เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ

 

 

 

                       ภายในห้องนอน แก้วที่อาบน้เสร็จแล้วแต่ยังไม่ได้แต่งตัว โทรศัพท์คุยกับโทโมะ

 

 

 

         " นี่นาย เดี๋ยวให้ฟางมาสมัครงานกับเฮียเลยนะ แล้วนายก็ช่วยไปหาบัตรประชาชนปลอม เอกสารปลอมมาด้วยนะ " แก้วพูด 

 

 

 

          ( ทำไมไม่ใช้ของจริง จะไปทำปลอมทำไม ) โทโมะที่แต่งตัวเสร็จแล้ว นั่งคุยโทรศัพท์อยู่บนเตียงภายในห้อง

 

 

 

           " คือ ชั้ลจะทำเหมือนวาฟางตกงานแล้วมาขอทำงานด้วย แล้วถ้าเฮยรู้ว่าฟางเป็นน้องสาวนาย เฮียจะเชื่อชัลมั้ยค่ะ ว่าฟางตกงาน " แก้วพูด โทโมะคิดตาม

 

 

    

           ( งั้นก็ต้องปลอมชื่อ ปลอมนามสกุล ปลอมที่อยู่  ) โทโมะพูด 

 

 

 

           " ใช่ จัดการด้วยนะ แค่นี้นะ ชั้ลแต่งตัวก่อน " แก้วพูดจบก็รีบวางสาย เพราะป๊อปมาเคาะประตูอยู่หน้าห้อง  แก้วรีบไปเปิดประตู  ป๊อปทำหน้าดุทันทีที่เห็นแก้วโป๊อยู่

 

 

 

            " มาเปิดประตูชุดนี้ได้ยังไง  ไปเปลี่ยนชุด !! " ป๊อปพูด แก้วมองภาพตัวเองก็หน้าเหวอ เพราะบนร่างมีแต่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว แก้วปิดประตู และตะโกนออกไป

 

 

 

            " เฮียไปรอข้างล้างเลย แก้วจะแต่งตัว เดี๋ยวจะตามลงไป " แก้วพูด แล้วรีบแต่งตัว 

 

 

 

 

                 บริษัท SKT  ในห้องทำงานของแก้ว ป๊อปที่นอนหลับสนิทอยู่ที่โซฟา  ฟางเดินเข้ามาในห้องอ่างเงียบๆ

 

 

 

 

           "  แก้ว จะทำแบบนั้นจริงๆหรอ " ฟางพูดเบาๆ 

 

 

 

           " ก็เราไม่มีทางเลือก เฮียกลางเป็นคนขี้สงสัย ถ้าไม่ปลอมเอกสารพวกนี้ ไม่นานเฮียก็รู้ว่า ฟางเป็นใคร  " แก้วพูดเบาๆ เพราะกลัวป๊อปได้ยิน

 

 

 

           " แต่ฟางไม่เคยโกหกใครนะ แล้วถ้าต่อไป พี่ป๊อปจับได้ขึ้นมา เค้าจะไม่โกรธเอาหรอ " ฟางพูด แก้วชะงัก เพราะรู้ว่าพี่ทั้งสองไม่ชอบคนโกหกอย่างมาก 

 

 

 

            "  ก็อย่าให้รู้สิ " แก้วพูด 

 

 

 

            " ซุบซิบอะไรกัน !! " ป๊อปที่งัวเงียตื่นขึ้นมา พอเห็นทั้งสองซุบซิบกันอย่างมีพิรุธก็เอ่ยถาม แก้วและฟางสะดุ้งโหยง 

 

 

 

            " อ่อ เฮีย คือ ฟางเค้าตกงานนะเฮีย แล้วเค้าต้องเลี้ยงดูพ่อแม่ด้วย ทางบ้านลำบากมากเลยนะเฮีย ไหนจะมีน้องอีกสองคนที่ยังเรียนไม่จบอีก .... " แก้วพูดยังไม่จบ ป๊อปตัดบททันที

 

 

 

            " เอาสรุปสั้นๆ ให้ได้ใจความ ไม่ต้องชักแม่น้ำทั้งหน้า " ป๊อปพูด แก้วหน้าเหวอ 

 

 

 

