Whan my love??? เมื่อไหร่จะมารัก

โครกกก... เสียงท้องของฉันดังสะนั่นไปทั่วห้อง ส่งผลให้ฉันที่กำลังพักผ่อนสืบเนื่องจากตอนที่แล้ว ต้องสะดุ้งตื่น ก่อนจะเอามือบางไปลูบมันเบาๆ ก่อนจะพูดว่า

“ลูกแม่...ไม่ต้องประท้วงก็ได้น๊า เดี๋ยวแม่จะไปหาอะไรกิน ณบัดนาวนี้แหละ!!” พูดจบฉันก็รีบลุกมาจากโซฟาตัวนุ่ม แล้วรีบวิ่งตรงดิ่งไปยังประตูแล้วตรงไปต่อยัง...

ณ ห้างสรรพสินค้าXXX(ไม่ใช่หนังโป๊นะ-*-)

ฉันเดินกวาดสายตาไปยังร้านอาหารมากมายที่อยู่ภายในห้างแห่งนี้

อา.. อันนี้ก็หน้ากิน อุ๊ย!ร้านนี้ก็หน้ารับประทาน อ๊ายย!!เลือกไม่ถูกอะ><

ฉันเดินไปเรื่อยๆพลางคิดวิเคราห์ะคำนวน สูตรบวกลบคูณหาร แล้วถอกสแปรูต ว่าจะกินร้านไหนดี จนได้คำตอบว่า...

ฉัน!! ควร!! กิน!! ร้านนี้!! จู่ๆร่างกายฉันก็ขยับได้เองอย่างเหลือเชื่อ!!! ส่วนเหตุผล... หัวสมองของฉันน่าจะปั่นป่วนจากการคิดสูตรคำนวนสแปรมั้ง--“ แต่ที่แน่ๆ ขาของฉันกลับเดินตรงดิ่งไปยังร้านอาหารร้านนั้น แล้วรีบนั้นตรงดิ่ไปยังโต๊ะที่นั่งแล้วประทับก้นงามๆลง ก่อนจะเอ่ยปากกับพนักงานว่า...

“พี่ๆ เอาข้าวผัดกระเพาไก่ไข่ดาว หนึ่งค่ะ”

“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ^^” พนักงานหน้าสวยบอกกับฉันก่อนจะเดินจากไปแล้วกลับมาด้วยข้าวผัดกระเพาไก่ กลิ่นหอมกรุ่น ราดน้ำจิ่มแจ่ว (ไม่รู้ว่าทำไม ท่านจึงราด-0-)เสิร์ฟบริการถึงโต๊ะ ส่วนฉันก็รับประทานอย่างเอร็ดอร่อย โดยไม่มีสิ่งใดมาขวาง555+

ผ่านไป 5 นาที

“เช็คตังค์ พี่”

“รอสักครู่นะครับ.. อืม..ทั้งหมด 290ครับ”(ใบ้ให้นะ คนคนนี้พระเอกจ้า ^0^)

“หา!!!!! 290!!! = [ ] =”

“ครับ ^^”

“ข้าวผัดกระเพราอะไรจานละเกือบสามร้อย หา!!!”

“จานนี้แหละครับ^^” เขาพูดพร้อมส่งยิ้มหวานมาให้ฉันไม่ต้องการซักนิด!! ฮือ!!เอาไงดีว่ะแก้วจายยย เงินมีบ่พอT0Tมีแค่ร้อยเดียวง่า!!

เอาล่ะแก้วใจ!! ได้เวลาหาทางหนีแล้ว ณบัดนาว!!

“เฮ้ยๆ แมงสาบเกาะหลังนาย!! ”ฉันพูดพร้อมชี้ไปที่หลังตานั้น

“เฮ้ยๆจริงเหรอ กริ๊ดดดด เอามานนออกปายยยToT”

กึก!!! ผู้ชาย... กริ๊ดด.. อืม...

อ๊ากกก!! แก้วใจรับไม่ได้เว้ย!!! แต่...ก็ชั่งเถอะ ไหนๆก็ได้เวลาหนีแล้วนี่ ฉันรีบโกยยสุดชีวิต แต่...ก็หนีไม่พ้มเอื้อมมือเขาอยู่ดี เขากระชากแขนฉัน แล้วลากฉันเข้าไปในห้องห้องหนึ่ง โดยไม่มมีสายตาใดจับจ้องมาที่ฉันเลย โฮว์... นี้ละเหน่อน้ำใจของพวกแก TT

“เธอกล้าดียังไงมาหลอกฉัน ห๊า!!!!”

“ก็ฉันไม่มีตังค์อะ ข้าวอะไรแพงซิบ อยากรู้ใครเจ้าของ!!”

“ฉันเอง!! โทโมะ วิศวะ ไทรยานนทร์ เจ้าของกิจการ”เขาพูดพร้อมกดฉันไปพิงกับกำแพงแล้วเอาหน้าของเขาเข้ามาใกล้กับหน้าของฉัน ลมหายใจอุ่นๆ เริ่มใกล้ขึ้นมาเรื่อยๆ ก่อนที่จะ...

“รู้มั้ย ไอพวกกินแล้วหนีมันต้องเจอกับบทลงโทษ!!!”

“0+0”