เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ

 

 

 

 

                                 ในห้องทำงานของเขื่อน  เขื่อนนั่งบีบขะมับตัวเองอยู่เป็นระยะ สายตายังจ้องมองแต่เอกสารที่กองอยู่บนโต๊ะ 

 

 

 

 

               "  คุณเป็นอะไร " เฟย์นั่งมองอยู่พักใหญ่ พอเห็นอาการเขื่อนไม่ดีขึ้น ก็เริ่มเป็นห่วง

 

 

 

 

               " แฮ้ง  ! " เขื่อนตอบไปสั้นๆ 

 

 

 

 

               "  นี่เมื่อคืนคุณไปดื่มมาหรอ " เฟย์พูด

 

 

 

 

                "  อือ ก็ไปพบลูกค้า  ก็ดื่มนิดๆหน่อยๆ " เขื่อนพูด ก่อนจะวางปากกา แล้วปล่อยตัวพิงเก้าอี้ 

 

 

 

 

                 "  จะกินมะม่วงมั้ย เดี๋ยวไปซื้อมาให้  " เฟย์ถาม  เขื่อนหันมามองหน้า ก่อนจะยิ้มบางๆออกมา 

 

 

 

 

                  "  จำได้ด้วยหรอ " เขื่อนพูด เฟย์เบ๊ปากใส่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

 

 

 

 

                  "  ก็ชั้ลเป็นเลขา ชั้ลก็ต้องใส่ใจในรายละเอียด  "  เฟย์พูด 

 

 

 

 

                  "  ใส่ใจให้มันทุกเรื่องแล้วกัน " เขื่อนพูด ก่อนจะหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาเอาเงินให้เฟย์ 

 

 

 

 

                  "  มาเอาเงิน ไปซื้อมะม่วง  " เขื่อนพูด เฟย์ลุกขึ้นเดินไปหาที่โต๊ะ  พอเห็นว่าเงินตรงหน้าเป็นใบพัน ก็ไม่รับ 

 

 

 

 

                  "  แบงค์พัน แม่ค้าเค้าด่าให้สิคุณ  ชั้ลมีแบงค์ร้อย เดี๋ยวให้ยืมก่อน " เฟย์พูดจบก็เดินออกไป  เขื่อนขำในคอ แล้วหันมทำงานต่อ 

 

 

 

 

 

 

                                ห้องป๊อป  ป๊อปยังนั่งหมุนปากกาไปมา อยู่เกือบชั่วโมง  ฟางที่มองแล้วมองอีก มองป๊อปจนมึนหัว 

 

 

 

 

                     "  นี่คุณ ไม่ทำงานหรอ นั่งหมุนปากกาอยู่ได้  "  ฟางถาม เพราะเอกสารที่ป๊อปต้องเซ็นยังตั้งอยู่เหมือนเดิมทุกประการ 

 

 

 

 

                     "  เป็นห่วงแก้ววะ " ป๊อปหน้าเครียด ฟางเห็นใจ แต่รูสึกผิดที่โกหกป๊อป 

 

 

 

 

                      "  ไม่ต้องห่วงหรอก มีพี่โทโมะอยู่ทั้งคน แก้วไม่เป็นอะไรหรอก เชื่อชั้ล  " ฟางเพลอหลุดปากออกไป 

 

 

 

 

                     "  พี่โทโมะ ?  นี่ไปสนิทกันตอนไหน ทำไมถึงได้เรียกมันว่าพี่ " ป๊อปสงสัย  ฟางหน้าเสียรีบแก้ตัวทันที

 

 

 

 

                    "  ก็เค้าอายุมากกว่า ก็เรียกพี่ไม่ถูกหรือไง " ฟางพูด ป๊อปก็เชื่อ 

 

 

 

 

                   "  ทำงานต่อเถอะ  รีบเคลียงานใหเสร็จ จะได้ไปหาแก้ว  " ป๊อปพูด  นี่ขนาดจากกันไม่กี่ชั่วโมง ก็เริ่มดราม่าซะแล้วว

 

 

 

 

 

                    

                              ในคอนโดของโทโมะ โทโมะ จัดเสือผ้าใส่ตู้ แต่แก้วยังนั่งอยู่เฉยๆที่โซฟา 

 

 

 

 

                     "  ทำไมไม่เอาเสื้อผ้าไปเก็บ " โทโมะบ่่นๆ 

 

 

 

 