            " สรุปแล้วนะ ให้ฟางไปเป็นเลขาเฮียนะ " ป๊อปชะงัก อึ้ง มึน งง  ไม่คิดว่าจะสรุปได้สั้นขนาดนี้ ฟางยิ้มเจื่อนๆ

 

 

 

           " เห้ย !!! ไม่เอาเว้ยย  แต่งตัวยังกับปา จะให้มาเป็นเลขาชั้ลเนี่ยนะ ชั้ลไม่อายเค้าตายหรอครับ น้องแก้ว " ป๊อปพูดอย่างเคือง

 

 

 

           " นี่เฮีย ! อย่ามาว่าเพื่อนแก้วแบบนั้นสิ  ก็ช่วยฟางหน่อยสิเฮีย เค้าลำบากรู้มั้ย ช่วยๆกันบ้างสิ " แก้วทำเป็นโกรธ

 

 

 

            " ตำแหน่งอื่นไม่มีหรือไง ทำไมต้องมาเป็นเลขาชั้ลวะ " ป๊อปยังโวยต่อ 

 

 

 

           " ก็แล้วตำแหน่งอื่นมันมีที่ไหนหละเฮีย มันก็เต็มหมดแล้ว เหลือแต่ตำแหน่งเลขาเฮียที่ยังว่างอยู่ " แก้วโวยต่อ 

 

 

 

           " ยังมีอีกตำแหน่ง เลขารองหนึ่งยังวางครับ เชิญไปได้เลย " ป๊อปพูด

 

 

 

           " รองหนึ่งมีเลขาแล้วค่ะ ท่ารองสอง " เลขาของแก้วที่เพิ่งเข้ามาในห้อง พ้อมกับเฟย์ ในชุดปรี้ยวจัด  แก้วและฟางหันไปยิ้ม แต่ยังคงทำเหมือนไปรู้จักกัน 

 

 

 

          " ขอโทษนะค่ะ คุณแก้ว พอดี เค้าเพิ่งมาสมัครงานนะค่ะ ท่านรองหนึ่งไม่อยู่ เลยพามาให้คุณแก้วสัมภาษณ์เอง " เลขาแก้วพูด 

 

 

 

          " ขอบคุณค่ะ ชั้ลสัมภษณ์เค้าไว้แล้ว ตกลงรับคุณณภัทสร เข้าทำงานในตำแหน่ง เลขารองหนึ่งเลยนะค่ะ " แก้วพูด เลขาแก้วพยักหน้า  แก้ว เฟย์ หันมายักคิ้วให้กัน ก่อนจะเดินออกไป

 

 

 

         " แก้ว เฮียอยากได้คนเมื่อกี้วะ โอ้ยยย ทั้งเปรี้ยว ทั้งเซ็กซี่ " ป๊อปมองตามหลังเฟย์ไปอย่างไม่ละสายตา

 

 

 

        " ชั้ลเลขาของเฮียใหญ่ " แก้วย้ำ ป๊อปชักจะหงุดหงิด 

 

 

 

         " เฮียให่ไม่ชอบหรอก ผู้หญิงเปรี้ยวๆแบบนั้น ถ้าป้าคนนี้นะไม่แน่ " ป๊อปหันมามองฟางอย่างไม่ชอบใจ ฟางเซ็งแต่ไม่พูดอะไร

 

 

 

          " ไม่รู้แหละ ยังไงเฮียก็ต้องรับฟางเข้าเป็นเลขาของเฮีย ถ้าเฮียไม่รับ แสดงว่าเฮียไม่รักแก้ว " ป๊อปเอามือกุมขมับทันที ที่ได้ยินกับประโยคเดิมๆ ที่แก้วชอบให้เป็นท่าไม้ตายอยู่เสมอๆ 

 

 

 

          "  มันใช่เรื่องเดี๋ยวกันรึปล่าววะเนี่ยยย " ป๊อปแทบลมจับ 

 

 

 

         "  นะเฮียนะ นะค่ะ นะค่ะ เฮีย เฮียคนดีของแก้ว เฮียสุดที่รักของแก้ว นะค่ะ " แก้วเปลี่ยนเป็นลูกอ้อนแทน แต่ป๊อปยังคงยืนยันคำเดิม แก้วรูตัวว่าทำต่อไปก็ไม่มีประโยชน์ เลยหันมาขยิบตาให้ฟาง หมายลงไม้ผลัดให้ฟางต่อไป 

