เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ
เขียนโดย 
sunyo
วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 00.52 น.
แก้ไขเมื่อ 23 เมษายน พ.ศ. 2558 00.48 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
23)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
เช้าของวันใหม่ แก้วตื่นก่อนโทโมะ และเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว วันนี้เธอไม่ทาผิวดำ เพราะเธอจะกลับไปหา ป๊อปกับเขื่อน โทโมะที่เพิ่งรู้สึกตัว เอามือเกี่ยก่ายกวาดหาแก้วบนเตียง แต่มันว่างเปล่า เขาสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ เพราะกลัวแก้วจะออกไปไหนมาไหนคนเดียวอีก โดยไม่บอกเขา แต่พอลืมตาตื่นขึ้นมา ก็เห็นแก้วนั่งยิ้มอยู่ปลายเตียง
" นี่จะไปไหนเนี่ย ทำไมแต่งตัวแบบนี้ " โทโมะพูด
" ชั้ลจะกลับบ้านไปหาเฮีย จะไปสัก 2 วันนะ " แก้วพูด โทโมะคิ้วขมวด ไม่พอใจ
" แล้วทำไมไม่บอก ชั้ลจะได้ไปด้วย " โทโมะปัดผ้าห่มออกจากตัวแล้วรีบหยิบผ้าเช็ดตัว เดินเข้าห้องน้ำไป
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง โทโมะก็พร้อมเดินทาง โดยเดินไปทางลัด เข้าไปบ้านลุงมี เพื่อไปเอารถ และขับออกมา
" เสร็จแล้วก็กลับมานอนคอนโดนะ " โทโมะพูด
" ไม่เอา จะนอนกับเฮีย " แก้วงอแง เพราะคิดถึง 2 เฮีย
" ไม่ได้ กลับมานอนที่คอนโดสิ " โทโมะฉุน แก้วนิ่งไปไม่พูดอะไร เพราะบังคับยังไง เธอก็ไม่ไปอยู่ดี
รถโทโมะขับเข้ามาจอดในบ้านของแก้ว ซึ่งเป็นเวลาพอดีกับที่เขื่อนและป๊อปจะออกไปทำงาน ทั้งเขื่อนและป๊อป เมื่อได้ยินเสียงรถก็ออกมาหน้าบ้าน แก้วลงจากรถมาพร้อมโทโมะ
" ยัยเล็ก ! " เขื่อน ป๊อปตะโกนพร้อมกัน ป๊อปกรู่เข้าไปกอดแก้ว ก่อนจะหอมแก้มน้องสาว ซ้ายขวา แล้วส่งแก้วให้กับเขื่อน เขื่อนกอดแก้วไว้แน่น ก่อนจะผละกอดออกแล้ววจูบหน้าผากหนึ่งครั้ง โทโมะเริ่มรู้สึกแปลกๆ หงุดหงิด รำคาญ ไม่อยากมองภาพตรงหน้า
" จะอะไรนักหนาวะ " เขาเบือดหน้าหนีไปมองอย่างอื่น ก่อนจะพรึมพรำกับตัวเอง
" พูดว่าอะไรนะ " เขื่อนที่ไม่ค่อยชอบขี้หน้าโทโมะ ตั้งแต่ตอนไปเจอโทโมะที่ห้องเฟย์ ได้ยินเข้าแต่ไม่ชัด เลยถามอย่างไม่ค่อยพอใจ
