เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ

 

 

 

                            อินอร แม่ของโทโมะ เมื่อเห็นลูกชายของตัวเองเริ่มดื้อดึงจนตนเองคุมไม่อยู่ ก็รีบเข้าพบกับคุณนายสายสมร แม่ของสายใย เพื่อพูดคุยเรื่องที่จะให้ทั้งคู่แต่งงานกัน แต่มันผิดคลาด เมื่อสายใยมีแฟนแล้ว นั้นคือ อิฐ เพื่อนของป๊อป ที่แอบชอบแก้วอยู่  แต่เมื่อได้เจอกับสายใยเมื่อครั้งก่น ความรักของเขาและเธอก็เริ่มเบ่งบานขึ้นอีกครั้ง  ถึงขนาดที่สายใยพามาแนะนำให้กับคุณนายสายสมรรู้จัก  คุณนายสายสมรจึงเห็นแก่ความสุขของสายใย เลยยินยอมให้ทั้งคู้คบหากัน 

 

 

                 "   คุณพี่ต้องขอโทษด้วยนะคะ  "  คุณนายสายสมรพูด อินอรยิ้มเจื่อนๆ แล้วยกมือไหว้ขอลา 

 

 

 

 

                  " คงจะเหลือแค่ทางเลือกสุดท้ายแล้วสินะ " อินอรคิดแผนการณ์บางอย่างแล้วเดินออกจากบ้านสายสมรไป 

 

 

 

 

                               โทโมะ แก้ว  หลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จ ทั้งคู่ก็เดินไปสมัครงานเป็นคนก่อสร้าง ที่โรงแรมของตัวเอง  

 

 

 

 

                     "  เริ่มทำงานวันนี้เลยแล้วกันนะ "  ผู้คุมงานพูด แก้วและโทโมะ พยักหน้า ทั้งคู่เริ่มทำงานในตอนนั้นเลย  โดยทำงานไปด้วยละคอยสังเกตการไปด้วย 

 

 

 

 

                     "  ก็ไม่มีอะไรผิดปกตินะ  "  แก้วเดินเข้าไปกระซิบพูดกับโทโมะ

 

 

 

 

                       "  รอดูไปก่อน นี่แค่วันแรกเอง " โทโมะพูดจบก็แยกไปทำงาน เพราะไม่อยากจะพูดคุยกันจนคนอื่นสงสัย 

 

 

                             ทั้งคู่ถูกใช้งานอย่างหนักเหมือนกรรมกรรายอื่นๆ แก้วเริ่มเดินโซเซ ไม่ค่อยไหว  โทโมะมองแก้วอย่างขำๆ  แต่ก็ปล่อยให้แก้วทำงานต่อไป 

 

 

 

 

                        "  มาทำงานใหม่หรอ  "  กกรมกรสาวคนหนึ่งเดินไปคุยกับโทโมะ แก้วที่ทำงานอยู่ไม่ห่างกันมาก มองโทโมะตาเป็นมัน

 

 

 

 

                       " ครับ เพิ่งมาวันแรก  " โทโมะพูด แล้วส่งยิ้มหวานให้เธอคนทัน โดยไม่ทันได้สังเกตุว่าแก้วมองอยู่ 

 

 

 

 

                       " หิวน้ำหรือเปล่า  นี่น้ำ ชั้ลเอามาให้  " หญิงคนนั้นยืนแก้วน้ำให้โทโมะ โทโมะจะรับไว้ แต่มือเลอะ เลยหยุดชะงักไป 

 

 

 

                       "  มือนายเลอะ  เราป้อนให้นะ " หญิงสาวป้อนน้ำใหโทโมะ โทโมะดื่มน้ำตามมารยาท   แก้วเริ่มคิ้วขมวด หงุดหงิดอย่างไม่รู้สาเหตุ 

 

 

 

 

                       "  ขนาดหัวหยิก ตัวดำขนาดนี้แล้ว ยังจะมีสาวมาชอบอีกหรอวะ  ชอบไปได้ยังไง  ตาบอดหรือเปล่า " แก้วบ่นกับตัวเอง ก่อนจะหันไปทางอื่น ไม่อยากเห็นภาพบาดตา 