 

 

 

        " ทำไมคุณถึงไม่รับฟางเข้าทำงานค่ะ " ฟางพูด ป๊อปหันมองอย่างเซ็ง

 

 

 

        " เพราะผมไม่อยากทำงานกับป้าค่ะ มันไม่เจริญหูเจริญตา ค่ะ " ป๊อปพูด 

 

 

 

         "  เฮีย !! พูดจาให้เกียรติเพื่อนแก้วหน่อยสิ " แก้วขึ้นเสียง 

 

 

 

         " รถคุณ คันสีดำ หมายเลขทะเบียน 338 ใช่มั้ยค่ะ " ฟางพูด แก้วและป๊อปหน้า งง 

 

 

 

          " เออ แล้วทำไมค่ะ " ป๊อปยังคงกวนตีน แก้วมองตาฟางก็รู้ว่าฟางจะทำอะไรต่ ฟางยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ป๊อปแล้วเดินออกจากห้องไป ป๊อปเป็นห่วรถ เดินตามไปติดๆ แก้วเดินตามไปด้วย 

 

 

 

          " ยัยแก้ว จะไปไหนกัน " เฟย์ ที่นั่งรออยู่ด้านหน้าห้อง เมื่อเห็นคนในห้องเดินตามกันออกมาก็ชักสงสัย

 

 

 

          " เฟย์ตามมาเร็ว ฟางจะชักไม้เด็ดแล้ว " แก้วกวักมือ ให้เฟย์ตามไป เฟย์เดินตามไปอย่างสงสัย 

 

 

 

                 ลานจอดรถ ฟางเดินมาหยุดอยู่ที่ข้างรถของป๊อป แล้วเอามือมาแตะที่รถหรู ป๊อปแทบจะหัวใจวายเมื่อเห็นว่าฟางเล็บยาว 

 

 

 

            " เห้ยย !!! เอามือของเธออกไปห่างๆรถชั้ลเลยนะ " ป๊อปแทบจะบ้า

 

 

 

            " คุณจะรับชั้ลเข้าทำงานรึปล่าวค่ะ " ฟางพูดหวาน แก้วและเฟย์ยืนดูอยู่ห่างๆ พอเหนหน้าป๊อปก็หลุดขำออกมา 

 

 

 

            " ไม่รับเว้ยยย " ป๊อปยังดื้อด้าน ฟางทำมือเหมือนจะขยุ้มรถ ป๊อป ตาเหลือก จะเดินเข้าไปก็ไม่กล้า กลัวรถจะเป็นรอย

 

 

 

            " นี่เธอขู่ชั้ลหรอยัยป้า  ! " ป๊อปขึ้นเสียงใส่ 

 

 

 

           " ชั้ลไม่ได้ขู่นะค่ะ ชั้ลแค่ขอร้องให้คุรรับชั้ลเข้าทำงาน " ฟางพูดหน้าตาเฉย 

 

 

 

           " โอ้ยยย ขอร้องบ้าบออะไรวะ จะฆ่าลูกชั้ลอยู่แล้วนั้นนะ " ป๊อปหัวเสีย เป็นห่วงรถ 

 

 

 

           " ชั้ลไม่อยากทำแบบนี้กับคุณหรอกค่ะ แต่ชั้ลไม่มีทางเลือกจริงๆ คุณช่วยรับชั้ลเข้าทำงานได้มั้ยค่ะ " ฟางสงสารป๊อป เห็นว่าเค้ารักรถมาก เธอเลยใช้วิธีการแบบเป็นตัวของตัวเอง เลยเลือกที่จะเดินมาพูดกับเขาอย่างอ่อนโยน ป๊อปปรับตัวไม่ทัน ไม่รู้ว่าฟางจะมาไม้ไหนกันแน่

 

 

 

            " นี่เธอจะมาไม้ไหนอีกเนี่ยยัยป้ามหาภัย " ป๊อปเริ่มหวั่นๆ 

 

 

 

             " ชั้ลรู้นะว่าคุณรักรถมาก ชั้ลเลยคิดว่าจะแก้งคุณแบบเมื่อกี้ แต่ชั้ลไม่คิดว่าคุณจะรักรถจนแทบจะบ้าตายขนาดนี้  ชั้ลเลยไม่อยากจะบังคับคุณด้วยวิธีนี้  ชั้ลขอโทษนะค่ะ ที่แกล้งคุณ " ฟางพูด ป๊อปงงหนัก 