                      "  เอาไปเก็บที่นู้นให้หมด " แก้วพูด  โทโมะคิ้วขมวดทันที เริ่มเหนื่อยใจกับความไม่เข้าใจของกันและกัน

 

 

 

 

                     "  พูดไม่รู้เรื่อง ทำตัวเหมือนเด็ก "  เขาบ่นๆก่อนจะหยิบกระเป๋าแก้วมารื้อแล้วเอาเสื้อผ้าไปแขวนอีกห้องนึง 

 

 

 

 

                     "  ทำอะไรของนายยย  "  แก้วพยามจะแย่งคืน  แต่เมื่อเห็นสายตาดุของโทโมะ ก็นิ่งไปทันที

 

 

 

 

                     "  เผด็จการชะมัด  "  แก้วพรึมพรำก่อนจะทิ้งตัวงนั่งที่โซฟาต่อไป 

 

 

 

 

                   "  นี่ ไม่คิดจะมาช่วยกันเลยหรือไงฮะ " แล้วเขาก็เดินมาบ่น  

 

 

 

 

                   "  เมื่อกี้เพิ่งจะไล่ออกมาไม่ใช่หรอ " นั้นสิ 

 

 

 

 

                   "  ก็มันเหลือแต่ชุดชั้นใน  จะให้เก็บให้ด้วยมั้ย "  

 

 

 

 

                   "  ไม่ต้อง !! เดี๋ยวเก็บเอง  "  แล้วเธอก็เดินเหวี่ยงๆ เข้าไปในห้ง ก่อนจะเดินจ้ำๆออกมาอีกครั้ง แล้วก็นั่งลงที่เดิม 

 

 

 

 

                   "  นี่เธอเป็นอะไร  ทำไมทำหน้าแบบนั้น  โกรธอะไรชั้ลอยู่รึปล่าว  "  โทโมะเริ่มเซ็งกับอาการที่เป็น 

 

 

 

 

                  "  ไม่ได้เป็นอะไร  " แล้วก้ทำหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น 

 

 

 

 

                  "  อย่ามาทำตัวไร้สาระนะ  ชั้ลไม่ใช่ 2 เฮียของเธอ " เหมือนว่าศึกกำลังเริ่มต้นขึ้น  แก้วเงยมองหน้าโทโมะอย่างไม่พอใจมากกับสิ่งที่ได้ยิน ความวัวยังไม่หายความควายก็เข้ามาแทรก  ครั้งก่อน เธอยังไม่หายน้อยใจเลยนะ นี่มาทำให้เธอน้อยใจอีกแล้วหรอ 

 

 

 

 

 

                    "  ถ้ามันลำบากมาก ก็แยกกันอยู่  แยกกันทำงาน ดีมั้ย นายจะได้ไม่ต้องมาทนอยู่กับคนไร้สาระอย่างชั้ล " แก้วเริ่มอรมณ์ขึ้น 

 

 

 

 

                    "  ใช่เหตุผลหน่อยสิ เธอไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะ  " โทโมะเองก็ไม่ต่างกัน 

 

 

 

 

                    "  ตั้งแต่เริ่มงานกันมา ไม่มีวันไหนเลยที่เราไม่ทะเลาะ ชั้ลว่ามันไปไม่รอดแล้วนะ  ลองแยกกันทำงานดีมั้ย เผื่ออะไรๆมันจะดีขึ้น " แก้วพูด 

 

 

 

 

                  " ชั้ลกลัวงานชั้ลต้องมาพังกับคนอารมณ์ร้อนแบบเธอ  ทำด้วยกันนี่แหละ ชั้ลจะได้คุมงานด้วย" ไม่หรอก ที่จริงเขาแค่อยากอยู่กับเธอ แต่ไม่กล้าที่จะพูดไปตรงๆ

 

 

 

 

                   "  เพราะนายเป็นแบบนี้ไง แฟนนายถึงได้ทิ้งนายไป  ชั้ลไปแปลกใจเลยจริงๆ " คำพูดของเธอ มันเหมือนมีดที่กรีดกลางใจของเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

                        พรึบ !!  ร่างเล็กถูกกระชากเข้ามาร่างเล็ก มือหนากำแขนเล็กไว้แน่น 

 

 

 

 

 

 

                     "  อย่ามาพูดถึงเพิ่งส่วนตัวของชั้ล  ชั้ล ไม่ ชอบ "  เหมือนว่าโทโมะจะโกรธแก้วมาก 

 

 

 

 