" อ่อ เปล่าๆ ไม่มีอะไร งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ สวัสดีครับ " โทโมะรีบเดินขึ้นรถไปทันที เขื่อน แก้ว ป๊อป มองโทโมะ ที่ขับรถออกไป
" โอ้ย กว่าจะมาได้ คิดถึงจะแย่แล้วเนี่ย " ป๊อปบ่นๆ พลางกอดคอแก้ว พาเดินเข้าบ้าน เขื่อนเดินตามไปติดๆ
บ้านโทโมะ ในขณะที่ ฟางกับแม่นั่งทานข้าวกันอยู่
" พี่โมะ จะมาทำไมไม่บอกฟางก่อนคะ " ฟางเอ่ยทัก เมื่อเห็นโทโมะเดินเข้ามาในบ้าน
" ถ้าบอกแล้วจะไปรับหรอ " อารมณ์เสียตั้งแต่ออกจากบ้านแก้ว ฟางกับอินอรมองหน้ากัน ไม่เข้าใจอารมณ์โทโมะ
" นี่แกไปกินรังแตนมาจากไหนเนี่ย มาถึงก็ว่าน้องเลย " อินอรดุ
" ก็เปล่านิครับ ผมก็เป็นของผมแบบนี้อยู่แล้ว " โทโมะพูด
" ใช่หรอค่ะ " ฟางเบิกตาสงสัย มองหน้าโทโมะ โทโมะหงุดหงิด ไม่ตอบคำถามลุกเดินออกไปจากโต๊ะอาหาร
" มันเป็นอะไรของมัน " อินอรมองโทโมะที่เดินไป
" สงสัยทะเลาะกับแก้วมั้งค่ะ " ฟาหลุดปากพูดออกไป อินอรวางช้อนอย่างไม่พอใจ
" อีกหน่อยก็คงไม่ได้ทะเลาะแล้วหละ " อินอรพูดเป็นนัย ฟางมองอินอรอย่างสงสัย
หลังจากทานข้าวเสร็จ ฟางก็เดินไปดูอาการของโทโมะในห้อง
" พี่โมะ แก้วกลับมาด้วยหรือเปล่า " ฟางเดินไปนั่งใกล้โทโมะที่นอนหน้าเซ็งอยู่บนเตียง
" กลับสิ บ้านโน้น เค้าทั้งกอดทั้งหอม ทั้งจูบ น่ารำคาญ ไม่รู้อะไรกันนักกันหนา " โทโมะพูด
" ใครกอดใคร " ฟาง งง
" ก็ไอ 2 เฮีย นั้นนะสิ ไม่รู้มันจะคิดถึงอะไรนักหนา ห่างกันไม่ถึง 5 วัน กลับมาเจอกันแทบจะกินกันอยู่แล้ว " โทโมะหน้าย่นคิ้วขมวด
" นี่พี่หึงพี่เขื่อนกับพี่ป๊อปหรอ " ฟางยิ้มเขิลแทน โทโมะปั้นหน้านิ่ง
" ก็เปล่า ไม่ได้หึง แต่มันแสลงลูกกระตา มันเว่อไปไง คือ จะอะไรนักหนา ไม่เข้าใจ รำคาญ " ก็แก้ตัวกันไป
" โอเค ก็ดีแล้วที่ไม่หึง นี่ถ้าพี่รู้ว่าเวลาเค้านอนด้วยกัน3 คนเนี่ย เค้าสวีตกันมากเลยนะ คิดภาพดูนะ แก้วนอนตรงกลาง ขนาบข้างด้วยผู้ชายสองคนที่โอบกอดร่างของแก้วเอาไว้ แล้วผู้ชายก็เอาหน้าหล่อๆของเค้า มาสบที่บ่าของแก้ว ...." ฟางทำหน้าเหมือนคนเพ้อฝัน
" หยุดพูดได้แล้ว รำคาญ !!! " โทโมะเหวี่ยงใส่ ฟางหัวเราะเสียงดัง แล้วรีบเดินออกมา เพราะหากยังอยู่ต่อ คงจะได้เจ็บตัวกันบ้างหละงานนี้