 

 

 

              " นี่ตกลงจะเอายังไง เธอจะมัดมือชกชั้ลเหมือนเมื่อกี้ หรือเธอจะปล่อยให้ชั้ลตัดสินใจเองว่าจะรับหรือไม่รับเธอเข้าทำงาน " ป๊อปหน้าหงิก งง 

 

 

 

              " ชั้ลให้คุณตัดสินใจเองค่ะ แต่ถ้าคุณไม่รับ รถคุณอาจได้รับอันตราย " ฟางพูดที่เล่นที่จริง

 

 

 

              "  อ้าว เห้ย ทำไมพูดงั้น !! " ป๊อปพูด

 

 

 

              " ชั้ลล้อเล่นค่ะ ชั้ลจะไม่ทำแบบเมื่อกี้อีก ถ้าคุณเมตตาสงสารชั้ลก็ช่วยรับชั้ลเข้าทำงานด้วย แต่ถ้าไม่ ก็ไม่ต้องรับค่ะ " ฟางพูด แล้วก็เดินไปปล่อยให้ป๊อปมึนงงอยู่คนเดียว แก้วเห็นท่าไม่ดี เลยเข้ามาเสริมทัพอีกที 

 

 

 

              " นี่เฮีย ได้คนดีแบบนี้มาทำงานด้วยแล้วยังไม่ชอบอีก นี่ขนาดแก้วบอกจุดอ่อนของเฮียแล้วนะ ฟางยังไม่เอามาใช้กดดันเฮียเลย คิดดูสิ เพื่อนแก้วดีขนาดไหน " แก้วพูด ป๊อปหน้าหงิกกว่าเดิม ไม่รู้จะเอายังไงดี เพราะไม่ค่อยชอบขี้หน้าฟางสักเท่าไหร่

 

 

 

              "  รับเค้าเถอะนะค่ะท่ารองสอง ช่วยคนลำบาก นี่ได้บุญนะค่ะ " เฟย์ที่เดินที่ออกมา พูดอย่างอ่อนหวาน ป๊อปยิ้มจนปากจะฉีกถึงหู 

 

 

 

             " สวยจังเลยนะครับ " ป๊อปเคลิ้ม เฟย์ยิ้มหวานให้ แก้วมองอยางเซ็งๆ ฟางก็เซ็งพอๆกัน 

 

 

 

             " ตกลงคุณจะรับเค้าเข้าทำงานใช่มั้ยค่ะ "  เฟย์พูดหวาน ป๊อปเคลิ้มใหญ่ 

 

 

 

             " รับครับ " ป๊อปยิ้มหวาน เฟย์ยิ้มหวานให้ 

 

 

 

               " เฮีย น้ำลายไหลแล้วนั้นนะ " แก้วเอามือมาลูบหน้าป๊อป  ป๊อปหมดอารมณ์ทันที กลับไปทำหน้าหงิกเหมือนเดิม 

 

 

 

                " เออ พรุ่งนี้มาเริ่มงานเลย แล้วไม่ต้องแต่งตัวป้าให้มันมากกว่านี้นะ  ถ้าให้ดี เอาอย่างคนนู้น " ป๊อปหันมาพูดกับฟาง อย่างเซ็ง ก่อนจะหันไปยิ้มกับเฟย์ 

 

 

 

                " ค่ะ " ฟางเซ็ง 

 

 

 

                 " ยัยเล็ก วันนี้กลับบ้านเลย ไม่ต้องไปไกล " ป๊อปพูด

 

 

 

                 " เฮีย คือเฟย์เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศนะ ขอแก้วไปกินข้าวมื้อค่ำกับเฟย์นะ " แก้วพูดอ้อนๆ 

 

 

 

                 " ไปกับใครนะ " ป๊อปถาม

 

 

 

                 " ไปกับเฟย์ " แก้วตอบอย่างงๆ แต่ที่ไหนได้ ป๊อปหลอกถามชื่อเฟย์ 

 

 

 

                 " ไปซิ แต่อย่ากลับดึกนะ  แล้วยัยป้านั้น อย่าชวนน้องชั้ลดื่มอีกหละ " ป๊อปพูดกับแก้ว ก่อนจะหันไปพูดกับฟาง ฟางพยักหน้า 