                     "  ต่อไปชั้ลจะไม่พูดเรื่องส่วนตัวกับนายอีก  เราจะคุยกันเรื่องงาน แล้วนายก็ไม่ต้องมายุ่งกับเรื่องของชั้ล  ปล่อยยย  !! " แรงโกรธ ทำให้เธอที่พลังถึงขนาดที่ผลักคนร่างสูงจนเซ ก่อนที่เธอจะหยิบกระเป๋าสะพายแล้วเดินออกจากห้องไป   โทโมะมองตามแก้วที่เดินออกจากห้องไป  แต่ก็ไม่คิดที่จะตาม 

 

 

 

 

 

 

                       ช่วงค่ำของวันเดียวกัน  แก้วโทรให้เฟย์ไปรับที่สนามยิงปืน แล้วเอ่ยปากขอค้างกันเฟย์ที่คอนโด  

 

 

 

 

                  "  ไปทะเลาะกับใครมาวะ คงจะเรื่องใหญ่น่าดูเลยนะเนี่ย " เฟย์รู้เรื่องของแก้วทุกอย่าง  เวลาที่แก้วทะเลาะกับใคร ถ้ามันเป็นเรื่องใหญ่จนเธออยากระบายมันออกมา แก้วจะไปที่สนามยิงปืน 

 

 

 

 

                  "  ไม่มีอะไรหรอก " แก้วพูดปัดๆไป  ก่อนจะล้มตัวลงนอนที่เตียงของเฟย์  

 

 

 

 

                "  แล้วนี่ทำไมยังอยู่ที่นี่อีก แกไม่ได้ไปที่โรงแรมหรอ " เฟย์ถาม 

 

 

 

                 "  ยัง  ไปพรุ่งนี้ " 

 

 

 

 

                 "  อ้าว แล้วเมื่อกลางวันไปอยู่ที่ไหนมา " เฟย์พูด  แก้วนิ่ง เงียบ ไม่ตอบคำถาม

 

 

 

 

                "  นี่แกทะเลาะกับพีโทโมะใช่มั้ยแก้ว " เฟย์พูด  เมื่อเห็นสีหน้าแก้วเศร้าลงก็รู้คำตอบทันที

 

 

 

                 "  ทะเลาะอะไรกันวะ เล่ามาให้หมดเลย  " เฟย์พูด 

 

 

 

 

                  "  เค้าทำเหมือนชั้ลเป็นตัวปัญหา  ทำอะไรก็ผิดไปหมด  ชั้ลไม่อยากทำงานกับเค้าแล้ววะ  "  ดวงตาเธอเริ่มแดงๆ แต่ก็พยามกั้นน้ำตา 

 

 

 

 

                 "  ชั้ลสังเกตุมานานแล้วนะแก้ว  ชั้ลอยากจะถามอะไรแกตรงๆ จะได้มั้ยวะ " เฟย์พูด  แก้วมองหน้าเฟย์ก่อนจะพยักหน้า

 

 

 

 

                   "  แกชอบพี่โทโมะใช่มั้ย  " มันเป็นคำถามที่ถามได้ตรงจุดมากๆ  แก้วไม่ตอบแต่ร้องไห้ออกมา 

 

 

 

 

                 "  ชั้ลไม่รู้  ชั้ลรู้แต่ว่ชั้ลเสียใจ  ชั้ลอ่อนแอ  ชั้ลไม่เคยเป็นแบบนี้   "  แก้วเข้าไปกอดเฟย์แน่น  เฟย์เห็นใจแก้ว  เพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าโทโมะลืมแฟนเก่าได้แล้วยัง 

 

 

 

 

                  "  ที่แกเป็นแบบนี้ เพราะแกเสียใจเรื่องที่พี่โทโมะคุยกับพี่ป๊อปเรื่องแฟนเก่าใช่มั้ย " เฟย์พูด  แก้วพยักหน้า ร้องไห้ไม่หยุด 

 

 

 

 

                   "  ชั้ลรู้สึกแย่มากเลยวะเฟย์  ชั้ลรู้ว่าเค้ายังลืมแฟนเก่าไม่ได้ เค้ารักแฟนเค้า ไม่ได้รักชั้ล  ชั้ลอยากหยุดทุกอย่าง ชั้ลไม่อยากทำอะไรต่อแล้วว  " แก้วโวยวายทั้งน้ำตา  

 

 

 

 

                   "  แกมาไกลแล้วนะแก้ว  แล้วถ้าบรรดาเฮียแกรู้เรื่องนี้ขึ้นมา แกจะแย่นะ  " เฟย์พูด 

 

