Whan my love??? เมื่อไหร่จะมารัก

“ฮือ... แล้วใครจะมาป้อนข้าวฉันต่อห๊ะ!!”

โทโมะ.. ยังคงร้องครวงครางต่อไป ซึ่งนั้นก็สร้างความรำคาญให้แก่พวกฉันอย่างมาก!! จนไอเขื่อนกับไอป๊อบ ต้องขอตัวไปข้างนอกแป๊บ

ปล.เขื่อนจะไปรับแฟนมัน กะ ฟาง มาอยู่ด้วยที่รพ. ส่วนป๊อบโทรนัดเฟย์กัยฟางไว้ก่อน ส่วนเวลาที่เหลือ.. ไปหาอะไรลงกระเพาะ ซึ่งฉันก็ไม่อยากจะโกรธอะไรนะ นอกซักจาก....

“ทำไมต้องทิ้งฉันอยู่กับโทโมะ 2 ต่อ 2 วะ!!!!!!!!!!!!!!”

“เงียบหน่อยก็ได้นะ ยัยทอม-*-”โทโมะพูดพร้อมเอามือทั้ง 2 มาอุดหูของตน

“ไม่!!!”

“งั้นกมาป้อนข้าวฉัน!!! หรือว่าจะให้ฉันป้อนเธอแทน!!!”

“...........(ใม่ประสงค์ลงความคิดเห็นครับป๋ม =^=)”

“ตอบ!!!! อย่าเงียบ!!!”

“อะๆๆ!! ฉันป้อนข้าวนายก็ได้ ชิ!! -3-” ฉันพูดพร้อมฉุดจานข้าวสีส้มจากโทโมะมาถือ ก็จะบรรจงป้อนคำแรก..

“เอาคำใหญ่กว่านี้ไม่ได้เรอะ???” ไอเรื่องมาก-*-

ฉันยังคงเก็บอารมณ์ต่อไป ป้อนคำที่สองอย่างเจ็นใย ใจเย็น-#- ...

“แฮ่กๆ ใหญ่ไปเอาเล็กกว่านี้หน่อยดิ”ใจเย็น.. แก้ว ใจเย็นๆ

แล้วฉันก็ยังคงเก็บอารมณ์ต่อไป ป้อนคำที่สามอย่างเจ็นใย ใจเย็น-#-; ...

“ข้าวเยอะเกิน จืด!!!”อดทนไว้... ยัยแก้ว แกต้องอดทน-^-

และฉันก็ยังคงเก็บอารมณ์ต่อไป ป้อนคำที่สีอย่างเจ็นใย ใจเย็น-#-;; ...

“โอ้ยย!! ไก่เยอะไป เค็ม!!” อย่าโกรธ... ค่อมอารมณ์ไว้..ยัยแก้ว--

แล้วฉันก็ยังคงเก็บอารมณ์ต่อไป ป้อนคำที่ห้าอย่างเจ็นใย ใจเย็น-*-;;;; ...

“หยี๋!! ฉันไม่ชอบกินผักแหวะ!!” อดทน... ไม่ไหวแล้วโว้ย!!!!!!

ฉันยังคงเก็บอารมณ์ต่อไป ป้อนคำที่หกต่อ เฮ้ย!!ไม่ใช่ ไม่ป้อนแล้ว-^-

ฉันลุกพรวดขึ้นมาก่อนจะด่าไอโทโมะว่า..

“จะเรื่องมากอีกเยอะป่ะ!!”

“ใช่ครับ^^” อ๊ากกกกก!! แกตายไอโมะ!!”

“ฉันให้แกตอบครั้งสุดท้าย จะกวนอีกมั้ย!!!”

“ครับ!! อุ๊บส์!!...”

คราวนี้ฉันไม่ยอมให้มันกวนฉันต่อแล้ว ฉันตักข้าวคำใหญ่เข้าปากก่อนจะจู่โจมเข้าไปป้อนข้าวโทโมะ ด้วยวิธีแบบ.. mouth to mouth!! อ๊ากกก!!นี้ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย!! เอ๊ะ! แต่ปากนายนี่ก็นุ่มดีนะ เฮ้ย!! นี้เราคิดอไรเนี่ยบ้าๆๆ>///<

แต่...มันก็เคลิ้ม.. ดีนะ..

.................................

.......................

..........

.....

..

.

“เฮ้! ไอเขื่อนแกมาสาย-*-”

“อ้าวเฮ้ย! นี้กูอุสาต์ไปรับเฟย์กับฟางมานะเว้ย!”เขื่อนเถียงป๊อบอย่างจัง จนเฟย์กับฟาง ผู้มุงดูเหตุการณ์ต้องทำหน้าเบื่อส่ายพร้อมส่ายหัวเบาๆพร้อมกัน ก่อนจะเข้ามาลากแฟนหนุ่มทั้งสองของตน แล้วตรงต่อไปที่...........

ห้องคนไข้.. โทโมะ..

...จูบนี้มันชั่งนานนินนาน.. ฉันไม่รู้เลยว่าป้อน(จูบ)ข้าวโทโมะไปนานแค่ไหนแล้ว.. แต่ก็อย่างว่านะ.. ก็มันเคริ้มนี่นา อืม.. อยากหยุดเวลานี้ไปนานๆจัง..

ปัง!!!! ตุบ!!!!

“แก้ว.. โทโมะ!!! = [ ] =”

“โทโมะ.. อุ๊บส์!!”

ขวับ!!!

ฉันกับโทโมะหันไปตามเสียงนั้น ก่อนจะทำหน้าตกใจไม่แพ้กับพวกที่เข้ามาเมื่อกี้!!! เพราะว่าตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในสภาพคล่อมโทโมะอยู่!!

ส่วนพี่หวายน่ะเหรอ...

“อ๊ากกกก!! ฟินเวอร์ >///< ” เหอะๆ นางไม่ค่อยรู้สึกเครียดหรอกครับท่าน—

.

.

.

“แก้ว... มะกี้เกิดไรขึ้นอะ=0=???”ฟาง..เพื่อนสนิทฉัน ถามฉันซึ่งกำลังอยู่ในสภาพอึ้ง ทึ่งอยู่!!

“ไอโมะ.. แกโอเคนะ”

“...............(กำลังอึ้งอยู่ครับท่าน-*-)”

“เออ....เฟย์ว่าแบบนี้คงต้องถามเจ้าตัวคนทำแล้วล่ะค่ะ”เฟย์พูดพร้อมหันหน้ามาหาฉัน

“!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

..................................................................................................................

เอาล่ะ จบซะทีตอนนี้ และหลังจากที่ไม่ได้คุยกับรีดต์ผู้น่ารักทั้งหลาย หวังว่าทุกคนคงคิดถึงเค้าใช่ป่ะ^[+++]^(ตรงไหนว่ะ--#) เอาล่ะและสุดท้าย(แต่ไม่)ท้ายสุด ไรต์นิ้งก็ขอขอบคุณทุกคอมเม้นที่ให้กันมานะคะ รับรองว่าไรต์คนนี้จะสู้ตายค่ะ(เพื่อ!?)TTUTT และอันสุดท้าย(จริงๆ)จะว่าอะไรไหมถ้าไรต์จะขอเปลี่ยนภาพฟิคใหม่แต่ยังใช่ชื่อเก่าเม้นมาบอกเยอะๆน๊าT3T