ในรถ แก้ว เขื่อน ป๊อป อยู่ในรถคันเดียวกัน โดยป๊อปเป็นคนขับ เขื่อนแก้วนั่งข้างหลัง
" เออยัยเล็ก กลับมานี่บอกฟางแล้วยัง " ป๊อปพูด
" ยังคะ ไม่ได้บอกใครเลย " แก้วพูด
" งั้นดีเลย เราไปรับฟางกันนะ " ป๊อปพูดแล้วเลี้ยวรถขับไปรับฟาง แก้วนั่งเหวอ
" ฮะเฮียๆ เฮียขับรถไปไหนเนี่ย บ้านฟางไม่ได้อยู่ทางนี้นะ " แก้วไม่รู้เรื่องว่าฟางเคยโกหกป๊อปและพาป๊อปมาที่นี่
" จะไม่ได้อยู่ที่นี่ได้ยังไง ก็ฟางเป็นคนพาพี่มาเอง " ป๊อปพูดอย่างมั่ยใจ แก้วนิ่งไป เริ่มคิดได้ว่าฟางน่าจะโกหกป๊อป เขื่อนมองสองคนสลับกันไปมา
" อะไรกัน นี่ตกลงยังไง บ้านฟางอยู่ที่ไหนกันแน่ " เขื่อนพูดออกมา แก้วหน้าซีด
" สงสัยแก้วจำผิดนะคะ " แก้วยิ้มเจื่อนๆให้กับเขื่อน เขื่อนมองแก้วอย่างสงสัย
เหมือนโชคเข้าข้าง ฟางโทรมาหาแก้วพอดี
( แก้วอยู่ไหน ฟางมีอะไรจะบอก ) ฟางเสียดี้ด้า จะบอกเรื่องโทโมะ
" อ้าว อยู่ที่บริษัทแล้วหรอ นี่ไงแก้วจะไปที่บริษัทแล้ว " แก้วพูด
( ชั้ลยังอยู่บ้านอยู่เลย ยังไม่ได้ไปบริษัท ) ฟาง งง
" โอเคข่าาา แล้วเจอกันนะ " แก้วรีบกดวางสายทันที ฟาง งง หนัก
" เฮีย ฟางอยู่ที่บริษัทแล้วนะ " แก้วรีบบอกป๊อป
" อ้าวหรอ งั้นเราไปบริษัทเลยนะ " ป๊อปเลี้ยวรถกลับ เขื่อนมองแก้วอย่างจับผิด เพราะแก้วมีพฤติกรรมแปลกๆ ไม่กล้ามองหน้า แถมหลบสายตา
หลังจากที่วางสาย ฟางก็รีบมาที่บริษัททันที
" เห้ย จะรีบไปไหนเนี่ย " ฟางรีบจนจะเดินชนเฟย์
" แก้วกลับมา แล้วบอกว่าฟางอยู่ที่นี่ พี่ป๊อปกับพี่เขื่อนยังไม่มาใช่มั้ย " ฟางพูด
" แก้รู้ได้ไงวะ " เฟย์ งง
" ฟางสังหรณ์ใจว่า เค้าจะอยู่ด้วยกันนะสิ เลยรีบมา " ฟางพูดไปหอบไป
" ลางสังหรณ์แกเป็นจริงหวะ " เฟย์หน้านิ่ง มองไปยัง 3 คนที่เดินมาพร้อมกัน
" เฟย์ ฟาง " แก้วเมื่อเห็นเฟย์กับฟาง ก็รีบวิ่งเข้าไปหา ทั้งสามกอดกันกลม
" ยัยฟาง เมื่อกี้เฮียจะไปรับแกที่บ้าน ชั้ลเกือบตายยยย " แก้วกระซิบ ฟางตกใจ ทั้งสามผละออกจากกัน แล้วโอบเอวทั้งสองคนเอาไว้ โดยที่เธอยืนอยู่ตรงกลาง
" สองเฮียคะ แก้วก็ตัว 2 เลขาไปเม้าหน่อยนะคะ " แก้วพูด ป๊อป เขื่อนพยักหน้า ทั้งสามรีบเดินไป และขึ้นรถเฟย์ ขับออกจาบริษัทไปร้านประจำทันที
" ชั้ลว่า 3 คนนี่ดูแปลกๆนะ " เขื่อนพูด ป๊อปหันมอง