 

 

 

                  "  แล้วชั้ลต้องทำยังไง  ชั้ลไม่อยากเห็นหน้าพี่ชายแก พอชั้ลเห็นหน้าเค้า  คำพูดบ้าๆนั้นมันก็ลอยเข้ามาในหัวชั้ลทุกที  ฮืออ ฮืออ ฮืออ "  

 

 

 

 

                  "  แก้ว ชั้ลพูดตรงๆนะ  ชั้ลอยากให้แกถอยวะ  เดี๋ยวชั้ลจะหาคนมาดามใจแกให้เอง  "  เฟย์หนักใจ  สงสารแก้วจับใจ 

 

 

 

 

                   "  แต่ชั้ลไม่ได้ชอบใครง่ายๆนะ  " แก้วพูด 

 

 

 

                  "  ถ้าแกอยากได้พี่ชายชั้ล แกก็ต้องสู้ต่อไป  แต่ถ้าไม่ แกก็ถอยห่างออกมา " เฟย์พูด 

 

 

 

 

                  "  จะห่างได้ยังงายยย  ก็ชั้ลต้องเป็นแฟนปลอมๆของเขา   " 

 

 

 

 

                    "  เออหวะ แล้วจะเอายังไงวะเนี่ย  "  เฟย์พูด  แก้วเชดน้ำตา นั่งคิด 

 

 

 

 

                  "  ไม่ต้องเอายังไง  ชั้ลจะพยายามห้ามใจตัวเอง  "

 

 

 

 

                     "  ไอแก้วเอ่ย  อยู่เป็นโสดมานมนาน พอจะมีความรักก็ดันอกหักซะงั้น  " เฟย์บ่นๆ 

 

 

 

 

                    "  แต่เรื่องนี้ห้ามบอกใครนะ  เก็บไว้เป็นความลับ " แก้วพูด เฟย์พยักหน้า

 

 

 

 

                    "  ว่าแต่แกเริ่มไปชอบพี่โทโมะตอนไหนวะ  ชั้ลดูไม่ออกเลยวะ แต่พอวันนี้เห็นแววตาแกตอนได้ยินที่พี่โทโมะพูดชั้ลก็เริ่มสงสัยขึ้นมาเลย  " 

 

 

 

 

                    "  ไม่รู้สิ ทะเลาะกันบ่อยๆ มั้งก็เลยชอบ " แก้วพูด 

 

 

 

                    "  เห้อออ  แกนะแก "  เฟย์เห็นใจ

 

 

 

 

 

                         ทางด้านโทโมะ ก็นั่งไม่ติดเก้าอี้ จะโทรหาแก้วก็กลัวเสียฟอร์ม  แต่นี้ก็ดึกมากแล้ว ทำไมยังไม่กลับมา แล้วเธอไปอยู่ที่ไหน โทโมะหยิบโทรศัพท์จะกดโทรหาแก้ว แต่ก็ตัดสายทิ้ง  เขาเลื่อนดูรายชื่อ ก็มาเจอชื่อฟาง โทโมะกดโทรออกทันที 

 

 

 

 

 

                    "  ฟาง  แก้วอยู่กับฟางรึ ปล่าว " โทโมะถามอย่างเร่งรีบ จนฟางแทบจะฟังไม่ทัน 

 

 

 

                   (  ไม่นิค่ะ มีอะไรกันรึปล่าว  ) ฟางที่อยู่ในชุดนอนถามอย่างร้อนใจ

 

 

 

 

                     " พี่ทะเลาะกับแก้ว แล้วแก้วก็ออกจากคอนโดไป ตอนนี้ยังไม่กลับมาเลย " โทโมะพูด 

 

 

 

                   (  แล้วพี่โทรหาแก้วแล้วยัง  )

 

 

 

 

                     "  ยัง   "

 

 

 

                   (  แล้วทำไมไม่โทรเนี่ยย    รอแปบนะเดี๋ยวฟางโทรหาแก้วก่อน ) ฟางกดพักสายโทโมะ แล้วโทรหาแก้ว แต่แก้วปิดเครื่อง 

 

 

 

 

                    (  แก้วปิดเครื่อง  )  ฟางเสียงเครียดทันที 

 

 

 

 

                    "  แล้วรู้มั้ยว่าแก้วจะไปอยู่ที่ไหน " โทโมะ ร้อนใจอย่างบอกไม่ถูก

 