 

 

 

 

 

 

                                   ที่บริษัท เมื่อเลิกงาน ป๊อป อาสาไปส่งฟางที่บ้าน  ฟางอึกอักๆอยู่พักใหญ่ แต่ป๊อปก็อ้อนจนฟางใจอ่อน  โดยฟางโกหก ให้ป๊อปไปส่งที่สลัมแห่งหนึ่ง โดยให้ป๊อปจอดอยู่ที่หน้าสลัม

 

 

 

 

                         "  ไปส่งให้ถึงบ้านเลยไม่ได้หรอ " ป๊อปยังเซ้าซี้ไม่เลิก ฟางรู้สึกผิดมาก 

 

 

 

                      "  แค่นี่ฟางก็แกล้งใจมากแล้วนะคะ ส่งแค่นี้เถอะนะคะ " ฟางพูด ป๊อปยอมตามใจ 

 

 

 

                      "  ก็ได้  งั้นพรุ่งนี้มารับนะ " ป๊อปต่อรอง

 

 

 

                       "  ไม่ได้ !  "  ฟางตกใจ  พูดเสียงดัง  ป๊อปเอ๊ะใจ มองฟางอย่างสงสัย  "  คือ ฟางเกรงใจนะคะ ให้ฟางไปเองนะคะ  แล้วพี่ป๊อปค่อยมาส่งฟางตอนเย็น "  ฟางเสนอ ป๊อปพยักหน้าตอบตกลงแล้วฟางก็เดินเข้าไปในสลัม  ป๊อปก็ขับรถออกไป  เมื่อป๊อปขับรถออกไปไกลแล้ว ฟางก็เดินกลับออกมา 

 

 

 

 

                        "  ฟางขอโทษนะคะ ฟางไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย "  เมื่อใจเริ่มรู้สึกรัก ความรู้สึกผืดที่ต้องโกหกคนที่รักก็มีมากขึ้น

 

 

 

 

                           ทางด้านเฟย์  เขื่อนก็ขับรถมาส่งถึงคอนโด 

 

 

 

 

                        " ขอขึ้นไปข้างบนหน่อยสิ  " เขื่อนพูด เมื่อเห็นเฟย์จะลงจากรถ เฟย์ชะงัก หันมามองเขื่อน 

 

 

 

 

                       "  ขึ้นไปทำไมคะเฮีย  " เฟย์พูด 

 

 

 

 

                       "  ก็อยากอยู่ด้วยนานๆ เดี๋ยวคำๆค่อยกลับ ไม่ได้หรอ " เขื่อนอ่อน เฟย์กลั้นยิ้ม ปกติเขื่อนจะเป็นคนนิ่งขรึม ไม่ยิ้มไม่อ่อน  แต่ช่วงนี้เขาดูแปลกๆ ชอบทำตัวอ้อนเหมือนเด็ก ๆ มันเพิ่มความน่ารัก เพิ่มเสน่หา เป็นอย่างมาก 

 

 

 

 

                      "  ก็แล้วแต่  จะขึ้นไปก็ได้ " แต่ตอบยิ้มๆ แล้วเดินนำขึ้นไป เขื่อนรีบตามไปติดๆ 

 

 

 

                         หลังจากที่เข้าไปในห้องของเฟย์ เขื่อนก็สำรวจห้อง โดยเฉพาะชั้นวางรองเท้า 

 

 

 

                   "  มองอะไรหรอคะ " เฟย์มองเขื่อน ที่จ้องมองชั้นวางร้องเท้าของเธออยู่

 

 

 

                    "  อยู่คนเดียวหรอ  "  เขื่อนถาม  เฟย์พยักหน้า 

 

 

 

                    " แล้วแฟนอยู่ที่ไหนหละ  "  คำถาม ที่หลอกถาม แต่คนถามก็ถามแบบหน้าตาเฉย 

 

 

 

 

                    "  ทำไมไม่ถามตรงๆ ว่าเฟย์มีแฟนแล้วยัง " เฟย์รู้ทัน 

 

 

 

                     "  ก็รู้อยู่แล้วนิ  ก็ตอบมาสิ ว่ามีแฟนแล้วยัง " เขื่อนพูด 

 