" แปลกยังไงเฮีย "
" ดูเหมือนแก้วจะไม่ค่อยอยากให้เราไปบ้านฟางเท่าไหร่ " เขื่อนพูด ป๊อปคิดตาม
" ฟางเองก็ไม่ค่อยอยากให้ผมไปบ้านฟางเหมือนกัน " ป๊อปพูด เขื่อนหันมองหน้าป๊อป
" ลองแอบตามไปดูสิ จะได้รู้ความจริง " เขื่อนพูดจบก็เดินไป ป๊อปนิ่งไป
ร้านกาแฟ ณ ที่ประจำของ 3 สาว
" เฮียใหญ่เริ่มสงสัยแล้วนะ " แก้วหน้าเครียด เฟย์ ฟาง ก็ไม่ต่างกัน
" ไม่มีทางรู้หรอกน๊า " เฟย์ปลบใจตัวเอง
" ไม่มีอะไรเล็ดลอดสายตาเฮียไปได้เลยนะเฟย์ ขนาดแก้วอยู่ต่างประเทศ เฮียยังให้คนตามไปสืบเลย " แก้วคิดหนัก
" คงไม่มีอะไรหรออกมั้ง แกอาจจะคิดมากไปเองก็ได้ " ฟางก็ปลอบใจตัวเองเหมือนกัน
" ก็ขอให้เป็นอย่างนั้น ก็แล้วกัน " แก้วพูด
" เปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่า ชั้ลมีเรื่องจะเล่าให้แกฟัง " ฟางพูด ทั้งสองปรับสีหน้า หันมาสนใจเรื่องฟางแทน
" พี่โทโมะไปส่งแที่บ้านใช่มั้ย " ฟางถาม แก้วพยักหน้า
" แล้วพี่เขื่อนกับพี่ป๊อปก็เข้ามากอด มาจูบ มาหอม แกใช่มั้ย " แก้วก็พยักหน้าอีก
" ต่อหน้าพี่โทโมะ ? " แก้วก็พยักหน้าอีก
" คือ ชั้ลจะบอกว่า พี่ชั้ลหึงแกหวะ " ฟางบอกแก้วแต่กลับเขิลซะเอง เฟย์อึ้งแทบไม่เชื่อหู
" หึงเฮียกับพี่ป๊อปเนี่ยนะ " เฟย์พูด ฟางพยักหน้างิกๆ แก้วเขิล
" จะบ้าหรอ จะหึงทำไมไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย " แก้วเองก็เหมือนกัน ไม่รู้จะเขิลทำไม หน้าแดงหมดแล้วเนี่ย
" ชั้ลยังจำได้อยู่เลยนะ ตอนที่หลอกพี่โทโมะ ว่าแก้วมันไปนอนกับผู้ชาย แล้วพี่โทโมะ ไล่ปล้ำมันอะ 5555 หึงแรงมาก " เฟย์ ฟางขำกลิ้ง แก้วเขิลจนแทบมุดดินหนี ยิ่งนึกตอนที่โทโมะหึงอิฐ แล้วมาจูบเธอ ก็ยิ่งเขิลไปใหญ่
" ชั้ลก็นึกว่า บอกรัก คบเป็นแฟนกันไปแล้วซะอีก " ฟางพูด
" จะบ้าหรอ ก็แค่ทำงานด้วยกัน ไม่ได้มีอะไรเลย " แก้วยิ้มแก้มปริ
" จร้า ไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไร " เฟย์แซว
3 สาวทั้งเม้ามอยกันต่ออย่างสนุกสนาน ผิดกับโทโมะ ที่นั่งมองเอกสารในมืออย่างไร้อารมณ์
" มีอะไรให้เซ็นต์อีกมั้ย " เขาถามสายใยที่เพิ่งจะเข้ามาเอาเอกสารที่โทโมะเซ็นต์เสร็จแล้ว
" ไม่มีอะไรแล้วคะพี่โทโมะ " สายใยยิ้ม แล้วเก็บแฟ้มเอกสารเดินออกไป
โทโมะหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาดู แล้วกดไปที่รายื่อเบอร์โทร เขาหยุดอยู่ที่ชื่อของแก้วแล้วกดโทรออกอย่างลืมตัว แต่พอนึกขึ้นได้ก็รีบกดวางสาย
" จะอะไรนักหนาวะ กับผู้หญิงคนนี่เนี่ยยย " เขาบ่นกับตัวเอง แล้วเก็บของกลีลบ้าน
กลางคืน ของวันเดียวกัน ปกติช่วงเวลานี้ เขากับแก้วจะต้องอยู่ด้วยกันในบ้านหลังเดียวกัน ห้องนอนห้องเดียวกัน แต่วันนี้แก้วไม่ได้อยู่กับเขา ทำไมเขาถึงรู้สึกคิดถึงเธอขนาดนี้นะ จะนอนก็ไม่หลับคอยหันมองหมอนข้างๆ ที่เคยมีร่างบางมานอนด้วยตลอดเวลา มันรู้สึกเหมือนเตียงมันกว้างจนเคว้งคว้าง มันคิดถึงจนทนไม่ได้ จนเขาต้องหยิบโทรศัพท์แล้วกดโทรหาเธอ จนลืมฟอร์มของตัวเองไปอย่างง่ายดาย
" นอนแล้วยัง " เสียงยังคงเก๊กอยู่
( ยัง ) แก้วที่รู้สึกดีใจไม่น้อยที่โทโมะ โทรมา แต่ก็ต้องวางฟอร์ม ทำเก๊กเหมือนกัน
" ทำไร "โทโมะใจเต้นที่ได้ยินเสียงแก้ว แก้วเองก็เช่นกัน
( มาร์กหน้าให้เฮียอยู่ ) แก้วหันมองทั้งสองเฮียจากนอกระเบียง ตอนนีเขื่อนกับป๊อปมารวมตัวกันอยู่ในห้องของแก้ว
" มันทำเองไม่ได้หรอ " โทโมะฉุน
( บ่นอะไร ) แก้วได้ยินไม่ค่อยถนัด
" ปล่าว "
( แล้วโทรมามีอะไร )
" นอนไม่หลับ "
( ทำไม )
" ไม่รู้ รู้แต่นอนไม่หลับ "
( แล้วโทรมาหาชั้ลนายจะนอนหลับหรอ )
" ไม่รู้ดิ "
( อ้าว )
" อ้าวอะไร ทำไม ชั้ลโทรไปหาไม่ได้หรอ คุยกับผู้ชายอยู่หรอ "
( อะไรของนายเนี่ย ชั้ลแค่สงสัยวาทำไมนายถึงนอนไม่หลับ แล้วนายนอนไม่หลับแล้วทำไมต้องโทรมาหาช้าลลลลลล ) แก้วเหวี่ยง
" ก็เพราะเธอนั้นแหละ ชั้ลถึงนอนไม่หลับ " โทโมะเผลอหลุดพูดออกไป
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก แก้วใจสั่น
( อะไรนะ )
" พรุ่งนี้มาหาชั้ลหน่อยสิ " โทโมะเปลี่ยนเรื่อง
( ไปทำไม ) แก้วเซ็ง
" ชั้ลมีเื่องจะคุยด้วย " บ่ายเบี่ยงไปเรื่อย
( ค่อยโทรคุยกันก็ได้ )
" ชั้ลอยากเห็นหน้า " โทโมะพูดไปตรงๆ เพาะใจมันคิดถึงจนทนไม่ไหวแล้ว แก้วใจสั่นจนอกแทบระเบิด
( ทะทำไมถึงอยากเห็นหน้าหละ )
" ตั้งใจฟังนะ "
( อื้ม )
" ชั้ล "
" คิด "
" ถึง "
" เทอ "
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