 

 

 

                    (  ก็มีแค่สองที่  ถ้าโกรธมาก ก็สนามยิงปืน ถ้ายังพอทนได้ ก็คงจะไปเที่ยวผับ แต่ตอนนี้สนามยิงปืนเค้าปิดแล้ว  แก้วน่าจะอยู่ที่ผับ ) ฟางยิ่งหนักใจกว่าเดิม

 

 

 

 

                     "  แก้วไม่น่าจะไปผับ น่าจะกลัวเจอป๊อปหรือเขื่อน  มีที่อื่นอีกมั้ย "  โทโมะพูด 

 

 

 

 

                    (  พี่ลองโทรหาเฟย์  เผื่อว่าแก้วอยู่กับเฟย์  )  กู๊ดไอเดียจ่ะฟาง  

 

 

 

 

                     "  ฟางโทรให้พี่หน่อยสิ   "  คือ กลัวเสียหน้า 

 

 

 

                    (  งั้นรอเดี๋ยว  )  ฟางกดพักสาย แล้วต่อสายหาเฟย์ 

 

 

 

 

                          ที่ห้องของเฟย์  

 

 

 

 

                  "  ฟางโทรมาทำไมตอนนี้  ปกติชีจะหลับไปแล้วนะ "  เฟย์พูด 

 

 

 

 

                 "  คงจะมีเรื่องด่วนหละมั้ง  " แก้วพูด  เฟย์กดรับสาย 

 

 

 

 

                   "  ว่าไงค่ะ ป้า  "  เฟย์แกล้งล้อเลียนเสียงป๊อป 

 

 

 

                 (  แก้วอยู่กับเฟย์รึป่าว  )  ฟางถามอยางร้อนใจ

 

 

 

 

                   "   อยู่ เนี่ย นั่งอยู่  ทำไมหรอ  " เฟย์พูด 

 

 

 

                  (  ก็ผู้ปกครองเค้าโทรมาตาม  ร้อนใจน่าดูเลยนะ)  ฟางโล่งอก 

 

 

 

 

                   "  เห้ย  นี่พี่ป๊อป พี่เขื่อนรู้หรอ  "  เฟย์หน้าเครียด  แก้วหนักยิ่งกว่า 

 

 

 

                 (  ป่าว  ชั้ลหมายถึงผู้ปกครองที่ชื่อ โทโมะ )  ฟางพูดก่อนจะหลุดขำออกมา  เฟย์ ชะงักไป เริ่มลัเลใจเรื่องโทโมะกับแก้ว  หรือว่าทั้งคู่จะใจตรงกัน 

 

 

 

 

                 "  หรอ  แล้วแกบอกเค้าไปว่าไง  "  เฟย์พูด แก้ว งง เพราะเฟย์ยังไม่บอกว่าคนที่โทรตามแก้วคือ โทโมะ มีใช่ป๊อปกับเขื่อน 

 

 

 

                 ( ยังไม่บอกอะไร  เนี่ย ชั้ลพักสายอยู่ แล้วโทรมาหาแกเนี่ยแหละ ) ฟางพูด เฟย์เดินออกมาคุยห่างๆแก้ว แล้วบอกเป็นสัญญาณว่าไม่ให้แก้วเข้ามา  เฟย์ไปยืนคุยที่ระเบียง ส่วนแก้วนั่งอยู่บนเตียงคอยมองเฟย์อยู่ห่างๆ 

 

 

 

 

                   "  มันยังไงๆกันวะคู่นี่เนี่ย "  เฟย์พูด 

 

 

 

                   (  ชั้ลก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าตกลงมันยังไงกันแน่ ) ฟางเองก็สงสัย 

 

 

 

 

                 "  งั้นบอกไปเลยว่า ไอแก้วมันมานอนที่คอนโดกับผู้ชาย แล้วก็บอกที่อยู่คอนโดชั้ลไป  ชั้ลอยากรู้จริงๆ ว่าพี่ชายของแกจะทำยังไง "  เฟย์พูด 

 

 

 

                

                     (  เห้ย  เล่นแรงไปป่าววะ ) ฟางพูด 

 

 

 

 

                 "  ถ้าไม่เล่นแบบนี้แล้วจะรู้มั้ย  คราวนี้แหละ จะได้รู้ไปเลย ว่าใครคิด ใครไม่คิด หรือคิดด้วยกันทั้งคู่  " เฟย์พูด 

 

 

 

 