 

 

 

                " แล้วเฮียจะกลับแล้วหรอ " แก้วถาม ป๊อปพยักหน้า 

 

 

 

                " พี่กลับก่อนนะครับน้องเฟย์ แล้วพรุ่งนี้เจอกันนะ " ป๊อปหัไปพูดหวานใส่เฟย์ เฟย์ยิ้มตอบ ป๊อปขึ้นรถแล้วขับออกไป 

 

 

 

                " แหมไอเฮีย แทนตัวเองว่าพี่ แหวะ จะอ้วก " แก้วแขวะ 

 

 

                 " แก้ว ฟาง กอดหน่อยสิ คิดถึงมากเลยย ' ทั้งสามโผล่เข้ากอดกันไว้แน่น 

 

 

 

                " ไปหาไรกินกันดีกว่า " เฟย์เสนอ แก้วพยักหน้ารับ  ทั้งสามขับรถมาที่ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง 

 

 

 

                " โชคดีนะที่แกมาทันเวลาพอดี ไม่งั้นแนคงไม่สำเร็จ " แก้วพูด 

 

 

 

                 " ชั้ลจะกลับมาตั้งแต่ตอนพี่โทโมะโทรไปหาชั้ลแล้วหละ แต่ไม่ได้บอกใคร " เฟย์พูด 

 

 

                " อ้าว แล้วไหนพี่โทโมะบอกว่ายังคุยกับเฟย์ไม่รู้เรื่องไง " ฟางพูด 

 

 

 

                " ก็ยังไม่รู้เรื่องหรอก แต่ชั้ลสงสารพี่โทโมะ เลยกลับมาช่วย อีกอย่างชั้ลก็เรียนจบพอดี อยากมีงานทำเลย " เฟย์พูด 

 

 

 

                " เออนิ ทั้งสองคน ยังไงแกต้องรับมอกับสองเฮียของชั้ลให้ดีๆนะ " แก้วพูด

 

 

 

               "  ไม่เป็นไร ชั้ลเอาอยู่  "  เฟย์พูด 

 

 

 

                "  กับแกนะชั้ลไม่ห่วงหรอก แต่ชั้ลห่วงฟางมากกว่า " แก้วพูด 

 

 

 

               " ไม่เป็นไรหรอกน๊า " ฟางพูด แต่ในใจก็หวั่น ๆ ไม่น้อย 

 

 

 

               " ฟาง คือ เฮียกลางมันก็ปากแบบนั้นแหละ ฟางอย่าไปถือสามันเลยนะ เอาจริงๆ นะมันเป็นคนใจดี แล้วก็ดูแลดีมาก เดี๋ยวแก้วจะไปพูดกับเฮียให้เองนะ ฟางอย่าไปโกรธเฮียเลยนะ " แก้วพูด 

 

 

 

               " แก้วก็รู้ว่าฟางไม่ใช่คนคิดมาก ฟางไม่โกรธหรอกน๊าาเรื่องแค่นี้ " ฟางพูด แก้วสบายใจขึ้น

 

 

 

              " แล้วเฮียใหญ่ของแก นี่เป็นยังไงบ้างอะแก้ว " เฟย์ถาม 

 

 

 

             " เฮียกลางอะ ปากเสีย ชอบแกล้ง ชอบหาเรื่อง แต่ใจดี อ่อ แต่หน้าหม้อด้วยนะ  ส่วนเฮียใหญ่ ก็นิ่งๆหน่อย มีเล่นบ้าง แต่นานๆครั้ง ส่วนใจจะจริงจัง แต่ก็ใจดีนะ ไม่ค่อยจะด่าใคร ยกเว้นจะโกรธ  แต่ถ้าโกรธมากๆเนี่ย จะไม่พูดด้วยเลยนะ  เวลาทำให้เฮียใหญ่โกรธมากๆ  โครต้อยากเลยวะ  " แก้วพูดแล้วก็กลัวๆ เพราะถ้าแผนพังเมื่อไหร่ คนที่แย่ที่สุดคือแก้ว

 

 

 

            " แล้วถ้า เฮียแกรู้ความจริงหละ " เฟย์พูด

 

 

 

