิดน่ะค่ะ"ฝนพูด

"เรื่องอะไรหรอคะ"ฟางถาม

"ปกติคุณหนูป๊อปเค้าก็ไม่ชอบคุณหนูพิชชี่อยู่แล้วตอนเด็กคุณหนูป๊อปก็ชอบว่าคุณหนูพิชชี่ว่าลูกเมียน้อย"ฝนพูดก่อนจะนึกถึงเมื่อสมัยเด็ก ตอนนั้นเธออายุแค่17และป๊อปปี้ก็อายุ10ขวบ ส่วนพิชชี่อายุ9ขวบ เธอก็เหมือนลูกบุญธรรมของที่นี่

'พี่ป๊อปเอาหุ่นยนต์ผมมา หุ่นยนต์ผม'เสียงของพิชชี่ในวัยเด็กพูด เมื่อป๊อปปี้ขโมยหุ่นยนต์ตัวโปรดของเค้าไป

'ไม่!เราจะเล่น แกอ่ะไปไกลๆเลย'ป๊อปปี้พูดไล่พิชชี่

'ฮึก พี่ป๊อปเอาของผมมา อันนั้นพ่อซื้อให้ผม'พิชชี่พูดเสียงสั่น

'โว้ยยย!อยากได้ก็เอาไปเลย'ป๊อปปี้พูดก่อนจะโยนหุ่นยนต์ลงพื้น จนมันพัง แล้วเดินไป

'พ่อครับ ฮือออ'พิชชี่พูดแล้ววิ่งไปฟ้องพ่อ

'ไอ้ป๊อป'คุณชายใหญ่เรียกป๊อปปี้ ป๊อปปี้จำใจเดินมา

'แกไปแกล้งน้องทำไม'คุณชายใหญ่ถาม ป๊อปปี้ไม่ตอบทำหน้านิ่ง

'ได้!ไม่ตอบใช่มั๊ย แกทำให้ฉันต้องใช้กำลัง'คุณชายใหญ่พูดก่อนจะหยิบไม้เรียวขึ้นมา

เพี๊ยะ!

เพี๊ยะ!

เพี๊ยะ!

'ไปแกไปได้แล้ว แล้วถ้าแกยังแกล้งน้องอีกอย่าหาว่าฉันไม่เตือน'คุณชายใหญ่พูด ก่อนที่ป๊อปปี้จะเดินออกไปด้วยความเจ็บใจ

'ไอ้ลูกเมียน้อย ไอ้ชั่ว'ป๊อปปี้พูดออกมาอย่างเจ็บใจ

"พี่ป๊อปเค้าก็น่าสงสารเหมือนกันนะคะแล้วเรื่องแย่งคนรักล่ะคะ"ฟางถาม

ตอนหน้าจะรู้เรื่องราวที่ทำให้ป๊อปปี้เกลียดพิชชี่จริงๆละนะ