                   (  แน่ใจนะเฟย์  )  ฟางพูดเสียงอ่อนลง เพราะไม่กล้าแกล้งโทโมะ 

 

 

 

 

 

                 "  แน่ใจสิ เพราะแกว มันชอบพี่ชายแก ส่วนพี่ชายแกช้ั้ลไม่รู้  ถ้าเค้าไปได้รักแก้ว เราจะได้หาวิธีช่วยแก้วกัน  "  เฟย์พูด 

 

 

 

                  (  นี่แกไปเอามาจากไหน ว่าแก้วชอบพี่โทโมะ ) ฟางแทบไม่เชื่อหุตัวเอง

 

 

 

 

 

                  "  ก็มันเพิ่งบอกชั้ลเมื่อกี้นี่เอง  ตกงตามนี้นะ  ชั้ลจะได้ตั้งหนาตั้งตารอ " เฟย์พูดจบก็กดวางสายทิ้ง   

 

 

 

 

                      ฟางกดสายโทโมะ 

 

 

 

 

                  "  ฮัลโหลฟาง ว่าไง แก้วอยู่กับเฟย์รึปล่าว   " โทโมะถามอย่างร้อนใจ 

 

 

 

 

                  (  เฟย์บอกว่า แกวอยู่คอนโด เอก  ไมได้อยู่กับเฟย์ ) ฟางพูด  โทโมะใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม ทำไมในใจมันหวิวๆ แปลกๆ

 

 

 

 

                "  แล้วเอกนี่ มันผู้หญิงผู้ชาย  " แม้เขาจะรู้นี้ว่าเอกมันชื่อ ผู้ชาย แต่อย่าให้มันเป็นไปอย่างที่เค้าคิดเถอะ 

 

 

 

 

                  (  ผู้ชาย  แต่พี่ไม่ตองเป็นห่วงหรอก  เอกมันไว้ใจได มันไม่ทำอะไรแก้วหรอก ) ฟางพูด

 

 

 

 

                 "  จะบ้าหรือไง ไปนอนกับผู้ชาย  แล้วมันจะไม่ทำอะไรได้ยังไง มันเป็นผู้ชายนะ แล้วแก้วก็เป็นผู้หญิงง   ฟาง  ! ไปตามแก้วกลับมาเลยนะ " โทโมะโมโห  ฟางแอบยิ้มดีใจอยู่คนเดียว 

 

 

 

                 (  ฟางจะออกไปได้ยังไง เดี๋ยวแม่ก็สงสัยหรอก   พี่สิออกไปตามแก้ว )  ฟางพูด 

 

 

 

 

                  "  ไม่ไป !!! "  โทโมะตะคอกใส่  ฟางนิ่งไป 

 

 

 

                 (  งั้นก็ตามใจ  ปล่อยให้มันนอนกับผู้ชายไปก็แล้วกัน  แล้วพี่ก็เก็บตังรอซื้อทองให้หลานเลยก็แล้วกัน แค่นี่นะค่ะ ฟางจะนอนแล้ว  )  ฟางยังไม่วาง แต่รอให้โทโมะวางก่อน  เทอลุ้นให้โทโมะถามที่อยู่คอนโด 

 

 

 

                  "  เดี๋ยววว !! "  ไม่รู้ทำไมเขาถึงยอมให้เธอไปค้างกับคนอื่นไม่ได้ 

 

 

 

                  (  ทำไมค่ะ เปลี่ยนใจจะไปหาแก้วแลวหรอ )  ฟางพูด 

 

 

 

 

                   "  ชั้ลไม่อยากโดนไอป๊อปมันฆ่า เพราะดูแลน้องมันไม่ดี   เอาที่อยู่มา  เดี๋ยวชั้ลจะไปเอง  "  โทโมะพูด  ฟางดีใจสุดๆ 

 

 

 

 

                    (  พี่ป๊อปไม่ว่าหรอก คนชื่อเอก พี่ป๊อปเค้ารู้จักดี แถมไฟเขียวอีกต่างหาก ) ฟางใส่ไฟใหญ่ โทโมะแทบบ้า 

 

 

 

 

                    "  บอกที่อยู่มา ! " โทโมะพูด  ฟางบอกที่อยู่คอนโด เฟย์ไป ก่อนจะกดวางสาย แล้วโทรหาเฟย์

 

 

 

 

                   "  รอเซอร์ไพร  ได้เลยนะจ่ะ  "  ฟางพูด  เฟย์ยิ้มอย่างีแผน