            " คงจะโกรธชั้ลไปตลอดชีวิตหละมั้ง เพราะทั้งป๋า ทั้งสองเฮีย ไม่ชอบคนโกหกอย่างมาก ยังไงก็ช่วยปิดเรื่องนี้ไว้เป็นความลับนะ ถ้าพี่โทโมะสุดเหวี่ยงของพวกแกสองคนได้ลงเอ่ยกับใครสักคน หรือไม่ก็คนรักเก่ากลับมา ทุกอย่างก็จะจบ เฮียก็จะไม่รู้ถึงแผนบ้าบอคอแตกนี้  " แก้วพูด 

 

 

           " มีคนใหม่นะไม่เป็นไร แต่อย่าให้คนเก่ากลับมาแล้วกัน ไม่นั้นชั้ลคงได้บินไปทัวร์ต่างแดนรอบสงแน่นอน " เฟย์พูด ฟางขำ แก้ว งง

 

 

 

            " ทำไมวะ " แก้วถาม เฟย์ไม่ทันตอบ เสียงโทรศัพท์แก้วก็ดังขึ้น แก้วหยิบโทรศัพพท์ออกมาดู ก็เป็นโทโมะที่โทรเข้ามา 

 

 

           

           " ว่าไง " แก้วพูด 

 

 

          ( อยู่ไหน ว่างรึปล่าว  )  โทโมะพูด ในขณะขับรถ 

 

 

 

            " อยู่ที่ร้านอาหาร.... ทานข้าวอยู่กับ เฟย์ ฟาง " แก้วพูด 

 

 

          ( เดี๋ยวชั้ลไปหา รอที่ชั้ลแหละ) โทโมะพูดจบก็ตัดสาย 

 

 

 

            " ใครโทรมาอะ " เฟย์ถาม 

 

 

 

            " เดี๋ยวก็รู้ " ฟางบอกก่อนจะหันไปยิ้มกับแก้ว  ไม่นานโทโมะก็เดินเข้ามา ทั้งสามหันไปมอง โทโมะเดินมานั่งร่วมวงด้วย 

 

 

 

           " ชั้ลกลับก่อนนะ " เฟย์ลุกขึ้นแล้วกเดินไปเลย ฟางเดินตามไป โทโมะหน้าเสีย แก้วมองตามเฟย์ไปอย่าง งงๆ 

 

 

 

            "  นี่นาย เฟย์เป็นอะไร ทำไมรีบกลับจัง " แก้วพูด 

 

 

 

           " คืนนี้เธอต้องไปทานข้าวกับชั้ล " แก้วที่หันมองเฟย์อยู่ ทันทีที่ได้ฟังโทโมะพูดก็ถึงกับชะงัก 

 

 

 

           " นี่นายชวนชั้ลออกเดทหรอ " แก้วถามอย่างงง

 

 

          " เพ้อเจ้อ " โทโมะพูด แก้วหน้าแตก 

 

 

          " แล้วจะชวนไปทานข้าวทำไม " แก้วยังงงอยู่ 

 

 

 

          " แม่ชั้ลนัดไปดูตัว เธอต้องไปกับชั้ล ในฐานะ แฟน " โทโมะ เน้นคำว่าแฟน แก้วรู้สึกวูบวาบเล็กน้อย 

 

 

 

          " ก็ไปสิ " แก้วพูด 

 

 

 

          " งั้นไปกับชั้ลตอนนี้เลย " โทโมะ หยิบตังมาวางไว้บนโต๊ะ แล้วเดินนำหน้าไป  แก้วเดินตามไปติดๆ 

 

 

 

          " จะไปไหนเนี่ย บอกชั้ลบ้างซิ " แก้วเดินตามไป ก็บ่นไป โทมะไปพูดอะไรเดิขึ้นไปนั่งในรถ แล้วสตาร์จรถทันที แก้วเปิดประตูเข้าไปนั่ง  

 

 

          " แล้วนี่ขึ้นมารถชั้ลทำไม  " โทโมะพูดหน้านิ่ง แก้วรู้สึกเหมือนหน้าแตกอีกครั้ง 

 

 

 

          " ก็นายบอกให้ชั้ลไปกับนาย " แก้วพูดอย่าง งง 

 

 

 