 

 

                     "  ถ้าเฟย์ไม่มีแฟน แล้วเฮียจะขอเฟย์เป็นแฟนหรือเปล่า " เฟย์จ้องหน้าเขื่อน เขื่อนอมยิ้มแล้วเบือนหน้าหนี เพราะเขิลเต็มทน 

 

 

 

 

                      "  ก็ลองคบๆกันดู ก็ไม่เสียหายอะไรไม่ใช่หรอ " เขื่อนพูดไม่มองหน้าเฟย์ เพราะยังเขิลอยู่ 

 

 

 

                     "  แต่เฟย์มีแฟนแล้ว  "

 

 

                             เหมือนโลกหยุดหมุนไปชั่วคณะ รอยยิ้มที่ปากบางๆของเขื่อนค่อยๆหุบลง ใบหน้าที่แดงกร่ำด้วยความเขิล เริ่มถอดสี  เขื่อนก้มหน้าลง หันหลังจะเดินออกจากห้องไป เมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังอกหัก จากผู้หญิงตรงหน้า  มือหนาเอื้อมไปจับลูกบิดประตู

 

 

 

                      "  แต่โกหก  เฟย์ยังไม่มีแฟน  "  เฟยเดินเข้าไปหาเขื่อนใกล้ๆ แล้วก้มหน้าลง ก่อนจะเงยมองหน้าเขื่อนที่ก้มหน้าอยู่  เขื่อนชะงัก หันมองเฟย์อย่างไม่พอใจ 

 

 

 

 

                       "  เธอเห็นความรู้สึกของคนอื่นเป็นเรื่องล้อเล่นหรอ " เขื่อนพูดอย่างไม่พอใจ การโกหกคือสิ่งมี่เขาเกลียดมากที่สุด  แต่เฟย์เองก็ไม่ได้มีเจตนาแบบนั้น แค่อยากรู้ว่าเขาชอบเธอจริงๆหรือเปล่าแค่นั้นเอง 

 

 

 

 

                       "  เฮีย  เฟย์แค่อยากรู้ว่าเฮียชอบเฟย์จริงๆหรือเปล่า  ก็เราเพิ่งจะคุยกับแบบดีๆได้ไม่นาน  เฮียก็มาขอเฟย์เป็นแฟน เฟย์ก็แค่อยากรู้เท่านั้นเอง  "  เฟย์รู้สึกผิด สีหน้าแววตาสำนึก เขื่อนจึงอ่อนลง

 

 

 

 

                     " ถ้าไม่ชอบ ก็ไม่ขอเป็นแฟนหรอกนะ แล้วทีหลังก็อย่ามาโกหกกันอีก ชั้ลไม่ชอบคนโกหก "  เขื่อนพูด เฟย์มองเขื่อนนิ่ง เพราะยังมีอีกเรื่องที่เธอโกหกเขาอยู่

 

 

 

 

                     " แล้วถ้าเฟยืโกหกอีกหละ "  เฟย์พูดหน้านิ่ง 

 

 

 

 

                   "  ถ้าเฟย์โกหก แล้วเฮียจะหาความจริงใจจากเฟย์ได้ยังไงหละคะ  " เขื่อนพูด 

 

 

 

 

                   " แล้วถ้ามันจำเป็นหละ " เฟย์พูด 

 

 

 

 

                   " เอาเป็นว่าอย่าโกหกก็แล้วกันนะ " เขื่อนตัดบท แล้วเดินไปนั่งที่โซฟา  เฟย์มองเขื่อนด้วยสายตาที่กังวล กลัว ความจริงจะเปิดเผย เดินไปนั่งมองเขื่อนที่นอนหลับตาอยู่บนโซฟา 

 

 

 

 

 

                           โทโมะ แก้ว  ทั้งคู่เลิกงานก็เกือบหนึ่งทุ่ม โทโมะมารอแก้วที่ด้านหน้าของโรงแรม 

 

 

 

 

                      "  จะกลับแล้วหรอ " หญิงสาวคนเดิมเดินเข้ามาทักโทโมะ โทโมะหันไปยิ้ม 

 

 