          " ใช่ ชั้ลบอกให้ไปกับชั้ล แต่ไม่ได้บอกว่าให้ไปรถคันเดียวกับชั้ล " แก้วรู้สึกว่าตัวเองหน้าแตกอย่างมาก เดินลงจากรถไปอย่างหงุดหงิด แล้วเดินไปที่รถของตัวเอง ก่อนจะขับตามโทโมะออกไป 

 

 

 

                   ห้างสรรพสินค้าใจกลางเมือง โทโมะเดินนำแก้ว แก้สเดินตามอย่างหงุดหงิด 

 

 

 

           "  นายจะรีบเดินไปไหนเนี่ย รอชั้ลด้วยซิ " แก้วกึ่งวิ่งกึ่งเดิน โทโมะยังคงเดินไม่สนใจ เขาเดินตรงเข้าไปในร้านเสริมสวยแห่งหนึ่ง

 

 

 

            " ทำยังไงก็ได้ให้สวย " โทโมะพูดกับเจ้าของร้าน เ้าของร้นพยักหน้า

 

 

 

           "  นี่นายทำขนาดนี้เลยหรอห๊ะ !! " แก้วโมโห 

 

 

           " เธอไปในฐานะแฟนชั้ล ก็ต้องดูดีหน่อยสิ นี่ดูแต่งตัวบ้าบอะไรก็ไม่รู้ ไปในสภาพนี้ ชั้ลไม่อายเค้าแย่หรือไง " โมโทะมองแก้วตั้งแต่หัวจรดเท้า แก้วแทบจะพุ่งเข้าชกหน้า 

 

 

 

           " อ่อ เมื่อนี่ที่เดินเร็วๆ เพราะอายที่ต้องเดินข้างชั้ลว่างั้นเถอะ " แก้วพูด เพราะน้อยใจอยุ่เหมือนกัน โทโมะไม่ตอบ เดินไปนั่ง แล้วหยิบหนังสือมาอ่าน แก้วมองอย่างแค้นๆ 

 

 

 

           " จัดเต็มไปเลยค่ะพี่ " แก้วเดินเข้ามาในห้อง บอกกับช่างอยางมั่นใจ  ผ่านไปสองชั่วโมง จากหญิงสาวที่แต่งหน้าอ่อนๆ ผมปล่อยยาวเซอร์ๆ กับเสื้อยืด กางเกงเดฟ เซอร์  เปลี่ยนไปเป็นคนละคน หน้าที่ถูกแต่งในโทรนหวานชวนมอง ในชุดเดรสสีชมพูอ่อนๆ 

 

 

 

          " เรียบร้อยแล้วค่ะ " เจ้าของร้านพาแก้วมาส่งให้กับโทโมะ โทโมะเงยหน้ามองแก้ว ก็ถึงกับอึ้ง ตาค้าง ไม่คิดว่าแก้วจะสวยได้ขนาดนี้  เขามองแก้วอยู่สักพัก แก้วเริ่มรู้สึกเขิลจนทำตัวไม่ถูกเลยเบ้ปากใส่เขาเหมือนเป็นการเอาคน ก่อนจะเดินนำออกจากร้านไป 

 

 

 

         "  นี่ จะเดินเร็วไปไหนฮะ " คราวนี้เป็นฝ่ายโทโมะที่เดินตาม เขาเริ่มหันมองซ้ายมองขวา เพราะมีแต่คนหันมองแก้วแล้วยิ้มให้กับเธอ ทั้งผู้ชาย ทั้งผู้หญิง โทโมะเริ่มไม่พอใจ 

 

 

 

         " ชั้ลบอกให้หยุด " โทโมะ รีบเดินเข้าไปคว้ามือแล้วเอาไว้ แต่แก้วสะบัดทิ้ง ก่อนจะหันมามองโทโมะ แล้วสะบัดบ๊อบใส่ เดินต่อไป โทโมะแทบบ้าที่โดนแก้วเล่นตัวใส่ เขาเดินตามไป 

 

 

 

         " ว๊ายย !!! " ร่างเล็กที่เอาแต่แกล้งโทโมะ เดินเร็วจนไม่ดูตาม้าตาเรือ เดินไปชนกับผู้ชายคนหนึ่งจนตกอยู่ในอ้อมกอดของเขา โทโมะเป็นแก้วที่อยู่ในกอดของผู้ชาย ก็เหมือนจะไม่ค่อยพอใจ รีบเดินเข้าไปหา 