 

                      "  อื้ม  จะกลับแล้วเหมือนกันหรอ  "  โทโมะถามตอบ

 

 

 

                     "  ใช่  นายพักอยู่แถวไหนหรอ " 

 

 

 

                       " เอ่อ  พักแถวๆนี้แหละ  "  โทโมะไม่อยาก  ก็เลยตอบแบบบ่ายเบี่ยงไป แก้วที่เดินมาหาโทโมะ พอเห็นว่าคุยกับผู้หญิงอยู่ ก็หน้าหงิกขึ้นมาทันที เธอเดินเลี่ยงกลับไปบ้าน โดยไม่รอโทโมะ  ส่วนโทโมะเองก็ยังคงไม่รู้ตัว คอยมองหาแก้วอยู่เรื่อยๆ

 

 

 

 

                        "  เหมือนนายจะมองหาใครอยู่เลยนะ "  เธอยังถามไม่เลิก 

 

 

 

 

                       "  อื่อ ใช่ นัดแฟนไปกินข้าวเนี่ย ตอนนี้ยังไม่มาเลย " โทโมะพูด   เธอคนนั้นหน้าเจื่อนไปทันที

 

 

 

 

                        "  นายมีแฟนแล้วหรอ " เธอหน้าเศร้าลง  โทโมะขำ แต่ก็ต้องอั้นไว้ กลัวเสียมารยาท

 

 

 

 

                        "  ไม่ใช่แฟนหรอก  แต่เป็นผัวเมียกันแล้ว "  โทโมะพูด  เพราะไม่อยากให้เธอคนนี้มายุ่งอีก  หญิงสาวยิ้มเจื่อนๆ แล้วขอตัวกลับบ้านไป 

 

 

 

 

                        "  แล้วอยู่ไหนวะเนี่ย ทำไมยังไม่ออกมาอีก  "  โทโมะยังยื่นรอแก้วอยู่ แต่ก็ไม่เจอ เขาเลยเดินเข้าไปหาข้างใน แต่ก็ไม่เจอ เลยเดินออกมาข้างนอก 

 

 

 

                               ทางด้านแก้วก็อาบน้ำล่างโคลนผอกผิวดำจนสะอาด ออกมาแต่งตัวเสร็จแล้ว  โทโมะก็ยังไม่กลับมา  แก้วยิ่งหงุดหงิดเพิ่มขึ้นไปอีก  ฝั่งโทโมะ ก็ยื่นรอจนสามทุ่มยังไม่เห็นแก้ว ก็เริ่มใจคอไม่ดี เลยกลับไปหาที่บ้าน  

 

 

 

 

                      " กลับมาตั้งแต่ตอนไหน ทำไมไม่บอกชั้ลบ้าง ชั้ลยืนรออยู่เป็นสองชั่วโมง ทำไมถึงทำแบบนี้วะ  "  โทโมะหัวเสียโวยวายใส่แก้ว  แก้วที่นอนอยู่สะดุ้งตัวขึ้นมายืนตรงหน้าโทโมะ 

 

 

 

 

                       "  ก็ชั้ลเห็นนายยืนออเซาะกับผู้หญิงอยู่ ชั้ลก็ไม่อยากขัดจังหวะสิ " แก้วโวยกลับ 

 

 

 

                        "  ผู้หญิง ผู้หญิงที่ไหน " โทโมะทำหน้างง 

 

 

 

                       " ก็คนที่ป้อมน้ำให้นาย  เช็ดเหงื่อให้นาย แล้วก็มาคุยยกับนายตอนกลับบ้านอะ " แก้วโวยวาย 

 

 

 

 

                      " นี่เธอแอบมองชั้ลตลอดเลยหรอ  "  โทโมะนิ่งไปครู่หนึ่ง ก็อมยิ้ม   แก้วปรับสีหน้าแววตาให้นิ่งลง ก่อนจะนั่งลงบนเตียงแล้วล้มตัวลงนอนหลับตา ไม่ตอบคำถามอะไร 

 

 

 

 

                      " ชั้ลถามว่าเธอแอบมองชั้ลตลอดเลยหรอ  "  โทโมะยังแกล้งไม่เลิก  เขานั่งยองๆข้างเตียง ตรงหน้าแก้ว แล้วกระซิบถามเธอ  แก้วรู้สึกเขิล พลิกตัวหันไปอีกทาง 

 

 

 

 

                       " นี่  หันมาคุยกันก่อนสิ  นี่  นี่  "  โทโมะโน้มหน้าไปใกล้แก้ว แล้วสะกิดให้แก้วหันมาคุยด้วย  สะกิดอยู่หลายต่อหลายครั้งจนเธอเริ่มรำคาญ จึงพลิกตัวหันกลับมา 

 

 

 

                           จุ๊ฟ  มันเป็นเรื่องบังเอิญ หรือเป็นการจงใจก็ไม่อาจทราบได้ ที่ปากของโทโมะไปชนกับแก้มนุ่มๆของแก้ว อย่างพอดี 

 

 

 

 

                        "  นี่นายหอมแก้มชั้ลหรอ " แก้วลุกขึ้นนั่ง  โทโมะรีบลุกขึ้นยืน ถอยหลังมาที่หน้าประตู

 

 

 

 

                         "  ก็ไม่ได้หอมนะ เธอหันแก้มมาชนปากชั้ลเอง "  โทโมะพูดหน้าตาเฉย

 

 

 

                      "  นี่นายหาว่าชั้ลเาแก้มไม่ชนปากนายหรอ  "  แก้วโวยวายไม่เลิก 

 

 

 

                      " เอาน๊าา จะยังไงก็ชั่งเถอะ เอาเป็นว่าแก้วเธอกับปากของชั้ลมันชนกัน ก็แล้วกันนะ   "  พูดจบก็เดินเข้าห้องน้ำไปทันที    แก้วจับแก้มตัวเอง จะโกรธก็ไม่ลง แต่เหมือนันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก 

 

 

 

 

                             เช้าของวันใหม่  เฟย์ไปรับฟางที่บ้าน เพราะอยากปรึกษาเรื่องเขื่อน ฟางเองก็เช่นเดียวกัน 

 

                      ในรถ 

 

 

 

                       " ฟาง เฟย์เป็นแฟนกับพี่เขื่อนแล้วนะ  "  เฟย์พูด   ฟางตาค้าง ตกใจ หันขวับมามองเฟย์

 

 

 

                     "  แก้วรู้เรื่องนี้แล้วยัง  "  ฟางถามทันที 

 

 

 

                    " ยังไม่รู้  เฟย์ไม่กล้าบอก "  เฟย์หนักใจ

 

 

 

                     "  ฟางก็มีอะไรจะบอกเฟย์เหมือนกัน  "  ฟางหน้าเศร้าลง

 

 

 

                    "  อะไรหรอ  "  เฟย์ถาม

 

 

 

                    "  ฟางชอบพี่ป๊อป  แล้วตอนนี้พี่ป๊อปกำลังจีบฟางอยู่  "  ฟางก้มหน้าพูด  เฟย์อึ้งไป 

 

 

 

                     "  พี่ป๊อปเค้าอยากไปเจอแม่ฟาง  เค้าไปลงฟางที่บ้าน ฟางเลยหลอกเค้าว่าบ้านฟางอยู่ที่สลัม  "  ฟางน้ำตาไหลออกมา 

 

 

 

                     " เฟย์ก็รู้สึกผิดเหมือนกันที่ต้องโกหกพี่เขื่อน   "  เฟย์เข้าใจความรู้สึกของฟางดี

 

 

 

                    " หรือเราจะบอกความจริงเฟย์ " ฟางพูด  เฟย์นิ่งคิด

 

 

 

                    "  เรามาไกลเกินไปแล้วนะฟาง  ทุกอย่างมันกำลังจะจบแล้ว คงจะไม่มีอะไรหรอก " เฟย์ปลอบใจฟาง ปลอบใจตัวเอง

 

 

 

                     "  แล้วถ้าพี่ป๊อป พี่เขื่อน รู้ความจริงก่อนเรื่องมันจะจบหละ "  ฟางพูด เฟย์นิ่งไป 

 

 

 

                    "  เราก็อย่าให้รู้สิ "