 

 

 

         " ขอโทษนะค่ะ ชั้ล... " แก้วยังพูดไม่จบ 

 

 

 

         " ไม่เป็นไรครับ " ชายหนุ่มรูปหล่อคนนั้น ผละแก้วออกมาอย่างช้าๆ ก่อนจะพูดกับแก้วอย่างแผ่วเบา ทั้งคู่มองตาและยิ้มให้กัน 

 

 

 

         " โอ้ยย !! นี่ ชั้ลเจ็บนะ !! " โทโมะ ที่เดินเข้ามา กระชากแก้วเข้าไปหาตัวเอง แก้วที่เคลิ้มๆกับใบหน้าหล่อๆของผู้ชายคนนั้นอยู่ หมอารมณ์ไปในทันที 

 

 

         " ผมขอตัวก่อนนะครับ " หนุ่มหล่อคนนั้นยิ้มหวานให้แก้ว

 

 

         " ครับ !!! / ค่ะ " โทโมะ เหน็บแนม แก้วพูดหวานมองตามไป พอผู้ชายคนนั้นเดินออกไป โทโมะก็ปล่อยตัวแก้ว แล้วเดินนำหน้าไป แก้วเดินตามไป

 

 

 

                    ในรถ  ระหว่างเดินทางไปที่นัดหมาย

 

 

 

           " นาย นายว่าผู้ชยเมื่อกี้หล่อมั้ย " แก้วหันไปถาม  เพราะยังเพ้อถึงผู้ชายคนนั้นอยู่

 

 

 

           " ดูสารรูปตัวเองก่อนดีมั้ย ว่าเค้าจะเอาเธอรึปล่าว " โทโมะพูด 

 

 

 

          " นี่ เมื่อกี้เค้ามองชั้ล เค้าก็เคลิ้มเหมือนที่ชั้ลเคลิ้มนั้นแหละ " ก้วพูดไปยิ้มไป โทโมะจอดรถข้างทาง เริ่มอารมณ์เสีย

 

 

 

           " เลิกเพ้อเจ้อได้มั้ย รำคาญ !! " โทโมะพูด 

 

 

 

          " ทำไม หรือนายว่าวัน นี้ ชั้ล ไม่ สวย " แก้วแกล้งทำปูไต่บนตัวโทโมะ ไม่นานร่างเล็กก็ถูกกระชากเข้าสู่อ้อมกอดของชายหนุ่ม แก้วตกใจ พยามผละออก ที่โทโมะกับรัดแน่นมากขึ้น ขึ้นรัดท้ายแก้วเข้าหาตัวเอง จนจมูกทั้งสองชนกัน ทั้งคู่ใจเต้นรัว ไม่เปนจังหวะ

 

 

 

          " อยากโดนเหมือนเมื่อคืนนั้นอีกหรือไงฮะ " โทโมะใช้จมูกตัวเองชนกันจมูกแก้ว ก่อนจะไล่มาที่แก้วนวลจนถึงหู  และกระซิบกับเธอเบาๆ  แก้วขนลุกฟู หลับตาปี๋ 

 

 

          " ไหนทำสัญญาว่าจะไม่ถูกเนือต้องตัวชั้ลไง  " แก้วเริ่มเสียงสั้นๆ เหมือนจะร้องไห้ โทโมะนึกขึ้นมาได้ก็รีบผละแก้วออก 

 

 

          " ก็เธออยากมายั่วชั้ลเอง " เขาเปลี่ยนเป็นบทนิ่งขรึม

 

 

         " ชั้ลไปยั่วตอนไหน " แก้ว งง 

 

 

        " เออ ๆ หยุดพูดมากได้แล้ว ชั้ลจะขับรถ ได้ยินเสียงเธอแล้วมันไม่มีสมาธิ ! " โทโมะพูดแล้วขับรถต่อไป 

 

 

 

           '  แล้วเสียงชั้ลมันไม่น่าฟังตรงไหนวะ '  แก้วคิดในใจ แต่ก็นั่งเงียบไปตลอดทาง 

 

 

 

 

 

 

 

             ***  ตอนต่อไป สามสาวจะเจอศึกหนัก เป็นกำลังใจให้พวกเค้าด้วยนะค่ะ